Η Μοναξιά του Θανάτου

Εγκεφαλικός Θάνατος

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Εγκεφαλικός θάνατος (brain death) σημαίνει μη αναστρέψιμη βλάβη του εγκεφάλου, με μόνιμη απώλεια όλων των λειτουργιών του εγκεφαλικού στελέχους (brain stem death). Έχει γίνει αποδεκτό, ότι θάνατος του εγκεφάλου σημαίνει θάνατος του ατόμου, δηλαδή, το βιολογικό τέλος κάθε ατόμου. Αν και η έννοια του εγκεφαλικού θανάτου είχε διατυπωθεί από το 1959 στη Μ. Βρετανία, ωστόσο το 1968, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ηarvard, ΗΠΑ, καθιερώθηκε ο ορισμός του εγκεφαλικού θανάτου και καθορίστηκαν όλες εκείνες οι δοκιμασίες, με τις οποίες ο κλινικός γιατρός θα μπορεί να τον διαπιστώσει με ασφάλεια. Ο εγκεφαλικός θάνατος θεωρείται ως η διαχωριστική γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου του ατόμου. Έτσι, άνθρωποι με εγκεφαλικό θάνατο δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται θεραπευτικά ως ζώντες.

Αυτοί υποβάλλονται σε κατάλληλη υποστήριξη προκειμένου να διατηρηθούν τα όργανα τους στην καλύτερη δυνατή βιολογική κατάσταση, ώστε να μπορούν να προσφέρουν ζωή σε άλλους ανθρώπους.
Ο εγκεφαλικός θάνατος εκφράζει το θάνατο του ατόμου και όχι την παρουσία ενός νεκρού εγκεφάλου μέσα σε ένα ζωντανό ακόμη σώμα. Η ζωή εξασφαλίζεται με τον κεντρικό ρυθμιστικό ρόλο συστημάτων, όπως του κεντρικού νευρικού, ενδοκρινικού και ανοσιακού, επί όλων των ζωντανών κυττάρων του οργανισμού. Όμως, ενώ η διακοπή της λειτουργίας του ενδοκρινικού και ανοσιακού συστήματος δεν συνεπάγεται άμεσα το θάνατο, η παύση της λειτουργίας της καρδιάς και του κεντρικού νευρικού συστήματος συνεπάγονται την άμεση διακοπή της επικοινωνίας μεταξύ του ρυθμιστικού κέντρου και των περιφερικών κυττάρων, με αποτέλεσμα το θάνατο του οργανισμού. Η παύση της καρδιακής λειτουργίας μπορεί, αν αντιμετωπισθεί άμεσα με τον αλγόριθμο της καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης, να επανακτηθεί και πάλι. Οι προσπάθειες της καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης εγκαταλείπονται μόνον όταν η καρδιακή παύση είναι πλέον μόνιμη και έχει προκαλέσει μη αντιστρεπτή βλάβη στον εγκέφαλο. Έτσι, η αποδοχή του εγκεφαλικού θανάτου αφορά μόνον την μόνιμη παύση της λειτουργίας του εγκεφάλου και όχι της καρδιάς.

Οι ανώτερες ψυχικές και γνωστικές λειτουργίες, όπως σκέψη, αντίληψη, μνήμη, που έχουν ως κέντρο το φλοιό του εγκεφάλου, εξαρτώνται κυρίως από το δικτυωτό σχηματισμό του εγκεφαλικού στελέχους. Η βλάβη του εγκεφαλικού στελέχους συνεπάγεται διαταραχή της λειτουργίας του δικτυωτού σχηματισμού και συνεπώς, δυσλειτουργία ολοκλήρου του εγκεφάλου. Γι αυτό, αποδεχόμαστε ότι η ανεπανόρθωτη βλάβη του εγκεφαλικού στελέχους είναι ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για να θεωρηθεί ο εγκέφαλος νεκρός. Αυτό διατυπώνεται και στο μνημόνιο της Βρετανικής Ιατρικής Ακαδημίας, το 1976, για τον προσδιορισμό της έννοιας του εγκεφαλικού θανάτου, που έχουν υιοθετήσει και οι χώρες της Δ. Ευρώπης. Στις ΗΠΑ, εκτός από την απώλεια των λειτουργιών του εγκεφαλικού στελέχους, συμπληρώνεται απαραίτητα και η απώλεια των λειτουργιών του φλοιού, η οποία επέρχεται σε πολύ σύντομο χρόνο μετά την παύση λειτουργίας του εγκεφαλικού στελέχους.

Πηγή: http://www.transplantation.gr

Πριν από μερικές δεκαετίες, ο θάνατος του ανθρώπου διαπιστωνόταν εύκολα και συνέπιπτε με τη μη αναστρέψιμη διακοπή των ζωτικών λειτουργιών της αναπνοής και της κυκλοφορίας. Σε λίγα λεπτά επακολουθούσε η οριστική καταστροφή του εγκεφάλου (σημειωτέον ότι και παλαιότερα, όπως και τώρα, ιατρικά, ο θάνατος ταυτιζόταν πάντοτε με την ανεπανόρθωτη, καθολική βλάβη του εγκεφάλου). Ο θάνατος ήταν ξεκάθαρος στο μυαλό των ανθρώπων και δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολιών, εν αντιθέσει με τη σύγχυση που δημιουργούν, σήμερα, διάφοροι δυσνόητοι όροι, όπως κλινικός θάνατος, εγκεφαλικός θάνατος, εγκεφαλικό στέλεχος, φλοιώδης θάνατος ή «φυτό», καρδιακός και βιολογικός θάνατος. Το παρόν άρθρο πιστεύω, ότι θα συμβάλει στην αποσαφήνιση αυτών των εννοιών.
Επί διακοπής της καρδιακής λειτουργίας (ανακοπή), από έμφραγμα του μυοκαρδίου, από μεγάλο φόβο, από έντονο πόνο κ.τ.λ., το άτομο δίνει την εντύπωση του νεκρού (κλινικός θάνατος), διότι δεν χτυπάει η καρδιά του, δεν αναπνέει και χάνει τις αισθήσεις του. Σε περίπτωση που, αυτομάτως (σπανίως) ή, πιο συχνά, με ιατρική βοήθεια (μαλάξεις, ηλεκτρική απινίδωση, ενδοκάρδια έγχυση αδρεναλίνης κ.τ.λ.), αποκατασταθεί η καρδιακή λειτουργία εντός 4΄ λεπτών, ο ασθενής συνέρχεται χωρίς κανένα αξιόλογο κλινικό κατάλοιπο εγκεφαλικής βλάβης (διότι ο φλοιός του εγκεφάλου μπορεί να παραμείνει χωρίς οξυγόνο μόνο μέχρι 4΄ λεπτά, χωρίς να πάθει μη αναστρέψιμες αλλοιώσεις, αν και αυτό δεν είναι απόλυτο. Μερικές καταστάσεις, όπως η υποθερμία, ο πυρετός κ.ά., μπορεί να αυξήσουν ή να μειώσουν, για λίγο, αυτό το χρονικό διάστημα. Στον φλοιό του εγκεφάλου ευρίσκονται τα κέντρα της μνήμης, της κρίσης και γενικά οι «ανώτερες» εγκεφαλικές λειτουργίες). Εάν αποκατασταθεί η καρδιακή λειτουργία μετά το πέρας του διαστήματος τούτου, αλλά σε χρόνο όχι περισσότερο από 6΄ - 7΄ λεπτά, από την αρχή της διακοπής της, τότε ο ασθενής επανέρχεται μεν, υπό την έννοια ότι μπορεί να αναπνέει και πάλι μόνος του, αλλά με κατεστραμμένο τον φλοιό του εγκεφάλου και, επομένως, χωρίς συνείδηση (φλοιώδης θάνατος ή «φυτό»).

Εάν δεν επιτευχθεί η επάνοδος της καρδιακής λειτουργίας, μέσα στο ανωτέρω χρονικό διάστημα, τότε αποδιοργανώνεται ολόκληρος ο εγκέφαλος (εγκεφαλικά ημισφαίρια, εγκεφαλικό στέλεχος και παρεγκεφαλίδα) και οι γιατροί εγκαταλείπουν κάθε περαιτέρω προσπάθεια ανάνηψης, διότι το άτομο είναι οριστικώς και αμετακλήτως νεκρό, αφού επήλθε η πλήρης καταστροφή του εγκεφάλου (εγκεφαλικός θάνατος). Αμέσως ύστερα από τον εγκεφαλικό θάνατο επακολουθεί, λόγω μη οξυγονώσεως, και η νέκρωση των υπολοίπων οργάνων του σώματος, με την εξής σειρά, λόγω διαφορετικής ευαισθησίας τους στην έλλειψη οξυγόνου (ανοξία): Καρδιά, νεφροί, πνεύμονες, ήπαρ, υπόλοιπα όργανα και, τελικά, το δέρμα (βιολογικός θάνατος). Σ' αυτή την περίπτωση εγκεφαλικού θανάτου και, πολύ περισσότερο, επί βιολογικού θανάτου, που επήλθε από προηγηθείσα διακοπή της καρδιακής και αναπνευστικής λειτουργίας, δεν μπορεί να γίνει μεταμόσχευση ζωτικών (συμπαγών) οργάνων (καρδιά, πνεύμονες, ήπαρ κ.τ.λ.), διότι αυτά τα όργανα είναι πια κατεστραμμένα, από την ανοξία. Για τον κλινικά νεκρό και το «φυτό» δεν τίθεται θέμα προς συζήτηση, διότι είναι εν ζωή.

Πηγή: http://www.san.gr

Ο αποκεφαλισμός είναι αποτελεσματική μέθοδος και τόσο ανθρωπιστική όσο οποιαδήποτε άλλη σύγχρονη μέθοδος εκτέλεσης, αρκεί να γίνει σωστά. Όταν επιτυγχάνεται ο αποκεφαλισμός με ένα μόνο χτύπημα, η συνείδηση χάνεται μέσα σε δευτερόλεπτα. Πεθαίνουν από σοκ και μη οξυγόνωση των ιστών (anoxia), οφειλόμενη στην αιμορραγία και την πτώση της πίεσης του αίματος σε λιγότερο από 60 δευτερόλεπτα. Εντούτοις, επειδή οι μύες και οι σπόνδυλοι του λαιμού είναι ιδιαίτερα ανθεκτικοί, ενδέχεται να χρειαστούν πάνω από ένα χτυπήματα. Ο θάνατος επέρχεται από τον διαχωρισμό εγκεφάλου και νωτιαίου μυελού, μετά την αποκοπή των συνδετικών ιστών. Η συνείδηση χάνεται πιθανότατα μέσα σε 2 ή 3 δευτερόλεπτα.
Έχει αναφερθεί συχνά ότι τα μάτια και το στόμα ανθρώπων που έχουν αποκεφαλιστεί, έδειχναν σημεία κίνησης. Έχει υπολογιστεί ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει αρκετό οξυγόνο το οποίο διαρκεί για περίπου 7 δευτερόλεπτα μετά την αποκοπή του κεφαλιού.

Πηγή: http://eglima.wordpress.com

Η καρδιά σταματά. Ο άνθρωπος δεν αναπνέει. Και όμως υπάρχουν ακόμα χρόνος για μερικές σκέψεις. Αν το άτομο είναι εν συνείδηση προλαβαίνει να κάνει τις τελευταίες του σκέψεις. Ποιες θα μπορούσε να είναι αυτές;

Το νήμα προσφέρει έναν, όχι απαραίτητα οδυνηρό δρόμο προς την λύτρωση. Είστε ελεύθεροι να εκφραστείτε…

Εικόνα:
Τι έγινε; Χτύπησα. Χτύπησα άσχημα. Πεθαίνω. Η Μαρία! Τα παιδιά! Κάτι πρέπει να κάνω. Η Μαρία…
Θάνατος.

Εικόνα:
Τι στο διάολο έγινε ρε γαμώτο; Σκατά. Δε θα προλάβω το ματς. Θα έχει ποδόσφαιρο εκεί; Μπάλα, αγώνας, γκολ…
Θάνατος.

Εικόνα:
Μαμά. Μαμά! Μαμά!! Που είσαι; Πιάσε με…
Θάνατος.

Υ.Γ. Αφιερωμένο...

 

Ποιες θα μπορούσε να είναι οι τελευταίες σκέψεις;

Κόλαση;

Παράδεισος;

Λίστα για ψώνια;

 

Ηλία χωρίς ίχνος παρεξήγησης τι σχέση έχει το thread με το training techniques?

 

Τεχνική απελευθέρωσης ή υποδούλωσης.

 

Απάντηση: Η Μοναξιά του Θανάτου

Για τις τεχνικές και την εκμάθηση τους, αρκεί αυτό:

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]


Για να προϋπαντήσει κανείς το Θάνατο, αρκεί αυτό:






Το αναρτώ δεύτερη φορά. Στο ενδιάμεσο ετοίμαζα τη λίστα με τα ψώνια - πήρα κάτι γυναίκες που περίσσευαν, εδέσματα πολυτελείας και αντηλιακό, επειδή στην Κόλαση τσουρουφλάν οι λάμπες και τα λιπαντικά σοδομισμού είναι πανάκριβα.

 

Από ποιόν, σε ποιον?

 

Απάντηση: Η Μοναξιά του Θανάτου

Ποιημα του Διονύση Καψάλη, το οποίο είναι το τέταρτο μέρος της ποιητικής του συλλογής"ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΑ"

Ξέρω πως θα 'ρθει, και δεν θα 'μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου·
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.

Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δεν θα ρωτήσω αναιδώς, πού το κεντρί σου;
Γονιός δεν θα 'ναι να μου πει, σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε, παιδί μου, ξημερώνει.

Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου,
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη,
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει

όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου·
δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.


Νομιζω ο στιχος '' κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη '' ειναι η απαντηση στην ερωτηση του νηματος..!

 

Εικόνα:
Τώρα τι θα γίνει; Που είναι το φως;
(Κενό)
Τι έγινε; Επέστρεψα;
(Κενό)
Τι σπαστικό. Δεν μπορεί να γίνει ήσυχα; Θα μου βγάλει την ψυχή.
(Κενό)
Να ‘μαι πάλι! Χαχαχαχαχαχ στην έφερα μαυροντυμένε. Κούκου…
(Κενό)
Τζα. Κούκου…
(Κενό)
Τζ…
Θάνατος.

 

Απάντηση: Η Μοναξιά του Θανάτου

Ευτυχώς, αγαπητέ Κιτς, επέδειξες το δέοντα σεβασμό για το πένθος μου. Δεν είναι εύκολο να θρηνείς τον εκλιπόντα εαυτό σου!

Ηλία, παιδί μου, 'κούκου' έλεγα και εγώ αλλά καιροφυλακτούσε ο πούστης, κρυμμένος στη ντουλάπα.

 

Η συνείδηση και η σκέψη μας γεμίζει με την ψευδαίσθηση, ότι είμαστε μόνοι μας. Τους ακούμε, τους αγγίζουμε, τους αισθανόμαστε αλλά δεν ακούμε την δική τους συνείδηση.

Αυτή η μοναξιά μοιάζει με τον καιρό ανυπέρβλητη. Και μετά πάλι από καιρό θεωρούμε τον εαυτό μας ως τον μόνο υπεύθυνο. Και προσπαθούμε να του ξεφύγουμε. Κινούμαστε κάτω από τον ήλιο για να μην βλέπουμε την σκιά μας. Και αυτό μας κάνει λίγο και ξεχνιόμαστε. Μετά όμως έρχεται το σούρουπο…

Κάποιοι άλλοι κρύβονται στις σκιές και φοβούνται με το ξημέρωμα.

Όλα αυτά μέχρι το τέλος. Εκείνα τα τελευταία δευτερόλεπτα της απόλυτης συνειδητοποίησης. Της πραγματικής μοναξιάς. Άραγε…

Εικόνα:
Όχι.
Όχι, όχι δεν είναι έτσι.
Θέλω να κάνω πράγματα.
Θέλω…
…να φωνάξω, αλλά δεν έχω ανάσα.
Θέλω τη…
τη μαμά μου!
Μανούλα…
(Γράμματα που σβήνουν ήσυχα)
Θάνατος.

Αφιερωμένο σε εσένα κορίτσι μου...


[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]

 

Re: Απάντηση: Η Μοναξιά του Θανάτου

Κάνει καλά γαμήσια φίλτατε.

 

Με πνιγει, το βρισκω μακαβριο!