Μια φορά κι ένα καιρό

Μια φορά κι ένα καιρό

Ένα κρεβάτι με κατακόκκινα σεντόνια, στρωμένο με λευκά ροδοπέταλα.
Η νεαρή γυναίκα ξαπλωμένη, ένα σκοινί πλεγμένο από λευκές και κόκκινες ίνες σφίγγει το νεανικό σφριγηλό κορμί της.
Περιτρέχει τον λαιμό, τα στήθη την μέση, και τους μηρούς. Ένα μοβ- μπλε σατινέ μαντίλι δένει τα μάτια της.
Ένα απαλό χάδι στα σφιγμένα στήθη κάνει τις όμορφες θηλές να ορθωθούν. Την γυρνά μπρούμυτα πάνω στα ροδοπέταλα που κολλάνε στο κορμί της, οι υπέροχοι γλουτοί προσφέρονται για έντονα χάδια, το χέρι του πιέζει την σάρκα που αναριγά, χαϊδεύει και σφίγγει ταυτόχρονα, με όλη την παλάμη του διατρέχει την ραχοκοκαλιά της, από τον αυχένα και καταλήγει με τα δάχτυλα του να αγγίζουν τον κόκκυγα της και να πιέζουν τον ροδαλό της πρωκτό.
Κάνει ένα απαλό μασάζ στη σφιγμένη ροδελίτσα, όλο το κορμί χαλαρώνει κι αφήνεται στα δεσμά και στα χάδια του. Το δάχτυλο του κυριαρχικά επιμένει και υπερνικά κάθε αντίσταση, μεταφέροντας το απαλό μασάζ μέσα στο κορμί της.

Καθώς το χάδι του γίνεται εντονότερο, το υποταγμένο κορίτσι ανασηκώνει με αυθάδεια την μέση της για να δεχθεί βαθύτερα το χάδι. Τα δάχτυλα που κυριαρχούν τον πρωκτό της, γίνονται δύο, την ανοίγουν καθώς η ίδια πιέζει προς τα πάνω και η άκρη του δείκτη αγγίζει την δεύτερη, την μεταξένια, απόκρυφη, ροδελίτσα του κορμιού της. Βογκάει από ηδονή και σπαρταρά αγωνιώντας για το τι πρόκειται ν' ακολουθήσει. Το κορμί της συσπάται και η λεκάνη της αρχίζει να κάνει κυκλικές κινήσεις, συνεχίζοντας να διατηρεί την προς τα πάνω πίεση που κάνει πιο επιτακτική την διείσδυση. Κατευθύνει το άλλο του χέρι στον αυχένα της, πιάνει τα μαλλιά της. Τα τραβά σταθερά προς τα πίσω και ο κορμός της σχηματίζει ένα τόξο, την καμπύλη του οποίου προσδιορίζουν τα χέρια του, καθώς ελέγχουν το κεφάλι και τον υπέροχο κώλο της.

Το αριστερό χέρι αφήνει τα μαλλιά και διαγράφει τροχιά κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, με όλη την παλάμη ανοιχτή, για να καταλήξει πάνω στο δεξί χέρι, του οποίου τα δάχτυλα κυριαρχούν, εν βάθει, τον υπέροχο αυθάδη πρωκτό. Το ένα χέρι πιέζει ρυθμικά το άλλο και η ρυθμική πίεση γίνεται επώδυνα, ηδονικά, έντονη. Συνεχίζει την πορεία και τα δάχτυλα αγγίζουν το υγρό κοχύλι που προβάλει. Το νεανικό γυναικείο κορμί σπαρταρά στην προσμονή ενός αναλόγου έντασης χαδιού. Δεν της γίνεται το χατίρι όμως. Ενώ το χάδι στον πρωκτό παραμένει έντονο, το χάδι στο μουνί της συνεχίζει απαλό με εναλλασσόμενα αγγίγματα στην κλειτορίδα και στην είσοδο του κόλπου.

Η παλάμη ανοίγει και καλύπτει όλη την περιοχή του αποτριχωμένου εφηβαίου, η λεπτή υγρασία της μαγικής πηγής αφήνει την σφραγίδα της και μεταδίδει το θηλυκό ρίγος στον άνδρα. Το χέρι σφίγγει αρπάζοντας δυνατά την τρυφερή υγρή σάρκα. Σφίγγει πολύ, σταθερά με συνεχώς αυξανόμενη ένταση. Μεταξένια διάφανα ρυάκια σχηματίζονται ανάμεσα στα αυστηρά δάχτυλα. Η ανάσα της γίνεται κοφτή και ένας στεναγμός φτάνει στα χείλη της. Ένας στεναγμός που βγαίνει από τα σωθικά της και είναι αδύνατον να προσδιοριστεί αν οφείλεται σε πόνο, ηδονή ή την έντονη αίσθηση της υποταγής της θηλυκής της υπόστασης σ' αυτόν τον άνδρα.
Την σφίγγει και την τραβά προς το μέρος του, το δεξί του χέρι αποδεσμεύει τα σφιχτά δαχτυλίδια του κώλου της και κατευθύνεται στο δεξί της στήθος. Το αρπάζει βάναυσα, τα δάχτυλα εντοπίζουν άμεσα την ορθωμένη θηλή και την σφίγγουν με δύναμη. Όλη η ύπαρξη της μοιάζει να είναι ανάμεσα σε δύο χάδια, βίαια, επώδυνα, ηδονικά.

Ελευθερώνει την αριστερή ρώγα και αρπάζει βίαια την δεξιά. Το κορίτσι με τα δεμένα μάτια βρίσκεται ξαφνικά μέσα στην αγκαλιά του με το ένα χέρι να περιζώνει το στέρνο της προστατευτικά, καταλήγοντας στο ηδονικά, επώδυνο σφίξιμο της θηλής και το άλλο ν' αγκαλιάζει την λεκάνη της και να ολοκληρώνει το άγγιγμα του στον κυριαρχικό, αυταρχικό, βασανισμό της θηλυκότητας της.
Την τραβά πάνω του, της ψιθυρίζει στο αφτί γλυκόλογα και προσταγές. Την προστάζει να ξαπλώσει ανάσκελα με τα πόδια ανοιχτά και τα χέρια ψιλά πάνω από το κεφάλι. Της απαγορεύει να κουνηθεί ή να μιλήσει. Ανταποκρίνεται πρόθυμα. Τα χέρια του περιδιαβαίνουν όλο το κορμί της, από τον λαιμό, στο στήθος, την κοιλιά, τους γοφούς, τα μπούτια, τις γάμπες ως τα ακροδάχτυλα. Την αρπάζει πολύ δυνατά λίγο πάνω από τα γόνατα, κατευθύνει το σφίξιμο του στη μέσα πλευρά των μηρών εκεί είναι το αγαπημένο του σημείο στο γυναικείο κορμί. Σφίγγει με δύναμη, τα δάχτυλα του βυθίζονται στην τρυφερή σάρκα, η αναπνοή γίνεται βογκητό. Σκύβει, πλησιάζει τα χείλη του στα κοκκινισμένα μπούτια τα φιλάει, συνεχίζει και τα ρουφά, ανοίγει το στόμα και καθώς ρουφά η μαλακή σάρκα έρχεται σε επαφή με τα δόντια του. Το ρουφηχτό φιλί του γίνεται δαγκωματιά, το βογκητό της αναφιλητό. Το έντονο φιλί κατευθύνεται όλο και πιο ψιλά, το κορμί της τεντώνεται, η προσμονή συγχέεται με τον πόνο και την σύνθετη ηδονή. Νοιώθει την ανάσα του.

Της ανοίγει βίαια τα πόδια και πλησιάζει το πρόσωπο του ακόμα περισσότερο, στον πυρήνα του αισθησιασμού της. Δεν ακούει τίποτε, ούτε καν την ανάσα της που έχει κοπεί από την αγωνία της προσμονής, δεν βλέπει τίποτε, το σατινέ μαντήλι, της στερεί και την παραμικρή ακτίνα φωτός. Το "είναι" της συγκεντρώνεται στην αίσθηση της καυτής ανάσας του, που πλησιάζει αργά, βασανιστικά, πλαισιωμένη με το άγγιγμα των υγρών χειλιών του και την επώδυνη επαφή των δοντιών του.

Το στόμα του φτάνει στην ήβη της, λαίμαργα την ρουφά. Τα πολύτιμα ρόδινα φυλλαράκια που στολίζουν τον παραδεισένιο κύπελλο, καταλήγουν ανάμεσα στα δόντια του. Τα δαγκάνει ελαφρά στην αρχή, συνεχίζει ανελέητα να δυναμώνει την πίεση, μέχρι που νιώθει το κορμί της υποτακτικής του να συσπάται στην προσπάθεια της να υπομείνει την βίαια ευχαρίστηση χωρίς να κουνηθεί ή να ακουστεί, κατά τις εντολές του Κυρίου της.
Ο άνδρας μεθά κυριολεκτικά, από τ' αρώματα, τις γεύσεις, τις υφές κι από το ανεξέλεγκτο λίκνισμα του θηλυκού που διαφεντεύει.

Μεταφέρει το δάγκωμα ψηλότερα τα δόντια του σχηματίζουν ένα κύκλο που έχει για κέντρο του την κλειτορίδα της. Την δαγκάνει και ο κύκλος αποτυπώνεται στο δέρμα της. Βογκά. Η αδρεναλίνη την κατακλύζει, παραλύει, χάνεται, παραδίδει και την τελευταία υποθετική έπαλξη αντίστασης, το "Εγώ" γίνεται "Του ανήκω". Το δάγκωμα χαλαρώνει και η γλώσσα του αγγίζει το κέντρο του κύκλου, που έχει μετατραπεί σε κέντρο της ύπαρξης της. Το κορμί της αποκτά αυτοτέλεια διευθύνεται από μια άλλη "διάνοια", αυτήν των αισθήσεων η οποία πλέον έχει παραδοθεί πλήρως στα δόντια, τα χείλη, την γλώσσα, τα χέρια του Κύρη της.

Ανασηκώνει τον κορμό του, στέκεται γονατιστός ανάμεσα στα ορθάνοιχτα πόδια της. Το κορμί της πάλλεται από προσμονή και αγωνία για το τι θ' ακολουθήσει. Πιάνει απαλά τους αστραγάλους της, αποτραβιέται και ενώνει τα πόδια της, τα φέρνει ανάμεσα στα δικά του. Πιάνει σταθερά τα δεσμά της, εκεί που το σκοινί περιδένει τους μηρούς της. Την περιστρέφει και την φέρνει μπρούμυτα. Το χέρι του περιδιαβαίνει το ξαπλωμένο γυναικείο κορμί, οι πατούσες, οι γάμπες, τα μπούτια, οι γλουτοί, η μέση, η πλάτη, ο αυχένας, τα μαλλιά δέχονται το χάδι του. Πιάνει τα μαλλιά της τα ανασηκώνει, αποκαλύπτει τον υπέροχο λαξευτό αυχένα της. Πλησιάζει το πρόσωπο του και απολαμβάνει το άρωμα της. Μεθά, διεγείρεται έντονα. Η γυναίκα το νοιώθει καθώς τα κορμιά αγγίζουν το ένα το άλλο.
Τα χείλη του ακουμπάνε το σχεδόν αόρατο χνούδι στον σβέρκο της. Το κορμί της συσπάται, τεντώνεται, η αναπνοή της επιταχύνεται. Νοιώθει το στόμα του ν' ανοίγει και τα δόντια του να βυθίζονται σε ένα απαλό, σταθερό, κυριαρχικό δάγκωμα. Παραλύει. Της ψιθυρίζει γλυκόλογα, της εκφράζει τον θαυμασμό και την αγάπη του. Η γυναίκα κυρτώνει το κορμί προβάλει τους γλουτούς της. Ξέρει, προσμένει, λαχταρά, φοβάται, επιθυμεί. Παίρνει στα χέρια του μια λεπτή βέργα, από νεαρό βλαστάρι ιτιάς, τριμμένη, γυαλισμένη, με ιδιαίτερη φροντίδα. Την αγγίζει στο κορμί της. Εκείνη σπαρταρά. Η βέργα σηκώνεται σκίζει τον αέρα με ένα χαρακτηριστικό ήχο και καταλήγει στα τροφαντά κωλομέρια. Μετρά. Μια, δύο, τρεις, τέσσερις, "Κύριε μου Σας αγαπώ" πέντε, έξι, επτά, "Κύριε μου Σας λατρεύω", οκτώ, εννέα......

Αγγίζει απαλά τις ρόδινες ρίγες, αγγίζει την αποτύπωση της επιβολής του στο κορμί της. Σκύβει και σχεδόν ευλαβικά φιλάει την φλογισμένη σάρκα. Νοιώθει την γυναίκα να περιβάλλεται από μια αύρα αγαλλίασης κι ευγνωμοσύνης. Αγκαλιάζει τους γοφούς της και με την γλώσσα του απαλύνει την αίσθηση της κάψας από τους πονεμένους γλουτούς.
Συνεχίζει να φιλάει το αγαπημένο κορμί, ανεβάζει ψηλότερα το άγγιγμα των χειλιών του. Το κορμί του είναι πλέον πάνω απ' το κορμί της αγαπημένης. Τα σώματα εφάπτονται κι αποκτούν συναρμογή. Η λεκάνη της ανασηκώνεται ελαφρά κι ο ορθωμένος ανδρισμός, διεισδύει στον υγρό καυτό προορισμό του. Τα κορμιά κινούνται ρυθμικά και οι ψυχές πάλλονται στον ίδιο ρυθμό, η ανάσα της μεταφέρει ένα μουρμουρητό, που σταδιακά γίνεται φωνή και λαχάνιασμα, για να καταλήξει σε κραυγή. Της πιάνει τα σηκωμένα χέρια, της ακινητοποιεί τα πόδια με τα δικά του και συνεχίζει την ανελέητη παλινδρόμηση. Την κατέχει είναι δική του κι απολαμβάνει τον κορυφαίο αυτόν χειρισμό της ύπαρξης της. Επιταχύνει την κίνηση του, το κορμί του χτυπά με ορμή στο δικό της, δεν είναι πλέον διείσδυση, είναι ένωση. Τα κορμιά συντονισμένα καταλήγουν σ' ένα ηδονικό σπασμό και οι φωνές ενώνονται σε μια κραυγή.

 

"Και έζησαν αυτοί καλά, και εμείς καλύτερα"

 

  Εξαίσιο  

 

Ευχαριστώ