Να κυνηγάς τον χρόνο μόνη..

Προσπαθείς μόνος να πιαστείς, να βγείς από την λήθη,
χάνεσαι μοναχός σε μονοπάτια σκοτεινά, άδεια, υγρά
Φοβάσαι,

Τρομάζεις να προχωρήσεις μπροστά μα,
Ξάφνου ακούς βήματα, γυρνάς,
Κοιτάζεις Ένα λευκό φόρεμα σε πλησιάζει,
Κλείνεις τα μάτια σου, τ' ανοίγεις για να δείς καθαρότερα
Βρίσκεσαι στη στάση, περνά ένα αυτοκίνητο με ιλιγγειώδη ταχύτητα

Ξεφυσάς, βρίσκεσαι στη θέση του συνοδηγού,
Η λευκή φιγούρα οδηγεί, πατάει το γκάζι,
Κοιτάει μπροστά σαν να μην είναι εκεί,
Σαν να μην είσαι εκεί.

Τώρα,

Εσύ, στην θέση του οδηγού, να πατάς το γκάζι στο τέρμα,
Βιάζεσαι, μα δεν έχεις που να πας,
Ταξίδι, δίχως προορισμό, Κρότος.

'Ολα είναι τόσο θολά,
Δεν κουνιέσαι πια, τώρα όμως,
Προσπαθείς, έχεις να πιαστείς, είναι το λευκό
Το φόρεμα, η φιγούρα, είναι η Ζωή.
Εσύ, που κρυβόσουν για τόσα χρόνια,
Μέσα στη βουή της σιωπής..





Πήραν φωτιά όλα όσα είχα
σ’ ένα φεγγάρι κρυμμένο σε βρήκα
να κυνηγάς το χρόνο μόνη
στάζοντας όνειρα και ιδρώτα στο σεντόνι.

"Τι ώρα είναι" δε θα ρωτήσω
κι αν θα σε χάσω δε θα μιλήσω.
αυτή την ώρα θέλω να κλέψω
και στων ματιών σου το έργο να παίξω.

Στέγνωσε πάλι το πρόσωπό σου
φεύγοντας ξέχασες ό,τι ήτανε δικό σου.
σβήνεις τα φώτα σαν την αλήθεια
να μη με βρίσκεις όταν ψάχνεις για βοήθεια