Η ζωή εν πλω

Στην αγορά εργασίας, όπως και στη ζωή, υπάρχουν επαγγέλματα που είναι φανερά κι άλλα που παραμένουν κρυφά. Ένα τέτοιο, για παράδειγμα, είναι το παιδί του καπετάνιου σε κρουαζιερόπλοιο.

Πάνω σε τέτοια πλοία, με χιλιάδες ψυχές εν πλω, στο πλήρωμα δεν επιτρέπεται να έχει το μυαλό του στα γενετικά του όργανα. Το σεξ απαγορεύεται δια ροπάλου και για να διασφαλιστεί αυτό από την ανώτατη αρχή, τον Καπετάνιο, είθισται κάθε πλοιοκτήτρια εταιρεία να παρέχει αυτήν την απολαυστική διευκόλυνση: το παιδί!

Φυσικά μιλάμε για κάποιο χαλιναγωγημένο αρσενικό ώστε να μην διεγερθούν υπερβολικά τα ήθη και ένστικτα.

Έχετε ακούσει πώς πολλοί ηθοποιοί μπήκαν στο επάγγελμα από καθαρή τύχη; Πάντα υπάρχει κάποιος που τους σπρώχνει να πάνε σε μία οντισιόν, εκείνοι αδιαφορούν και τελικά γίνονται διάσημοι. Έτσι και εμένα κάποια άσπονδη φίλη, που δούλευε σε εφοπλιστικό γραφείο, μάλλον θέλοντας να κάνει τα γλυκά μάτια σε κάποιο στέλεχος, με πρότεινε να δοκιμαστώ από τον ειδικό σκάουτερ επί του λεπτού αυτού θέματος.

Μου το είπε και έπεσα απ’ τα σύννεφα. Εκείνη γέλασε σαν Μεσσαλίνα και μου πέταξε με περιφρόνηση και ειρωνεία ότι δεν χρειάζεται να κρύβομαι. Κανονικά, αν ήμουν λίγο άνδρας, θα έπρεπε να φύγω και να μην την ξαναδώ.

Την επόμενη το πρωί με πέταξε η ίδια μέχρι το διαμέρισμα του σκάουτερ στο Φάληρο.

Μου άνοιξε ένας αγουροξυπνημένος, ημίγυμνος μακρυμάλλης μεσήλικας. Το σπίτι άνω κάτω και ‘ιδρωμένο’. Μου πρότεινε καφέ ή ποτό και φώναξε προς το άλλο δωμάτιο ένα γυναικείο όνομα. Καθίσαμε και μου έπιασε το γόνατο. Έχω βαρεθεί φίλε μου, μου είπε. Ξέρεις τι έχω καταλάβει, δεν τείνει κανείς ένα χέρι βοηθείας, εννοώ πραγματικό χέρι, να μην είσαι βρε αδελφέ και στον γκρεμό!

Δίπλα μου σαν θρόισμα πέρασε μία ύπαρξη και ακούστηκε ένα μπουκάλι να ζευγαρώνει με ποτήρια.

Αλλά αυτό που σε θέλουμε να κάνεις δεν είναι αυτό κάτι σαν χέρι βοηθείας, διερωτήθηκε.

Η Εμμανουέλα μας σερβίρισε ημίγυμνη κι αυτή τα ποτά και θεώρησα ότι ήταν η ώρα κάπως να ενταχθώ στην παρέα.

Η ώρες πέρασαν αναπάντεχα ευχάριστα. Μιλήσαμε πολύ, φάγαμε και ήπιαμε παραπάνω. Κάναμε όμορφο έρωτα και στο τέλος με κλείδωσαν στον ξενώνα όπου και κοιμήθηκα μονομιάς.

Μείναμε μία εβδομάδα μαζί, ολοκληρώνοντας με επιτυχία όλα τα τεστ. Ο σκάουτερ ήταν αληθινός άνδρας μαζί μου, δεν μου έκρυψε και δεν με παραπλάνησε σε τίποτα. του υποτάχθηκα γλυκά και δυνατά. Με αντάμειψε με καύλα και περίσσιο πόνο. Τον παρακάλεσα πάντα να με κάνει να υποφέρω στα χέρια του. Έβαλε την Εμμανουέλα να μου κάνει περιτομή.

Την έβδομη μέρα διαβεβαίωσε την εταιρεία για την επάρκειά μου, η τελευταία επιβεβαίωσε την πρόσληψή μου, έβγαλα φυλλάδιο ανειδίκευτου και αυτό που έμενε ήταν να έρθει ο ειδικός να με μαρκάρει με τ’ αρχικά που συχνά βλέπει κανείς στα φουγάρα των πλοίων.

Ένα πρωί Δευτέρας, ντυμένος με κουστούμι, παρουσιάστηκα αλαμπρατσέτα με τον Σκάουτερ στα γραφεία της πλοιοκτήτριας εταιρείας στη Βουλιαγμένη.

Γνώρισα τον Διευθύνων σύμβουλο και τον Καπετάνιο. Πρόσχαροι και φιλικοί απέναντί μου, με αστεία και πειράγματα με τον Σκάουτερ. Ο τελευταίος τούς έδειξε το μαρκάρισμά μου και είπε: ‘είναι όλος δικός μας’! Ακούγοντάς τον αμέσως ένιωσα κάψιμο στα σπλάχνα και βούρκωσα. Βλέποντάς με ο Καπετάνιος, άφησε το ποτό, πλησίασε και μ’ αγκάλιασε.

Κατόπιν οι τρεις μας, ο Σκάουτερ, ο Καπετάνιος κι εγώ αποσυρθήκαμε σε ένα μικρό σκοτεινό χώρο στο υπόγειο. Ο Σκάουτερ μου είπε να γδυθώ, πράγμα που απέναντι και στους δύο το έκανα με ευχαρίστηση. Με έδεσε από ένα τσιγκέλι στο ταβάνι και ξεκίνησε κάτι σαν παρουσίαση του εμπορεύματος στον ιδιοκτήτη. Η παρουσίαση κράτησε αρκετή ώρα και ειλικρινά θαύμασα τον επαγγελματισμό και τη λογική σκέψη του Σκάουτερ – δεν είχε κατακτήσει τυχαία τη θέση του δουλέμπορου.

Επέδειξε εξονυχιστικά τα δυνατά και τα αδύνατα σωματικά μου σημεία, αποδεικνύοντάς τα στην πράξη, δηλαδή, χωρίς στιγμή να διστάσει να χρησιμοποιήσει ελεγχόμενη κι εντεινόμενη βία. Επικεντρώθηκε ξανά και ξανά στην ανατομία των γενετικών μου οργάνων, αντλώντας φανερή ευχαρίστηση από το τρέμουλό μου μπροστά στις δαγκάνες του.

Μετά ξεκίνησε ένα είδος ψυχικής δοκιμασίας, μ’ εμένα να σκύβω δεκάδες φορές εκτιθέμενος παντοιοτρόπως και ‘σφουγγαρίζοντας’ δεκάδες φορές με κάθε μέρος του σώματός μου τις μπότες του και το πάτωμα, γλείφοντας αχόρταγα ό,τι μου πέταγε.

Σκοπός ήταν ο Καπετάνιος να βεβαιωθεί για την υπακοή και την υποταχτική ψυχολογία του ‘εμπορεύματος’.

Στο τέλος με ξαναπέρασε απ’ το τσιγκέλι, ξεκινώντας ένα άσχημο βρομόξυλο με ζωνάρι, κάτι σαν κορύφωση της επίδειξης.

Μέτρησα δυνατά μέχρι το σαράντα όταν ο Καπετάνιος ζήτησε από τον βασανιστή μου να σταματήσει. Είχε μείνει αρκετά ικανοποιημένος. Νομίζω ότι εξέφρασε μόνο κάποια δυσαρέσκεια για την ποσότητα της εφίδρωσής μου.

Όσο με άφησαν εκεί, σκεφτόμουν τον Σκάουτερ, πόσο ανελέητα φέρθηκε…Θυμήθηκα τα πρώτα του λόγια όταν τον συνάντησα και ένιωσα τρυφερότητα μέσα μου.

Ώρες μετά άνοιξε η πόρτα και στο εκτυφλωτικό φως διέκρινα το ανάστημα του Καπετάνιου και ξύπνησα με το οινόπνευμα στην ανάσα του.