"Η"

“H”

Η γεμονικά δοκιμάζοντας τις λέξεις …τις φοβάσαι μήπως και δεν σε υπακούσουν σαν πειθήνιες σκύλες…

Ή μήπως σε εκθέσουν…μην εκτεθείς…

Ή σε τι;

Ημίφως και διαβάζω ένα βιβλίο, «Βαβέλ…», μου μιλάει για μία γλώσσα ζωντανή…

Ή για λέξεις σκύλες, με αδύναμα πίσω πόδια …πάντα ψηλά… πάντα ατροφικά…

Η για μία γλώσσα που κατακτούσε τους ανθρώπους…

Ήθος και ψυχή τους διαμόρφωνε. Είναι οι λέξεις …

Η σκύλα…σκύλες…

Η γλώσσα με τις κόρες της …ικανές να διαμορφώσουν έναν άνθρωπο;

Η ιστορία με τις ερωτ ημα τικές προτάσεις δαίμονες…

Ήπειρος που τρέφει… υγρές ορχιδέες…

Ήρωες… επίφοβοι διακινητές …επαναστάσεων;

Η γλώσσα είναι…

Η μάνα σκύλα;

Η μητέρα ενός πολιτισμού;

Η ορφανή; Τον πατέρα αναζητώ…

Η λιος μεγάλος νταβάς…

Ηλιοπλάστης… που έφτιαξε τη γλώσσα;

Ή είμαι το Κέλυφος που αναζητά το ταξίδι στο βούρκο του μικρού βυθού; Μυρίζω νερό και χώμα. Από αυτά είμαι φτιαγμένο και μυρίζω σαν αυτά. Κλέβω από την δράση, ένα πίνακα ζωγραφικής, που μυρίζει και μιλάει. Και τον παγιδεύω μέσα σε μία μπάλα από σαρκώδες κεχριμπάρι. Μία ανάμνηση.

Ή δεν είναι κακό;

Ή είμαι ο άνθρωπος;

Ηχώ είμαι το Κεχριμπάρι. Στο σώμα μου είναι παγιδευμένες οι αναμνήσεις και οι δημιουργοί τους. Δύο λουλούδια στο τεράστιο Δάσος μου. Νομίζουν ότι κινούνται αλλά είναι πάντα παγωμένα.

Ή είναι κακό;

Ησυχία είπε ο Θεός.

Ήσουν το νερό και το χώμα. Μπροστά στον ήλιο και στον αέρα, γεννάω το κέλυφος. Το κέλυφος πλάθει το κεχριμπάρι. Δεν σκέφτομαι αλλά υπάρχω.

Ηττήθηκες δεν είναι κακό.

Ή είμαι το νερό και το χώμα.

Και ποιο το νόημα σε όλα αυτά; Γιατί;

Η αρχ ή;