Ιδού η Ρόδος, άνευ πηδήματος

Επιλέξτε ένα κοινωνικό - επαγγελματικό σας βίωμα ή ένα βίωμα του σ/υ που Σας ανήκει, στο οποίο επιλέξατε/υποχρεωθήκατε να δράσετε υπό τους όρους της Κ/υ θέσεώς Σ/σας, δίνοντας δηλαδή ή εκτελώντας εντολές και περιγράψετε τόσο τον βαθμό αποτελεσματικότητος όσο και το συναισθηματικό - διανοητικό σας ταξίδι.
Εν συνεχεία εικάσετε τα ώς άνω, επί του αυτού βιώματος έαν, για οιονδήποτε λόγο, Ε/είσασταν υποχρεωμένοι να βιώσετε την ίδια κατάσταση, δρώντας σε vanila πλαίσιο.

Ιστορίες που εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία με τον λατρεμένο αστικό μύθο (ή μήπως όχι) εκείνου που ζήτησε να δανειοδοτηθεί από τράπεζα με collateral το Μαστεριλίκι του, θα εκτιμηθούν μόνο εάν πληρούν τα κριτήρια του καλού χιούμορ.

 

Καλησπέρα σας
Δεν κατάλαβα τι ακριβώς ζητάτε και δεν μας δώσατε παράδειγμα ή δικό σας βίωμα .

 

@Η Μελίνα Του Αυτό που ερωτώ είναι η περιγραφη ενός βιώματος το οποίο έλαβε χώρα εκτός βδσμ περιβάλλοντος και αντιμετωπίσθηκε με όρους Κ/υ και η εικασία της αντιμετώπισης του αυτού βιώματος με όρους vanila. Επιθυμώ να συλλέξω πληροφορίες για το εάν ένας άνθρωπος του χώρου επεκτείνει όχι μόνο τον τρόπο σκέψης του αλλα και , κυρίως ίσως, την πρακτική του, σε περιβάλλοντα εκτός χώρου και εάν αυτό είναι λειτουργικό.

 

Από μια εμπειρία δική μου σημαντική και από άλλες μικρότερες, μπορώ να πω ότι είναι επικίνδυνα δυσλειτουργικό @Marqui ή μάλλον ότι μπορεί να κάνει μεγάλο κακό σε αυτόν που εισήγαγε την - καταλλήλως τροποποιημένη - D/s συμπεριφορά σε άλλο, εκτός D/s πεδίο. Η αιτία της επικινδυνότητας δεν βρίσκεται στη συμπεριφορά καθεαυτή αλλά στο ότι στις vanilla σχέσεις (αν μιλάμε για προσωπική σχέση) ή στις mainstream αλληλεπιδράσεις (αν μιλάμε για κοινωνικές - επαγγελματικές καταστάσεις) δεν είναι ρυθμισμένο το feedback και δεν υπάρχει κάποια αξιακή βάση ότι όταν συμβεί κάτι το λέμε στον Κ αυθωρεί και παραχρήμα και από κει και πέρα εμπιστευόμαστε την κρίση του. Εξάλλου, τα κίνητρα του αποδέκτη της συμπεριφοράς αυτής δεν είναι γνωστά και βρέθηκα απλά να δίνω δικαιώματα και ενώ φαινομενικά λειτούργησε, μακροπρόθεσμα το βρήκα μπροστά μου με πολύ αρνητικό και απροσδόκητο τρόπο.

 

@gaby_m Καλή μου, ξέρεις τον σεβασμό Μου στην κρίση σου. Εν προκειμένω όμως ζητώ το μοίρασμα βιωμάτων για να δω εάν και ποιο πλαίσιο μπορει να υπάρξει με κριτηριο την λειτουργικότητα. Γνωρίζω ότι δεν στερείσαι εμπειριών, ούτε σου λείπει η ικανοτητα χρήσης της γλώσσας ώστε να μπορέσεις να τις μοιραστείς εντός ασφαλούς ροής πληροφοριών. Ας δώσουμε οι παλιότεροι το έναυσμα για να ξαναγίνει το παρόν φόρουμ τόπος βιωματικών συζητήσεων και όχι ουτοπιστικών φαντασιώσεων. Θυμάσαι τί με ρώτησες στην πρώτη διαδρομή Μ/μας που ξεκίνησε από το Φιξ? Εάν οδηγείς σαν σ. στην κίνηση της Αθήνας ή όχι? Αυτό ακριβώς εννοώ και ψάχνω με το παρόν νήμα.

 

Είχα τέτοιες έγνοιες τότε! Ευχαριστώ που μου θυμίζεις ότι υπήρξε μια εποχή που η ζωή μου, η ζωή όλων μας ίσως, ήταν τόσο απλή και εγώ τόσο νέα ακόμα ώστε να με απασχολεί κάτι τέτοιο  

Λίγα χρόνια νωρίτερα από εκείνη την εποχή, ήμουν σε μακροχρόνια τιμωρία αδιαφορίας και σιωπής ως εκπαιδευόμενη σκλάβα και συγχρόνως μου είχε ανατεθεί για πρώτη φορά η διοίκηση και η εποπτεία μιας ομάδας εργασίας στον επαγγελματικό μου χώρο. Αμέσως δοκιμάστηκα και αμφισβητήθηκα, όπως ήταν φυσικό, όμως δεν το πήρα ιδιαίτερα νηφάλια, εσωτερικά. Έτσι, χωρίς πολλά πολλά, αποφάσισα να αντιδράσω με αδιαφορία και εγώ, που είχα καταλάβει πώς περίπου γίνεται και γνώριζα πόσο και πώς πονούσε και τι δουλειά έκανε εσωτερικά. Το έκανα με μεγάλη λεπτότητα, σε πέντε ανθρώπους και λειτούργησε πολύ καλά. Ένιωσαν την εσωτερική αστάθεια και την πίεση που φέρνει μια τέτοια συνθήκη, χωρίς να ξέρουν καν τον λόγο, διότι ήμουν εξαιρετικά προσεκτική και, πράγματι, ήρθαν ταχύτατα και έθεσαν εαυτόν στη διάθεσή μου. Σε μια εργάσιμη εβδομάδα το θέμα είχε λήξει. Καλά ως εδώ; Ωραία; Πάνω από δέκα χρόνια αργότερα, βρέθηκα να χτυπώ το ίδιο project με ένα από εκείνα τα πρόσωπα. Με υπονόμευσε παντού όπου είχε σημασία με τα επιχειρήματα ότι δεν ήξερα να επιλύω δύσκολες καταστάσεις στις συνεργασίες, ότι δεν είχα ενσυναίσθηση και ότι δεν έλυνα τα θέματα συζητώντας τα με τους άλλους αλλά με δικούς μου τρόπους, αμφίβολης αξίας. Αυτό όταν μετήλθα κατά κάποιο τρόπο ρόλο Κ.

Σε μια άλλη περίπτωση μετήλθα ρόλο σ., απλά ανοίγοντας το laptop που είχα φροντίσει να έχω μαζί μου σε εποχή που δεν ήταν διόλου αυτονόητο κάτι τέτοιο, σε μια δύσκολη περίσταση και δακτυλογραφώντας κείμενα την ώρα του brainstorming, δηλαδή συμμετείχα, άκουγα και συγχρόνως έδινα σχεδόν τελική μορφή σε ό,τι έπεφτε στο τραπέζι, κάτι που βοήθησε πολύ την εξέλιξη της υπόθεσης. Όλοι εμπέδωσαν ότι είμαι "μια δακτυλογράφος" και εγώ δεν ήξερα να το παλέψω και να δείξω τι πραγματικά ήμουν και πόσο πολύτιμη ήμουν εκείνη τη στιγμή σε εκείνο το μέρος, άλλωστε αυτά είναι και λίγο "τσ τσ τσ" για σκλάβα που και τώρα που τα γράφω νιώθω "κάπως". Πολύ κακή ιδέα, λοιπόν, να είναι ένα σ. σε έναν επαγγελματικό χώρο για να προσφέρει και επειδή αγαπάει και γνωρίζει τη δουλειά του, ενώ οι μάχες δίνονται για τα προνόμια και είναι συνεχείς και λυσσαλέες.

Οπότε, ας διαβαστούν υπό αυτό το πρίσμα αυτά που γράφω πιο πάνω για το μη συστηματικό feedback που θα αποκάλυπτε αμέσως τι πηγαίνει στραβά και για την εκ των πραγμάτων θολή θέση των άλλων που μπορεί να κρύβει πολλά και είναι δικαίωμά τους στο κάτω κάτω.

 

Πιάνει πολύ η υποτακτικότητα σε δημόσιες υπηρεσίες.