Πες το με ένα ποίημα σε όποιον θέλεις

Στον DM

 

δεν ξερω αλλα φανταζομε......δωσε μου το μισο σου πονο....μακαρι να κανω λαθος.thanks for the rep....

 

Στον DM

 

Απάντηση: Πες το με ένα ποίημα σε όποιον θέλεις

"Είπες πως είμαι διάφανη...
κι εύκολα με ξεχνούν.
Γιατί τότε προσπάθησες να χρησιμοποιήσεις τη ζωή μου...
Για ν'αποδείξεις στον εαυτό σου ποιός είσαι..?

 

Απάντηση: Πες το με ένα ποίημα σε όποιον θέλεις

Σ'αγαπώ στις περιφέρειες


Σ’ αγαπώ στις περιφέρειές σου το σκοτάδι

Σ’ αγαπώ μαντρότοιχος του νεκροταφείου του Μονπαρνάς

Σ’ αγαπώ μεγάλη Τετάρτη νηστικός και χαμένος



Θα περπατήσω μέχρι την άλλη άκρη των λέξεων

Σ’ αγαπώ



Στη φοινικιά που φύτρωσε μέσα στο κοχύλι

Σ’ αγαπώ



Είμαι το μαύρο τρένο στο Μπερσύ κάθε ξημέρωμα

Σ’ αγαπώ



Σ’ αγαπώ πλεξούδα της νύχτας της αγκαλιάς

Σ’ αγαπώ



Σ’ αγαπώ σημαίνει ή ακολουθώ ή αφήνω

Σ’ αγαπώ



Σ’ αγαπώ στους λοβούς των αυτιών σου κάτι



Σ’ αγαπώ είσαι Σ’ αγαπώ



Βραδινή φούρια στο Μπελβίλ

Σ’ αγαπώ

Εκεί άρχισα να ζω αυτό το ποίημα του αποχωρισμού



Σ’ αγαπώ είμαι εγώ.

Γ. Λειβαδάς
(υπό έκδοση συλλογή 'Άτη')


σε δυο κρύες πατούσες

 

Απάντηση: Πες το με ένα ποίημα σε όποιον θέλεις

Δυο πλάσματα στα χρώματα της νιοτης ειδα
πανω σε ενα λοφο , εναν ερημο λοφο
πρασινο με ησυχες πλαγιες σαν κορυφη υφαλου
που θαλασσα τα ποδια του δεν λουζει ,
για ενα ολοζωντανο τοπιο και ενα κυμα
απο δαση , αγρους με καλαμποκι και σπιτακια κορπισμενα,
με το καπνο που ψηλωνε στις στεγες .
Ο λόφος ηταν στεφανωμενος με σεντρα
επιδεξεια φυτεμενα στην κορυφη του :
Οι δυο τους , ενα κοριτσι και ενα αγορι , στεκονταν
κοιτωντας - εκεινη τη γυρωθε της ομορφια, ομορφη σαν την ιδια -
και το αγορι εκεινη ,
και ηταν ωραιοι , κατι ωραιο
και ηταν νεοι μα οχι το ιδιο νεοι .
Σαν ολογλυκο φεγγαρι στην γραμμη του οριζοντα
το κοριτσι ζυγωνε πια γυναικα ,
το αγορι ηταν μικροτερο λιγα καλοκαιρια , μα στην καρδια
μεγαλυτερος πολυ και στην ματια του
μονο ενα πλασμα λατρευτο στη γη
που ελαμπε εκει : και τοσο το κοιταξε
που πια δεν μπορουσε να το προσπερασει,
δεν ειχε ανασα ουτε ζωη παρα μεσα απο αυτην ,
ηταν η φωνη του , δεν της μιλουσε
μα ετρεμε στα λογια της ,
ηταν το φως τουκαι η ματια του ακολουθουσε την δικια της
που χρωματιζε ολα τα πραγματα - επαψε να ζει μεσα απο τον εαυτο του - :
ηταν η ζωη του
ωκεανος στον ποταμο των σκεψεων του
που ολα τα καθοριζε, σε ενα τονο φωνης ,
σε ενα αγγιγμα στο αιμα του ταραζοταν
και η οψη του αλλαζε τρικυμισμενη , ανιδεη
η καρδια στην αγωνια της ......

Μπαυρον

 

Paul Valery: Fragments from Narcissus

Για σένα δύστυχο κορμί που άνθισες μόνο για τη μοναξιά
Για τον καθρέφτη αυτόν στο δάσος βαθιά που σε κοιτάει μ' ακαταδεξιά.
Απ' τη ζωή σου μάταια φεύγω μακριά,
Ολοένα ο χρόνος μας ξεγελάει με ψεύτικα δάκρυα
Και με κρυμμένη χαρά μας προσπερνά.
Χαίρε, Νάρκισσε... Ιδού το λυκόφως, καιρός να πεθάνεις!

Μετάφραση: Βαγγέλης Κάσσος

 

Απάντηση: Πες το με ένα ποίημα σε όποιον θέλεις

αφιερωμενο .........

 

Βρε μελαχρινάκι με πότισες φαρμάκι
Με πότισες φαρμάκι βρε μελαχρινάκι

Τα ολόμαυρά σου μάτια με κάνουνε χίλια κομμάτια
Με κάνουνε χίλια κομμάτια τα ολόμαυρά σου μάτια

Βρε μελαχρινάκι μ’ έπιασε μεράκι
Έλα ως εδώ που σε λαχταρώ

Τα ολόμαυρά σου μάτια με κάνουνε χίλια κομμάτια
Με κάνουνε χίλια κομμάτια τα ολόμαυρά σου μάτια

Βρε μελαχρινάκι με πότισες φαρμάκι
Με πότισες φαρμάκι βρε μελαχρινάκι
AXXXXX  

 

Επειδή δεν θέλω να μείνει άδεια αυτή η παρέμβαση μου ( γιατί σε καμία εβδομάδα εκείνο μου το κείμενο θα το "εξαφανίσω" )...αλλά ούτε να μείνει εδώ ενα κείμενο μου...Κάνω copy paste ένα κείμενο του Βερλαίν και το δικό μου στο σύνδεσμο από κάτω...Για σένα καρδιά μου...

----------------------------------------

ΚΟΥΡΑΣΗ (Paul Verlain)

Της ηδονής, της ηδονής, της ηδονής!
Λίγο χαλάρωσε τις πυρετώδικες τροχιές, χαριτωμένη.
Όμοια στην υπεροχή της τέρψης κάποτε, βλέπεις, η ερωμένη
Πρέπει την ήρεμη εγκατάλειψη να 'χει της αδελφής.
Έσο περιπαθής, δώσε το υπνωτικό σου χάδι,
Ολόιδιες τις ανάσες και το βλέμμα σου το λαγγερό.
Εμπρός, η φθονερή αγκαλιά και με τον έμμονο σπασμό
Δεν είναι άξια για ένα καλό φιλί, έστω απάτη!
Αλλά μες τη χρυσή καρδιά σου, καθώς μου λες, παιδί μο
Η άγρια παραφορά βούκινο πάει να γίνει!
Άσ' τηνα να σαλπίζει με την άνεση της, η ποταπή!
Βάλε το μέτωπο στο μέτωπό μου και μες στο χέρι μου το χέρι,
Κάνε όρκους απ' αυτούς που το αύριο διαψεύδει,
Κι ας θρηνούμ' ως τη μέρα, παράφορη μικρή!

----------------------------------------------------------------

http://tenbrorum.blogspot.com/2014/07/blog-post.html

 

Στον Σ.

Μόνος στην ιστορία αυτή πεθαίνω
και πεθαίνω απ’ αγάπη αφού σε θέλω,
σε θέλω, αγάπη, ως το αίμα κι ως το τέλος...

~ Πάμπλο Νερούντα ~