Μαιρη

Την Μαιρη την ξερω απο πιτσιρικια. Ειμαι πεντε χρονια μεγαλυτερος της. Χωρισε, διαζυγιο. Παντα ειχε κατι που μ αρεσε. Μεχρι εκει ομως. Ειναι ξανθια, γεματουλα. Γλυκια.

Παταγα καρδουλες στο ινστα της μεχρι που μια μερα μου εστειλε μνμ να βγουμε. Το κανονισαμε.

Για καφε. Μιλησαμε για τα παλια. Την γειτονια. Τους δικους μας.
-παμε για φαγητο:
Δεν μου αρνηθηκε. Πηγαμε σε ενα ιταλικο. Νοστιμο φαγητο. Υπεροχο κρασι.
-Μου αρεσες απο οταν ημουν μικρη.
Μου ειπε, σπαζοντας καθε παγο. Χαμογελασα. Δεν μιλησα.
-Δεν θα πεις κατι;
-Κι εμενα, αλλα..
-Ξερω εισαι υποτακτικος.
Τα ματια μου γουρλωσαν.
-Υπαρχει φιλος μας, ανδρας, που σε εχει πηδηξει.
Ειπε και ηπιε μια γουλια ακομα.
-Εισαι ενταξει με αυτο;
-Οχι..

Πληρωσα. Φυγαμε. Την πηγα σπιτι της.
-θελω να ερθεις πανω. Θελω να με γλειψεις και να με φροντισεις. Θελεις;
-Μαλιστα, Κυρια.
Χαμογελασε. Με φιλησε.
-Αφεντρα, προτιμω το Αφεντρα...