Οικογένεια και ορατότητα στο M/s

Δεν περιμενα να δεις.
Οι μισοι με τους αλλους μισους κ ξανα διαιρεμενοι. Ειναι τοσο περιοδικα προβλεψιμη η κατασταση εδω.

Στο θεμα μας τωρα, το παιδιθα εντρυφησει σε ενα μοντελο που θελει τον μπαμπα κυριαρχο κ τη μαμα να σκυβει το κεφαλι. Εναν μπαμπα, εναν αντρα που θετει τους κανονες και τα ορια του σπιτιου.
Τι ειναι αυτο, που σ αυτη την περιπτωση δεν το κανει πατριαρχια αυτο?

Μου προκαλει λυπη ολο αυτο. Κριμα.

 

Όχι, δεν το κάνει πατριαρχία, δεν υπάρχει ιδεολόγημα πίσω από αυτό, είναι επιλογή του ζευγαριού.

Μπορείς να το πεις "Ενός ανδρός αρχή" (ή αντίστοιχα μιας γυναικός αρχή) αλλά όχι πατριαρχία ή μητριαρχία.

Τώρα από την άλλη το κατά πόσο μπορεί αυτό ένα μικρό παιδί να το διαχωρίσει ενδεχομένως να σηκώνει κουβέντα, ειδικά όταν είναι φανερό ότι υπάρχουν ενήλικοι που δεν καταλαβαίνουν ότι το BDSM δεν έχει καμία σχέση με πατριαρχία ή μητριαρχία.

Τουλάχιστον η δική μου "ένσταση" είναι αυτού του τύπου: Μπορεί ένα μικρό παιδί να τα ξεχωρίσει;

 

Αν κατάλαβα καλά εννοείτε αν ένα μικρό παιδί μπορεί να ξεχωρίσει εάν το πλαίσιο που ανατρέφεται είναι πατριαρχικό ή ασύμμετρο ;

 

Ακριβώς!

 

Δεν νομίζω ότι μπορεί να ξεχωρίσει, όχι μόνο αυτό αλλά και πολλά άλλα.

Σε ένα ασύμμετρο πλαίσιο ανατροφής Φρονώ ότι Η/Ο Ιδιοκτήτρια/ης θα έχει φροντίσει έτσι ώστε όταν και όποτε κρίνει πως ήρθε η ώρα το παιδί να καταλάβει τότε θα διευκρινήσει την όποια απορία.

Όπως και σε πολλά αλλά άλλωστε.

Όπως ποιος είναι ο ρόλος στην οικογένεια ενός δεύτερου slave που κατά καιρούς μένει μαζί Τ/τους ή τους ακολουθεί σε διακοπές για παράδειγμα.

Όπως στο γιατί τα άλλα παιδάκια έχουν φωτογραφίες από τη βάφτιση τους ενώ εκείνο δεν έχει.

Όπως γιατί δεν συμμετέχει στο μάθημα των θρησκευτικών, στις παρελάσεις και σε πολλά άλλα που τα άλλα παιδάκια συμμετέχουν.

Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στον γονέα και αν αποφασίσει με ποιον τρόπο θα ανατραφεί το παιδί πρέπει να είναι και έτοιμος να το στηρίξει.

Νομίζω ότι η @Guiltless το είπε πολύ καλύτερα από Εμένα εδώ:

 

Μα για το παιδι λεω κι εγω.

 

Αγαπητέ να Σ/σας ζήσει το νέο μέλος.
Να μεγαλώσει και να το Δ/δείτε όπως επιθυμεί!

Περνώντας τις σκέψεις Σας, αρκετές φορές θα ομολογήσω, δεν μπορώ να κρύψω τον προβληματισμό μου.
Οι ερωτήσεις Σας έχουν από μεριά Σας απαντηθεί ήδη. Και δικαιολογημένα μιας και ο συσχετισμός στον οποίο αναφέρεστε δεν είναι άγουρος.
Στον συσχετισμό αυτό όμως εισήλθε μια καινούργια συνιστώσα .
Το ότι Σας προβληματίζει σε βαθμό τέτοιο ώστε να ζητήσετε την γνώμη του κοινού αυτό από μόνο του είναι σεβαστό. Δείχνει το πόσο συνειδητοποιημένος είστε απέναντι στην καινούργια αλλαγή (μιας και δεν μιλάμε για κάτι μικρό, όπως η αλλαγή εργασίας πχ)
Η σχέση μεταξύ γονέα και παιδιού είναι πολύ ισχυρή. Και επειδή είναι πολύ ισχυρή είναι και πολύ εύθραυστη.
Οι τρόποι με τους οποίους επηρεάζουμε τα παιδιά μας είναι πολλοί και συνήθως δεν τους αντιλαμβανόμαστε.
Το παιδί μας μπορεί να επηρεαστεί από εμάς από τον τρόπο που μιλάμε, κινούμαστε, συμπεριφερόμαστε, αντιδρούμε. Και αντιλαμβάνοντε τα πάντα... ΤΑ ΠΆΝΤΑ!!!
Εκείνα τα μικρά εξερευνητικά ματάκια πιάνουν τα πάντα! Το κάθε βλέμμα, την κάθε κίνηση, την κάθε γκριμάτσα!
Δεν μακρηγορω άλλο. Περνάω στο ρεζουμε...
Όταν μεγάλωνα την κόρη μου σκεφτόμουν: τι άνθρωπο θέλω να μεγαλώσω; Και αυτό έκανα. 20 χρόνια μετά μπορώ να πω ότι είμαι περιφανή για την κόρη μου! Αυτό μου φτάνει.
Και πάλι! Να είναι γερό το νέο μέλος!

 

@Alice in wonderland Ευχαριστώ για τις ευχές και τα όμορφα λόγια.

Σε σχέση με το παρακάτω

επιτρέψτε Μου να διευκρινήσω ότι το νήμα δεν άνοιξε επί προσωπικού.

Η αρχική Μου διατύπωση

θέτει έναν ευρύτερο προβληματισμό για τη διαφορετικότητα των οικογενειών σε σχέση με το κυρίαρχο μοντέλο.

Σε αυτή τη διαφορετικότητα εντάσσω και τις M/s οικογένειες.

@Alice in wonderland Έχω διαπιστώσει πως όποιος επιλέγει να ζήσει διαφορετικά, θα δει και τα δόντια της κοινωνίας.

Της καλής, ηθικής και τακτοποιημένης κοινωνίας...

Πολύ σημαντικό αυτό που λέτε.

Σε προσωπικό επίπεδο κοπιάζω ήδη για τη διαμόρφωση ενός ανθρώπου με συνείδηση.

Ενός ανθρώπου που δεν θα είναι σεξιστής, ομοφοβικός, ρατσιστής, μισαλλόδοξος, μισογύνης εθνικιστής.

Η γενιά που έρχεται θα μεγαλώσει σε μια Ευρώπη που μαυρίζει με γοργούς ρυθμούς.

Το μέλλον χρειάζεται ανθρώπους με νου υγιή εν σώματι υγιές, ικανούς να αντισταθούν.

Με εκτίμηση

Iagos

 

Σας ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις.
Τώρα έχω πλήρη εικόνα του προβληματισμού που θέτει το νήμα (η τουλάχιστον έτσι πιστεύω).
Παλαιότερα είχα τοποθετηθεί πάνω σε αυτό. Για μένα η απάντηση πάντα θα είναι: Practice What You Preach.
Αναλύοντας αυτό και συγκρίνοντας τα όσα έχω δει ανά τα χρόνια που συναναστρέφομαι με ανθρώπους, μπορώ να πω με σιγουριά ότι λίγοι είναι αυτοί που θα δεχθούν να βγούν από την πεπατημένη. Να ξεβολευτουν από τη "συνηθισμένη εικόνα" που θεωρείται αποδεκτή και να πάνε ένα βήμα παραπέρα διδάσκοντας στα άγουρα μυαλά να αποδεχθούν το: ?"διαφορετικό"?... Είναι διαφορετικό? Γιατί να είναι διαφορετικό? Στον πυρήνα του δεν είναι ίδιο? Δεν μιλάμε για την αγάπη δύο η και παραπάνω ανθρώπων που θέλουν να περάσουν την αγάπη αυτή και σε ένα νήπιο; (Δεν μπορώ να πω μόνο στον σπόρο της αγάπης τους γιατί όλες οι οικογένειες δεν γεννούν παιδιά)
Κι αν ο πυρήνας του προβληματισμού είναι τα ίδια τα παιδιά, τότε η απάντηση είναι πάλι η αγάπη. Τα παιδιά πρέπει, καθώς δέχονται την αγάπη μας, να μάθουν να την μοιράζουν κι όλας μέσω της αποδοχής.
Η αποδοχή είναι (για μένα) το ήμισυ του παντός. Μέσα από την αποδοχή και την γνώση του: δεν κρίνω, έρχεται και το: θα σταθώ δίπλα σε αυτό που κρίνεται ως διαφορετικό και θα το στηρίξω μέχρι να πάψει να είναι.

Ps. Το ευτύχημα είναι ότι η γενιά που παρατηρούσα (η δική μου) με την γενιά που ακολούθησε (της κόρης μου) έχει τρομερή διάφορα! Δεν ξέρω αν φταίνε οι υπερβολικές πληροφορίες από παντού λόγο ίντερνετ ή αν είναι δουλειά των γονέων ή δουλειά του σχολείου ή συνδιασμός αυτών, πάντως η νέα γενιά είναι πολύ πιο δεκτική και υποστηρικτική στο "διαφορετικό".

 

@Alice in wonderland Θεωρώ ότι από τη στιγμή που από τη μια μεριά υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μια άλλη όψη και από από την άλλη μεριά άνθρωποι που τους απεχθάνονται επί της ουσίας, το διαφορετικό έχει λόγο να αναφέρεται.

Δεν θα έπρεπε, αλλά για να συμβεί είναι αναγκαίο να καταργηθεί το δίπολο που προανέφερα καθώς και η μήτρα που το θρέφει και το γεννά.

Όταν Μιλώ για το διαφορετικό αναφέρομαι στο πρεζάκι, στον φυλακισμένο, στον άνθρωπο με κινητικά προβλήματα, στον άστεγο, στο trans άτομο, στο ΛΟΑΤΚΙ άτομο, στον ψυχικά νοσούντα, στον άνθρωπο με διαφορετικό χρώμα, γλώσσα, ντύσιμο....

Άνθρωποι με άλλη όψη.

Από την άλλη μια ομοιόμορφη κοινωνία που τους δείχνει τα δόντια.

Ένα θεριό που δείχνει με κάθε τρόπο (είτε πολιτισμένο και καθώς πρέπει που αρμόζει στην καλή κοινωνία, είτε με χυδαίο τρόπο όπως αρμόζει σε λούμπεν) την απέχθεια της και τρομοκρατεί.

Η τρομοκρατία φέρει τον φόβο.

Ο φοβισμένος έχει δύο επιλογές ή λουφάζει ή επιτίθεται και διεκδικεί χώρο.

Η νέα γενιά στην οποία αναφέρεστε έχει περάσει στη φάση της διεκδίκησης.

Δεν λουφάζει, επιτίθεται.

Και Εγώ δεν Είμαι σίγουρος

όμως το ότι δεν λουφάζουν μόνο ως πρόοδο μπορώ να το δώ.

Όταν το δίπολο και η μήτρα που το γεννά (και δεν είναι άλλη από την κουλτούρα της ομοιομορφίας) πάψει να υπάρχει τότε και η λέξη "διαφορετικότητα" θα χάσει το νόημα της και δεν θα υπάρχει λόγος να λέγεται.

Οι άνθρωποι που στα μάτια του καθωσπρεπισμού και της υποκρισίας, φαίνονται αλλόκοτοι στην όψη θα είναι πάντα διαφορετικοί όσο η κοινωνία τους βλέπει έτσι.

Ως αλλόκοτους και αλλότροπους.

Είναι αλλόκοτο το θέαμα ένα trans άτομο να ντυθεί κομψά και να πάει στην τράπεζα να δουλέψει δίπλα στον στρειτ συνάδελφο της με τη γραβάτα.

Είναι αλλόκοτο το θέαμα μια σκλάβα με ξυρισμένο κεφάλι και ένα κολλάρο να πάει στο σχολείο του παιδιού της.
Μέχρι και η πρόνοια μπορεί να ανησυχήσει μας είπε η κουλτούρα της ομοιομορφίας.

Είναι αλλόκοτο ένας σκλάβος να βγάλει το παιδί του βόλτα με κολλάρο και ζαρτιέρες.

Είναι αλλόκοτο το θέαμα δύο άντρες να περπατούν αγκαλιά στο δρόμο ή να πηγαίνουν διακοπές με το παιδί τους, όπως όλοι οι ανθρώποι.

Είναι αλλόκοτο το θέαμα όταν σε κοιτά στα μάτια ένα πρεζάκι.

Η κοινωνία που απεχθάνεται, σιχαίνεται και μισεί, μια και μοναδική οικογένεια αναγνωρίζει, εκείνη που εμπεριέχει της αξίες της θρησκείας και της πατρίδας.

Ό,τι είναι έξω από αυτό το αξιακό σύστημα μπαίνει στο περιθώριο, λιδωρείται και σε κάποιες περιπτώσεις εκτελείται ψυχρά με μια επιδέξεια μαχαιριά.

Με εκτίμηση

Iagos

 

Rome wasn't build in a day.
Και κατά πάσα πιθανότητα Ε/εμείς θα προλάβουμε να δούμε μόνο τα θεμέλια...
Ας ελπίσουμε οι επόμενες γενιές να χαρούν τα πρώτα κτίσματα

Χαιρετώ Σας