Καυτές Κυκλάδες

Χύνω τον καφέ στο βράσιμο και ξανά μετά στα σεντόνια. Πώς να πάει καλά η μέρα;

Ο Γιώτης στριφογύρισε γυμνός μέσα σε χασμουρητά και μου γέμισε το στόμα. Μετά πήγε να πλυθεί με υφάλμυρο νερό.

Και πάνω που ξεκίνησα να στρώνω καινούργια σεντόνια χτύπησε το τηλέφωνο.

Καυτές Κυκλάδες, ακόμα πρωί και όλοι είναι ερεθισμένοι σαν ανεμόμυλοι.

Γιώτη, φώναξα, είναι η Λίντα.

Ο μπράβος βγήκε συνοφρυωμένος από την τουαλέτα κραδαίνοντας τ’ αρχίδια του. Άφησα κάτω τη συσκευή και απλώθηκα ανάσκελα πάνω απ’ τα σεντόνια.

Ο Γιώτης χάιδεψε πεισμωμένος μία καλά κομμένη λωρίδα καουτσούκ.

Πόσες, ρώτησε μέσα απ’ το ακουστικό. Έσφιξε τα δάχτυλα.

Αβάσταχτος πόνος.

Μου γέμισε ξανά το στόμα και βγήκε πιο δύσκολα.

Έγειρα να κλείσω το τηλέφωνο.

Αν ήξερα κάτι καλά, αυτό είναι ότι είχα σκληρό αφεντικό.

Κάθισα στα σκαλάκια της εξώπορτας, γυμνός. Ο Γιώτης μέσα ντυνόταν, σε λίγο ήρθε και στάθηκε από πάνω μου.

Δεν ήταν ανάγκη να είσαι τόσο σκληρός, είπα.

Κρατάς μούτρα μουνάκι, είπε κι έφυγε.

Ήταν βαρβάτο αρσενικό, κοντός σαν Τούρκος παλαιστής. Συνέχεια ίδρωνε, έπιανε τ’ αρχίδια του και βλαστημούσε. Ήταν ο τέλειος εραστής, άγρια γούστα-αγριεμένη πούτσα.


Δεν βρίσκεις τέτοια ζωώδη δύναμη, μου εκμυστηρεύτηκε η Λίντα και τον φώναξε. Για την πρώτη μας φορά κανόνισε να το παίξουμε σε ‘παράσταση’ δίπλα στην πισίνα, με κοινό την ίδια και δυο-τρεις σαλονάτες κολλητές της.

Ο Γιώτης κατσούφιασε, όχι ότι του κακόπεφτε η οικονομική πρόταση – αρκετά συμφέρουσα για εκείνον, αλλά ήταν τσιμπημένος με Λίντα. Και φυσικά η ίδια το ήξερε και του έψηνε το ψάρι στα χείλι – σαδιστικά!

Αν η παράσταση που δώσαμε ήταν θεατρική θα ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία στην ιστορία.

Τέλος πάντων, το βράδυ βγήκαμε να φάμε κάτι μαζί. Από το αυτοκίνητο κατέστησε σαφές ότι δεν με γουστάρει. Πριν λίγο, μπροστά στο κοινό μας, είχα φάει λίγες ψιλές, πολύ φτύσιμο και μετά στοματικό. Δεν πίστευε αυτά που έλεγε, μιλούσε ο εγωισμός.

Καθίσαμε στο απομακρυσμένο τραπεζάκι του σουβλατζίδικου στα στενά της Χώρας. Του είπα ότι τ’ αφεντικό του προσφέρει πολλά, αλλά ας μη γελιέται, είναι και η τελευταία του ευκαιρία να κάνει την καλή. Το αφεντικό δεν παίζει με το μουνί της.

Την άλλη μέρα ξυπνήσαμε μαζί.

Πρώτα δούλεψε η λωρίδα ή το μπούκωμα – δεν θυμάμαι… Αλλά τελείωσε με μία ανελέητη χειρωνακτική εργασία.

Ούτε με γυαλιά ηλίου δεν ήμουν σε θέση να βάλω για να βγω έξω στον κόσμο.

Το βράδυ θα έχει τα ίδια, είπε ξερά και η πόρτα βρόντηξε πίσω του.

Πήρα τηλέφωνο την Λίντα και της είπα ότι έχω μπλέξει σε ανάκριση τρίτου βαθμού, όπου ο ανακριτής απλώς δεν ξέρει πόσο γρήγορα θα σπάσει ο κρατούμενος.

Τότε να δούμε τι σκατά θα ξεράσεις, είπε και το έκλεισε εκνευρισμένη.

Εννοείται ότι κι εγώ ήμουν ερωτευμένος με τη Λίντα, ήταν για μένα η μοναδική γυναίκα στον κόσμο, μάνα και αδελφή, θεά και πνεύμα. Πολύ ευχαρίστως να πεθάνω για σένα, είπα αλλά ήξερα ότι πια δεν άκουγε.

Τι είναι αυτό που κάνει τα αρσενικά να ερωτεύονται πλούσιες αφέντρες; Θεατράλ ερώτηση, αλλά αν αφαιρέσεις το ‘πλούσιες’, η μαγεία χάνεται;

Τα ξημερώματα άνοιξε η πόρτα. Ο Γιώτης είχε χάσει στα χαρτιά όσα είχαμε κερδίσει στην πισίνα. Ήταν απαρηγόρητος και προς μεγάλη μου έκπληξη μη βίαιος.

Του έκανα καφέ και κάθισα στα γόνατά του. Πήρα το κάθε ένα από τα δέκα του δάχτυλα και το έβαλα βαθιά στο λαρύγγι και τον πρωκτό. Μιλήσαμε για τα προσωπικά μας.

Εκείνο το πρωινό κάναμε έρωτα σαν αληθινοί άνδρες που γουστάρουν την ίδια γυναίκα!