Ποινικοποίηση του αυθόρμητου φλερτ ή ορθός περιορισμός?

Με αφορμή ένα άρθρο* που διάβασα σήμερα σχετικά με την ποινικοποίηση του "καμακιού" στη Γαλλία, θα ήθελα να θέσω το ζήτημα στην κρίση των αξιότιμων μελών του Forum.


Ο Γάλλος νομοθέτης κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση?
Συμφωνείται με την άποψη που παρατίθεται προς το τέλος του άρθρου, πως δηλαδή το μέτρο θα μείνει ανεφάρμοστο ή αντανακλά μία γενική αλλαγή πλεύσης?

*(link άρθρου)
https://www.protothema.gr/world/art...romous-tha-plironoun-prostimo-750-sti-gallia/

 

Θεωρώ ότι όση σχέση έχει με εξυβριση και επίθεση, το κουβεντολόι μου στη στάση λεωφορείου, με άγνωστο για τον καιρό, έχει και το σφύριγμα ή ένα κοπλιμέντο με επίθεση και εφαψία. Αλλά τι να πείς ο κόσμος φοβάται, κι άν όχι πρέπει να φοβάται....

 

Θεωρητικά, αυτά γίνονται για να μην φοβάται ο κόσμος, που διαφωνώ πως πρέπει να φοβάται, κανείς δεν πρέπει να φοβάται τίποτα. Δεν ξέρω αν οι ποινικοποιήσεις λύνουν προβλήματα ωστόσο, νομίζω πως όσο οι κοινωνίες αδυνατούν μέσω της εκπαίδευσης να διαμορφώσουν τις κατάλληλες συνθήκες για την δόμηση χαρακτήρα και συμπεριφορών, τόσο θα οδηγούνται σε επιβολές.
Μην ξεχνάτε ότι στην Γαλλία, λαμβάνουν υπόψη τους το διαφορετικό πολιτιστικό υπόβαθρο και ενδεχομένως να πιστεύουν πως οι νόμοι θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά.
Πείραγμα με πείραγμα έχει διαφορά.
Αλλιώς το βίωσα στην Κούβα, αλλιώς στην Αίγυπτο. Στην δεύτερη περίπτωση, ομολογώ πως είναι από τις λίγες φορές στην ζωή μου που φοβήθηκα. Οπότε δεν υπάρχει μία και μόνη απάντηση, το βέβαιο είναι πως οι γυναίκες πρέπει να μπορούν να κυκλοφορούν χωρίς φόβο στον δρόμο, μόνες, με ασφάλεια, το πως θα γίνει αυτό, μάλλον είναι ευθύνη όλων μας.

 

Το περιεχόμενο του νομοσχεδίου είναι υποκειμενικό (κατά την άποψη μου) και η δικαιοσύνη τυφλή...
Και αυτός που έχει την πρόθεση να βιαιοπραγήσει ή να βιάσει μόνο καμάκι δεν έχει την πρόθεση να κάνει.
Όσο για το νομοσχέδιο αυτό που σκέφτηκα διαβάζοντας το συγκεκριμένο κομμάτι στο άρθρο: Στο απόσπασμα μπαίνουν «σχόλια, συμπεριφορές ή πίεση σεξουαλικής ή σεξιστικής φύσης που υποβαθμίζουν, ντροπιάζουν, απειλούν ή είναι επιθετικές», σκέφτηκα ότι καλά τα λέει αλλά πόσες φορές δεν έχουμε δει κομπλεξικές ή υστερικές γυναίκες που κάνουν την τρίχα τριχιά ακόμη και σε καλοπροαίρεται σχόλια και μπορεί να βρεθεί κάποιος ξαφνικά να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας?
Γιατί όπως είπε κι η @brenda είναι κυρίως θέμα παιδείας κι αφού το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι ....

 

Μεταμοντέρνο για μεταμοντέρνους στο πολύ μεταμοντέρνο για να τη ακούσουν μεταμοντέρνα...

 

Kαι για τους μερακλήδες και τις μερακλούδες του αχ-αχ-αχ και όι-όι-όι...
Άντε ρε άτιμα... Καλά γαμίσ'α...
Or else... the day after..!

 

"Υπογράψτε παρακαλώ αγαπητή αυτήν εδώ την υπεύθυνη δήλωση περί μη αναζήτησης ευθυνών από τη μεριά σας εις βάρος μου,
σε περίπτωση κατ' ιδίαν λεκτικής παράθεσης της αντίληψής μου για εσάς,
πριν προχωρήσουμε στη μεταξύ μας επικοινωνία".

Αυτός είναι αρσενικός ντούρος και συνάμα ώριμος άντρας...  

Πάντως, ίσως θα ήταν καλύτερα να γινόταν μελέτη του νομοσχεδίου και της αιτιολογικής του έκθεσης (ή ό,τι τέλος πάντων αντίστοιχο με τέτοια πιθανόν να έχουν εκεί) πριν δούμε τι ακριβώς συμβαίνει.

Μπορεί να συμβαίνει τίποτα άλλο που να μοιάζει μεν αλλά να μην είναι καθόλου το ίδιο.
Και κάπου πάει το μυαλό μου, αν τυχόν ισχύει το παραπάνω.

 

Θα μ' ενδιέφερε να μάθω που πάει το μυαλό σου, αν βεβαίως θα ήθελες να το αναφέρεις.

 

Θα διακινδύνευα να υποθέσω, μεταξύ άλλων, κάτι σχετικό με τη σημερινή ανθρωπογεωγραφία των μεγάλων αστικών κέντρων της Γαλλίας ως παλαιάς αποικιοκρατικής δύναμης και νυν χώρας οικοδεσπώτη μεγάλου αριθμού μη γάλλων στην καταγωγή τους οποίους μεγάλη μερίδα του ντόπιου πληθυσμού δεν τους εκλαμβάνει ως ενσωματωμένους με τον χαρακτηρισμό "δικοί μας", ειδικά του Παρισιού.

Σαν μία από τις αιτίες ίσως. Όχι τη μόνη, αφού τέτοια πολυπολιτισμικά χαρακτηριστικά έχουν πολλές χώρες πλέον της Ευρώπης που δεν γέννησαν αλλού, ή γέννησαν άλλου είδους ή αντίθετες στο πνεύμα ακόμα και στην ίδια χώρα,
τέτοιες σπασμωδικές και παράπλευρες νομοθετικές επιλογές δευτερεύουσας φύσης αλλά υφέρπουσας πρωτεύουσας ουσίας ίσως.

Αλλά επειδή δεν είμαι στο μυαλό του νομοθέτη, ούτε γνώστης του ιστορικού που οδήγησε εκεί, ούτε του κόμματος κοινοβουλευτικής καταγωγής του,
κι επειδή συνήθως τέτοιες εξελίξεις είναι μίγμα σκεπτικών με κυρίαρχη αλλά όχι πάντα μοναδική αντίληψη/σκεπτικό,
κι επειδή υπάρχει συνάμα κι ο ιδιαίτερος ανά χώρα παράγοντας του βαθμού ευαισθησίας του κοινού αισθήματος και αντίληψης πάνω σε θέματα ατομικών δικαιωμάτων και αξιοπρέπειας ατόμο/φύλου/φυλής,
χωρίς να έχουμε πλήρες κείμενο Νόμου με όλες τις λεπτομέρειες πέρα της επίμαχης που συνοψίζεται από τα ΜΜΕ στην έκφραση "ποινικοποίηση του φλερτ" , αιτιολογικής έκθεσης και πνεύματος εμπνευστών αυτής της νομοθεσίας,
καθώς και ιστορικού περιστατικών και γεγονότων προ κατάρτισης νομοθεσίας τα οποία βασίζουν ή δικαιολογούν αυτή,
δεν μπορεί κανείς με ασφάλεια να ισχυριστεί τίποτα στα σίγουρα για τίποτα, κατ' εμέ.

 

Πράγματι, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι ελλείπουν στοιχεία για να βγάλει κανείς σαφή συμπεράσματα. Κι επειδή σε ορισμένα κοινωνικά ζητήματα με άμεσο ενδιαφέρον για την καθημερινότητα του ατόμου και την ποιότητα της ζωής του οι θέσεις καταλήγουν σε αντικρουόμενα δίπολα, σε εμένα προσωπικά δεν είναι εύκολο να πάρω ξεκάθαρη θέση υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς.

Μπορώ όμως, κάθε φορά να θέτω επί τάπητος τα στοιχεία που έχω μπροστά μου, χωρίς απαραίτητα να με οδηγήσουν κάθετα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτά θεωρώ ότι είναι τα δεδομένα μου:

1. Πράγματι, διαφορετική η ανθρωπογεωγραφία μεταξύ των δύο κοινωνιών.

2. Μεγάλη ομοιότητα, αν όχι ταύτιση, μεταξύ των νομο-δικαιϊκών αντιλήψεων των δύο χωρών, καθώς το ελληνικό δίκαιο, τόσο ως φιλοσοφία όσο και ως διαχείριση και εφαρμογή στηρίχτηκε κυρίαρχα στο γαλλικό και γερμανικό. Επομένως, δεν υπάρχει μεγάλη απόκλιση - τουλάχιστον από δικαιϊκής αντίληψης δικαιωμάτων και απορρεουσών υποχρεώσεων μεταξύ των δύο κοινωνιών.

3. Παρατηρείται μία τάση στις χώρες που συγκροτούν το λεγόμενο δυτικό μπλοκ (και οι οποίες ασπάζονται ορισμένες κοινές αντιλήψεις και πεποιθήσεις περί θέσμισης και λειτουργίας του κοινωνικού οικοδομήματος και της μορφής σχέσεων μεταξύ των ατόμων και των ατόμων με τους θεσμούς και αντιστρόφως), να κινηθούν σταδιακά και οργανωμένα προς μία διαφορετική αντίληψη των διαφυλικών σχέσεων, με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την ανάδειξη των στοιχείων εκείνων και αντιλήψεων που λιγότερο ή περισσότερο χοντροκομμένα έχουν αποδοθεί ως ειδοποιά στοιχεία του θηλυκού φύλου, ως υποτιθέμενο ιστορικό και ηθικό αντιστάθμισμα στην επικυριαρχία των αντιλήψεων και πεποιθήσεων που παραδοσιακά και λιγότερο ή περισσότερο χοντροκομμένα αποδίδονται στο αρσενικό φύλο. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στις Σκανδιναβικές χώρες (ιδίως στη Σουηδία), στο Ισραήλ, και υπάρχει έντονη διαπάλη και κινητοποίηση προς αυτήν την κατεύθυνση στις κοινωνίες της ευρύτερης αγγλοσαξονίας. Δε χρωματίζω με προσωπική θέση τη θεσμοποίηση μίας τύπου μητριαρχίας αντίληψης, ωστόσο, αναρωτιέμαι ποια θα είναι τα στοιχεία της ταυτότητάς της τη στιγμή που δεν είχαμε στο ίδιο μπλοκ χωρών ποτέ ξεκάθαρη μορφή πατριαρχίας.

4. Πράγματι οι γυναίκες πρέπει εξ ορισμού να προστατεύονται και να είναι εξ ολοκλήρου ελεύθερες να κυκλοφορήσουν ντυμένες όπως θέλουν και να πάνε όπου θέλουν (στα πλαίσια των περιορισμών του νόμου φυσικά!) και όποια στιγμή το επιθυμήσουν.

5. Υπάρχουν νόμοι που θεσπίζονται, αλλά η εφαρμογή των προβλεπόμενων συνεπειών αδρανεί, διότι εν ολίγοις η εφαρμογή του θα προκαλούσε μεγαλύτερη αναστάτωση στον κοινωνικό ιστό απ' ό,τι υποτίθεται ότι θα θεράπευε (χαρακτηριστικό παράδειγμα η μη εφαρμογή των προβλεπόμενων διοικητικών και ποινικών κυρώσεων για τη μη συμμετοχή στις εκλογές).

6. Ένας μεγάλος αριθμός σύγχρονων εκπροσώπων του αρσενικού φύλου ούτως ή άλλως δεν εμπλέκονται σε συνομιλίες στην καθημερινότητά τους με άγνωστες σε αυτούς εκπροσώπους του θηλυκού φύλου, προκειμένου να τις κοπλιμεντάρουν για την ομορφιά τους.

7. Ένας μικρότερος αριθμός ανδρών το κάνει. Υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την πρώτη και τη δεύτερη ομάδα, αλλά απέχουν πολύ από το να δώσουν ασφαλή πορίσματα και να οδηγήσουν σε αδιάσειστα συμπεράσματα.

8. Ένας νόμος που θεωρητικά παρέχει δύναμη σε ένα μέρος του πληθυσμού με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά θεωρητικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί καταχρηστικά και στρεβλωτικά (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αναληθείς κατηγορίες περί βιασμού). Η κοινωνία, ωστόσο, τείνει να επιδεικνύει αντισταθμιστικούς μηχανισμούς σε αυτές τις καταχρήσεις, που όμως από αντίδραση (ή απλά κεκτημένη εξελικτική αδράνεια) ενδέχεται να περάσουν στο άλλο άκρο (χαρακτηριστικό παράδειγμα η βελούδινη ποινική μεταχείριση αποδεδειγμένα δικαστικά βιαστών).

9. Ένας αριθμός ανδρών πράγματι επιδεικνύει συμπεριφορές απαξιωτικές προς το θηλυκό φύλο και συγκεκριμένα πολιτισμικά στοιχεία τείνουν να ενισχύουν αυτήν την απαξίωση.


Αυτά είναι τα δεδομένα μου. Ελλείπει φυσικά η από μέρους μου εύκολη απάντηση στο θέμα. Αν τελικώς συντρέχει και νόημα να υπάρξει μία απάντηση. Γι' αυτό το ερώτημά μου είναι αν η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία είναι ένα ατζούμπαλο και βιαστικό βήμα ή απότοκο μίας γενικότερης και πιο συστηματικής μεταστροφής αντιλήψεων και προτεραιοτήτων.

Πάντως με βάση την τάση οι νέες γενιές να εξοικειώνονται όλο και περισσότερο στη virtual πραγματικότητα υπάρχει ένα ενδεχόμενο να δούμε ερωτικές καταστάσεις τύπου Demolition man που αναφέρει και ο @cadpmpc παραπάνω!!

 

Παρατήρηση:
Άλλο πράμα η εκάστοτε κρατούσα αίσθηση περί δικαίου, άλλο πράμα οι βασικές αρχές δικαίου, άλλο πράμα η προσωπική μας αντίληψη περί δικαίου, άλλο πράμα η δικαιοσύνη ως θεσμός και άλλο πράμα η λειτουργία της και η εφαρμογή της.

Τα τελευταία χρόνια, για λόγους καθαρά τεχνολογικούς, ο θεσμός δικαιοσύνη με αφορμή κάποιο θέμα, δεν ντρέπεται καθόλου να προτείνει και να υποστηρίζει στην νομοθετική και εκτελεστική εξουσία κάποιο νομοθέτημα, για δικούς της λόγους -μάλλον σόκιν- κάτι, που στο σκεπτικό της είναι trial and error, αναλαμβάνοντας η ίδια να εκτιμήσει αν το "νομοθέτημα" τελικά έχει κάτι να συνεισφέρει ή όχι.
Αν "κάτσει" το αφήνει, αν δεν, το κάνει ανενεργό.
Στο ίδιο σκεπτικό, κάνει και άλλες χαριτωμενιές και πουστίτσες, απείρως μεγαλύτερης κλίμακας, όπου χρειάζεται και στα μουλωχτά, αλλά και φόρα παρτίδα...
Τα τελευταία είναι τα πιο καλοπαιγμένα παιχνίδια, συνήθως γιατί δρομολογούνται κατά λαϊκή απαίτηση, είναι ώριμοι οι συνθήκαι, αποτελούν αδήριτον ανάγκη και τέτοια...
Αν σας κακοφαίνεται ή σας εκπλήσσει βρείτε ένα σύννεφο κλπ κλπ...

 

Καλά, μην τρελαίνεσαι.

Υπάρχουν κάποιοι παρανοϊκοί και άλλοι παρωχημένοι νόμοι εν ισχύ παντού,
που ενώ μεν μετατρέπουν θεωρητικά τους πάντες σε εν δυνάμει υπόλογους,
ένα από τα κακά της επί χρόνια συσσωρευμένης, μη κωδικοποιημένης και συχνά αμφίσημης νομοθεσίας σε όλες τις δραστηριότητες,
στην πράξη έχουν καταστεί ανενεργοί.

Ο άτυχος ή ο μαλάκας που γίνεται στόχος με τη συμπεριφορά του, θα τον βρει τον μπελά του ούτως ή άλλως.

Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε την πολυτέλεια να παρατηρούμε απαθείς όσες υπερβολικές και παράλογες ενέργειες λαμβάνουν χώρα,
αλλά ούτε και ότι η ισχύς και η βούληση κάποιου παράλογου με αψυχολόγητα νομικά εργαλεία στα χέρια του καθιστά τον κόσμο έτσι απλά ανυπεράσπιστο απέναντί του, τουλάχιστον σε κοινωνίες σαν τη δική μας.