Ιερώνυμος Μπος (Hieronymous Bosch)

 

Η ιδέα για αυτό ξεκίνησε όταν διάβαζα σε άλλο νήμα στο φόρουμ για τις φαντασιώσεις μελών για ερωτικά βδσμ όργια. Οι εικόνες που σκέφτηκα εγώ ήταν αυτές από τη ζωγραφική του Μπος.

Γεννημένος το 1450! ζωγράφισε θέματα που η πρωτοτυπία τους παραμένει ως σήμερα. Θεωρείται θεολόγος και διδακτικός κατά της αμαρτίας - όμως οι τόσο γλαφυρές του εικόνες και η υπέρμετρη και εκτός δόγματος φαντασία του με κάνουν να πιστεύω πως ο άνθρωπος ήταν μάλλον συγκαλyμμένος ηδονιστής. Κορυφαία ειρωνεία να εργάζεσαι για την εκκλησία στη "μάχη" κατά της αμαρτίας και να εκφράζεσαι ελεύθερα με το πρόσχημα πως τα εικονιζόμενα είναι πράματα προς αποφυγή!

Δεν είναι γνωστές ερμηνείες για την ζωγραφική του από τον ίδιο ή άλλους της εποχής του. Συγγενείς ζωγράφους θεματικά δεν γνωρίζω - δηλαδή ενώ το θέμα της απεικόνισης της κόλασης (με μαρτύρια που περιλαμβάνουν και πηδήματα από διαόλους..) είναι κοινά στον μεσαίωνα και στους καθολικούς αλλά και σε μας τους ορθοδόξους, η φαντασία, το βίτσιο είναι τέτοιας προσωπικής διάστασης και έχει τέτοιον όγκο ώστε να αποτελεί έναν άλλον κόσμο που κανένας δεν προσέγγισε τότε (ίσως ο Νταλί μισή χιλιετία αργότερα!). Το ονειρικό πάντρεμα ανθρώπινων μορφών με λουλούδια, ζώα με τη χρήση συμφύσεων, μασκών, συμπλεγμάτων, έχει ένα μοναδικό θεατρικό αποτέλεσμα.

Προσθέστε στην θεματική ιδιοφυία, τεχνική ισάξια των καλυτέρων Φλαμανδών και έχετε έναν ζωγράφο πραγματικά κορυφαίο.

Στον 20 και 21 αιώνα έχει συζητηθεί και αναλυθεί υπό διάφορα πρίσματα: σουρρεαλισμού, φροϋδισμού, κ.α. Αν και δεν έχω διαβάσει πολλά, δεν νομίζω πως εύκολα μπαίνει κάτω από καμιά ετικέτα - κι αυτό είναι υπέροχο!

Κυρίως εντέλει όμως είναι ένας ζωγράφος αισθησιακά απολαυστικός - οπότε απολαύστε χωρίς άλλες φλυαρίες :

 

 

 


Δείτε και : [ame=http://en.wikipedia.org/wiki/Hieronymus_Bosch]Hieronymus Bosch - Wikipedia, the free encyclopedia[/ame]

Οι παραπάνω εικόνες είναι λεπτομέρειες από ένα μόνο έργο "Τον Κήπο των Κοσμικών Απολαύσεων" The Garden of Earthly Delights
Σας προτρέπω να προσθέστε εικόνες έργων του και τις εντυπώσεις σας!

 

Απάντηση: Ιερώνυμος Μπος (Hieronymous Bosch)

Ο Μπος με έχει εμπνεύσει σε στιγμές που υπέφερα δίνοντας μορφή στους φόβους και τον πόνο:

Οραματίστηκα
κολοσσιαίο δάκτυλο
εκτεταμένο μέσο
σε χυδαία χειρονομία.

Ψηλά,
το νύχι ξετρυπά
αναμνήσεις, άνυδρα σύννεφα
ισχνά και λίγα
φέγγη φλαμανδικού γαλανού
σε ουρανό μαύρο

Σε μια μεριά,
ένα ρόδι
με φτερά αγγέλου,
ματώνει.

Στο μέσον
μία και μισή
άνω φάλαγγες κομμένες
αιωρώνται αστήριχτες ως
διεστραμμένο θαύμα

Κάτω,
το υπόλοιπο χέρι
τα τέσσερα δάκτυλα
σφιγμένα γροθιά, είναι

Λόφος σταχτής, γυμνός
ζωσμένος στα ριζά
πυρ-ερυθρές πινελιές Βαν Άυκ
φλέγονται
δάση, αγροί, σπίτια.
Μυριάδες μικρές
ψυχές βασανίζονται.

Στο μέσο ίδια η Παναγιά
γονατιστή προσκυνά
η μάνα τον πόνο
( όχι τον Γιο, όχι τη σταύρωσή Του)
αλλά το κάταγμα
του μέσου δακτύλου
ενός ξένου

Δεξιά –
ορθός στα πίσω πόδια
μέγας ινδικός,
πολεμικός ελέφας
σαλπίζει αλαλιασμένα,
παραστάτης του λάθους

Αριστερά –
πελώριο ατόπημα –
θαλασσινό χταπόδι
βυζαίνει και πληγιάζει
το κότσι
του διπλωμένου
δείκτη.

Στη Γάνδη και την Αμβέρσα
ζωγράφιζαν τρίπτυχα
το μέσον τώρα χωρίζει
δυό φιγούρες εκατέρωθεν
ανάποδες γκρεμίζονται
αποτύπωμα στιγμής
πριν τα θρύψαλα

Αυτή
βουρκωμένη γουρλωμάτα.
με σκορπισμένα μαλλιά
και τους γλυκούς μηρούς
ακόμη ανοιχτούς.
Αυτός
τα άκρα σφιγμένα
χέρια στο κορμό και δάκτυλα
να ψηλαφούν τα απόκρυφα
όπως κάποτε
κοιμότανε παιδί

Αιωρούμενο ρόδι
ακόμη ματώνει.

Θα σου ζωγραφίσω
όραμα
αγάπη μου,
εις μνήμην
Ιερώνυμου Μπος.​

 

Μου έκανε θλίψη, που δεν υπήρχε ούτε ένα ίχνος σ' ένα νήμα που "μιλάει" για τον Μπος...Για κάποιο ανεξήγητο λόγο τον έχω από πάντα συνδεδεμένο στο μυαλό μου με τον άλλο μεγάλο "παράφρονα" τον William Blake...Γι' αυτό αν μου επιτρέπεις...


The Ancient of days ( William Blake )

 

The house of death ( William Blake )

 


ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ

Τον καιρο της σπορας μαθαινε, τον καιρο του θερισμου διδασκε, τον χειμωνα απολαμβανε.
Οδηγησε το καρο και το αλετρι σου πανω απο τα κοκκαλα των νεκρων.
Ο δρομος της υπερβολης οδηγει στο παλατι της σοφιας.
Η Συνεση ειναι μια πλουσια ασχημη γεροντοκορη, που τη φλερταρει η Ανικανοτητα.
Αυτος που επιθυμει αλλα δεν πραττει, γενναει την πανουκλα.
Το κομμενο σκουληκι δινει αφεση στο αλετρι.
Ριξε στο ποταμι εκεινον που αγαπαει το νερο.
Ο ηλιθιος δε βλεπει το ιδιο δεντρο που βλεπει κι ο σοφος.
Αυτος που το προσωπο του δεν αναδιδει φως, δεν θα γινει ποτε αστρο.
Η Αιωνιοτητα ειναι ερωτευμενη με τους καρπους του χρονου.
Η εργατικη μελισσα δεν εχει καιρο για θλιψη.
Τις ωρες της τρελας τις μετραει το ρολόι, της σοφιας ομως κανενα ρολόι δε μπορει να μετρησει.
Οι τροφες που χορταινουν δεν πιανονται με διχτυ η παγιδα.
Την κακη χρονια βγαλε το τεφτερι, το ζυγι και το μετρο.
Κανενα πουλι δεν ανεβαινει στα υψη, αν πεταει με τις δικες του φτερουγες.
Το νεκρο κορμι δεν παιρνει εκδικηση για τις πληγες του.
Η πιο υψηλη πραξη ειναι να επιδιωκεις μιαν αλλη.
Αν ο τρελος επεμενε στην τρελα του, θα γινοταν σοφος.
Η τρελα ειναι ο μανδυας της απατης.
Η Ντροπη ειναι ο μανδυας της Επαρσης

( William Blake )

( Αποσπασμα απο τις ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ, απο τους Γαμους του Ουρανου και της Κολασης, μεταφραση εισαγωγη: Χαρης Βλαβιανος, εκδοσεις: Νεφελη )

----------------------------

Έτσι απλά, για να ξέρεις ότι κάποιος εκτίμησε αυτό το ωραίο "θραύσμα" που άφησες εδώ...

 

Χαίρομαι για την νεκρανάσταση του νήματος! και μάλιστα με τόσο γόνιμες και ενδιαφέρουσες αναρτήσεις
Ακου κει "αν σου επιτρέπω". Χτυπάω παλαμάκια

 

Φίλτατε anima...Ευχαρίστηση μου...ειλικρινά...Τα χειροκροτήματα όλα για σένα...Και τα όμορφα πράγματα δεν πεθαίνουν...απλά ξεκουράζονται... 

 

Ο περιορισμός, η ανελευθερία, οι στερήσεις, η αυστηρότητα και η ενοχή οδηγούν στην αμαρτία, ίσως για αυτό. Σκοτεινές ψυχές θα δημιουργήσουν σκοτεινά έργα. Πολλά Like για το θέμα, όμως προσωπικά ούτε το έργο του ενός ούτε του άλλου μου αρέσει. Αντίθετα, λατρεύω τη Σχολή του Ρεαλισμού, Μανέ, Ντεγκά και λοιπούς. 19ος αιώνας τι άλλο.

Η προέλευση του κόσμου. Ένα κορυφαίο έργο επιτομή της εκτυφλωτικής γυναικείας ομορφιάς και δύναμης. Απ΄όσο γνωρίζω, ο τελευταίος ιδιοκτήτης του πίνακα ήταν ο Ζακ Λακάν ο ψυχαναλυτής. Μετά κατέληξε στο μουσείο.

 

Αγαπητέ anima...εξαιρετική η ανάρτησή σου...όμορφες, ονειρικές εικόνες! Μας ταξιδεύουν!

 

Πολύ σωστή και πολύ ωραία παρέμβαση...

Εγώ έχω "κόλλημα" με την θρησκευτική ιταλική ζωγραφική...Εδώ ένα κατ' εμέ αριστούργημα του Caravaggio...με τίτλο " Η Ιουδίθ που αποκεφαλίζει τoν Ολοφέρνη "...

( Και ένα ευχαριστώ στην @Marlen Daudaux που με διόρθωσε ως προς τον Caravaggio και την Gentileschi    )
 

Και εδώ σταματώ μην βγω ελεεινά off topic...χαχαχα

 

@Tenebra_Silente Βασικά το έργο που ανέρτησες είναι του Caravaggio... Της Αρτεμισίας είναι αυτό...     :*

 

 

Σωστή....Ευχαριστώ που με διόρθωσες γιατί ήταν ιεροσυλία από μέρους μου...Το διορθώνω ΤΩΡΑ...Χαχαχαχα

Υ.Γ. Για σένα η Pietà του Pietro Perugino...Πάντα στα Uffizi...

 

 

Καθόλου ιεροσυλία. Η Αρτεμισία ήταν μια γυναίκα που διεκδίκησε, πάλεψε και κατάφερε να εδραιώσει τη θέση της μεταξύ των ανδρών. Το επάγγελμά της ήταν ζωγράφος και το διεκδίκησε! Και μιλάμε για προσωπικότητα η οποία βιάστηκε, οδήγησε τους ενόχους στα δικαστήρια και κέρδισε και τη δίκη....

Υ.Γ. Νομίζω ότι πιάνεις τις ευαίσθητες χορδές μου με τους τύπους της Πιετά..  

 

Που να το δεις και από κοντά...Καλή η Artemisia αλλά σαν το δάσκαλο...και όχι επειδή ήταν άντρας...Αλλά καπέλο στην τύπισσα...