Προθέσεις

- Πες μου επιτέλους
- Τι να σου πω;
- Γιατί είσαι έτσι;
- Πως έτσι;
- Μην παίζεις μαζί μου. Έτσι όπως είσαι.
- Εσύ γιατί είσαι όπως είσαι;
- Δε βγάζει νόημα όλο αυτό. Σου κάνω μια ερώτηση. Δώσε μου μια απάντηση.
- Με ρωτάς κάτι ασαφές και περιμένεις να σου απαντήσω κάτι συγκεκριμένο. Δε νομίζεις ότι χρειάζεται πρώτα να ξεκαθαρίσεις μέσα σου σε τι θέλεις απάντηση;
- Όχι θέλω να μου απαντήσεις ο,τι καταλαβαίνεις.
- Αυτό δε θα γίνει.
- Ναι αλλά εγώ θέλω.
- Πάω για καφέ θα τα πούμε αργότερα.
- Μ' αυτή την πουτανα;
- Δεν έχω ανάγκη να βγαίνω με πουτανες
- Κοφτό. Θέλω να μάθω. Αλλιώς θα έρθω κι εγώ.
- Μέχρι να φτάσεις ο καφές θα χει δώσει τη θέση του στα ποτά. Άσε που δεν ξέρεις που θα πάω.
- Δε θα μου πεις;
- Δε γνωρίζω.
- Τι εννοείς;
- Θα έρθουν να με πάρουν.
- Θα σε πάει όπου θέλει η πουτανα δηλαδή;
- Άντε πάλι.
- Άντε πάλι εσύ. Εγώ θα σε βρω όπου κι αν πας.
- Για να κάνεις τι;
- Για να μάθω.
- Να μάθεις τι;
- Θέλω να σε δω μαζί της.
- Γιατί όμως;
- Γιατί πρέπει να ξέρω.
- Να ξέρεις τι και γιατί;
- Τι υπάρχει μεταξύ σας.
- Αν θα είμαι μαζί της.
- Μαζί της θα είσαι.
- Ήθελες να είμαι μαζί σου και σε απέτρεψα;
- Άρα το κάνεις επειδή δε με χεις όπως θες;
- Δεν έκανα κάποια δήλωση. Ερώτηση ηταν.
- Απάντησε μου σ' αυτό που σε ρωτάω και μετά θα σου πω.
- Αν θέλεις μου απαντάς. Αν δε θέλεις δε μου απαντάς. Μέχρι όμως να δώσεις μια απάντηση είναι σα να μην έχεις κάνει καμία ερώτηση.
- Απάντησε μου και θα σου πω ο,τι θες μετά.
- Φεύγω. Τα λέμε αργότερα.
- Απάντησε μου έστω σε κάτι απ' όσα σ' έχω ρωτήσει.
- Αν δε μάθεις να απαντάς, απαντήσεις δε θα πάρεις.
- Κι αν δεν έχω έτοιμες απαντήσεις;
- Δε σου ζήτησα κάτι τέτοιο. Αν ήθελα κάτι τέτοιο θα σου στελνα ερωτηματολόγιο να το προετοιμάσεις. Αλληλεπιδρούμε. Όλα προκύπτουν στην τροχιά.
- Μη φύγεις έτσι. Δε θέλω.
- Όταν είσαι έτοιμη για εμένα πες μου. Ως τότε δεν υπάρχω.
- Είσαι δικός μου.
- Δικός μου είμαι.
- Γιατί; Για να μπορείς να σε διαθέσεις στην πουτανα;
- Δε με διαθέτω, δε με χαρίζω, δε με θυσιάζω.
- Πες πως είσαι δικός μου
- Στο έδωσα;
-...
- Έξω από οποιαδήποτε ταμπέλα και πλαίσιο στο έδωσα. Δεν ήθελες αυτό.
- Τι ήθελα;
- Δε με αφορά
- Τι;;;
- ...
- Τι θα πει δε σε αφορα;
- Θα πει πως το παιχνίδι αυτό δεν το παίζω.
- Σε γλυκανε η τσούλα έτσι;
- Ο,τι να 'ναι.
- Μη μου λες εμένα ο,τι να ναι.
- Ο,τι να ναι.
- Σε θελω.
- Το ξέρω. Αλλά δεν είναι τόσο απλό έτσι;
- Όχι εσένα θέλω. Είμαστε μαζί.
- Και ποια είναι η θέση μου;
- Φταίω το ξέρω.
- Δε θα παίξω αυτό το παιχνίδι.
- Δεν καταλαβαίνω.
- Ούτε εγώ καταλάβαινα
- Τώρα όμως;
- Δεν έχει σημασία τι μπορώ να καταλάβω. Το μοναδικό πράγμα που έχει σημασία είναι να μου εξηγήσεις εσύ.
- - Έχει ακόμα σημασία;
- Έχει πάντα σημασία.
- Θα φτιάξουν όλα;
- Δεν κάνουμε ανταλλαγή. Σου έχω πει ήδη πως δεν ξέρω. Φέρομαι όπως νιώθω πλέον και δε με ενδιαφέρει κανένας τακτικισμός και στρατηγική. Δεν υπάρχει κάποιο παιχνίδι. Και σίγουρα δε θα μπω σε παρτίδα άλλων.
- Τι παρτίδα άλλων; Δεν έχεις καταλάβει τίποτα.
- Μπορεί. Αλλά πλέον δεν αναλύω άλλο. Αυτό που δίνεις, αυτό εισπράττω. Δε με ενδιαφέρει καμία εξήγηση θα μου έρθει από τη φαντασία. Η μοναδική που μετράει είναι η δική σου.
- Προσπάθησε να καταλάβεις.
- Δεν προσπάθησα στο παρελθόν;
- Τώρα όμως;
- Δε θέλω.
- Βαρέθηκες.
- Είμαι υπεύθυνος γι' αυτά που λέω, όχι για τα συμπεράσματά σου.
- Μη με περιφρονείς. Ειδικά που διαρκώς δίνεις δικαιώματα με άλλες.
- Ακόμα κι αν ισχύει αυτό που λες ως τώρα πως το αντιμετώπισες;
- Γιατί να το αντιμετωπίσω; Μόνο εμένα ώφειλες να θες.
- Μόνο εσένα ήθελα και μόνο εσένα είχα.
- Έπαιζες με άλλες.
- Όχι δεν έπαιξα με κανέναν. Επικοινωνούσα με άλλους ανθρώπους.
- Ναι αλλά μόνο με γυναίκες.
- Δεν επικοινωνώ με κανέναν πρώτος εγώ
- Ναι αλλά μιλάς κι αυτές θέλουν αλλα.
- Αυτό δεν αλλάζει πως εγώ ήθελα μόνο εσένα.
- "Ήθελες"; Μάλιστα κατάλαβα.
- Ήθελα. Αυτή τη στιγμή σου δίνω ο,τι μου βγαίνει.
- Δε μου αρκεί. Και συνέχεια μιλάς.
- Τα συμπεράσματα με ποιους μιλάω και γιατί είναι δικά σου.
- Στείλε μου στιγμιότυπο να δω.
- Φυσικά και όχι.
- Γιατί;
- Γιατί η απλότητα και η εμπιστοσύνη που ένιωθα είναι κάπου κλειδωμένες.
- Ξεκλείδωσε τες.
- Δε μπορώ.
- Άρα τελειώσαμε.
- Δε λέω αυτό.
- Άρα με θες.
- Τι σου δείχνω;
- Ανακατα πράγματα. Το μυαλό σου είναι αλλού.
- Ναι και ειναι πολύ σκοτεινά εκεί.
- Με μισείς.
- Όχι βέβαια.
- Με αγαπάς;
- Δεν υπάρχουν λόγια να εκφραστεί αυτό που αισθάνομαι. Αλλά αισθάνομαι. Κι ο,τι αισθάνομαι το βιώνω πολύ έντονα.
- Απομακρύνεσαι.
- Δε φταίω εγώ. Σου έδωσα κάτι που σου φάνηκε πολύ light και αγνοησες την επιλογή μου. Όλα ξεκινούν με το μέγιστο βαθμό οικειότητας. Διαφορετικά βρίσκεσαι στο σημείο και καυλαντιζεις στα κουτουρου χωρίς να σχετιζεσαι με τον άλλο.
- Άρα είναι απαραίτητο για σένα.
- Δε με αφορούν τα συμπεράσματά σου. Αν δεν καταλαβαίνεις ρωτά. Εσύ μπορείς.
- Κι εσύ μπορείς.
- Όχι δε μπορώ.
- Δε θες.
- Εγώ δε θέλω;
- Συγνώμη
- Το μισώ το συγνώμη σου.
- Α! Νιώθεις και κάτι έντονο για μένα.
- Σου είπα πως δε σε μισώ.
- Ούτε όμως μ' αγαπάς.
- Δεν έχω άλλο να δώσω αυτή τη στιγμή απ' το πως αισθάνομαι.
- Το δέχομαι. Εγώ μπορώ να σου δείχνω πως νιώθω;
- Αν το δείχνεις ναι.
- Τι σημαίνει αυτό;
- Όχι άλλα λόγια.
- Μάλιστα καταλαβαίνω.
- Φεύγω σιγά σιγά
- Μην πας
- Δε θα παίξω αυτό το παιχνίδι.
- Τι θα πει αυτό;
- Αν παιξουμε αυτό το παιχνίδι θα το παίξουμε συνεταιρικά και με πλήρη διαφάνεια των προθέσεων. Αλλιώς δε συμμετέχω.
- ...
- Να βγάλω συμπέρασμα;
- Ναι, αν θες.
- Δεν έχει πλάκα όταν είναι προσυμφωνημένο και αναλυμενο;
- Κάτι τέτοιο.
- Πάντα κάτι τέτοιο είναι όταν εξετάζουμε κάτι θεωρητικά
- Ξαναμιλας για πράξεις ακόμα κι εδώ, σε αυτό.
- Όλα έχουν να κάνουν με τις πράξεις.
- Να είπες πως δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί που θες για να μπούμε σε αυτό.
- Υπάρχουμε έξω απ' αυτό. Χτίζουμε το κτίσμα του και μετά μπαίνουμε μέσα.
- Αυτή όμως είναι ετοιμη;
- Σου είπα κάτι.
- Θέλω να μου απαντήσεις σε αυτό που σε ρωτάω
- Όσο το κάνεις μόνη σου ή χρησιμοποιείς άλλους επειδή σου δίνουν κάποια αφορμή και με αποκλειεις δε θα παίρνεις απαντήσεις εκτός κι αν είναι κάτι απαραίτητο ή αν σε δω να προσπαθείς.
- Και τι να κάνω;
- Δεν ξέρω.
- Κι εγώ πως να ξέρω;
- Να μην ξέρεις. Να επιλέξεις και να δράσεις όπως σε ευχαριστεί. Με σκέψη, με συναίσθημα αλλά να πάρεις καθαρή θέση. Τότε ναι θα σου απαντώ. Ακόμα κι αν νιωθω το ίδιο μαγκωμα όπως αυτή τη στιγμή θα σου απαντώ.
- Πόσο χρόνο έχω;
- Δεν ξέρω
- Δηλαδή δε σε χάνω απ' αυτές. Ο κίνδυνος είναι η απομάκρυνση. Βαρέθηκες.
- Το πρώτο μέρος μοιάζει αληθινό όμως αυτή τη στιγμή τίποτα δεν ξέρω. Το δεύτερο δεν ισχύει.
- Και τότε γιατί θα βγεις μαζί της;
- Θα πάω για καφέ.
- Με ποιον;
- Μόνος μου ή με 10 άτομα ή με δύο γυναίκες. Τι σημασία έχει;
- Είσαι δικός μου.
- Φερσου ανάλογα λοιπόν.
- Θα φτιάξουν όλα;
- Κάναμε ήδη τη συζήτηση. Δεν υπάρχουν ανταλλαγές και δεν έχω απαντήσεις.
- Πρόθυμος είσαι;
- Το βιώνω ως εκεί που θα φτάσει
- Με αποχαιρετας;
- Όχι.
- Τότε συνεχίζουμε;
- Βαδίζω μέσα σε όλα και τρέχουν μέσα μου όλες οι πιθανότητες
- Δεν καταλαβαίνω.
- Στο τέρμα της διαδρομής αυτής θα είσαι δίπλα μου ή θα φύγω χωρίς βαλίτσες.
- Άρα θες να με ξεπεράσεις ή να μ' έχεις. Και τα δυο σου κάνουν το ίδιο.
- Τα συμπεράσματα σου δε με αφορούν.
- Τι σε αφορά;
- Η φωτιά.
- Ποια φωτιά;
- Η δίνη
- Τι λες;
- Πατάω κάτω γερά. Βαδίζω με συνείδηση. Το αποτέλεσμα όμως δεν το ξέρω. Θα είναι όμως αποτέλεσμα βαδίσματος. Όχι θεωρίες.
- Πάλι για πράξεις μιλάς.
- Ναι φυσικά. Αυτές που έγιναν κι έχουν τον αντίκτυπο τους και όσες ακουλουθησουν.
- Κι η σιωπή μας; Αυτή η σιωπή που έπεφτε πάνω στη βουή και την έκανε να σώπα;
- Πράξη ήταν αυτή η σιωπή. Πράξη κι αλληλεπίδραση κι αποδοχή.
- "Ήταν"; Χάθηκε;
- Ίσως όχι όμως η άλλη σιωπή τώρα και το σκοτάδι με σέρνουν σε γνώριμους δρόμους
- Θα τους πάρεις;
- Ίσως
- Θα με πάρεις μαζί;
- Αποφασίζεις συνειδητά;
- ...
- Καταλαβαίνω.
- Θέλω.
- Αλλά;
- Θα ξεχάσουμε τα πάντα;
- Όχι. Θα τα αντιμετωπίσουμε.
- Θα σαι κακός μαζί μου;
- Θα είμαι αληθινός.
- Κι εγώ;
- Εσύ θα σαι διστακτική, τρομαγμένη, πανέξυπνη αλλά μπερδεμένη και θέλω όλα αυτά να τα δω
- Ίσως δεν είμαι έτοιμη
- Ίσως δεν είμαι έτοιμος
- Τότε; Τι μου λες;
- Δεν υπάρχουν προκαταβολικές απαντήσεις. Υπάρχει δράση, αλληλεπίδραση και ειλικρίνεια προθέσεων και κινήτρων, αλλιώς μένει μια τζούφια καύλα που καλύπτει μια φαινομενική ανάγκη και το βάθος, η διάσταση μενούν ακάλυπτες. Ανεκπλήρωτες.
- Τι εννοείς;
- Καλύπτεις αυτό που φαίνεται. Σα να βλέπεις γαριδάκια να θες να τα φας και να αγνοείς το πραγματικό κίνητρο. Πείνα ή λαιμαργία;
- Κι εσύ ξέρεις τα ενδότερα;
- Σκατά ξέρω. Ψαχνομαι όμως. Ψάχνω.
- Τον εαυτό σου φυσικά
- Έχω άλλον;
-...εμένα;
- Που βρίσκεσαι;
- Συγνώμη
- Φευγω
- Συγνώμη
- Καληνύχτα
- Εγώ θέλω να
- Ναι;
- Δεν ξέρω
- Δεν ξέρεις τι;
- Δε μπορώ
- Δε μπορείς τι;
- Ίσως δεν ήμουν έτοιμη
- Εγώ θα συνεχίσω μέχρι το τέρμα της διαδρομής.
- Θα σε προλάβω;
- Θα ξεκινήσεις;
- Συγνώμη
- Συγνώμη
- Εσύ γιατί;
- Το χέρι μου είναι ανοιχτο. Έτοιμο να σου δώσει τροφή και να σε πιάσει απ' το λαιμό. Να σε θωπευσει, να σε βεβηλώσει, να σε μολύνει, να σε αγιάσει.
- Χέρι που θα ακουμπήσει άλλες στο μεταξύ;
- Χέρι που παραμένει μισάνοιχτο προς την κατεύθυνση σου.
- Μα όχι ορθανοιχτο.
- Όχι
- Μπορεί να ξανανοίξει;
- Γευσου τη χαρά μου. Για μένα είναι μεγάλη χαρά που άφησα κάθε επίγνωση, που δεν έχω καμία απάντηση. Βαδίζω όμως.
- Που θα φτάσεις;
- Μπορείς να μάθεις.
- Συγνώμη
- Δε το δέχομαι.
- Έλα εδώ και χτύπησε με. Φτύσε με, χύσε με παντού, πες μου να γαβγίσω, αποκάλεσε με όπως θες, ξεφτύλισε με στους δρόμους, στραγγάλισε με, πιες τα δάκρυα μου
- Αυτη είναι φράση ή πρόθεση;
- Δεν ξέρω
- Αποφάσισε
- Συγνώμη
- Όχι άλλο. Αποφάσισε.
- Μη με πιέζεις. Μαζί σου είμαι.
- Συγνώμη
- Εσύ;
- Ναι
- Γιατί;
- Που δε μπορώ να το δω
- Θέλω να στο δείξω
- Θα θέλεις κι αν δεν πάω για καφέ;
- Άρα με γκόμενα θα πας.
- Δεν είπα τίποτα τέτοιο.
- Πες μου με ποια.
- Κατάλαβα
- Όχι δεν καταλαβαίνεις. Εσένα θέλω.
- Πράξε

 

Στις δίκες, έχω διαβάσει, υπάρχει μια βασική αρχή που ακολουθούν οι δικηγόροι: ποτέ μην ρωτήσεις αν δε γνωρίζεις εκ των προτέρων την απάντηση.

Ομολογώ ότι ο διάλογος με μπέρδεψε και όσο πιο πολύ το σκέφτομαι όλο και περισσότερο μοιάζει με δύο ξεχωριστούς μονολόγους, οι πρωταγωνιστές δεν μιλάνε μεταξύ τους, μιλάνε στους εαυτούς τους.

The road to hell is paved with good intentions, στο τέλος της ημέρας το αποτέλεσμα μετράει... και παρόλο που στην ιστορία φαίνεται ότι μονάχα ένας το καταλαβαίνει στην πραγματικότητα ο ίδιος δρα σαν να το αγνοεί...

...but it takes two to tango.