Μετά το pop μπορεί να υπάρξει, όχι stop αλλά, pause?

Ναι ναι!! ..

 

Αν ισχύει αυτό που λέει ο μικρός καλικάντζαρος εδώ που αγαπά τις συζητήσεις   
Τότε...

Όχι... Ο,τι μα ο,τι για μένα στο Κ/υ είναι προσωποπαγές και.... εκπορευόμενο. Δεν έχει όριο και ταβάνι. Από τις φράσεις Εκείνου που είναι χαραγμένες μέσα μου είναι το "δεν μετρά για σένα ο χρόνος, τον χρόνο τον μετράω μόνο Εγώ".
Κατά τον ίδιο τρόπο, Ο γίνεται (στη δική μου εμπειρία) το μέτρο του Σύμπαντος και του σύμπαντος.
Τις δύο φορές στην ζωή μου που έχω μπει σε αυτό το τρανς, το έχω βιώσει σαν κάτι μη πεπερασμένο οπότε ο κορεσμός μου ήταν έννοια...divided by zero.

 

Κάποιος μου είχε πει:
"Όλα αυτά τα χρόνια έχω ακούσει ό,τι μαλακία θες, μέχρι και ότι υπάρχει Κ που "κουράστηκε". Αν είναι δυνατόν! Θα τρίζουν τα κόκαλα του Mαρκησίου από τον τάφο του!"
Γέλασα πολύ με αυτήν την φράση, ντράπηκα να του πω ότι και εγώ το έχω νιώσει αυτό, ότι κουράστηκα.. παρότι δεν είμαι Κ αλλά και ως υ, με αυτό το πρίσμα ένιωσα λίγο ντράμα κουήν.

Χωρίς να θέλω να θίξω τους ανθρώπους σε όποια θέση και στάτους έχουν νιώσει κορεσμό και συμπεριλαμβάνοντας και τον εαυτό μου μέσα σε αυτούς. Αυτή η φράση κάπως επαναπροσδιόρισε την οπτική μου πάνω σ αυτό το θέμα.

Τί είναι αυτό που μας κουράζει τελικά? Δεν γίνεται να πνιγόμαστε με τα ίδια μας τα χύσια στην τελική. Τι νόημα έχει αν δεν ρέει αυτό φυσικά μέσα μας? Που σκαλώνουμε?
Μπορεί να υπάρχει "κατάχρηση" της απόλαυσης?

Ίσως είναι εκεί κάποια προβολή μας από κάτι βαθύτερο που δεν είμαστε έτοιμοι να αναγνωρίσουμε(?).

Θα κολλήσω και μια φράση κάποιας άλλης που μου είπε κάποτε:
"Μερικές φορές διαβάζω κάποιες απόψεις και μπερδεύομαι, δεν καταλαβαίνω για τι πράγμα μιλάτε. Για μένα τα πράγματα είναι α π λ ά!"

Νιώθω μια αλήθεια σε αυτό το α π λ ά.. και ίσως το κεφάλι κάποιων από εμάς δεν έχει ανοίξει αρκετά ακόμα για να χωρέσει αυτήν την αλήθεια.

Στη δική μου περίπτωση πίσω από αυτήν την "κούραση" υπήρχε σίγουρα ένα βόλεμα σε μια εύκολη λύση/απάντηση. Για τις άλλες περιπτώσεις ο καθένας ξέρει για τον εαυτό του.

 

Υπερθεματίζω σχετικά με το απλά.

Όταν τα πράγματα πέρα απ το εύκολα, δύσκολα, πρωτόγνωρα, οικεία ή ότι άλλο δεν είναι πρωτίστως απλά, τότε οι όποιες αναλύσεις και θεωρίες μοιάζουν μάλλον περισσότερο με γραφειοκρατία παρά με ουσία.

 

Επειδή βρίσκομαι σε αυτήν την παύση και στο κομμάτι της σχέσης και στο πρακτικό κομμάτι του βδσμ, γενικά απέχω από οτιδήποτε που να θυμίζει το παρελθόν, πιστεύω ότι ο λόγος είναι ότι όλα είναι βαθειά συνδεδεμένα με την τελευταία μου σχέση Κ/υ όπου το πρακτικό μέρος ήταν μεν εξαιρετικό όπως και πολλά άλλα μέσα στην σχέση αλλά έληξε άδοξα και κατέβαλα τεράστια προσπάθεια να το ξεπεράσω οπότε δεν θέλω να ακουμπήσω αυτή την σύνδεση ακόμα, δεν είμαι έτοιμη προς το παρόν, κάτι με απωθεί.