Κυριαρχικό ζευγάρι

Αυτές οι συνομιλίες στο διαδίκτυο είχαν αρχίσει να με κουράζουν. Αυτό που πάντα ήθελα ήταν να βρώ εκείνο το πρόσωπο, εκείνον τον άνθρωπο που θα με οδηγούσε στα μονοπάτια της υποταγής, του πόνου, του μαζοχισμού. Θα έβγαζε από μέσα μου, όλη αυτή την θέληση, την αγάπη, τον ερεθισμό προς την ταπείνωση, τον εξευτελισμό, τον έντονο πόνο. Ήθελα να ξεπεράσω τους φόβους μου, τα απωθημένα μου, να δοκιμάσω, να υποταχθώ, να πονέσω, να φοβηθώ, να κλάψω. Όλες αυτές οι σκέψεις που μ' ερέθιζαν από πιτσιρικά και πάντα κατέληγαν στο ίδιο πρόσωπο. Στην κυρία Άρτεμης. Την φίλη της μητέρας μου. Πώς όμως θα μπορούσα να της πρότεινα τέτοια πράγματα; θα γελούσε, θα μίλαγε στη μητέρα μου; Σκέψεις, σκέψεις που με βασάνιζαν. Θα μπορούσε ακόμα και να το πει στις κόρες της, η μία η μικρή ήταν και συμμαθήτρια μου, θα έλεγε ο Γιώργος είναι μαζοχούλης και όλα αυτά, αυτά που για τους πολλούς είναι ανώμαλα και για εμένα είναι το φαντασιακό μου, το φαντασιακό μου που θέλω να είναι το πραγματικό μου.

Καλοκαιράκι. Ιούλιος. Το πανεπιστήμιο κλειστό για διακοπές. Οι δικοί μου έχουν πάει για διακοπές στο χωριό κι εγώ στο σπίτι, μόνος, γυμνός στο μπάνιο αφήνω το παγωμένο νερό να πέσει στην πλάτη μου, στους μυς μου, έχω ερεθιστεί πολύ σκέφτομαι την Άρτεμη, είναι πλέον 45άρα, μελαχρινή, σοκολατένια, με τα μακρυά μαύρα μαλλιά της και το αυστηρό βλέμμα της. Με διατάζει να γονατίσω και να γλύψω τα πόδια της, κοντεύω να κορυφώσω. Το τηλέφωνο χτυπάει, ξανά και ξανά ακούω τον τηλεφωνήτη και ως εκ θαύματος την φωνή της, δεν πιστεύω την συμπτωση, χύνω, χύνω ανεξέλεκτα στο άκουσμα των λόγιων της.

''φίλη, ελπίζω να σας πρόλαβα πριν φύγετε, σας έχω ετοιμάσει μία πίτα, θα έστελνα μία από τις κόρες μου αλλά έφυγαν διακοπές εχθές, στείλε τον Γιώργο να την πάρει.''

Η τύχη, η τύχη ίσως μου έκλεινε το μάτι..

Συνέχισα το μπάνιο μου γρήγορα γρήγορα, ετοιμάστηκα και σχεδόν έτρεξα προς το σπίτι της που δεν ήταν και μακρύα. Ίσως αυτή την φορά μου δίνονταν η ευκαιρεία που έψαχνα μια ζωή. Σίγουρα θα ήταν μόνη της. Οι κόρες της λείπουν ταξίδι, ο άνδρας της; σε αυτό το σημείο τον είχα ξεχάσει εντελώς.


Χτύπησα το κουδούνι μου άνοιξε και ανέβηκα στο σπίτι της.


''Γεία σου Γιώργο, βλέπω την ακούς την μαμά αμέσως ήρθες!!''

''Γεία σας Κυρία Άρτεμης, η μαμά έφυγαν χθες το βράδυ''

''τότε γιατί ήρθες τόσο γρήγορα;''

''Γιατί το ζητήσατε, Κυρία''

Δεν έβαλα το όνομα της δίπλα στο Κυρία περιμένοντας μία αντίδραση της, ένα οτιδήποτε και περιμένοντας αυτά τα κλάσματα δευτερολέπτου μία αντίδραση της, παρατήρησα ότι φορούσε μόνο μία ζαχαρή μεταξένια ρόμπα, τα πόδια της γυμνά πατούσαν το μαρμάρινο πάτωμα.

''θα σου φέρω σπιτική λεμονάδα να πιείς''

Γύρισε από την άλλη κι έβλεπα την φιγούρα της καθώς πήγαινε στη κουζίνα. Έπαιρνα βαθείες ανάσες, τα είχα χαμένα.

Γύρισε με ένα ποτήρι γεμάτο δροσερή λεμονάδα. Έκατσα στον καναπέ απέναντι της.

Άρχισε να με ρωτάει για τη σχολή για το πως τα περνάω. Γενικά.

''Γιώργο έχεις κοπέλα;''

Δαγκώθηκα, τα έχασα, κοκκίνησα, ήμουν σχεδόν έτοιμος να πέσω κάτω

''Μη ντρέπεσαι, είσαι ένα τόσο όμορφο και γυμνασμένο παληκάρι, πολλά κορίτσια θα σε θέλουν''

καθώς το έλεγε αυτό γύρισε σταυροπόδι και μπορούσα να θαυμάζω όλο το πόδι της.

''Δεν έχω, Κυρία''

Τώρα πλέον μαγεμένος δεν έβαζα το όνομα της χωρίς σκοπό.

''Μη ντρέπεσαι μίλησε μου, ότι πούμε θα μείνει μεταξύ μας''

Πήρα βαθεία ανάσα ρούφηξια την υπόλοιπη λεμονάδα με μιας και άρχισα να της μιλάω.

'' Ξέρετε για εμένα, όπως τα έχω στο μυαλό μου είναι εντελώς διαφορετικά. Για εμένα η Γυναίκα γράφετε με Γ κεφαλαίο, θέλω να έχει το πάνω χέρι σε όλα, να την ευχαριστώ συνέχεια, να παίρνω τα προβλήματα της από πάνω της και να τα λύνω. Να την ακολουθώ, να την κάνω χαρούμενη, να χαμογελάει, να της δίνω ότι θέλει πριν καν το ζητήσει''

Χαμογελούσε και δεν ξέρω αν ήταν ιδέα μου ή όχι νόμιζα ότι είχε χαλαρώσει κάπως την ζώνη στη ρόμπα της..

''Γιατί δεν γονατίζεις εδώ κοντά μου να μου πεις τα υπόλοιπα;''

Δεν ήξερα αν το άκουσα ή αν αυτό συνέβαινε πραγματικά.

''έλα κοντά μου, Τώρα..''

Έτρεξα κοντά της έπεσα στα γόνατα και περίμενα κοιτάζοντας το πάτωμα..


''Δεν έχεις ιδέα, την παραμικρή ιδέα και μόλις έχασα ένα στοίχημα..''

Δεν καταλάβαινα τι μου έλεγε.

''Δεν έχει σημασία αυτό τώρα, θέλω να μου πεις την αλήθεια τώρα, τι νιώθεις για εμένα;''

Συνέχισα να κοιτάω το πάτωμα, τα είχα χαμένα, αυτό ήταν πιο γρήγορο από την φαντασίωση μου και πιο δυνατό, ένιωθα την καρδιά μου να θέλει να βγεί από το σώμα μου.

''Σας σκέφτομαι πολλά χρόνια τώρα, σας σκέφτομαι διαφοτερικά, βίαια, εσείς είστε βίαιη μαζί μου, με μαστιγώνετε, με καίτε, με βασανίζετε, με ξεφτιλίζετε, με βιάζετε και όλα αυτά γιατί σας ευχαριστούν''

Το πόδι της μπήκε μπρος το στόμα μου, το φίλησα.

Ένιωσα ένα πολύ ξαφνικό χαστούκι.

''Δεν αγγίζεις ποτέ χωρίς άδεια''

Δάκρυσα όχι από τον πόνο αλλά από την ταπείνωση.

''Σήκω πάνω και γδύσου αμέσως''

Τα πόδια μου, ελαττήρια, που τινάχτηκαν. Έβγαλα τα ρούχα αμέσωςμ, τα δίπλωσα στην γωνία και ήρθα μπροστα της.

''Τα χέρια στο κεφάλι''

Υπάκουσα αμέσως.

Σηκώθηκε, ήρθε γύρω μου, άρχισε να αγγίζει το σώμα μου, ο κάβαλος μου άρχισε να ανταποκρίνεται στο άγγιγμα της, καύλωσα, έντονα.

Ένιωσα τα χέρια της γύρω από το καβλί μου, τα αρχίδια μου μπήκαν μέσα στη χούφτα της, άρχισε να τα σφίγγει,

''ααχχ'''


''Άχνα μη βγάζεις ακίνητος'', συνέχισε να τα τραβάει πιο δυνατά, είχα σηκωθεί στις μύτες των ποδιών μου

'' Έλα μαζί μου''

Την ακολούθησα στην κρεβατοκάμαρα της, οι χειροπέδες κρέμονταν στα κάγκελα του κρεβατιού της. Σαν να τα είχε όλα προετοιμάσει. Με οδήγησε στο κρεβάτι, ξαπλώσα μπρούμυτα, αλλά προς τα κάτω, έδεσε τα πόδια μου στο πάνω μέρος του κρεβατιού και τα χέρια μου στα πόδια του κρεβατιού, το κεφάλι μου ήταν στον αέρα.

Περνούσαν από το μυαλό μου όλες οι σκέψεις μαστιγώματος, αλλά καμία δεν ήταν σε αυτή την θέση, τα είχα χάσει όμως ήθελα κι άλλο.

Έφυγε για λίγο από το δωμάτιο κι επέστρεψε..

Δεν ήταν όμως μόνη. Σήκωσα το βλέμμα μου και ήταν και ο άντρας της εκεί, ο Γιάννης.

''Άχνα'' μου είπε εκείνη.

Σώπασα, αλλά η αγωνία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου.

Ο άντρας της δεν μίλαγε καθόλου.

''Σου είπα και πριν ότι έχασα ένα στοίχημα, ο Γιάννης κι εγώ είμαστε κυριαρχικό ζευγάρι, ασχολούμαστε με τον χώρο πολλά χρόνια. Ο Γιάννης έχει διακρίνει εδώ και πολλά χρόνια την υποταγή σου, εγώ έλεγα πώς όχι''

Σταμάτησε τους έβλεπα αποσβωλομένος, καθώς άρχισε να ξεντύνει τον άνδρα της, άρχισε με το πουκάμισο του και μετά με το παντελόνι του και το σλίπ του, το πέος του ήταν τρομακτικά μεγάλο και όλο αυτό δεν ήταν καθόλου η φαντασίωση μου.

Της έκανε νόημα.

''Α, ναι το στοίχημα. Το στοίχημα είσαι εσύ. Αν κέρδιζα εγώ θα του έκανα ένα πολύ γερό μαστίγωμα γιατί πότε πότε μας αρέσει να αλλάζουμε και ρόλους, ενώ αν κέρδιζε αυτός, θα κάνω το μαστίγωμα σε εσένα, ενώ εκείνος θα γαμάει το στόμα σου''....


Άκουσα για πρώτη φορά τη φωνή του


''Γιωργάκη μπορείς να φύγεις τώρα, ή να μείνεις και να ζήσεις το όνειρό σου και αν μας αρέσεις θα σε κρατήσουμε''


''Μάλιστα Κύριε θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ''

Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Δεν είχα φόβους, ντροπές, μόνο πάθος. Είδα την Κυρία που έβγαλε τα ρούχα της και πήρε το μαστίγιο στο χέρι της, ερχόμενη στο πλάι μου.

Άνοιξα το στόμα μου με τις οδηγίες του και άρχισα να νιώθω το πέος του, την γεύση του, την μυρωδιά του, το πρώτο χτύπημα έπεσε στο κώλο μου και το δέυτερο και το τρίτο και το τέταρτο μαζί ο αφέντης με κράταγε από το σαγόνι μου ενώ προσπαθούσα να αντέξω τον πόνο, τα χτυπήματα άνοιγαν το στόμα μου και τον δρόμο για το λαρύγγι μου προσπαθούσα να συγκεντρωθώ και στους δύο τα χτυπήματα της άρχισαν να γινονται πολύ δυνατά, τα σάλια μου με έπνιγαν μαζί με τα δάκρυα μου. Συνέχισε να με χτυπά στη πλάτη και στα μπούτια ενώ ο ανδρας της με ελιωνε, εμπαινε μεχρι το φαρυγγα, βόγγαγα, πόναγα, έκλαιγα, ένιωθα θα πνιγώ.. Σταμάτησε, βγήκε από το στόμα μου.. προσπαθούσα να πάρω μία ανάσα.

''Δώσε μου το μαστίγιο να σου δείξω πως γίνεται''

Πήρε ο Αφέντης το μαστίγιο και άρχισε να με χτυπάει με δύναμη, πολύ δύναμη στη πλάτη και στο κώλο η Κυρία με κράταγε από το κεφάλι, άλλοτε μου σκούπιζε τα δάκρυα, αλλότε με φιλούσε και άλλοτε με χαστούκιζε. Σταμάτησαν.

Η κυρια ήρθε πάνω μου ξάπλωσε πάνω μου ανάσκελα και από πάνω ο Γιάννης, την πήδαγε, σκληρά και τρίβονταν πάνω μου, ένιωθα ότι πήδαγε κι εμένα.. Τα κορμιά μας είχα γίνει ένα... ήθελα κι άλλο..