Παρών.

Είχαν αποφασίσει πως εκείνη την εικόνα με τα κρέατα, θα την έκαναν πάση θυσία πραγματικότητα. Βόλτα στη Βαρβάκειο, κι ό,τι γίνει. Ούτως ή άλλως ο αρχικός στόχος ήταν πολύ εφικτότερος: να βρουν μια κεφαλή γουρουνιού την οποία εκείνη θα κρατά, όσο είναι ντυμένη πολυτελώς.

Μεσημέρι.

Η αγορά αρχίζει να ηρεμεί. Τα κεντρικότερα κρεοπωλεία είναι ακόμη πολύβουα, με σχετικά χαμηλά αποθέματα, τόσα σε ποσότητα και εκλεκτοσύνη ώστε οι πωλητές τους είχαν σίγουρα ένα δίωρο ξελαρυγγιάσματος μπροστά τους.

Βρήκαν ένα σχετικά απόμερο μικρό κρεοπωλείο, στο κλείσιμό του.

Θρασείς αμφότεροι, είπαν τα σχέδιά τους στον ήδη μεθυσμένο από τσίπουρα μαγαζάτορα. Γνήσιος άνθρωπος, δίχως περιστροφές. Το μόνο που βρήκε να πει στην κατά τα άλλα λεπτοφυή περιγραφή του στόχου μας είναι τίποτα.
Απλώς κατέβασε τα ρολά του κρεοπωλείου, άνοιξε την πόρτα ενός τεράστιου ψυγείου, επέστρεψε στο σκαμπό του ταμείου, και πιπιλίζοντας λίγο ακόμη τσίπουρο μουρμούρισε "Δικό σας. Κάντε ό,τι γουστάρετε. Εγώ εδώ θα είμαι και θα πίνω."

Σε όλη τη διάρκεια της περιπέτειας ο μαγαζάτορας δε γύρισε ούτε στιγμή να την κοιτάξει. Ούτε καν από περιέργεια.
Αγνόησε το ηδονικό λίκνισμά της όσο γδυνόταν στο ψύχος, περιτριγυρισμένη από ένα σωρό κρεμασμένα σφαχτάρια, σχεδόν περιγέλασε τα ανεξέλεγκτα μικροβογγητά της όσο ερέθισε τις ρώγες της με ένα από τα τσιγκέλια του ψυγείου, και σίγουρα όταν εκείνη ήταν γονατιστή σε μια λήμνη με πηχτά, παγωμένα αίματα με τα χέρια της δεμένα μαζί με τα πόδια ενός μικρού αρνιού, έδινε την εντύπωση πως ανησυχεί περισσότερο για το που έχει αφήσει το επόμενο μπουκάλι με τσίπουρο, παρά για το όλο συμβάν.

"Αυτό θα χρειαστεί" (εκείνος)

Του άρεσε που ήταν λακωνική. Θα μπορούσε στη ζωή της να μιλά περισσότερο, αλλά επέλεγε να μην. Πάνω όμως από αυτή την επιλογή, ελκυστικότερη έβρισκε σε εκείνην την επιλογή του να μη μπορεί να μιλήσει.

"Μπορείς και καλύτερα," (εκείνος)

Σύντομη φράση, αλλά επικίνδυνη, πολύ επικίνδυνη. Δίκοπο μαχαίρι. Όχι σαν εκείνο που είχε σταθεί στο λαιμό της νωρίτερα. Εκείνο είχε πολύ πολύ συγκεκριμένη υφή, θερμότητα, και φυσικά αντίκτυπο. Ευτυχώς, το χέρι που το κρατούσε ήταν σταθερό, όσο σταθερό χρειάζεται για ένα τόσο καλά ακονισμένο μαχαίρι ώστε να θεωρείται εργαλείο ερωτικό, δίχως η φονικότητα του να υστερεί σε ένταση.

Αντιθέτως, η φράση αυτή δεν είχε και τόσο συγκεκριμένη υφή, θερμότητα, αλλά είχε αντίκτυπο, και μεγάλο μάλιστα.
Κάθε φορά που εκείνος την ξεστόμιζε, ο αντίκτυπος που είχε πάνω της δίχως αναμονή μασκαρευόταν, πότε στο χειρότερό της φόβο, αυτόν της απογοήτευσής του, πότε σε μια απέραντης ενθάρρυσης παρότρυνση, πότε σε εκείνη την παγωμένη αδράνεια της αναμονής που πρόσημο δεν έχει κανένα. Εκείνη η αναμονή που θυμίζει πως τίποτε άλλο δεν προβλέπεται να συμβεί στο άμεσο μέλλον ή πως οτιδήποτε.

"Μπορώ και καλύτερα". (σκέφτηκε εκείνη)

Και να ήθελε να το πει δεν ήταν εφικτό, μιας και στο στόμα της είχε κατασκηνώσει μια ανοξείδωτη μεταλλική αράχνη, κρατώντας το διαρκώς ανοιχτό, άρα και διαθέσιμο. Και να ήταν εφικτό να το πει, η οσμή του πηχτού αίματος, τα σφαχτάρια, μια ανεπαίσθητη εισβολή από αλκοόλ, ελιές και τυρί, είχαν φέρει τις αισθήσεις της σε μέθη, με την ομιλία να φαντάζει περιττή ούτως ή άλλως.

"Δεν ξέρω πως όμως". (ήθελε να πει εκείνη)

Ίσως και να κατάφερε να περάσει το περιεχόμενο αυτής της σκέψης μέσα από το βλέμμα της, διαρκώς καρφωμένο πάνω του, με τα βλέφαρα σπανίως να κλείνουν, με τις κόρες των ματιών καρφωμένες στο κέντρο των δικών του. Πλήρης αντίθεση με τους θολούς και ενίοτε υπόλευκους βολβούς των νεκρών ζώων τριγύρω της.
Δίχως να το γνωρίζει, αυτό το βλέμμα, αυτό το άηχο μείγμα απόγνωσης, επιθυμίας και φόβου ήταν κάτι που δε μπορούσε να κάνει καλύτερα. Ήταν τελειοποιημένο με τρόπο απόλυτο, μόνο που εκείνη δε το γνώριζε, και κείνος δεν θα της το αποκάλυπτε ποτέ. Διότι ήταν εκείνη η απόκρυψη της πληροφορίας, η στέρηση της επιβράβευσης, σε εκείνο ακριβώς το χρονικό σημείο που, έκανε αυτό το βλέμμα τόσο απόλυτα τελειοποιημένο.
Όλη η βία, ο εξευτελισμός, η επίδειξη, η στέρηση, ο πόνος, ο εξαναγκασμός, όλα τα φιλιά, τα χάδια, οι ψίθυροι, τα σύντομα χαμόγελα, τα αγγίγματα συμπυκνωμένα σε ένα ζευγάρι τόσες-δα μικρές μελανές οπές, σκεπασμένες από ένα διάφανο κρύσταλλο, οπές που ποτέ δεν κλείνουν, είσοδος -σχεδόν- ελεύθερη σε κάθε μυαλό, σε κάθε καρδιά.

"Είμαι εδώ, μαζί σου. Παρών." (εκείνος).

Σ.