Μικρή Κακομαθημένη...

Μετά από πολύ καιρό μια ακόμη φανταστική ιστορία. Ελπίζω να την απολαύσετε...


ΜΙΚΡΗ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΗ…




Τι όμορφη νύχτα… Τελειώνει ο Μάης και η νέα σελήνη ίσα που φαίνεται στο νυχτερινό ουρανό. Ρίχνει τις απαλές της αχτίδες και λούζει το λευκό σώμα της νεαρής κοπέλας που περπατά αμέριμνη στους φωτεινούς δρόμους τις όμορφης πόλης. Καθώς πλέον έχει σχεδόν καλοκαιριάσει το σώμα της τυλίγουν μία κολλητή κόκκινη μπλούζα και ένα κοντό σορτσάκι που αφήνει τα καλλίγραμμα πόδια της εκτεθειμένα στα μάτια πολλών άγνωστων αντρών γύρω της. Δεν δίνει σημασία. Ξέρει ότι είναι όμορφη. Ξέρει ότι είναι ποθητή και ξέρει ότι πολλές κοπέλες τη ζηλεύουν.

Μικρή κακομαθημένη…

Στέκεται μπροστά από ένα μπαρ. Οι φίλες της την περιμένουν μέσα. Ο πορτιέρης της ανοίγει και, καθώς τον προσπερνά, την γδύνει με τα μάτια του αργά και βασανιστικά. Πρώτα σηκώνει την κολλητή μπλούζα της. Έπειτα το στενό της σορτσάκι ακολουθεί. Μένει με τα εσώρουχά της. Ένα μαύρο δαντελωτό σουτιέν και ένα πολύ στενό στρινγκ βαθιά χωμένο ανάμεσα στους καλογυμνασμένους γλουτούς της είναι τα μοναδικά εμπόδια που καλύπτουν τα σημεία του σώματός της που τόσοι άντρες επιθυμούν να δουν. Οι σκέψεις του διακόπτονται καθώς η μορφή της χάνεται μέσα στο πλήθος με τα χρυσά μαλλιά της να μαστιγώνουν απαλά την πλάτη της. Αφήνει έναν μελαγχολικό αναστεναγμό και κλείνει την πόρτα πίσω του.

Οι φίλες της την χαιρετάν φορώντας τις μάσκες των δήθεν φιλικών αγκαλιών και φιλιών που φαίνονται γεμάτα τόση μαύρη αγάπη. Παραγγέλνει το αγαπημένο της ποτό. Κάτι ελαφρύ με ζωηρό χρώμα. Καθρεφτίζει τον χαρακτήρα της τέλεια. Η πρώτη γουλιά τής δροσίζει τον λαιμό. Η μουσική είναι απαλά beatsτης δικής της εποχής. Είναι ακόμα νωρίς και το μπαρ δεν έχει χαμηλώσει τα φώτα, ούτε έχει βάλει την δυνατή μουσική που τόσο πολύ προκαλεί τους νέους να χορέψουν και να ερωτευτούν μεταξύ τους μέσα στη δύνη της μέθης και της εφηβικής έξαψης. Συζητάνε για διάφορα. Τα σημερινά τους νέα, τα αγόρια που τους αρέσουν. Σχολιάζουν με φιλοφρονήσεις η μία την άλλη για τα ρούχα που φόρεσαν απόψε αφήνοντας μικρά και δηλητηριώδη υπονοούμενα ακολουθούμενα από χαμόγελα. Η κοπέλα στρέφει το βλέμμα της προς κάθε κατεύθυνση. Απέναντι κάποιος το ενώνει με το δικό του. Ένας άντρας, γύρω στα είκοσι, την κοιτάει καθώς κατεβάζει μια γουλιά από το ποτό του. Είναι ψηλός και μελαχρινός, καλογυμνασμένος όχι όμως φουσκωτός. Περισσότερο νευρώδης με φλέβες να ξεπετιούνται στα μυώδη χέρια του. Τα μαύρα του μάτια έχουν μια υποψία σπιρτάδας που καλύπτεται από κάτι που η ίδια η κοπέλα θα περιέγραφε ως «ζωώδη έλξη». Παραξενεύεται. Το βλέμμα του είναι… διαφορετικό. Δεν την γδύνει όπως οι άλλοι, δεν κολλάει πάνω στο στήθος ή τα γυμνούς της μηρούς. Αντίθετα μένει καρφωμένο στα καταπράσινα μάτια της. Λες και η κίνησή του την μαγνήτισε ήπιε κι αυτή μια γουλιά από το ποτό της. Του χαμογέλασε. Μια δόση πονηριάς στο χαμόγελό της. Τα χείλια του σηκώνονται μόνο στην αριστερή μεριά του στόματός του. Το δικό του χαμόγελο είναι ολοκάθαρα πονηρό. Παρόλα αυτά τα μάτια του παραμένουν καρφωμένα στα δικά της. «Ο παλιομαλάκας… Νομίζει ότι είναι κάποιος…» λέει η κοπέλα από μέσα της μόνο και μόνο για να αντιμετωπίσει την αυτοπεποίθηση η οποία φαίνεται αστείρευτη σε αυτόν τον άνδρα και στρίβει απότομα το βλέμμα της.

Περνά ένα λεπτό…
Περνούν πέντε… Πέντε ολόκληρα γαμημένα λεπτά… Δεν αντέχει και γυρνά το κεφάλι της. Αυτή τη φορά ο εγωισμός της νικήθηκε. Ήθελε να κοιτάξει ξανά και ξανά. Να ‘τος λοιπόν με εκείνες τις μαύρες κουκίδες του να λάμπουν πιο πολύ από κάθε άλλο βλέμμα μέσα στο μπαρ και να την καθηλώνουν μέσα τους ξανά.

Πότε πέρασε ο χρόνος τόσο γρήγορα; Πότε κιόλας χαμήλωσαν τα φώτα και η μουσική έγινε γρήγορη και βαριά; Η κοπέλα ένιωσε το σώμα της να ανάβει όλο και περισσότερο. Άρχισε να λικνίζεται στον γρήγορο και κοφτό ήχο του beat προσκαλώντας με τον ερωτικό της χορό να έρθει κοντά της. Τον είδε να κατεβάζει μια τελευταία γουλιά πριν ξεκινήσει να προχωράει προς αυτή. Άρχισε να βηματίζει και αυτή. Κάποιος αποπειράθηκε να χορέψει μαζί της μα τον προσπέρασε σα να ήταν αέρας. Έφτασαν. Τα σώματά τους χώριζε μια ανάσα μόνο. Δεν την άγγιζε. Όχι ακόμα. Ήταν τόσο κοντά της… η ίδια νόμιζε πως μπορούσε να ακούσει την καρδιά του να χτυπά τόσο γρήγορα που θα έσπαγε. Όπως η δικιά της. Το σώμα του αφηνόταν αμυδρά στους τόνους του μπάσου. Δεν χόρευε όπως οι άλλοι ανόητοι που είχαν χορέψει μαζί της παλιότερα. Οι κινήσεις του δεν ήταν υπερβολικές όπως των περισσότερων - σκοπό είχαν να αναδείξουν τον δικό της χορό. Πήγε ακόμα πιο κοντά του. Τα κεφάλια τους έφτασαν σε πολύ μικρή απόσταση. Ένιωσε τα χέρια του να δένονται γύρω από τη μέση της. «Επιτέλους!» φώναξε μέσα της. Το άγγιγμά του έκανε όλο της το σώμα να ηλεκτριστεί λες και όλη αυτή η ζωώδης έλξη περνούσε πάνω της, έτρεχε στην πλάτη της και τίναζε την καρδιά της πιο δυνατά και από τους ρυθμούς της δυνατής μουσικής. Τα δικά της χέρια άγγιξαν τους ώμους του. Τα νύχια της τον γράπωσαν απαλά κι ας ήθελε να γαντζωθεί πάνω του. Την τράβηξε κοντά του. Τα σώματά τους κόλλησαν μεταξύ τους. Ένιωσε να παίρνει φωτιά. Μια φωτιά τόσο δυνατή που έκανε το στήθος της να ψάχνει απεγνωσμένα για μια ανάσα. Τι της συνέβαινε; Γιατί ήταν τόσο αγχωμένη; Είχε πάει με δεκάδες σαν κι αυτόν. Πολύ καλύτερούς του μάλιστα. «Τι» είχε αυτός;

Σταμάτησε να σκέφτεται καθώς τον είδε να της χαμογελάει με εκείνο το πονηρό του χαμόγελο. Φιλήθηκαν. Τα χείλια τους κόλλησαν και κλείδωσαν και πιέστηκαν μεταξύ τους. Άνοιξαν και οι γλώσσες τους τυλίχτηκαν σα μανιασμένα φίδια. Στριφογύριζαν και τρίβονταν η μία πάνω στην άλλη φορτισμένες με πρωτόγνωρο πάθος. Τα χέρια του την έσφιξαν περισσότερο πάνω του. Ένιωσε τους μυς του να τυλίγονται γύρω της δυνατοί και τα δικά της χέρια να γλιστρούν σ’ όλο του το σώμα και να το εξερευνούν γεμάτα ερωτική περιέργεια. Αισθάνθηκε να κολλάει σκληρός ανάμεσα στα πόδια της καθώς πήγαινε με τον χτυπητό ρυθμό του τραγουδιού. Δεν άντεξε και ανέβηκε πάνω του σφίγγοντας τα πόδια της γύρω από τη μέση του. Ένιωσε τα χείλια τους να ξεκολλούν με θόρυβο (ή έτσι τουλάχιστον νόμισε ότι άκουσε μέσα στο μυαλό της) και του έγλυψε τον λαιμό. Τα δόντια του δάγκωσαν απαλά τον δικό της. Έκανε και αυτή το ίδιο. Έμοιαζαν με κτήνη. Με δυο ξαναμμένα ζώα. Με την άκρη της γλώσσας της έφτασε στο αυτί του.

-Πάρε με από δω! του είπε βαριανασαίνοντας.

Δάγκωσε το αυτί της απαλά.

-Ακολούθα με… της είπε απλά.

Την πήρε από το χέρι. Βγήκαν έξω από το μπαρ. Δεν έδωσε καν σημασία στις φίλες της που τη ρωτούσαν που πάει με έναν ξένο. Τον ήθελε και θα τον είχε. Φτάσανε στο σπίτι του. Ένα μικρό διαμέρισμα σε ένα μικρό συγκρότημα. Με το που έκλεισε η πόρτα πίσω τους χίμηξε πάνω του. Χτυπώντας πάνω σε τοίχους την έριξε στο κρεβάτι του. Ανέβηκε πάνω της.

Τον κοίταξε ανασαίνοντας γρήγορα.

-Σκίσε μου τα ρούχα! Του φώναξε χωρίς η ίδια να πιστεύει ότι έλεγε κάτι τέτοιο.

Ένα ανώμαλο χαμόγελο χάραξε το πρόσωπό του και άφησε τα λευκά του δόντια να φανούν. Τα χέρια του άρπαξαν άγρια την κολλητή μπλούζα της και την χώρισαν στα δύο με αγριότητα αφήνοντας το σουτιέν ως μόνο προστατευτικό του στήθους της. Κατέβασε γρήγορα το σορτσάκι της και το πέταξε πίσω του. Ταυτόχρονα του έβγαζε και αυτή την μπλούζα και το τζιν του. Είδε τα χέρια του να κόβουν το σουτιέν της στα δύο το ίδιο και το κόκκινο δαντελωτό της στρινγκ. Δεν έδωσε καν σημασία στον πόνο που προκάλεσε στα μπούτια της αυτό το σκίσιμο. Αντιθέτως την άναψε ακόμα περισσότερο. Ήταν ολόγυμνη μπροστά σ’ αυτόν τον ξένο άντρα που δεν ήξερε ούτε το όνομά του. Δεν πρόλαβε να σκεφτεί, γιατί το στόμα του κόλλησε στο δικό της. Έφυγε από κει και προχώρησε στο στήθος της. Το χέρι του κατέβηκε αργά ανάμεσα στα πόδια της ενώ τα χείλια του ρουφούσαν το στήθος της δυνατά. Ένιωσε το δάχτυλό του να μπαίνει με δύναμη μέσα της. Της ήρθε ξαφνικό και άφησε ένα βογκητό να ξεφύγει. Το χέρι της κατέβηκε στο σκληρό του πέος.

-Πάρε με! Δεν αντέχω άλλο, σε θέλω τώρα! του είπε ξανασαίνοντας κάθε της λέξη.

Δεν απάντησε, παρά μόνο άφησε μια βαθιά ανάσα που μέσα της έκρυβε μια υποψία γρυλίσματος καθώς τα χείλια του ρούφαγαν ξανά τα δικά της. Το αριστερό του χέρι ζούληξε με δύναμη το στήθος της τρίβοντάς το και το άλλο γράπωσε το αριστερό της μπούτι σπρώχνοντάς το να ανοίξει με βία καθώς το πέος του διείσδυσε απότομα μέσα στην μικρή της σχισμή…