Μία cd στην αγκαλιά μου

Είχαν γνωριστεί πριν από ένα μήνα μέσω του ίντερνετ και λόγω απόστασης η σχέση τους συνέχιζε να είναι διαδικτυακή, εκείνος είχε ήδη κανονίσει έτσι τα πράγματα ώστε να βρουν χρόνο για να τον περνάνε μαζί αλλά ενώ είχε ορίσει την ημερομηνία που θα βρισκόντουσαν μαζί για πρώτη φορά, εν τούτοις αυτή η στιγμή δεν είχε έρθει ακόμα. Το χαιρόταν ακόμα από μακριά και αυτή η αναμονή τον έκανε να το ποθεί ακόμα περισσότερο και παράλληλα του έδινε χρόνο για να καταλάβει τι της ζητούσε. Ήταν τόσο άμεση και γρήγορη η συνειδητοποίηση του πόσο ταίριαζε ο ένας με τον άλλου που γινόταν και αυτό ένας παράγοντας φοβερής ερωτικής διάθεσης με μια τεράστια ένταση που τους έκανε να έχουν απορροφηθεί σχεδόν εντελώς από όλες τις άλλες τους ασχολίες.

Εκείνος έβλεπε στο πρόσωπο της ένα γλυκύτατο πλάσμα, αυθόρμητο, απλό στην σκέψη του και στην έκφραση των συναισθημάτων και είχε σαν αποτέλεσμα να λειτουργεί για αυτόν σαν ένα μέσο αποφόρτισης και ξεκούρασης από την σύνθετη και πάντα πολύπλοκη πραγματικότητα και καθημερινότητα του. Αρκούσε καμία φορά να την δει και να μιλήσει έστω για λίγο μαζί της ώστε να τα ξεχάσει όλα και να παραδοθεί στην δικιά της πραγματικότητα, που σχεδόν ήταν μια ροζ τσιχλοφουσκένια πραγματικότητα η οποία όμως κατά βάθος έκρυβε μια τεράστια τρυφερότητα και ευαισθησία.

Από την άλλη, εκείνο, θαύμαζε από την μια τον δικό του χαρακτήρα και από την άλλη έπαιρνε μια τεράστια ευχαρίστηση βλέποντας τον να προσπαθεί να την μάθει πράγματα και να την βάλει στους δικούς του κόσμους μοιραζόμενος μαζί της, τις δικές του εμπειρίες, αυτό όμως που την συγκινούσε και γεννούσε συναισθήματα έρωτα, αυτό που την έκανε να κυρτώνει στον ύπνο της φανταζόμενη ότι το καυλί του σπρώχνει βίαια τα τοιχωμάτα της καυτής της τρυπούλας ήταν το γεγονός ότι όλη αυτή η επιθυμία για να την βάλει στον κόσμο του γινόταν χωρίς καμία έπαρση, πνευματική ή κοινωνική, χωρίς καμία αυτάρέσκεια, παρα μόνο η διάθεση να δώσει στην γλυκύτατη αυτή υπαρξη και άλλη μια διάσταση, όλο αυτό το ροζ να διασταυρωθεί και με άλλα χρώματα, ήταν απλά ο τρόπος του που θα την χάραζε και με έναν διαφορετικό τρόπο, χάραγμα και στο κορμάκι της και στην ψυχή της και τελικά κατ ‘επέκταση και στην δική του.

Μια τέτοια φορά επικοινωνίας από το ίντερνετ ήταν και εκείνο το απόγευμα, που από το πρωί είχαν κανονισει να μιλήσουν και να του εκπληρώσει ολες τις επιθυμίες κανοντας ότι της πει.

Για αυτόν τον λόγο πέρασε όλο εκείνο το πρωινό στο να κάνει όλα αυτά που τις είχε πει με ένα μέιλ ο νέος της φίλος. Τις είχε πει πως να περιποιηθεί το κορμάκι της, της αποσαφήνισε πόσο και με ποιον τρόπο μπορούσε να χαιδέψει την τρυπούλα της αλλά και το καυλάκι της αν καύλωνε όσο περιποιόταν τον ευατό της, πως θα έβαζε κρέμα στο κορμί της, τι κυλοτάκι να βάλει, τι να μαγειρέψει και τι επρεπε να κάνει όσο μαγείρευε. Και εκείνη τα είχε κάνει όλα.

Είχε μαγειρέψει φορώντας μόνο τις μακριές καλτσούλες του, είχε βάλει κρεμούλα σε όλο το κορμάκι της, είχε χαιδέψει το καυλάκι της μόνο με ένα δαχτυλάκι και στο σημείο ακριβώς που είναι το πετσάκι κάτω από το κεφάλι για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, είχε μαγειρέψει φορώντας ένα butt plug στο κωλαράκι της και είχε απλώσει τα ρούχα, σαν γνήσιο πουτανάκι, δηλαδή φορώντα μια ρόμπα που κάθε τόσο άφηνε να πετάγεται από μέσα το μπούτι της ή ακόμα και το καυλί της και ακόμα και αν η ντροπή που ένιωθε ήταν τεράστια μπροστά στην προοπτική να την δεί κάποιος γείτονας, η ηδονή που ένιωθε ήταν εξίσου μεγάλη ξέροντας ότι αυτή η κατάσταση στην οποία βρισκόταν ήταν κόμμάτι ενός τεράστιου θέλω δικό του αλλά και έμμεσα δικού της.

Αφου ξεκουράστηκε το μεσημέρι και έπεσε αποκαμωμένο για ύπνο το απόγευμα βγήκε για ψώνια. Όταν επέστρεψε σπίτι έκανε το πρώτο πράγμα που του είχε δοθεί ως οδηγία πήγε δηλαδή στο σαλόνι, μπροστά στον υπολογιστή. Το είδε να πλησιάζει προς την κάμερα με τα ψώνια του. Φορούσε ένα σκουφάκι ενώ οι αφέλειες του πετάγονταν μέσα από αυτό και έπεφταν σχεδόν στα ματάκια του, τα μάγουλα του ήταν ροζ και λόγω του κρύου αλλά και λόγω της έξαψης που ένιωθε και καθώς ήταν ολοστρόγγυλα τόνιζαν την εικόνα ενός μικρού κοριτσιού. Τα μεγάλα χειλάκια του είχαν μισανοίξει καθώς άκουσε την οδηγία του φίλου της

-«γλυκό μου πουτανάκι άσε τα ψώνια και κατέβασε το φορμούλα σου μέχρι τα γόνατα και στάσου εκεί για όση ώρα σου πω, μην ακουμπήσεις καθόλου την κλειτοριδούλα σου»

Η μπέμπα για να τον ικανοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερο ανταποκρίθηκε όσο πιο γρήγορα γινόταν χωρίς όμως να βιαστεί, σίγουρα πάντως χωρίς κανένα δισταγμό που θα προκαλούσε απογοήτευση ως προς τις προσδοκίες του ανθρώπου που ήδη δοκίμαζε τις επιθυμίες της και τις δικές του, εκείνη ήξερε το ότι όσο πιο άμεσα αλλά και με συγκρότηση το έκανε τόσο περισσότερο θα ικανοποιούσε και θα καύλωνε τον νέο της φίλο.

Κατέβασε την φορμούλα της και από μέσα πετάχτηκε το σηκωμένο της καυλάκι, το κεφαλάκι είχε αποκαλυφθεί σχεδόν όλο αν και λίγο από το πετσάκι παρέμενε να καλύπτει το κάτω μέρος του. Γυάλιζε καθώς το είχαν λούσει πολλά σαλάκια που κάθε τόσο στάζανε χωρίς εκείνη να τον έχει αγγίξει καθόλου.

Στάθηκε όσο το δυνατόν κοντύτερα έτσι ώστε να φαίνεται στην οθόνη το κορμί της απο το πρόσωπο του ως τα καλοσχηματισμένα γόνατα του. Ίσως ασυναίσθητα ίσως και επίτηδες έβαλε τον αντίχειρα του στο στόμα του παίζοντας ελαφρά με το νύχι του, αυτό είχε ως αποτέλεσμα η τελική είκονα να είναι εντελως πρόστυχη, ένα σαχλοκούδουνο με το σκουφάκι του και το φούτερ του, με κατεβασμένη την φόρμα του και με ένα κατακόκκινο καυλί απο το οποίο έτρεχαν υγρά και στάζαν -σαν μέλι- πάνω στο γραφείο του υπολογιστή κοιτούσε εντελώς ανεπιτηδευτα και με αφέλεια την κάμερα «μασώντας» το δαχτυλο του.

«μπέμπα να ξερες πόσο όμορφη είσαι αυτή την στιγμή» της ψιθύρισε με βαριά φωνή ο άντρας και αυτό χαζογέλασε φέρνοντας το χέρι του μπροστά στο στόμα του. Από το βάθος ακούγοταν μια ανόητη πόπ μουσική που εν τούτοις έκανε το μικρό να κουνάει ελαφρά τα καπούλια του καθώς συνέχιζε να στέκεται όρθιο περιμένοντας.

«μπέμπα τι είναι αυτό που ακούς;» τι ρώτησε ο άντρας εν μέρει εκνευρισμένος αλλά και με εύθυμη διάθεση καθώς το έβλεπε να είναι τόσο ανεπητίδευτα ανόητο.

«Justin Beaber, σ αρέσει;» είπε γελώντας και πάλι σίγουρη για την αρνητική απάντηση που θα έπαιρνε

“Justin Beaber”……………
γιατί πρέπει να είναι τόσο πορνίδιο θεε μου αναρωτήθηκε χωρίς να εκφράσει ανοιχτά την ρητορική αυτή απορία , πως είναι δυνατόν να συγκεντρώνει πάνω του τόση ελαφρότητα;;»

το ερώτημα στην πραγματικότητα μια αυτόαναγνώριση ότι είχε κάνει που προσπάθησε όσο χρειαζόταν για να γνωρίσει αυτό το μικρό τσουλάκι που καθόταν μπροστά του, πάνω πλέον από ένα πεντάλεπτο πλέον –αδιαμαρτύρητα- περιμένοντας την επόμενη οδηγία του.
«Μπέμπα για γύρνα από την άλλη λίγο δείξε μου την τρύπουλα να δούμε σε τι κάτάσταση βρίσκεται»

Το λουλουδάκι γύρισε άμεσα και έσκυψε, ακούμπησε τα χέρια του στα δύο του κωλομάγουλα και τα άνοιξε, αποκαλύπτοντας μια πανέμορφη κωλοτρυπίδα, που ήταν το δικό της μουνάκι, εκείνος διέταξε να έρθει πιο κοντά για να την βλέπει καλύτερα και αυτό αμέσως πλησίασε, η απουσία οποιασδήποτε τρίχας ήταν εμφανής γύρω από την τρύπα είχε ένα έντονο ρόζ- κοκκινο χρώμα ενώ μια ελίτσα βρισκόταν λίγο παραδίπλα δέρμα της όσο απομακρυνόταν από αυτό το μικρό ροζ ηφαίστειο αποκτούσε ένα ροδαλό, άσπρο χρώμα ενώ το λεπτό της δέρμα επέτρεπε να διαγράφονται οι φλέβες της που μετέφεραν με μεγάλη δύναμη το αίμα στην περιοχή που έσφυζε από ζωή. Η τρυπούλα της παλλόταν σαν να πάσχιζε να του δείξει πόσο τον ήθελε και ήταν ουσιαστικά ο μόνος τρόπος να του το εκφράσει, μαζί με την πρησμένη κλειτορίδα της, αφού δεν της είχε δώσει την δυνατότητα να μιλάει όποτε εκείνη το επιθυμει και χωρίς την άδεια του.

Στην πραγματικότητα όμως εκείνος δεν είχε καμία διάθεση να το διατάξει κάτι παραπάνω. Αν ήταν κοντά της θα το διέταζε απλά με τον πιο αυστηρό τρόπο να χωθεί στην αγκαλιά του, για να το ζεστάνει, να κουλουριαστεί μέσα στην αγκαλιά του και να νιώσει πάνω στο δέρμα του την καυτή της κωλοτρυπιδούλα, το καυλάκι της, τα αρχιδάκια της και να ακούσει την καρδούλα της να χτυπάει δυνατά, ίσως μετά να συζητούσανε μαζί και να της εξηγούσε γιατί θα πρέπει σιγά σιγά να εκπαιδευτεί στο να ωριμάσει, να βελτιωθεί, να σταματήσει να είναι τόσο σαχλοκόριτσο, της είπε μάλιστα για ένα έργο που λεγόταν «η εκπαίδευση της Ρίτας» και αυτό αφου χασκογέλασε λίγο χώθηκε στο στέρνο του.

Όλα αυτά θα ήθελε να συμβούν εκείνη την στιγμή αλλά προς το παρόν βρισκόντουσαν μακριά και έπρεπε και αυτός να κάνει υπομονή.

«Εντάξει καρδούλα μου, η τρυπούλα είναι πεντακάθαρη και πανέμορφη σαν κοκκίνο τριαντάφυλλο που μόλις έχει ποτιστεί από την υγρασία ενός φθινωπορινού πρωινού», τις είπε χαμογελώντας της γλυκά και για να την ενθαρρύνει, αυτό χαμογέλασε και για μια στιγμή σταμάτησε να είναι τόσο σαχλόκόριτσο, σοβάρεψε και σαν να το έλεγε κρυφά, του είπε σχεδόν ψιθυριστά και σαν να βιαζόταν «σε θέλω, σε θέλω τόσο πολύ, δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμα, πρέπει να ιδωθούμε» και αμέσως σταμάτησε σαν να είχε αποκάμει από κάτι.

Για μια στιγμή είχε σταματήσει να κάνει ότι ήθελε αυτός και του είπε την ανάγκη της που καθόλου δεν τον θύμωσε αντίθετα τον έκανε να της πει ότι και εκείνος την θέλει πάρα πολύ και κάθε βράδυ κοιμάται με την σκέψη της για συντροφιά του, καποιες νύχτες εκείνη την εβδομάδα -τις είπε-ότι ξυπνούσε και το σπέρμα του είχε γεμίσει τα σεντόνια καθώς έχυνε στον ύπνο του. Αυτό γέλασε γοητευμένο και του είπε πόσο θα ήθελε να έχει ρουφήξει και την τελευταία σταγόνα από τους χυμούς του, τα χύσια του. .

Του διηγήθηκε με την πιο μεγάλη τρυφεροτητα -τι είχε κάνει εκείνη την ημέρα- και την ώρα που εκείνη του μίλαγε εκείνος την έβαλε να κάτσει με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται η στύση της κλειτορίδας της η οποία φαινόταν να αντιδρά και να ανταποκρίνεται σε διάφορα σημεία της δίηγησης της για το τι έκανε εκείνο το πρωινό σύμφωνα με τις οδηγίες του.

Όταν όμως έφτασε η δίηγηση στο σημείο που μαγειρευε του είπε ότι σε ένα μικρό διάλλειμα πήρε μια φωτογραφία του που την είχε κορνιζάρει την προηγούμενη μέρα και την κοίταζε, σε εκείνο το σημείό της διήγησης και καθώς του έλεγε με μάτια που έλαμπαν πως κρατούσε την φωτογραφία του μια ριπή από σπέρμα ξεχύλισε από την κατακοκκινη κλειτορίδα της χωρίς να τιναχτεί, απλά ξεχύλισε και έτρεξε μέχρι τα αρχιδάκια της.

Η οδηγία ήταν ξεκάθαρη

«δεν θα χύσεις μέχρι να σου πω εγώ, αυτό πρέπει να το παλέψεις σε κάθε περίπτωση και από την στιγμή που συμφωνείς ότι θα το καταφέρεις είναι απόλυτα δικιά σου ευθύνη να το πετύχεις»
Η μπέμπα είχε σαστίσει καθώς έβλεπε το γάλα της να τρέχει πάνω στον πούτσο της και ντρεπόταν να κοιταξει στην οθόνη αντικρύζοντας το βλέμμα του, ωστόσο εκείνος της είπε τρυφερά
«καρδούλα μην στεναχωριέσαι, κοίτα με»
Αυτό σήκωσε το βλέμμα του και του ψέλλισε
«συγνώμη δεν το ήθελα»
Εκείνος χαμογέλασε
«δεν χωράει συγνώμη σε αυτό μικρή μου και το καταλαβαίνω απόλυτα αυτό που συνέβει, όπως και εσύ θα πρέπει να καταλάβεις βαθιά, γλυκό μου πλασματάκι, ότι η τιμωρία σου για αυτή την σταγόνα που τρέχει στο πουτσάκι σου δεν θα είναι αποτέλεσμα του λάθους σου, αλλά τις αδυναμίας σου και το βάσανο που θα γνωρίζει το κορμάκι σου δεν θα είναι τιμωρία για αυτή την αδυναμία αλλά σχολείο για να την ξεπεράσεις κάυλα μου»

Ο τόνος της φωνής του και αυτά που της έλεγε κόντεψαν να την κάνουν να λιποθυμήσει, προσπάθησε απελπισμένα να κρατηθεί και να σταματήσει την τάση που είχε να χύσει και άλλο αλλά της ήταν αδύνατο, ο πούτσος της άφησε άλλη μια φορά το παχύρευστο υγρό να αναβλύσει, εν τούτοις δεν είχε χύσει ούτε τώρα, απλά και τις δύο φορές ανάβλυζαν υγρά σαν προπομπός μιας τεράστιας έκρηξης την οποία η μικρή προσπαθούσε να αποφύγει.

Συνεχίζεται…..

 

Απάντηση: Μία cd στην αγκαλιά μου

Μακάρι να ήσασταν εσείς που θα κάνετε και εμένα να νιώσω τόσο όμορφα όσο ένιωσε η αρσενική σας σκλάβα..

Σας ευχαριστώ...

 

Απάντηση: Μία cd στην αγκαλιά μου

χαίρομαι που σου άρεσε κοριτσάκι

 

Απάντηση: Μία cd στην αγκαλιά μου

καλησπερα Σας Κυριε.υπεροχα εγκεφαλικη η ιστορια Σας.αφηνει ανοιχτα πολλα να φανταστουμε προς το παρρον.περιμενουμε την συνεχεια.με σεβασμο και ταπεινοτητα