Οι μεγαλυτεροι ερωτες μας...

Οι μεγαλύτεροι έρωτες παρέμειναν ανεκπλήρωτοι. Ως όφειλαν. Παρέμειναν γίγαντες αγέραστοι γιατί δεν είχαν ποτέ κανένα σημείο στίξης στο τέλος τους, κανένα τέλος. Δεν εξαρτήθηκαν, δεν έγιναν συνήθεια, παρέμειναν δίψα και λαχτάρα που στάθηκε πάνω από το χρόνο, παρέμειναν καύλα ψυχής αχόρταστη και πόθος που πονάει ανέγγιχτος... Οι μεγαλύτεροι έρωτες δεν χώρεσαν σε σπίτια, δεν κοιμήθηκαν σε βολικά κρεβάτια, με τους εραστές να ξυπνούν κάτω από την ίδια στέγη, γι' αυτό στέγη τους υπήρξε ο ουρανός, δεν κοιτάζονται στα μάτια στο τραπέζι, μα κοιτάζονται στα μάτια νύχτα μέρα μες την αιωνιότητα... Οι μεγαλύτεροι έρωτες παρέμειναν ανεκπλήρωτοι, ως όφειλαν, για να εκπληρώνονται στο διηνεκές με τρόπους ανεξήγητους, ακατανόητους στους ανθρώπους, εξόν απο τους ποιητές... Να σέβεσαι τους ανεκπλήρωτους έρωτες, κρατούν την τιμή του έρωτα, είναι τόσο μεγάλοι που σκιά δεν έχουν, είναι ο,τι ξέρουμε από αθανασία...

 

Οι ανεκπλήρωτοι έρωτες ποτέ δεν ξεχνιούνται γιατί δεν έχουν απομυθοποιηθεί....

 

<<Είναι μερικοί έρωτες που δεν θα ξυπνήσουν πότε στο ίδιο κρεβάτι. Δεν θα του πει καλημέρα στις εφτά το πρωί με τα μαλλιά της ανακατεμένα ακόμα. Δεν θα το δει ποτέ να ξυρίζετε πριν πάει στην δουλειά. Δεν θα δει ποτέ τις πρώτες άσπρες τρίχες στα μαλλιά της. Δεν θα γελάσει όταν τα δικά του αρχίσουν να αραιώνουν. Δε θα βγουν ποτέ για βόλτα στην Αθήνα χωρίς να τους νοιάζει τι ώρα θα γυρίσουν σπίτι, γιατί κανένας δεν θα τους περιμένει εκεί. Δε θα του φτιάξει ποτέ σούπα όταν θα είναι άρρωστος. Δεν θα λούσει ποτέ τα μαλλιά της. Δεν θα του θυμώσει ποτέ γιατί πήρε λάθος πράγματα από το σούπερ μάρκετ. Δεν θα μεθύσουν ποτέ μαζί στον γάμο του πρώτου παιδικού φίλου που παντρεύτηκε. Δεν θα έρθει ποτέ να την πάρει από την δουλειά κρατώντας σοκολάτες. Δεν θα του αγοράσει ποτέ κακόγουστα πουκάμισα που θα τα φοράει επειδή την αγαπάει. Δεν θα κολυμπήσουν ποτέ στην ίδια παραλία την ίδια στιγμή. Δεν θα μοιραστούν ποτέ μια μπύρα σε κάποιο παγκάκι. Δεν θα ακούσει ποτέ το καινούργιο cd που αγόρασε. Δεν θα αγοράσουν ποτέ μαζί δώρα τα Χριστούγεννα. Δεν θα τον τρομάξει ποτέ ο πατέρας της. Δεν θα έρθει ποτέ το καλοκαίρι ταυτόχρονα και για τους δύο. Δεν θα χαζέψουν ποτέ μαζί τα αστερία. Δεν θα της δείξει ποτέ την Μικρή Άρκτο στον ουρανό. Δεν θα πάρουν ποτέ μαζί το καράβι για το νησί και δεν θα τους πιάσει ποτέ βροχή στο βουνό. Δεν θα του βάλει ποτέ ένα ουίσκι. Δεν θα τελειώσει ποτέ το ποτό της. Δεν θα κουλουριαστεί ποτέ στην αγκαλιά του στον καναπέ μπροστά από την τηλεόραση. Δεν θα την περιμένει ποτέ στην βροχή. Δεν θα τον αγκαλιάσει ποτέ με όλη της την δύναμη γιατί την περίμενε στην βροχή. Δεν θα της αναλύσει ποτέ τον Ντοστογιέφσκι. Δεν θα προσποιηθεί ότι τον ακούει ενθουσιασμένη. Δε θα πάνε ποτέ μαζί εκδρομή κάποια Πρωτομαγιά. Δεν θα έρθει ποτέ σπίτι της ένας λογαριασμός στο όνομα του. Δεν θα βρει ποτέ τσιμπιδάκια για τα μαλλιά στα συρτάρια του. Δεν θα την ψάξει ποτέ σε ένα δωμάτιο με εκατοντάδες ανθρώπους, για να την βρει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Δεν θα ζήσουν ποτέ μαζί. Και αν κάτι απ' όλα αυτά διαψευστεί, θα είναι ίσως μόνο η εξαίρεση σε μια επιλογή που δεν θα κάνουν ποτέ μαζί.>>

Rocinante.

 

Οι μεγάλοι έρωτες γεννιούνται “κατα λάθος”, επιβιώνουν “κατα πάθος” και πεθαίνουν “κατα βάθος”...

 

Οι μεγαλυτεροι ερωτες μας ηταν αυτοι που δεν ευδοκιμησαν...
Ηταν οι ερωτες της πρωτης ματιας της πρωτης επαφης,ναι υπαρχει κ αυτο αν και σπανιο.οι μεγαλυτεροι ερωτες μας ηταν αυτοι π μας γονατισαν,μας πονεσαν,μας εκοψαν κομματι του εαυτου μας..μας ενεπνευσαν,μας εκαναν μαχητες σε μια αεναη μαχη με τον χρονο,τη φθορα κ υστερα μας εκαναν αλλους ανθρωπους..
Τα δωσαμε ολα και τα χασαμε ολα.γιατι οι μεγαλυτεροι ερωτες μας δεν αντεξαν στον χρονο..ειναι γραφτους τους αυτο.
Δεν την μπορουν την καθημερινοτητα,δεν τους πρεπει η ρουτινα.μπορουν να σ στερησουν τα παντα μα μπορουν να σου χαρισουν μια ματια,ενα φιλι,ενα κορμι κ να ξερεις πως δεν χρειαζεσαι τπτ αλλο,πως η ολοκληρωση σου αρχιζει και τελειωνει πλαϊ σ αυτην/αυτον..κ οταν τελειωσει?απλα προχωρας μα ποτε δεν ξεχνας...
Τυχερος οποιος το ζησει εστω μια φορα

 

Οι μεγαλύτεροι έρωτες...
Η καλύτερα, ο μεγαλύτερος έρωτας είναι αυτός που ζούμε δίπλα σε κάποιον/α καθημερινά...
Που το χέρι του/της το βλέπουμε να γερνάει δίπλα στο δικό μας...
Που τα μάτια του/της είναι εκεί για μας πάντα...
Τα υπόλοιπα είναι πάθη...είναι παρενθέσεις...καπρίτσια...ενθουσιασμοί...
Γίνονται μικρότερα, η μεγαλύτερα φαντάσματα...
Μικρότερες η μεγαλύτερες δειλίες...
Μικρότερα η μεγαλύτερα άχτια...
Είναι "αρρώστιες"...δεν είναι έρωτες...

Εγώ την τύχη να ζήσω ένα πολύ μεγάλο έρωτα την είχα...
Εκείνο της πρώτης ματιάς...τον ακαριαίο και δίχως όρια...Για χρόνια...
"Τέλειωσε"...ζορίστηκα σχεδόν ένα χρόνο για να τον σβήσω από μέσα μου...
Αλλά "ξαναγράφτηκε"...με τα ίδια χέρια...τα ίδια μάτια...
Όπως πριν όμως δεν είναι...
Αλλά "καταναλώνει" τους υδρατμούς του...
Επειδή φαίνεται ότι δεν είχε δώσει το μεδούλι του...

Και αφού τελειώσει κι εκείνο... Συνεχίζω...μπροστά...με νέο έρωτα...
Ακόμη μεγαλύτερο...Γιατί υπάρχει...
Ζει και αναπνέει δίπλα μου...
Και όχι στο μυαλό μου...
Αν οι μεγαλύτεροι έρωτες είναι μόνο εκείνοι της πίκρας...της αναμονής...
Εκείνοι που δεν μπήκαν καν στην δοκιμασία...
Τους αφήνω στους αθάνατους/ες...
Σε όσους/ες έχουν καιρό για σπατάλη...

Εγώ θέλω την καρδιά και την ψυχή γεμάτη...
Με κάποια που με μένα και για μένα "πολεμά"...
Κι εγώ για κείνη...
Στην πραγματικότητα...με πράξεις...όχι μόνο με λόγια, μονομερής προσδοκίες και φαντασιώσεις...

Οι μεγάλοι έρωτες είναι μόνο για τους ελάχιστους/ες τολμηρούς/ες...
Για κείνους/ες που για τον έρωτα τους είναι διατεθειμένοι/ες, να μοχθήσουν...
Να υπερπηδήσουν εμπόδια...
Να καταπιούν ακόμη και πέτρες...

Και δεν μένουν ποτέ ανεκπλήρωτοι...

Δεν γνωρίζουν "παιχνίδια", ψευτοεγωισμούς...
Οι μεγάλοι έρωτες διεκδικούν...
Δεν πετούν την πετσέτα στην πρώτη δυσκολία...
Δεν παραιτούνται, αλλά κάνουν τ'αδύνατα δυνατά πριν χάσουν τον έρωτα τους μια για πάντα...
Αλλά όταν πια έκαναν τα πάντα δίχως αίσιο τέλος...
Τον/την άλλο/η τον/την αφήνουν...
Και δεν τον/την παρασέρνουν μαζί τους στον "βάλτο", που επέλεξαν να ζήσουν...

Αν ένας έρωτας είναι αλήθεια μεγάλος...
Κανείς και τίποτα δεν κρατάει τους δυο μακριά...
Γιατί οι δυο χώρια δεν θέλουν να ζήσουν...

Το "μοιρολόι" δεν είναι μεγάλος έρωτας...
Δεν είναι μεγάλος έρωτας η νοσταλγία...
Είναι απλά μεγάλο άλλοθι κι ακόμη μεγαλύτερη ψευδαίσθηση...


Υ.Γ. Ο έρωτας τρέφεται με σάρκες...δαγκωνιές...βλέμματα...αγκαλιές...δάκρυα και χαμόγελα...
Που να τα βλέπει...να τα νιώθει στο κορμί του...
Δεν του φτάνουν οι μύθοι και οι ιδέες...
Χωρίς "νερό" ακόμη και ο μεγαλύτερος έρωτας πεθαίνει...
Τώρα αν κάποιος/α θέλει να τον αφήνει άθαφτο...
Κςι με την σήψη του να τον/την "μολύνει"...
Ας τον ονομάσει γάγγραινα...όχι μεγάλο έρωτα...

Γνώμη...

 

Γειά σου βρε Tenebra! Πες τα!

Για τους μεγάλους/μεγαλύτερους/τεράστιους έρωτες  ----->

 

Τα είπα βρε @ataxia ...
Και φτάνει που πλέον τ'άκουσα εγώ...
Ωραία canzoncina...
Ευχαριστώ...  

 

Et si tu n'existais pas
J'essaierais d'inventer l'amour

 

M' αρέσει όταν γίνεσαι μελό  

 

Δε συμφωνω οτι οι μεγαλυτεροι ερωτες ειναι οι ανεκπληρωτοι. Αυτοι ανηκουν αποκλειστικα στο φαντασιακο κοσμο και δε θα μαθουμε ποτε τί θα γινοταν πραγματικα αν καταφερναν να παρουν σαρκα και οστα. Μπορει οντως το τελος να ηταν αισιο, μπορει να εσκαγαν και σαν σαπουνοφουσκα ομως.
Και 'γω ειμαι ρεαλιστρια, πραγματιστρια, δυσκολα θα πιστεψω σε κατι μή απτό. Ναι θα ονειροβαδισω για λιγο αλλα πολυ συντομα θα με επαναφερω. Δε θα το γιγαντωσω στο μυαλο μου, θα του δωσω ακριβως τις διαστασεις που του αρμοζουν.
Για 'μενα λοιπον ο μεγαλος ερωτας ειναι αυτος που βιωνεται καθημερινα και ειναι αμοιβαιος. Σπανιο? Αρκετα..Τυχεροι οσοι τους συμβαινει..
Μεγαλος ερωτας ειναι να μη βλεπεις την ωρα να τον δεις, να σε κοιταζει και τα μεσα σου να σπανε και να λιωνουν, να σε φιλα και να ξεχνας πως ειχες ξαναφιληθει..
Μεγαλος ερωτας ειναι αυτος που σε κανει να διαγραψεις ολους τους προηγουμενους..ειναι αυτος που σου κοβει οποιαδηποτε επιθυμια να σε αγγιξει αλλος ή να φλερταρεις με αλλον, οχι γιατι δεν πρεπει αλλα γιατι τα ματια σου βλεπουν μονο αυτον..