Μισογυνισμός στο bdsm. Υπάρχει;

O ορισμός του μισογυνισμού εστιάζεται στην διάκριση λόγω φύλου, αλλά υπερβαίνει τον σεξισμό.
Είναι κάτι άλλο, μία βαθύτερη δυσφορία για το γυναικείο φύλο, τα κορίτσια και τις γυναίκες.
Η υποτίμηση και η σεξουαλική αντικειμενοποίησή τους, είναι κομμάτια που αφορούν από την μία τον μισογυνισμό, συναντώνται από την άλλη στις bdsm σχέσεις Κυριαρχίας και υποταγής.
Πόσο ασαφή είναι τα όρια μεταξύ μισογυνισμού και γνήσιας, αμοιβαίας καύλας;
Mπορεί κανείς να είναι βέβαιος τόσο για τον εαυτό του, όσο και για τον εκάστοτε παρτενέρ σε ότι αφορά την σεξουαλική του έκφραση, στα πλαίσια μίας ασύμμετρης σχέσης;
Ακόμη και σε σχέσεις που θεωρητικά είναι δεδομένη η ανωτερότητα της γυναίκας, όπως στο Femdom, παρατηρούνται ενίοτε συμπεριφορές επιθετικές, όπου η γυναίκα καλείται απλά να εκπληρώσει ενοχικές φαντασιώσεις των ανδρών.
Άνδρες, οι οποίοι είναι ανίκανοι να έχουν λειτουργικές σχέσεις με τις γυναίκες, είτε λόγω της βαθιάς τους απέχθειας προς το γυναικείο φύλο, είτε της απέχθειας που έχουν προς τον εαυτό τους ή/και την δική τους ταυτότητα φύλου.
Δεν θα το προεκτείνω περαιτέρω, θα ήθελα απλά τη γνώμη σας και τι έχετε δει να ισχύει στις σχέσεις του χώρου, στις διαπροσωπικές επαφές, ακόμη και στους δημόσιους διαλόγους.

 

Ναι, ναι και ναι. Ούτε εγώ θέλω να επεκταθώ παραπάνω αλλά οι "σφαλιάρες" που έχω παίξει κατά καιρούς στο φόρουμ νομίζω μιλάνε από μόνες τους.

 

'Οπως είπε και ο σοφός «κατά την απουσία μου επιτρέπω και να με δείρουν», οπότε ας ήταν μόνο οι διαδικτυακές «σφαλιάρες» το πρόβλημα. Άλλωστε, αυτή είναι η «μάχη» των άβαταρ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εγώ νομίζω πως υπάρχουν αντιστοιχίες και στην πραγματική ζωή ωστόσο.

 

Δλδ, οι "σφαλιάρες" που έχετε δεχτεί στο φόρουμ είναι λόγω του ότι είστε γυναίκα και οι άλλοι μισογυνιδες;

Το να είναι μονο για αυτά που γραφει ο καθενας μας, ανεξαρτήτως φύλου δεν παίζει ε;

 

Από πότε ένα χαρακτηριστικό του εαυτου μας μένει στην απ' εξω όταν απλώς δηλώνουμε μέλη μιας κοινότητας;

Από την άλλη έχει γίνει τόση πρόοδος στη πολιτικοκορεκτιλα ώστε να εκδηλωθεί ένας δυνατός μισογύνης που θα συμφωνήσω με την από πάνω.

 

Όταν κάποιος διαβάζει αυτά που θέλει να διαβάσει πάντα μου δημιουργεί ένα τεράστιο χαμόγελο! Εγώ είπα ότι έχω παίξει σφαλιάρες κι εσύ λες ότι έχω δεχθεί. Το οτι αμέσως ετρεξες να μου αποδωσεις ρόλο θυματος, είναι ένα κάτι!

Το συμπέρασμα το οτι επειδή είμαι γυναίκα και μπλα μπλα εντελώς δικό σου ,οπότε στο χαρίζω.

Είπα δεν θα επεκταθώ και δεν θα το κάνω, έχω μιλήσει πολύ κατά καιρούς στο φόρουμ και περνάω κι εγώ τι φάση "οποίος κατάλαβε, κατάλαβε". For now at least  

 

Εγώ σε εσάς θύμα;
Ω! Αυτό διαβάσατε ε;

Να σας θυμίσω ότι γράψατε στο νήμα για μισογυνισμό και ότι σε αυτό απαντήσατε για τις σφαλιάρες που παίξατε;
Δεν θυμάστε τι γράψατε; Λίγο πιο πάνω είναι.

Εμένα να δείτε...αλλά απάντηση δεν παιρνω, ντρίπλες μόνον.

 

Μισογυνισμός φυσικά και υπάρχει. Για κάθε ανίδεο που στέλνει ή μιλάει σε Dommes με εκφράσεις του στυλ "Είσαι domme γιατί δεν έχεις βρει τον κατάλληλο να σε υποτάξει". Για κάθε ανίδεο που θεωρεί ότι μπορεί να μιλάει σε subs με υποτιμητικό/προσβλητικό τόνο γιατί είναι sub και γυναίκα. Για κάθε ανίδεο που θεωρεί ότι όλες οι γυναίκες, ανεξαρτήτως status, του οφείλουν την καλησπέρα τους ή ένα παιχνίδι μαζί του.

Φυσικά υπάρχει και σεξισμός κατά των ανδρών, αλλά το θέμα μιλάει μόνο για μισογυνισμό οπότε δεν θα επεκταθώ εδώ.

 

Ξεκινώ ανάποδα σαν το καβούρι. Τι ισχύει με τις σχέσεις του χώρου, δεν το γνωρίζω. Αφού από επιλογή κρατώ τις αποστάσεις μου απ' οποιαδήποτε ομήγυρη "συναδέλφων". Ως προς τους δημοσίους διαλόγους, αν με δαύτους εννοούμε τα του Forumε, οι οποίοι διαξιφισμοί - που αρκετές φορές αποκτούν επίπεδα γκροτέσκο με μια δόση από grammelot που δεν προκαλεί όμως γέλιο - με αφήνουν πλέον παγερά αδιάφορο.

Ως προς τα του Femdom - και δίχως να το γνωρίζω πέραν των όποιων αναγνωσμάτων/ακουσμάτων, αφού δεν μ' ενδιαφέρει, ούτε άπτεται της ψυχοσυνθέσεως μου, chicε -, η μόνη μου ένσταση σχετικά με το παρόν νήμα, είναι ο χαρακτηρισμός της όποιας φαντασιώσεως, ως σώνει και ντε ενοχικής. Μπορεί να είναι απλά φαντασίωση e basta. Και δεν νομίζω ότι οι φαντασιώσεις θα έκαναν διαχωρισμούς φύλου. Τώρα αν κάποια θα ήταν διατεθειμένη να τις εκπληρώσει ή όχι, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Πόσο ασαφή θα ήταν τα όρια μεταξύ μισογυνισμού και καύλας, όπως και το αν θα ήταν κάποιος βέβαιος για την σεξουαλική του έκφραση ακόμη και στα πλαίσια ασύμμετρης σχέσης. Αυτές είναι απαντήσεις, που θα μπορούσε μόνο να δώσω ο καθένας για τον εαυτό του και μάλλον δεν θα υπήρχαν καθολικά και στιβαρά κριτήρια.

Ως προς το πρώτο σκέλος του εισαγωγικού post, θα ξαναγράψω κάτι που έχω επαναλάβει - και σε κάποιο, αν δεν απατώμαι, παρόμοιο νήμα του παρελθόντος κι όχι μόνο -. Σ' ένα χώρο ή "χώρο" ( με ή δίχως εισαγωγικά, τουτέστιν όπως "αγαπάτε" ) όπου ο εξευτελισμός και η υποτίμηση αποτελούν συστατικά στοιχεία αρκετών πρακτικών/δομών/πλαισίων/πείτε τα όπως θέτε. Να μιλούμε για μισογυνισμό ή οτιδήποτε το παρεμφερές, σε μένα τουλάχιστον φαντάζει οξύμωρο.

Το ποιοι λόγοι ωθούν έναν καθαρά μισογύνη να συνάψει σχέση ή "σχέση" ( θεωρητικά εντός κάποιου πλαισίου ) με κάποια του χώρου ή του "χώρου" η οποία, ναι, θα γούσταρε μεν τον όποιο εξευτελισμό ή υποτίμηση απ' τη μια ( υποθετικά πάντα και σίγουρα όχι όλες ), αλλά θα την ενοχλούσε δε η μισογυνία του προαναφερόμενου, αυτή κι αν είναι μια σπαζοκεφαλιά που εγώ τουλάχιστον δεν θεωρώ άξια επίλυσης. Κάτι σαν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα.

Αυτά, εύχομαι να μην βγήκα τελείως εκτός θέματος και παν' απ' όλα να μην ήμουν παντελώς ασυνάρτητος.  

 

Καθόλου ασυνάρτητος, τουναντίον, εγώ καταλαβαίνω θαρρώ ακριβώς τι θέλεις να πεις, τουλάχιστον έτσι νομίζω.
Δεκτή η ένσταση, αν και εμμένω στην τοποθέτησή μου.
Η ενοχικότητα κάποιων -το τονίζω, όχι όλων δηλαδή- κατά την γνώμη μου συνδέεται με την αδυναμία σύναψης μίας λειτουργικής σχέσης.
Αυτό θα σήκωνε από μόνο του ανάλυση, αλλά δε νομίζω πως είναι αυτό το θέμα.
Κι εσύ μπορεί να λες πως δεν είναι τούτη η σπαζοκεφαλιά με το αυγό και την κότα άξια επίλυσης, εγώ νομίζω ότι έχει μεγάλη σημασία.
Αν αντί για τις καύλες μας, προωθούμε τα σαθρά στερεότυπα αιώνων μισογυνίας, τότε εγώ θα του έριχνα και μία δεύτερη ματιά, θα έκανα και μία έξτρα σκέψη.
Από αυτήν την έξτρα σκέψη προέκυψε το παρόν νήμα και από την δική μου τάση να διερευνήσω -για μία ακόμη φορά- αν το bdsm σπάει τελικά τα στερεότυπα, -κάτι που εξ΄ορισμού σχεδόν θα ανέμενε κανείς-, ή τα αναπαράγει. 50's households, humiliation games, objectification, κτλ κτλ.
Είναι ελέω καύλας όλα αυτά, ή ενέχουν και μία κοινωνική ρετροσπεκτίβα οπισθοδρόμησης;
Όταν τελειώνει η σκηνή αποκαθιστάται ο σεβασμός και η ίση θέση του καθένα;
Ή το παίρνει κι αυτό η μπάλα των ασύμμετρων σχέσεων και βρίσκει χώρο η μισογυνία και υφίσταται υπό τον μανδύα του πλαισίου;
Τhat is the question.

 

Με αυτά και με τούτα, θα λυσσάξω από τσιπς και ποπ κορν...

 

Τελείωσαν οι τσικουλάτες?