Η συνάντηση.

Η συνάντηση.
Το τόλμησε. Ταξίδευε προς τον τόπο του. Μετά από τόση τηλεφωνική και διαδικτυακή επικοινωνία, της ζήτησε να έρθει κοντά του. Της είπε ότι είναι πια καιρός να την πιάσει στα χέρια του. Η απάντηση της ήταν πλέον η σωστή και ήρθε αυθόρμητα" μάλιστα Κύριε".
Κανόνισαν το ταξίδι και οι μέρες περνούσαν αργά, ήταν ατελείωτες, αργούσε η Παρασκευή αργούσε πολύ....
Είχε αγωνία και φόβο για την πρώτη τους συνάντηση. Πώς θα είναι η πρώτη επαφή με την τρυφερή βία, όπως συνήθιζε να λέει εκείνος; Πώς θα είναι το αυστηρό του άγγιγμα; Σκέφτεται πώς θα είναι τώρα που πρόκειται να έρθει αντιμέτωπη με τις βασανιστικές ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις τόσων χρόνων. "Θα πονέσω; Θα αντέξω; Μήπως βάλω τα κλάματα; Πώς θα' ναι τα φιλιά του; Τι λέω η τρελή; ποια φιλιά σκέφτομαι, έχω συναινέσει σε άσκηση βίας και υποσχέθηκα υποταγή και υπακοή".....


Την περίμενε στην εξώπορτα. Της χαμογέλασε την καλωσόρισε και πήρε από τα χέρια της το βαλιτσάκι που κρατούσε. Έκλεισε την πόρτα έσκυψε και την φίλησε στο μάγουλό.
"Θέλεις καφέ; Υπάρχει espresso.
"Μάλιστα Κύριε".
"Όσο ετοιμάζω τον καφέ μπορείς να πας στο μπάνιο. Είναι στο βάθος του διαδρόμου, θα το βρεις εύκολα. Πώς θέλεις τον καφέ;"
"Μέτριο Κύριε".
Κοιτάζεται στον καθρέφτη.
"Τι ακολουθεί άραγε; Τι μου επιφυλάσσει αυτός ο άνδρας του οποίου με γοήτευσε η αυστηρή διάθεση, η ευγενική προσέγγιση και ο ευφάνταστος λόγος; Τι άραγε;
Το θέλω, το προσμένω" .....


Επιστρέφει στο σαλόνι. Την περιμένει καθισμένος νωχελικά στον πελώριο καναπέ, στο γυάλινο τραπεζάκι ο καφές ευωδιάζει.
Κάθεται συνεσταλμένη δίπλα του. Η αγωνία κάνει την καρδιά της να φτερουγίζει σαν πουλάκι. Είναι μια αγωνία ανάμικτη με την προσμονή του αγνώστου, την προσδοκία της ηδονής, του φόβου από την προσυμφωνημένη παράδοση της και την αναμονή του ηδονικού πόνου (αυτό το φοβάται πολύ, δεν το ξέρει, μόνο το έχει ακούσει).

Παίρνει το φλιτζάνι του καφέ στα χέρια του, «σήκω όρθια», σηκώνεται μπροστά του με το κεφάλι της χαμηλωμένο. Δεν τολμά να τον κοιτάξει. Της δίνει το φλιτζάνι να πιει μια γουλιά. Το παίρνει πίσω
«γδύσου» ………

Τα χάνει τον κοιτάζει με απορία. Αυτός σοβαρός την κοιτά εξεταστικά ….
Βγάλε τη μπλούζα σου….. της τείνει το φλιτζάνι να πιει μια γουλιά….
Βγάλε την φούστα …… πάλι μια γουλιά καφέ…..
Ελευθέρωσε το στήθος σου …..καφές…..
βγάλε το κιλοτάκι ….καφές…. είναι ολόγυμνη φορά μόνο τις γόβες της,
Της δίνει το φλιτζάνι στα χέρια και κάθετε αμίλητος και την παρατηρεί.
Τρέμει, νοιώθει μια ντροπή, έχει ξεγυμνωθεί μπροστά σε έναν άνδρα που τον συναντά για πρώτη φορά….
«Δώσε μου τον καφέ, βγάλε τις γόβες και δέσε τα μαλλιά σου»…… της δίνει στα χέρια μια μαύρη ματ κορδέλα …… Δένει τα μακριά σκούρα καστανά μαλλιά της σε αλογοουρά……. Καθώς σηκώνει τα χέρια να πιάσει πίσω τα μαλλιά της το υπέροχο πλούσιο στήθος φαντάζει αγαλματένιο, οι μεγάλες ευδιάκριτες θηλές της έχουν σκληρύνει κι έχουν σηκωθεί αυθαδιάζοντας, ανεξάρτητα από την λαχτάρα που νοιώθει μέσα της …. Οι θηλές της δρούνε αυτοβούλως……….
Τα γυμνά της πόδια πατάνε στο χαλί και τα δάχτυλα των ποδιών της ανατριχιάζουν στο άγγιγμα του ιδιαίτερης υφής πέλους.

«Γύρνα»…. «Περιστρέψου να σε καμαρώσω»………..
Υπακούει νοιώθει σαν εμπόρευμα σε σκλαβοπάζαρο ντρέπεται αλλά και της αρέσει. Της αρέσει καθώς νοιώθει να την κοιτά εξεταστικά, θέλοντας να αναγνωρίσει κάθε λεπτομέρεια του κορμιού της .

Παίρνει ένα μαξιλαράκι από τον καναπέ και το βάζει στην μέση του δωματίου.
Γονάτισε……


Σηκώνεται, την πλησιάζει, πιάνει την κοτσίδα της, την τραβά προς τα πίσω, το κορμί της τεντώνεται και τα στήθη της πετιούνται προς τα έξω, τα διατρέχει με το ελεύθερο χέρι του απαλά, χωρίς να εκδηλώσει με το άγγιγμα του προτίμηση σε ιδιαίτερα σημεία. Πιάνει την κοτσίδα με το άλλο χέρι και την αναγκάζει να σκύψει μπροστά, ο σβέρκος της τεντώνεται, σκύβει, πλησιάσει το στόμα του και την δαγκάνει, όχι πολύ δυνατά, αλλά έντονα και σταθερά. Καθώς την έχει ακινητοποιημένη με το πιάσιμο των μαλλιών της, νοιώθει να παραλύει κυριολεκτικά στο άγγιγμα του, χαλαρώνει και ουσιαστικά στηρίζεται μόνο από την κοτσίδα και το χέρι του.....


Την χαϊδεύει στην πλάτη. Την αγγίζει με τις άκρες των δαχτύλων του, πιέζει τα κοντοκομμένα νύχια του κατά μήκος της σπονδυλική της στήλης. Αναριγά.
Παίρνει από το τραπέζι μια φαρδιά σατέν κορδέλα, της δένει τα μάτια. Το χέρι του ακουμπά στο μάγουλο της.... Ένα απαλό μπατσάκι αντί να την επαναφέρει στην πραγματικότητα, την σπρώχνει πιο βαθειά, ανάμεσα στο όνειρο και την βίωση της φαντασίωσης.
Μέσα στο όνειρο αντιλαμβάνεται ότι εκείνος γδύνεται.
Την πιάνει και πάλι από τα μαλλιά, την τραβά μπροστά, την αναγκάζει να κατεβάσει τα γόνατα της από το μαξιλαράκι και να τον ακολουθήσει μπουσουλώντας.
Στέκεται μπροστά της, το κεφάλι της ακουμπά στις κνήμες του. Σκύβει αυθόρμητα και φιλά τα πόδια του.
Κάνει ένα βήμα πίσω, κάθεται στον καναπέ, την κρατά ακόμη από τα μαλλιά.
Σκύβει και πάλι.
Είναι γονατισμένη μπροστά στον γυμνό, καθισμένο άνδρα, τα μάτια της είναι δεμένα.....


Σκύβει φιλά τα δάχτυλα των ποδιών του, φιλά με αγάπη, μ'αυταπάρνηση, με λατρεία. Ανεβάζει τα φιλιά της παραπάνω. Εναλλάσσει το υγρό άγγιγμα των χειλιών της από το ένα πόδι στο άλλο. Πλησιάζοντας στα γόνατά του αντιλαμβάνεται πως εκείνος ανοίγει ελαφρά τους μηρούς του, απολαμβάνοντας την λατρεία της.
Συνεχίζει να φίλα και να ανεβαίνει. Την ακουμπά στα μαλλιά, την χαϊδεύει. Φιλάει με συνεχόμενο σύρσιμο των χειλιών και της γλώσσας τους μηρούς του σε όλη την επιφάνεια τους. Επιθυμεί να νοιώσει το χέρι του να την αρπάζει από το μαλλί και να την καθοδηγεί παραπέρα. Μένει ανικανοποίητη η ανέκφραστη ενδόμυχη επιθυμία.
Δεν έχει πια κανένα λογισμό δεν θέλει τίποτε άλλο από αυτό που απολαμβάνει. Πλησιάζει στο κέντρο της ηδονής του Κυρίου της. Είναι πλέον ολόκληρη ένα στόμα ταγμένο στην ευχαρίστηση του. Μισάνοιχτο το στόμα φτάνει στο ορθωμένο όργανο του και κολλάει επάνω του ευλαβικά. Ανοίγει κι άλλο τα χείλη. Ρουφά, γλύφει και γεύεται, αφήνεται στην απαλή του σκληρότητα και μεθά απ' αυτήν. Είναι σαν σε έκσταση καθώς απολαμβάνει την ηδονή που προσφέρει. Παλινδρομεί ρουφώντας και χαίρεται. Καταλαβαίνει το χέρι του να σφίγγει το κοτσίδι της. Την τραβά και την καρφώνει κυριολεκτικά επάνω του. Τον νοιώθει να εισχωρεί βαθειά στον λαιμό της.....


Πνίγεται, δάκρυα αναβλύζουν. Την τραβά από τα μαλλιά και ελευθερώνεται ο λαιμός της. Πρωτόγνωρη αίσθηση. Την φόβησε, αλλά δεν της είναι καθόλου δυσάρεστο, το να νοιώθει να κατακτιέται το στόμα της και ο λαιμός της μ' αυτόν τον τρόπο.
"Φοβήθηκες γλυκιά μου;" "Μάλιστα Κύριε, λίγο". "Φίλα με μόνη σου, χωρίς να σε πιάνω" ..


Αγκαλιάζει και πάλι τα πόδια του τα φιλά με λατρεία και ταπείνωση, τα φιλά με αγάπη. Επαναλαμβάνει την διαδρομή με την γλώσσα της κατευθυνόμενη στην κορυφή της φανερής πλέων επιθυμίας της ......