ΠΕΡΙ ΤΥΦΛΟΤΗΤΑΣ

Αυτή η γυναίκα κυριαρχούσε πάνω του. Ήταν λεπτή, όμορφη, φαινόταν, από την όψη της, ότι ήταν διανοούμενη, είχε αφιερώσει πολύ από το χρόνο της σε βιβλία, αυτό έλεγε η γλώσσα του σώματός της. Της άρεσε να κυριαρχεί και είχε στυλ. Όλα αυτά και το καθένα χωριστά τον είχαν φέρει στα χέρια της ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, στα πόδια της. Ήταν πλέον για αυτόν η Κυρία και αυτός για αυτήν ο σκλάβος της, στην αρχή, τώρα το ζωάκι της, το κατοικίδιό της.

Η εκπαίδευσή του σήμερα θα ήταν αφιερωμένη στην τυφλότητα. Αυτό -έτσι της άρεσε να αποκαλεί το κατοικίδιό της, σα να ήταν ένα αντικείμενο- θα έμενε στο σαλόνι. Τα πόδια του θα ήταν δεμένα το ένα ακριβώς δίπλα από το άλλο με δερμάτινες χειροπέδες. Τα χέρια του θα ήτα δεμένα πίσω από την πλάτη του, πάλι με δερμάτινες χειροπέδες. Το κορμί του θα ήταν ίσιο, όρθιο. Τα μάτια του θα ήταν δεμένα με ένα δερμάτινο αξεσουάρ που θα του έκλεινε εντελώς την όραση. Αυτό που ήθελε ήταν να απολέσει την αίσθηση της πραγματικότητας, του προσανατολισμού, του πάνω του κάτω, να αφεθεί στο μαστίγιό της. Θα μπορούσε αυτό να τον αναγκάσει να κάνει αυτό που εκείνη ήθελε;

Ήταν έτσι, εντελώς γυμνός, έκθετος στα βλέμματα όσων θα μπορούσε να είχαν έρθει στο σπίτι της. Αυτό δε θα το ήξερε. Δε θα μπορούσε να το ξέρει. Το είχε αφήσει έτσι για λίγο χρόνο. Τώρα ολοκλήρωνε το έργο της με το κλουβί στο πέος του. Έφυγε και έκανε τις δουλειές της. Που και που έριχνε μία ματιά στο κατοικίδιό της. Για να δει αν είναι καλά. Περίμενε τη στιγμή που θα έχανε την αίσθηση του προσανατολισμού και θα έπεφτε κάτω.

Σε λίγο ήρθε μία φίλη της με το σύντροφό της. Ήξερε το κατοικίδιό της, χωρίς να γνωρίζει ότι του αρέσει να υποτάσσεται σε μία γυναίκα. Αυτό ήταν στο σαλόνι ακόμα όρθιο. Άντεχε αρκετά. Είχε αρχίσει να κουνιέται δεξιά-αριστερά, μπρος-πίσω, είχε χάσει μέρος του προσανατολισμού του. Από τους θορύβους κατάλαβε ότι δεν ήταν πλέον μόνοι τους. Το ότι δε γνώριζε ποιοι είναι στο δωμάτιο, αυτό το ανησύχησε λίγο, αλλά, μετά, δεν τον ένοιαζε γιατί είχε εμπιστοσύνη στην Κυρία, αφού το κορμί και η ψυχή του ανήκαν σε αυτήν. Η αλήθεια είναι ότι αυτή η ανησυχία τον έκανε να κινείται, γύρω από τον εαυτό του, πιο πολύ.

Κατάλαβε ότι σε λίγο θα πέσει. Η έκπληξη των επισκεπτών ήταν έκδηλή στην αρχή. Τους έκανε νόημα να μη μιλήσουν. Πήγαν σε ένα δωμάτιο και τους εξήγησε. Κυριαρχούσε πάνω του και η βία που εξασκούσε ήταν αποφασισμένη και από τους δύο. Αν ήθελαν θα έπαιζαν και αυτοί, όπως θα τους έδειχνε. Τώρα κάθονταν στο σαλόνι, έπιναν τον καφέ τους και περίμεναν.

Οι κινήσεις του ήταν πλέον έκδηλες. Μπροστά του δεν υπήρχε τίποτε, μόνο ένα σκαμνί, μαλακό στο πάνω μέρος, εκεί που θα έπεφτε. Το χαλί ήταν τόσο παχύ που τα βήματα δεν ακούγονταν. Άρχισε να καταρρέει. Έπεσε με την κοιλιά του στο σκαμνί. Έτσι ήταν εκτεθειμένα τα πόδια, τα οπίσθια και η πλάτη του κατοικίδιού της. Πήρε το μαστίγιο και πήγε από πάνω του. Έκανε νόημα και στους άλλους δύο να έρθουν. Το διέταξε να σηκωθεί αλλά δεν μπορούσε. Θα ήταν δυνατόν να τα καταφέρει με το μαστίγιό της; Θα ήταν αυτό η σύνδεση της ψυχής της, του χεριού της με το μυαλό του;

Το διέταξε ξανά ενώ άρχισε να το μαστιγώνει. Στην πλάτη, στα οπίσθια και τα πόδια. Στην αρχή μαλακά και μετά με δύναμη. Σταμάτησε. Προσέφερε το μαστίγιο στη φίλη της. Αυτή δοκίμασε μία φορά. Αυτό κατάλαβε αμέσως ότι το μαστίγωνε κάποιος άλλος. Μία αδιόρατη κίνησή του έδειξε την έκπληξή του, όμως ήταν για μία μόνο στιγμή. Η Κυρία φάνηκε δυσαρεστημένη. Αυτή η μικρή, έστω, αντίδρασή του, δεν προβλεπόταν, θα έπρεπε να τιμωρηθεί. Το μαστίγιο πέρασε στον άντρα που, χωρίς όρεξη, το μαστίγωσε δυο-τρεις φορές. Μετά το πήρε πάλι η γυναίκα. Το μαστίγιο πλέον έπεφτε όμορφα και ρυθμικά στην πλάτη, στα οπίσθια και στα πόδια του. Οι δερμάτινες λωρίδες του ζωγράφιζαν όμορφους κόκκινους διαδρόμους στο κορμί του. Πλέον το απολάμβανε και η ένταση γινόταν όλο και μεγαλύτερη. Ζωγράφιζε πάνω του, εξασκούσε την τέχνη της.

Πήγε να φέρει ένα ποτό. Επίτηδες περπάτησε με τα τακούνια της για να καταλάβει αυτό ότι δεν το μαστίγωνε αυτή. Ήπιε δύο γουλιές και πήγε κοντά του. «Επιτέλους σήκω!», του είπε με αυστηρή και απότομη φωνή, σχετικά δυνατά.

Προσπάθησε. Δεν τα κατάφερνε. Για να το βοηθήσει το μαστίγωνε και αυτή. Έκανε μεγάλες προσπάθειες. Κάτι κατάφερνε. Το διέταξε να μείνει όρθιος. Τα δύο μαστίγια έπεφταν ρυθμικά πάνω του. Με όλο και περισσότερη δύναμη. Του έδιναν κουράγιο. Προσπαθούσε. Άρχισε να τα καταφέρνει. Έμεινε στα γόνατα και, με μεγάλη προσπάθεια, σηκώθηκε όρθιος. Το διέταξε να μην ξαναπέσει. Για να το ομορφύνει του έβαλε δύο μανταλάκια στις ρόγες του. Απομακρύνθηκε λίγο για να θαυμάσει το έργο της.

Πήγαν στο διπλανό δωμάτιο για να μιλήσουν. Η φίλη της ομολόγησε ότι της άρεσε, ο σύντροφός της ήταν διστακτικός. Τη ρώτησε αν ήθελε αυτό να περιποιηθεί τα πόδια της. Φυσικά με τη γλώσσα του. Δέχτηκε. Πήγαν μέσα στο σαλόνι. Πήρε το κατοικίδιό της και το έφερε μπροστά στη φίλη της. Του έβαλε το πρόσωπο μπροστά στα πόδια της. Του έσπρωξε το πρόσωπο λίγο και αυτό κατάλαβε τι έπρεπε να κάνει. Το έκανε όσο πιο καλά μπορούσε. Σταμάτησε μόνο όταν σηκώθηκαν να φύγουν. Η γυναίκα φαινόταν ότι ήταν σε διέγερση, ο άντρας είχε ερεθισθεί.

Τώρα, μόνοι τους. Θα άρχιζε η τιμωρία του. Αυτό το ξάφνιασμα δεν της άρεσε. Του τράβηξε τα μανταλάκια με δύναμη από τις ρόγες. Δεν έδειξε ότι τον πόνεσε γιατί δεν έπρεπε. Το πιο σκληρό μαστίγιό της «χάιδευε» με δύναμη το κορμί του για αρκετό χρόνο. Παντού. Όλο και πιο δυνατά. Το πρόσωπό του δεν έδειξε καθόλου πόνο, γιατί δεν έπρεπε. Τον έσυρε στην κρεβατοκάμαρα και του έδεσε τα χέρια στο πόδι του κρεβατιού. Η όρασή του θα ήταν η δική της για όλη την επόμενη μέρα. Θα ήταν ένα τυφλό, άθλιο ζωάκι.

 

Από τα κείμενα που σε κάνουν να μην θες να τελειώσουν.
 

 

Για μία ακόμα φορά θα επαναλάβω την απορία μου: Δυσκολεύομαι να κατανοήσω με ποιο σκεπτικό (αν υποθέσουμε ότι λαμβάνει χώρα μία τέτοια σύνθετη διαδικασία) ή με ποια ενστικτώδη αντίδραση κάποιες ιστορίες μελών δεν τραβάνε καθόλου την προσοχή ή την τραβάνε αλλά δεν "αξιώνονται" με ένα like, ενώ άλλες ιστορίες βρίθουν τέτοιων.

Είναι μάλλον πως στην πρώτη περίπτωση ελλείπει το "κατιτίς", το συγγραφικό βάθος, το καλλιτεχνικό ταλέντο βρε αδελφέ, ενώ στη δεύτερη περίπτωση οι αφηγήσεις είναι μεστές από τέτοιο...

Όμορφη ιστορία @petjohn.

 

@AlexanderV

Άσχετα με το πόσο καλογραμμένη μπορεί να είναι μια ιστορία θα πρέπει να σε τραβάει και το θέμα.

 

Καλό. Ημιτελές.

 

Μία Κυρία το συμπληρώνει όπως πρέπει.