Θεσσαλονίκη, Σαββατόβραδο κι Απρίλης

Κάθομαι στο τραπέζι και πίνω τη μπύρα μου. Χαζεύω στο κινητό. Τη βλέπω με την άκρη του ματιού. Είναι αυτή; Αυτή είναι. Το ίδιο παγωμένο, σκληρό βλέμμα. Η ίδια έκφραση ή μάλλον η ίδια υπεροψία στην έκφραση. Να δεις που θα έρθει να μου μιλήσει. Συνεχίζω να κοιτάω το κινητό χωρίς να σηκώσω το κεφάλι.

Μετά από δύο, τρία λεπτά στέκεται μπροστά μου. Κρατάει ένα ποτό στο χέρι της. Πόρτο σκέτο; Το αφήνει στο τραπέζι μπροστά μου και κάθεται χωρίς να ρωτήσει, χωρίς να μιλήσει. Ναι, πόρτο σκέτο.


-Ευχαριστώ αλλά πίνω μπύρα.
-Το φαντάστηκα ότι είσαι Θεσσαλονίκη
-Πως και;
-Μυρίζει ο Θερμαϊκός
-Καλή προσπάθεια. Όμως, τι είναι αυτό που σε κάνει να πιστεύεις ότι μπορείς να με εκνευρίσεις;
-Το να θέλω δεν είναι αρκετό για να μπορώ;
-Εσύ; Μπα...
-Τόσο σίγουρος είσαι; Έχεις 20 χρόνια να με δεις.
-Να πω ότι δεν είμαι; Δεν θα το πω
-Βάζεις στοίχημα τον κώλο σου;
-Να τον κάνεις τι;
-Δική μου δουλειά
-Οκ, έκλεισε
-Εσύ; Τι θα ζητήσεις;
-Κάτσε να κερδίσω πρώτα.
-Ξέρεις ότι δεν είναι λογικό να βάλω στοίχημα χωρίς να ξέρω τι μπορεί να χάσω
-Σωστά. Να μη βάλεις. Και πάλι ευχαριστώ για το ποτό, καλή σου μέρα
-Από την άλλη δεν θα ξαναβρώ τέτοια ευκαιρία να σε δω στα τέσσερα. Οκ , μπορείς να μου πεις τι θέλεις εφόσον κερδίσεις
-Να 'σαι καλά. Ευκαιρία ζωής να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα
-Και ποια είναι αυτά;
-Να φύγεις και να με αφήσεις στην ησυχία μου;
-Είσαι το ίδιο κάθαρμα που ήσουν και τότε.
-Πότε είναι το τότε;
-Τότε που πήρες την παρθενιά του κώλου μου
-Μάλιστα… το περίμενα ότι η συζήτηση μαζί σου θα είναι του κώλου
-Έκανες ότι έκανες και...
-Τι και; Εσύ δε το ζήτησες;
-Ναι, εγώ. Δε ζήτησα όμως να πηδήξεις, την ίδια μέρα μάλιστα, την Ελένη μετά από εμένα
-Ήμουν μικρός, έκανα λάθη
-Σήμερα δεν θα με κεράτωνες;
-Σήμερα δε θα σε γαμούσα...
-Πάντα ίδιος
-Αλήθεια; Ευχαριστώ! Εσύ έχεις σπάσει αρκετά αλλά από μυαλό δε μπορώ να πω...σαν να μην πέρασε μια μέρα
- Αν κρίνω από το την ανταπόκριση που έχω μάλλον δεν βλέπεις καλά
-Ίσως. Ίσως να μην βλέπουν οι άλλοι καλά.
-Και η Κωνσταντίνα;
-Ποια Κωνσταντίνα;
-Η Κωνσταντίνα, αυτή η Κωνσταντίνα που σκέφτηκες
-Η Κωνσταντίνα, αυτή η Κωνσταντίνα που σκέφτηκα, είναι μια χαρά γυναίκα. Τι δουλειά έχει μαζί σου;
-Έχουμε σχέση, εδώ και χρόνια
-Από πότε η Κωνσταντίνα ενδιαφέρεται για γυναίκες;
-Δεν είναι δική σου δουλειά
-Σε έχω ικανή να είσαι με την Κωνσταντίνα μόνο και μόνο επειδή είχα σχέση μαζί της
-Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου
-Όχι, δεν κατάλαβες. Έχω μικρή ιδέα για σένα
-Αυτή πάλι όχι.
-Θα ήθελα να πιω ένα καφέ μαζί της. Είναι από τα καλύτερα παιδιά που γνώρισα
-Μην ελπίζεις. Κάνει μόνο ότι της λέω εγώ
-Τι μου λες ακριβώς; Το έχεις χάσει τελείως;
-Μάλλον είσαι αρκετά ηλίθιος για να μη μπορείς να καταλάβεις τι λέω
-Θα μου εξηγήσει αυτή, όχι εσύ
-Και που θα τη βρεις;
-Θα φροντίσεις εσύ να βρεθούμε. Εγώ κι αυτή. Χωρίς εσένα
-Γιατί να το κάνω αυτό παλιομαλάκα;
-Γιατί μου χρωστάς
-Εγώ εσένα ή εσύ εμένα;
-Εσύ εμένα
-Γιατί αυτό;
-Γιατί είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που κατάφερες να ερωτευτείς στη μίζερη ζωή σου


Το πρόσωπο της σκληραίνει. Χτυπάει το χέρι στο τραπέζι με δύναμη. Πέφτει η μπύρα. Την επόμενη στιγμή χαμογελάει. Είναι αργά...

-Ευτυχώς, δεν είχα σκοπό να κάνω αποτρίχωση
-Τώρα τι θα ζητήσεις; Τον δικό μου κώλο;
-Μπα... Μια καλή ιδέα θα ήταν ο κώλος της Κωνσταντίνας με εσένα να κοιτάς
-Γιατί να το έκανε αυτό;
-Γιατί κάνει ότι λες. Αυτό δεν είπες;
-Αυτό θέλεις;
-Φώναξε τους να καθαρίσουν το τραπέζι. Και φέρε μια Amstel. Μετά σπάσε. Περιμένω παρέα.
-Μόνο αυτό; Έβαλες στοίχημα τον κώλο σου και το μόνο που θέλεις είναι αυτό;
-Γιατί όχι; Η αντιπαράθεση μαζί σου είναι σαν να κλέβω εκκλησία.
-Γιατί είσαι τόσο επιθετικός μαζί μου; Τι σου έχω κάνει;
-Τι ζωή κόλαση για ένα πήδημα το οποίο το θέλαμε και οι δυο. Δεν είναι σημαντικός λόγος; Τι πιστεύεις;
-Πριν από λίγο μου είπες ότι ξέρεις πως ήμουν ερωτευμένη
-Επίσης ξέρω ότι ήσουν ανισόρροπη και ικανή για τα πάντα. Ικανή για κάθε είδους ψέμα για να γίνει το δικό σου. Και σίγουρα ο πιο χειριστικός άνθρωπος που γνώρισα.
-Ίσως, έχω αλλάξει όμως. Πέρασαν χρόνια.
-Ο λύκος μόνο τρίχωμα αλλάζει
-Δεν είμαι λύκος.
-Δεν είδα κάποια αλλαγή στον τρόπο που με πλησίασες… Μπορούσες να ξεκινήσεις με μια καλησπέρα.
-Οκ, συγγνώμη. Είμαι μια ζωή θυμωμένη μαζί σου. Δεν είμαι το ανώριμο κοριτσάκι που ήμουν όμως.
-Έχω έναν πολύ σοβαρό λόγο να μην το πιστεύω αυτό.
-Κι όμως, κάνεις λάθος..
-Εντάξει, έχεις μια ευκαιρία να μου το αποδείξεις. Αν τα καταφέρεις παίρνω πίσω ότι είπα και πίνουμε ένα ποτό να το συζητήσουμε.
-Τι πρέπει να κάνω;
-Σε λίγο θα είναι εδώ η Κωνσταντίνα με τον άντρα της. Θα ήθελα να σε ακούσω να λες μπροστά της ότι είπες και σε εμένα…