Περί παρενοχλησης.

Τα υγιή παιδιά, είτε αγόρια, είτε κορίτσια, νιώθουν το ίδιο άβολα με τους χυδαίους πορνόγερους, και βδελύσσονται ακόμη και ως ενήλικες παρόμοια άτομα.

Το ίδιο βδελύσσονται παιδόφιλους γέρους ανώμαλους, και οι υγιείς ενήλικες που δεν είχαν κάποια παρόμοια εμπειρία.
Δεν έχει καμία σχέση, με το αν ήταν καθηγητής μουσικής, ή προπονητής ή κάποιος λιγδιάρης που ζητιάνευε τυρόπιτα, ο κάθε παιδόφιλος πορνόγερος.

Είναι εξίσου αισχρό και γελοίο, να προσπαθείτε να δημιουργήσετε ενοχές για συμπεριφορές παιδιών θυμάτων, κατηγορώντας έμμεσα (κλισε) μέχρι και το περιβάλλον ανατροφής τους, επειδή ένιωσαν αμήχανα και δεν άρχισαν κλωτσομπουνίδια στους καθηγητές τους.

Οποιοσδήποτε νιώσει αμηχανία μετά από σεξουαλική επίθεση σε μια ηλικία που το σώμα ξεκινά να σχηματοποιείται, δεν πολεμά φαντάσματα, ούτε χρειάζεται τύχη, ούτε αστυνόμο για να σωθεί.

Μην σας κάνει να μπαίνετε σε θέση άμυνας το γεγονός πως σιχαίνομαι ακόμη και σήμερα τους ύπουλους γέρους παιδόφιλους.

Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο αυτό, άγγιξε τόσο ευαίσθητη χορδή σ εσάς, και σας έκανε να ασχολείστε με τόσο πάθος με την δειλία των κάποτε κοριτσιών του Δημοτικού, να παίρνετε θέση σχετικά με πεινασμένους για πίτες, σχετικά με το περιβάλλον, σχετικά με το κόμπλεξ όσων ένιωσαν κάποτε αμηχανία σε μια σεξουαλική επίθεση,
και τέλος, να φαντάζεστε φαντάσματα και να προσπαθείτε να τα πολεμήσετε, ως ρομπεν των πεινασμένων των δρόμων, είτε για χούφτωμα, είτε για πίτες, είτε και για τα δυο.

 

Είναι τραγικό, αισχρό, γελοίο και αναμενόμενο να υποστηρίζετε τον ισχυρό και να κατακρίνετε τον αδύναμο. Είναι και αηδιαστικό να υπονοείτε πως γράφω ανεπίγνωστα για βιωματικά γεγονότα, επίσης κλισέ να διαστρεβλώνετε τα λεγόμενά μου, κατηγορώντας με για έμφυλες διακρίσεις, επειδή δεν έτυχε να βιώσω σεξουαλική παρενόχληση από κορίτσια/γυναίκες.

Ο αδύναμος/δειλός δεν είναι ούτε ηλίθιος, ούτε αφελής. Ομοίως, ο τραμπούκος δεν είναι έξυπνος. Είναι απλώς βίαιος, ζωώδης και περιορισμένης ευθύνης όταν μιλάμε για παιδιά Δημοτικού.

Ευτυχώς όμως, όπως έγραψα, έχω μετανιώσει που τότε υπήρξα δειλή ως 10χρονο, και σήμερα ως ενήλικη μετα χαράς θα έριχνα κλωτσομπουνίδια και καταγγελίες σε όποιον προσπαθούσε να μου επιτεθεί, είτε λεκτικά, είτε σωματικά  

 

Συ είπας !

 

Μια χαρά τραμπούκος είστε.

 

Στο προηγούμενο ποστ μου, είπα πως ευτυχώς μεγαλώνοντας, δεν νιώθω πλέον αδύναμη και δειλή. Άνετα πλεον θα αντιμετώπιζα τραμπούκους, με τον ίδιο τρόπο που εσείς αντιμετωπίσατε άτομα που σας επιτέθηκαν, χωρις να τους έχετε προκαλέσει.
Όταν κάποιος αμύνεται, δεν είναι τραμπούκος. Τραμπούκος είναι εκείνος που επιτίθεται χωρίς να τον προκαλέσει κάποιος. Αλήθεια, εσείς που αντεπιτεθήκατε με βία, αυτοχαρακτηρίζεστε τραμπούκος;

Μου κάνει εντύπωση πως όταν γράφω, πως σαν 10χρονο ήμουν αδύναμη και δειλή, με χαρακτηρίζετε ως αφελή, τραγική και ηλίθια και πως ίσως ανεπίγνωστα μάλιστα, προσπαθώ να παρουσιάσω ηλίθια και όλα τα κορίτσια.

Όταν σας ενημερώνω πως δεν είμαι πλέον εκείνο το κοριτσάκι και μια χαρά πλέον αντιμετωπίζω τους τραμπούκους κάθε είδους, με χαρακτηρίζετε τραμπούκο.

Μάλλον εδώ ισχύει πως για δικούς σας λόγους, έχετε κάποια βρισιά όπως και να συμπεριφερθώ, κάτι το οποίο σαν συμπεριφορά, και μάλιστα από αγνώστους, είναι ο ορισμός του παραλογισμού και της πρόκλησης.

 

Στο νήμα αυτό, εκτός από το οτι διάβασα βιωματικές εμπειρίες περι σεξουαλικής παρενόχλησης
διεπίστωσα με αποστροφή πως μερικοί άνθρωποι υιοθετούν την παράλογη και ανάλγητη συμπεριφορά, που μου θυμίζει κάποιους γονείς του μεσαίωνα, οι οποίοι όταν το παιδί τους έκλαιγε επειδή χτύπησε, το έδερναν.
Ο νόμος της ζούγκλας στην οποία κυριαρχεί το δίκαιο του ισχυρού, έχει απορριφθεί από τους περισσότερους ανθρώπους που θέλουν να εξελιχθούν από την πρωτόγονη βία στον πολιτισμό της αλληλεγγύης.
Βέβαια, είναι ουτοπικό να γκρινιάζει κάποιος για την φύση κάποιων όντων, είτε όταν ταυτίζουν τον αδύναμο με τον ηλίθιο και τον βίαιο με τον έξυπνο, είτε στην προσπάθειά τους να κατηγορηθεί όποιο κορίτσι βδελλύσεται τους πορνόγερους για κοινωνικό σνομπισμό και σεξουαλικό κόμπλεξ.
Θα ένιωθα θυμό και πίκρα για τέτοιες απόψεις, όμως είναι τόσο στα άκρα του αποτροπιαστικά γελοίου, που νιώθω μονάχα αηδία.

 

Ούτε η σοσιαλδημοκρατία των μέσων του '60 δεν το κατάφερε αυτό.

 

Οι τραμπούκοι πάντα εχουν μια ψευδο αφήγηση για τον τραμπουκισμό τους. Μερικά πόστ παραπάνω, σας είπα απλά να κοντοσταθείτε λίγο γιατί προβάλατε ένα συγκεκριμενο στερεότυπο γυναίκας. Εκτοτε διαρκώς επιτίθεστε ως οδοστρωτήρας με προσβολές, ανεφερόμενη υποτιμητικά σε δήθεν δικές μου απόψεις, συγκρίνοντας με τους παιδόφιλους, ενώ ΔΕΝ διατύπωσα καμία άποψη και δεν σταματάτε. Είναι και αυτή μια συνηθισμένη πρακτική ενός τραμπούκου στον δημόσιο λόγο , να περάσει το δικό του, να επιβληθεί στον άλλον, εστω και ψευδόμενος, ριχνοντας του λάσπη, ώστε να τρομάξει ο συνομιλητής του. Εσείς επιτεθήκατε εξ αρχής, οχι εγώ. Τραμπουκιζετε ασύστολα, κρυβόμενη πίσω από το ένδυμα του δήθεν θύματος. Αλλού αυτά.

 

τα υγιή παιδιά, ο,τι κι αν σημαίνει, δεν χρειάζονται να δικαιολογούν την συστηματική κακοποίηση που επιχειρούν, παρασκευάζοντας κακοποιήσεις που αναθέτουν.

 

Διαφέρει η σεξουαλικη παρενόχληση από την σεξουαλικη κακοποίηση κατά συρροή.
Το παιδι που βιώνει συστηματική κακοποίηση νιώθει υπεύθυνο για ότι του συμβαίνει, στην πορεία όμως θελει πολλή δουλειά ωστε να φτάσει στο σημείο να κατανοησει ότι πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις την ευθύνη την εχει ο ενήλικας.
Δεν ξέρω αν ειναι καλη ιδέα καποιο ατομο που υπέστη κάτι τέτοιο να προσπαθεί να βρει το δίκιο του μέσα σ'ενα φορουμ παρα μόνο να προσπαθήσει να τα βρει με τον εαυτό του και να θεραπεύσει μόνο του τις πληγές του με τη βοήθεια κάποιου θεραπευτή.
Ενα παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει το τι και το πως, ως ενήλικας όμως μπορεί.

 

Ω ποσο συμφωνώ. Τις προαλλες η 9χρονη κορη του συντρόφου μου, επιχείρησε να ρίξει μια κουτουλια μ ενα κουπι στο καύκαλο ενος πορνογερου που την χουφτωσε. Πράξη που δείχνει ποσο τραμπουκος είναι.
Εγώ προσωπικά, ειχα μεγαλη αδυναμια σε λιγδιαρηδες πορνογερους και τους προσεγγιζα με πάθος μέχρι πρόσφατα, αλλά αντιστέκονταν οι ατιμοι.

 

Επιτέλους γίνεται προφανής η οξυδέρκεια σας.
Απο το πρωτο ποστ μου που μιλησα για την σεξουαλική παρενόχληση που βιωσα στο Δημοτικό ως κοριτσάκι, μέχρι και σήμερα παριστανω το θυμα, αλλά έχω ενα σκοπό.
Θέλω να τραμπουκιζω μέσω της θυματοποιησης μου.
Διότι, πέρα απο ηλίθια που δεν αντεδρασα τοτε, είμαι και παρα πολύ κακιά.
Ευτυχώς όμως, σε αυτό το φόρουμ, οι ανθρωποι είναι καλοπροαίρετοι, λογικοί, και με συγκινητική ευαισθησία.
Ισης αυτό με κανει να είμαι λιγοτερο κακιά στο μέλλον.