Μικρή Λεσβιακή Ιστορία Αγάπης

Ημέρα προλήψεων στο εμπορικό κέντρο και μας έχουν από τα χαράματα να περιμένουμε με τις ώρες έξω, στον πίσω ακάλυπτο. Έχει ξεροβόρι και ο καθένας περιμένει να ακούσει το νούμερό του.

Η ανάγκη για δουλειά είναι μεγαλύτερη από την αξιοπρέπεια. Κάποια στιγμή γέρνω άθελα μου εξαντλημένη στον ώμο της διπλανής μου. Είναι η Τασούλα, σφριγηλή σαν παντζάρι. Καλόκαρδα με εμπιστεύεται να βολευτώ πάνω της όπως μπορώ καλύτερα.

Όλες αυτές τις ώρες βγαίνει στιγμιαία μία ξανθιά με μεγάλο κότσο, μας ρίχνει ένα παγωμένο βλέμμα σαν να ψάχνει για παγάκια στα βρακιά μας – κάτι που σίγουρα θα βρει.

Αποκοιμιέμαι στη θαλπωρή των μπουτιών της. Έχω σταματήσει να νιώθω το κορμί μου, έχω μόνο φτερωτή ψυχή και τη φίλη μου για προσκέφαλο.

Μας θέλουν νεκρές, σκέφτομαι. Θα πεθάνουμε σαν μικρόβια στο κρύο. Τι ηλίθια που είμαι, τόσες ώρες και δεν έχω ξελύσει το μαλλί να ζεσταθώ. Τινάζω με βία το κεφάλι μου, αλλά το βλέπω στο όνειρο – όπως όταν θέλεις να πας για κατούρημα.

Η Τασούλα μου ψιθυρίζει ότι μας φωνάζουν. Δεν μπορώ καλά-καλά να σταθώ. Με αρπάζει και με βάζει κάτω από τη φτερούγα της. Μπήκαμε σε έναν μακρύ, σκοτεινό διάδρομο.

Πολιτική μας είναι η θυσία στην Εταιρεία, «ΘΥΣΙΑ» ξεφωνίζει μέσα στα αυτιά μου η αυταρχική ξανθιά.

Η Τασούλα έχει δύο κουτσούβελα, άνδρα και πεθερό. Θέλω να πω ότι η εύρεση εργασίας για εκείνην είναι πολύτιμος λίθος, αλλά η καρδούλα της δεν χτυπάει για να υποφέρει.

Πλησιάζω την ξανθιά με το κεφάλι χαμηλά και πέφτω στα πόδια της.

Σιγή.

Συνειδητοποιώ ότι είναι αυτό που με ελκύει. Της το λέω χωρίς να την κοιτώ, ακόμα χάμω στα πόδια της. Δηλαδή, αυτό που είπα είναι ότι θα κάνω ότι μου ζητήσει.

Έβαλα τα χέρια στη μέση και γράπωσα το φούτερ μου. Με μία κίνηση το τράβηξα πάνω από το κεφάλι μου και το άφησα να πέσει κάτω. Δίπλωσα τα χέρια στην πλάτη και έλυσα τον στηθόδεσμο.

Δεν έχω ιδέα γιατί να το κάνω όλο αυτό. Ήθελα να σταματήσω εδώ, να πάψω να κρυώνω, να πάψω να έχω ανάγκες – αν με ρωτάς, θέλω να βοηθήσω την Τασούλα.

Όχι, θέλεις μόνο να της δείξεις τα ελέη σου, πόσο πιο όμορφη είσαι από αυτήν, πόσο πιο αδύνατη χωρίς τα δύο κουτσούβελα, ωραιοπαθής. Εσύ είσαι η ξανθιά!

Η Τασούλα με πλησίασε ν’ απλώσει το φούτερ στην πλάτη μου. Σαφέστατα, χαμηλής βαθμίδος νάρκισσος, ορίστε, θαυμάστε την πλάτη μου, την ωραία χαρακωμένη πλάτη μου.

Η Τασούλα έφυγε, απλώς έφυγε. Ακατάλληλο θέαμα για μητέρες όλο αυτό. Καλύτερα να με είχαν σουβλίσει παρά να με παράταγε. Πριν από λίγο της υποσχέθηκα ότι θα έκανα τα πάντα να τη βοηθήσω. Το επαναλαμβάνω και τώρα, χωρίς έλεος – χωρίς καν να το ξέρει.

Πόσο ψεύτικη είσαι, ακόμα και τη φτηνή θυσία σου με φαλλούς μπουκώνεις.

Για μένα σκυλεύεσαι και χύνεις, επιτέλους μίλησε η ξανθιά. Έβαλα ασυναίσθητα το χέρι μέσα μου.

Όχι τώρα!

 

Υπέροχο, ποιητικό, ονειρικό! Συνεχίστε έτσι!