Παιχνίδι στα Άκρα

Ο όρος “edge play” (παιχνίδι στα άκρα) χρησιμοποιείται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Για μερικούς ανθρώπους σημαίνει να παίζουν στα άκρα του αληθινού κινδύνου – να χάνουν την αίσθηση ασφάλειας μόνο και μόνο για τη διέγερση που επιφέρει αυτό. Εγώ δεν το χρησιμοποιώ με αυτή την έννοια. Για μένα το παιχνίδι στα άκρα έχει να κάνει με το παιχνίδι στα άκρα του εαυτού μας: στο όριο του πόνου, στα όρια της ταυτότητας, στο όριο του οργασμού και ούτω καθεξής.

Το S/M είναι πολύπλευρο, ευρηματικό, αμφιλεγόμενο και παράδοξο, ακριβώς όπως οι άνθρωποι που το ζούνε. Αν και είναι παιχνίδι κανόνων, δεν περιορίζεται από αυτούς. Πράγματι, επιχειρεί να τους παραβιάσει. Υπάρχει, και θα έπρεπε να υπάρχει, χώρος για όλους όσους θέλουν να παίξουν, και δεν υπάρχει καμία απαίτηση από όσους δεν θέλουν.

Η ανταλλαγή ισχύος στο S/M συχνά εκφράζεται μέσα από την παροχή και την λήψη του πόνου. Είναι ριζωμένη βαθιά μέσα σε όλους μας η τάση να αποφεύγουμε τον πόνο, όμως όταν επιλέγουμε να τον δεχτούμε, να τον καλωσορίσουμε – όταν ο πόνος δίνεται μέσα σε μία σχέση εμπιστοσύνης και συμβολίζει ένα βαθύτερο πλησίασμα - παύει να είναι κάτι προς αποφυγή. Νιώθουμε την ανατριχίλα του να πηγαίνουμε ενάντια στην έμφυτη τάση μας. Ακριβώς όπως το φιλί ενός εχθρού μπορεί να είναι άγριο, έτσι και ο πόνος που δεν ενέχει κίνδυνο, ασθένεια ή κακία, μπορεί να είναι μία αίσθηση που μπορεί να διαμορφωθεί, να διοχετευθεί και να βιωθεί από κοινού με τον άλλον, έτσι ώστε να βρούμε νέα επίπεδα στο πλησίασμα δύο ανθρώπων.

Αλλά ο πόνος είναι μόνο ένας τρόπος όπου αυτό το πλησίασμα της ανταλλαγής ισχύος μπορεί να βιωθεί. Ο έλεγχος και η αναβολή της απόλαυσης μπορεί επίσης να είναι κάτι έντονο. Αυτό μας φέρνει στο παιχνίδι στα άκρα...


Παιχνίδι στα άκρα του οργασμού
Το παιχνίδι στα άκρα του οργασμού είναι η κλιμάκωση της σεξουαλικής έντασης και το σταμάτημα λίγο πριν την τελική κορύφωση. Μπορείτε να εξασκηθείτε σε αυτό σαν ένα είδος αυτο-ελέγχου. Ή μπορείτε να παραδώσετε τον εαυτό σας και την σεξουαλική σας απόλαυση σε κάποιον άλλον και να την ελέγχει αυτός, όταν εσείς πλέον δεν θα μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας. Να σας φέρνει στα άκρα της σεξουαλικής κορύφωσης και να σας τραβάει πάλι πίσω, μόνο για να σας ξαναπάει πάλι στα άκρα μετά.

Οι Γάλλοι ονομάζουν τον οργασμό “le petit mort” (ο μικρός θάνατος). Αυτό δεν είναι κάτι μακάβριο, αλλά δίνει μια ιδέα σχετικά με το πώς, την στιγμή της κορύφωσης, εγκαταλείπουμε τον συνειδητό έλεγχο που πιστεύουμε ότι μας ορίζει σαν ανθρώπινα όντα. Παραδινόμαστε στη διάρκεια του οργασμού σε μία αίσθηση καθαρού συναισθήματος που μας κατακλύζει: την απόλαυση. Είναι μία άβυσσος, και αυτός που παίζει παιχνίδια στα άκρα, ισορροπεί στο χείλος ξανά και ξανά, πριν να έρθει η επιθυμητή χαλάρωση και αφεθεί στην τελική βουτιά, στην αίσθηση όπου χάνεται η συνείδηση του εαυτού.

Ίσως ένας καλύτερος τρόπος να το σκεφτούμε είναι ότι παύουμε να είμαστε περιορισμένοι από τον εαυτό μας, από το ποιοί είμαστε και τί είμαστε. Βουτηγμένοι βαθιά στον χείμαρρο των αισθήσεων, είναι σαν να απελευθερωνόμαστε, έστω και μόνο στη φαντασία μας, από την ανθρώπινη κατάσταση που μας αναγκάζει να είμαστε οι θνητοί εαυτοί μας. Ο θεωρητικός της λογοτεχνίας Roland Barthes ισχυριζόταν ότι ο «μικρός θάνατος» είναι ο κύριος σκοπός της ανάγνωσης λογοτεχνίας. Είναι φυσικά μία μεταφορά, αλλά μιλάει για την αίσθηση που έχουμε όταν μία ιστορία μας μεταφέρει έξω από τον εαυτό μας. Όταν παροδικά παύουμε να υπάρχουμε και ζούμε μέσα σε έναν άλλο χαρακτήρα ή κατάσταση. Βιώνουμε αυτά τα συναισθήματα σαν να ήταν δικά μας.


Παιχνίδι Ρόλων
Μπορείτε να πείτε το ίδιο και για το παιχνίδι ρόλων. Δεν είμαι ο ρόλος που παίζω, αλλά ο ρόλος που παίζω είναι μέρος αυτού που είμαι, χωρίς να είναι εγώ, είναι έξω από τον εαυτό μου αλλά είναι και στον πυρήνα μου: παράδοξο αλλά βαθύ.

Το S/M είναι ένα είδος αφήγησης ιστοριών, ένα θεατρικό έργο όπου πραγματικοί άνθρωποι παίζουν ρόλους τους οποίους μόλις εκείνη τη στιγμή ανακαλύπτουν, καθώς τους παίζουν. Είναι ένας χώρος όπου μπορούμε να σταθούμε έξω από τον εαυτό μας, αλλά και ένας χώρος μέσα από τον οποίο, καθώς βγαίνουμε έξω από το κέλυφός μας ή μας αναγκάζει ο άλλος να βγούμε, συναντούμε ο ένας τον άλλον σε ένα ωμό και γυμνό πλησίασμα. Σε μία πραγματικά βίαιη κατάσταση συναντούμε τον θύτη μας με μία καταστροφική και επικίνδυνη γύμνια. Αλλά διαχωρίζοντας την αίσθηση αυτή από τον κίνδυνο και την ισχύ από την επιθετικότητα, μπορούμε, στο S/M, να εξερευνήσουμε αυτόν τον έντονο και ευάλωτο τρόπο να υπάρχουμε, με ασφάλεια, χωρίς εκμετάλλευση, και αν η σχέση είναι καλή, με αγάπη.


Τα όρια του Πόνου
Σε μία τέτοια κατάσταση ο πόνος αποκτά μία εντελώς διαφορετική έννοια. Είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας η τάση να αποφεύγουμε τον πόνο. Στην τελική, είναι ένα σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά και ότι βρισκόμαστε σε κίνδυνο. Ο πόνος έρχεται όταν είμαστε πληγωμένοι, όταν μας κακοποιούν, όταν τραυματιζόμαστε ή όταν είμαστε άρρωστοι. Στο S/M ο πόνος έρχεται σε μία κατάσταση όπου υπάρχει ασφάλεια, όπου ο TOP προκαλεί «πόνο αλλά όχι βλάβη» στον bottom. Σ’ αυτή την περίπτωση ο υπό μπορεί να περάσει πέρα από ένα όριο το οποίο σε κανονικές συνθήκες δεν θα επιχειρούσε να περάσει. Ο πόνος γίνεται μία δυνατή αλλά ουδέτερη αίσθηση.

Είναι δύσκολο να αφήσουμε έναν τέτοιο πόνο να μας κατακλύσει, ακόμη και όταν ξέρουμε ότι δεν θα υποστούμε βλάβη. Σε κάποια σενάρια ο bottom αφήνει τον TOP να τον περιορίσει και να τον περάσει αυτός απέναντι – βάζει τον εαυτό του σε ένα παιχνίδι όπου δεν θα μπορούσε να συνεχίσει από μόνος του, με τη θέλησή του. Εμπιστεύεται τον TOP, μπαίνει σε μία κατάσταση όπου είναι ευάλωτος και ανοιχτός. Και ο TOP παίρνει τον έλεγχο και τον οδηγεί πέρα από το προσωπικό του όριο του πόνου.

Οι πιο έμπειροι bottom μπορούν να βρουν έναν πνευματικό και συναισθηματικό χώρο όπου αφήνονται στον TOP καθώς ξετυλίγεται το σέσσιον. Αφήνονται παροδικά στη θέληση του TOP και βυθίζονται μέσα στα σέσσιον χωρίς σωματικούς περιορισμούς. Με όποιον τρόπο και αν γίνει, αυτά τα άκρα είναι βαθύτατα εμπόδια, συναισθηματικά και ψυχολογικά. Για πολλούς, το ότι πήγαν σ' αυτή την «σκοτεινή πλευρά», τους κάνει να αισθάνονται πιο ήρεμοι, λιγότερο ανήσυχοι για την κανονική ζωή τους. Σύμφωνα με την εμπειρία μου (όπως είπα και σε άλλα σημεία σε αυτό το σάιτ) βρήκα ότι οι έμπειροι μαζοχιστές bottom είναι από τους πιο ήρεμους και σίγουρους ανθρώπους που γνωρίζω.

Προσοχή όμως. Για όσους αυτή δεν είναι η κατάλληλη μορφή παιχνιδιού – που χάνουν την εμπιστοσύνη τους στον TOP τους ή στον εαυτό τους, ή που μπαίνουν σε μία σκηνή όχι επειδή το θέλουν με την καρδιά τους αλλά για να ευχαριστήσουν τον άλλον ή για να αποδείξουν κάτι στον εαυτό τους – ο πόνος τότε γίνεται κακοποίηση και το αποτέλεσμα μπορεί να είναι συναισθηματικά αρνητικό. Επομένως, πριν αρχίσει η φάση, κάντε την επαφή και να είστε ειλικρινείς ο ένας με τον άλλον. Το S/M μπορεί να βοηθήσει σε ένα βαθύ πλησίασμα, αλλά το κακό S/M μπορεί να καταντήσει κακοποίηση.

Ευτυχώς, σύμφωνα με την εμπειρία μου, αυτοί που κάνουν S/M είναι συνήθως ευφυείς άνθρωποι, σε αρμονία με τον εαυτό τους και με τους άλλους. Ξέρουν ότι το δώρο που ένας bottom δίνει στον TOP του έχει αξία γιατί ο bottom έχει αυτοεκτίμηση και είναι ο ίδιος ένα δώρο που αξίζει. Ο TOP ξέρει ότι δουλεύοντας πάνω στον bottom του δεν κλέβει την απόλαυση για τον εαυτό του αλλά μοιράζεται μία βαθιά εμπειρία. Το S/M βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό. Το βάθος του έρχεται από την γνώση του πόσο πολύ εκτιμούμε το δώρο που δίνουμε και παίρνουμε.

Η υπέρβαση των άκρων της απόλαυσης, της ταυτότητας ή του πόνου, μπορεί να είναι μία βαθιά συναισθηματική εμπειρία, μέσα από την οποία μπορούμε να μάθουμε περισσότερα για τον εαυτό μας, αλλά και μέσα στο παράξενο πλησίασμα ανάμεσα στον TOP και στον bottom, μπορούμε επίσης να μάθουμε ο ένας για τον άλλον, και για το τί σημαίνει να κάνουμε την σύνδεση με έναν άλλον άνθρωπο, χωρίς όρους, έστω και για μία μόνο στιγμή.

Πηγή: Vf - SM Happiness
Μετάφραση: dora_salonica