Θέλω να σε νιώσω..

Μόλις είχε διαβάσει το mail του, θα την επισκεπτόταν το απόγευμα.

Άρχισε να αγχώνεται, δεν είχε καμία εντολή στο μήνυμά του, μόνο η τελευταία του φράση που την στοίχειωνε από την πρώτη στιγμή που την διάβασε: ''θέλω να σε νιώσω..''

Σταμάτησε να σκέφτεται άλλο, πρόσθεσε μερικά ξύλα ακόμα στο τζάκι και πήγε στην κουζίνα. Του αρέσει πολύ το κέηκ της και ο γαλλικός καφές με γεύση καραμέλα, ήταν τα μόνα που μπορούσε να σκεφτεί εκείνη την ώρα. Άρχισε να μαγειρεύει το κέηκ, νιώθοντας το άγγιγμα του παντού στο γυμνό της κορμί. Ήταν γυμνή, μόνη της μέσα στο σπίτι. Της πήρε λίγο καιρό για να συνηθίσει να παραμένει γυμνή όλη την ώρα μέσα στο σπίτι όπως της είχε ζητήσει. Πάντα ένα λευκό φόρεμα στον καναπέ του σαλονιού για τις αναπάντεχες επισκέψεις. Το σπίτι ήταν πολύ ζεστό, τα ξύλα στο τζάκι φρόντιζαν γι αυτό.

Έφτιαξε το μείγμα του κέηκ και το έβαλε στην βάση σιλικόνης στο φούρνο να ψηθεί. Ένα απλό κέηκ βανίλιας και πορτοκαλιού που λάτρευε να γεύεται φτιαγμένο απο τα χέρια της μικρής του.

Όσο το κέηκ ψήνονταν εκείνη πήγε να ετοιμαστεί, άνοιξε τον θερμοσίφωνα να ζεσταθεί το νερό και πήγε στο κρεβάτι να στρώσει τα μεταξωτά μαύρα σεντόνια που της θύμιζαν τόσα πολλά. Όλα τα υπόλοιπα ήταν στην θέση τους, το κουτί με τα παιχνίδια τους στην ντουλάπα, δεν τα έβγαλε. Δεν είχε καμία εντολή.

Το νερό ζεστάθηκε, έκανε το μπάνιο της, χρησιμοποιήσε μόνο πράσινο σαπούνι για το σώμα της, δεν της επιτρέπει τίποτα άλλο, ξέβγαλε τα μαλλιά της, κλείνοντας τα μάτια της για άλλη μια φορά και η σκιά του εμφανίστηκε στο δωμάτιο και πάλι. Άνοιξε απότομα τα μάτια της, έπρεπε να σταματήσει όλον αυτόν τον ηλεκτρισμό που διαπερνούσε το κορμί της, δεν είχε άδεια για κάτι τέτοιο. Συγκρατήθηκε.

Στέγνωσε το κορμί της, τα μαλλιά της, ήταν πλέον έτοιμη για εκείνον, χωρίς μακιγιάζ ή άρωμα, ακριβώς όπως την επιθυμούσε. Πατώντας με τα γυμνά της πόδια στα χαλιά του σπιτιού ξαναπήγε στη κουζίνα για να συνεχίσει με το κέηκ και τον καφέ, σε λίγη ώρα θα ήταν κι εκείνος εκει.

Δεν πέρασε πολύ ώρα, ακούστηκε το χτύπημα της πόρτας. Η ώρα που λαχταρούσε είχε έρθει.

Περίμενε έξω από την πόρτα της να του ανοίξει. Χαμογέλασε καθώς μύρισε το άρωμα του καφέ και του κέηκ. Σήμερα ήταν διαφορετικά, είχε δύο μέρες να την δει, την είχε πεθυμήσει τόσο πολύ.

Του άνοιξε, την κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω, τα μακρυά καστανόξανθα μαλλιά της αφημένα πίσω από την πλάτη της, το βλέμμα της χαμηλά στο πάτωμα και το δικό του να ταξιδεύει σε όλο της το κορμί. Της έδωσε την ομπρέλα του, και το παλτό του. Πέρασε προς τα μέσα. Εκείνη τακτοποίησε τα ρούχα του και τον κοίταζε καθώς πήγαινε κοντά στην πολυθρόνα του δίπλα στο τζάκι. Τον ακολούθησε μερικά βήματα πιο πίσω, γονάτισε μπροστά του καθώς εκείνος κάθησε.

Προέταξε τα χέρια του μπροστά της, αφαιρώντας τα δερμάτινα γάντια του. Τα πήρε, τα δίπλωσε στο τραπέζι δίπλα τους κι επέστρεψε πάλι κοντά του. Τα χέρια του, οι παλάμες του σχεδόν άγγιζαν τα μάγουλά της, ένιωθε την καρδιά της να θέλει να σπάσει από την προσμονή του αγγίγματος του.

Ακούμπησε το μάγουλό της κι ένιωσε το δάκρυ της να κυλά, ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του, το μικρό του ήταν έτοιμο για ότι το προόριζε. Της έδωσε την άδεια του να του φέρει καφέ και κέηκ.

-Μυρίζουν τόσο όμορφα, σ' ευχαριστώ..

Κούνησε το κεφάλι της καταφατικά.. Μα ήταν τόσο μεγάλη χαρά για την ίδια να φτιάχνει τα πάντα για εκείνον.

Με τα μάτια του της έδειξε τα παπούτσια του. Κατάλαβε τι έπρεπε να κάνει.

Έλυσε τα κορδόνια και αφαίρεσε σιγά σιγα το κάθε ένα, μετά έβγαλε τις κάλτσες του, πήγε τα παπούτσια και τις κάλτσες στην παπουτσοθήκη κι επέστρεψε κοντά του, γονάτισε μπροστά του και πήρε τα πόδια του στα χέρια της, άρχισε να τα χαϊδεύει και να τα τρίβει απαλά και όμορφα, του άρεσε τόσο πολύ αυτό τον χαλάρωνε. Ήταν προετοιμασμένη ότι αυτό θα μπορούσε να κρατήσει αρκετές ώρες. Είχε πολύ δύσκολη μέρα, εργάζονταν για πολλές ώρες την μέρα και ήξερε ότι μόνο το μικρό του μπορούσε να τον κάνει να ηρεμήσει, άλλωστε για αυτό την είχε επιλλέξει.

Την πλησίασε αρκετά κοντά, σταμάτησε ότι έκανε, την άρπαξε από το μαλλί δυνατά σπρώχνοντας το κεφάλι της στις πατούσες του.

-Χωρίς χέρια τώρα..

Την διέταξε..

Έβγαλε την γλώσσα της και άρχισε να γλείφει τα πόδια του, ξάπλωσε τον κορμό του πίσω, το πρώτο βογγητό ικανοποίησης βγήκε από τα χείλη του καθώς η μικρή του ρούφαγε ένα ένα τα δάκτυλα του.. Είχε πλέον χαλαρώσει αρκετά.

-Πιάσε τα μαλλία σου..

Έκανε ότι της είπε, καταλάβαινε τι επιθυμούσε πλέον από εκείνη.

Την πήρε στα πόδια του, άρχισε να της τις βρέχει με το γυμνό του χέρι. Από το πρώτο χτύπημα, το κορμί της άρχισε ν' ανατριχιάζει, τα χτυπήματα του ολοένα και δυνάμωναν καθώς τράβαγε το κεφάλι της προς τα πίσω.
Σταμάτησε κι άφησε το χέρι του να την εξερευνήσει, τόσο υγρή κι ακόμα περισσότερο όταν ένιωσε τα δύο του δάκτυλα να μπαίνουν μέσα του.

Την άφησε να κατέβει και να γονατίσει πάλι μπροστά του, δεν πρόλαβε να σκύψει μπροστά, την άρπαξε με το δεξί του χέρι από την αλογοουρά της και άρχισε να την φιλάει στο στόμα, με όλο του το πάθος, το αριστερό του χέρι έπαιζε με τα στήθη της.

-Έλα..

Τον ακολούθησε στα τέσσερα μέχρι την κρεβατοκάμαρα, την τοποθέτησε στη μέση του κρεβατιού και της κάλυψε τα μάτια με την μαύρη μάσκα. Το μόνο φως που υπήρχε στο δωμάτιο ήταν αυτό από τα κεριά, το οποίο μόνο εκείνος μπορούσε ν' αντιληφθεί.

Έβγαλε τα ρούχα και πήγε κοντά της. Με δυσκολία συγκρατούσε τον εαυτό του, στάθηκε πίσω της, μύριζε το δέρμα της, η γλώσσα του άρχισε να ταξιδεύει στο κορμί της σταμάτησε πάλι στο χέρι της, στον αριστερό της καρπό, τον έγλειψε.

-Ξέρεις γιατί σε γλέιφω πάντα εκεί;

-Όχι..

-Είναι το πιο λεπτό σημείο του χεριού σου, είναι το σημείο που μπορώ να νιώθω την καρδιά σου..

Πήρε το χέρι της και το έβαλε στο στήθος του, στο σημείο πάνω από την καρδιά του..

-Τώρα μπορείς να νιώσει κι εσύ την δική μου..

Δάκρυα χαράς άρχισαν να κυλούν και πάλι από τα δεμένα μάτια της. Σχεδόν ποτέ δεν της επιτρέπει να τον αγγίζει και τώρα την άφησε ν' αγγίξει την καρδιά του.

Της έβγαλε την μάσκα..

-Σήμερα δεν θα την χρειαστούμε, αλλά θέλω να μην ανοίξεις τα μάτια σου χωρίς την άδεια μου.

-Μάλιστα, Κύριε

Του αποκρίθηκε πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας, κρατώντας κλειστά τα μάτια της.

Τύλιξε το σκοινι γύρω από τα χέρια της, τα έδεσε μαζί στα κάγκελα του κρεβατιού. Πήγε στο σαλόνι κι έφερε την τσάντα του, έβγαλε από μέσα τα καινούρια κλιπς για τις ρώγες της, τα τοποθέτησε και τα έσφιξε αρκετά. Έπειτα έβγαλε τα ξύλινα μανταλάκια και το λεπτό πολύ ελαστικό καλώδιο. Άρχισε να περνά τα μανταλάκια μαζί με το καλώδιο στο κορμί της, αρχίζοντας λίγο πάνω από τα στήθη της, δίπλα από την ρώγα της και συνεχίζοντας προς τα κάτω. Οι πρώτες στιγμές δυσφορίας και πόνου σχηματίζονταν στο πρόσωπό της.

-Σσσσ...

Συνέχισε να βάζει τα μανταλάκια και στο υπόλοιπο κορμί της, στο ροζάκι της και στα μπούτια της, πλέον όλο το κορμί της ήταν πιασμένο, τύλιξε το υπόλοιπο καλώδιο γύρω από το δεξί του χέρι.

-Θα γίνεις δική μου απόψε..

Με αυτή του την φράση, άρχισε να μπαίνει μέσα της. Τον ένιωθε επιτέλους, ήταν τόσα πολλά πράγματα μαζί, ξέχασε τα μανταλάκια και τα κλιπς καθώς ένιωθε τον Αφέντη της μέσα της, άρχισε να χάνεται καθώς της έκανε έρωτα. το σκοτάδι της είχε αποκτήσει χρώματα. Έστρεψε το κορμί της πάνω του.

-Μίλα..

-Θέλω να χύσω, Κύριε

-Πόσο πολύ;

-Πολύυυ, Κύριε..

-Τώραααα

Την διέταξε και την στιγμή που άφησε τον εαυτό της να χαλαρώσει, τράβηξε με το δεξί του χέρι όλα τα μανταλάκια

Ακούστηκε μία τεράστια κραυγή πόνου και οργασμού μαζί, τύλιξε τα πόδια της γύρω του

-Άνοιξε τα μάτια σου..

Τον κοίταζε μέσα στα μάτια καθώς της έκανε έρωτα...

 

Ήταν πολύ ωραία αφήγηση μέχρι που είδα τη δημοσίευση σου @sweet_release

 

Το μελανό σημείο της ιστορίας είναι το κέηκ.
Θα το προτιμούσα ανάμικτο βανίλια- σοκολάτα και περιχυμένο με γλάσο σοκολάτας γύρω γύρω... 

 

 

για αυτό είσαι υπό, είσαι σκλάβος της σοκολάτας  

 

...κάνω δίαιτα... 

 

η ιστορία είχε τελειώσει όταν ειδες την χιουμοριστική δημοσίευση της @sweet_release
κάπου μπερδεύεσαι.  

 

Όχι, δε μπερδευομαι. Μου χε αφήσει μια καλή αίσθηση , σκεφτόμουν τι άλλο ίσως να της εκανα , αν θα πειραζα τη σκηνή και ξαφνικά είδα το σχόλιο και μου χάλασε  

 

χαμηλά το φώτα και μόνο σκιές να χορεύουν στο σκοτάδι
χέρια να χαιδεύουν το μαύρο του δωματίου
και αρώματα να καθοδηγούν τα σώματα που έχουν πάρει φωτιά
-ψάξε με
-πώς ?
-ακουλούθησε το σώμα μου και πιάσε με
με τα μάτια κλειστά και το μυαλό ανοιχτό
ξεκίνησε να την βρεί
να της χαρίσει τον ουρανο του, τις σκέψεις του
και αυτή να χάνετε να απομακρύνεται απο δίπλα του καθώς χαράζει.
λές και κυνηγούσε μόνο τον αέρα και τις φωνές στο κεφάλι του..
χαράζει.. σβήνει .. και αποκοιμιέται κρεμασμένος στην καρέκλα του..

 

Φοβερή αφήγηση έχω να πω.. την διαβάζω και ξημερώματα και γίνεται ο συνδυασμός ακόμα χειρότερος..

 

απλα υπεροχο....

 

Ατιμο γουρουνι μου ειχαν λειψει οι καυλο ιστοριες σου!!!