Σκαλίζοντας τον ψυχισμό του υποκειμένου.

Με τον όρο Σαγκουρτελε αναφέρομαι στον κάθε σκλάβο ή Σκλάβα υπάρχει κάτω από τις εντολές του εκάστοτε Μάστερ. Η χρήση της λέξης αυτής έχει να κάνει καθαρά με την ευκολία μου, αφού γίνετε για λόγους συντόμευσης και την θεωρώ ιδανική για την περίσταση. Κατά την γνώμη μου μια κυριαρχία πρέπει να ξεκινάει πρώτα από όλα από το μυαλό, αφού αυτό είναι που θα καθορίσει και την υποταγή του κάθε Σαγκουρτελε. Οπότε συνήθως πρώτο μου μέλημα είναι η εξερεύνηση της σκέψης και της ψυχολογίας του κάθε Σαγκουρτελε. Κάθε Σαγκουρτελε έχει μέσα στο μυαλό του κάποια δεδομένα που πρέπει να αναλυθούν πριν τον προγραμματισμό μιας υποδούλωσης. Τα πράγματα που λαμβάνω συνήθως υπόψην είναι τα όρια του κάθε Σαγκουρτελε για να μην ξεπεραστούν απότομα και υπάρχουν παρατράγουδα, γι αυτό το λόγο χρησιμοποιώ στάδια προσαρμογής, που δείχνουν κατά ποσό ένα Σαγκουρτελε έχει την ανάγκη για την χαρά της υποτάγης, ή έχει την ανάγκη απλά κάποιον να το προσέχει, και φυσικά είναι μια πολύ καλή μέθοδος για αποτραπεί ο οποιοσδηποτέ φόβος ο οποίος μπορει να προκαλέσει ρήξη μεταξύ Μάστερ και Σαγκουρτελε. Από εκει και πέρα, τα πρώτα μου στάδια προσαρμογής είναι αφιερωμένα κυρίως στην γνώση της προσωπικότητας του Σαγκουρτελε. Οι τεχνικές μελέτης του ψυχισμού του εκάστοτε Σαγκουρτελε είναι τρείς. Πρώτη μέθοδος είναι η ανάκριση, ή οποια δεν διαφέρει καθόλου από τις ανακρίσεις ενώς εισαγγελέα, αλλα φυσικά πραγματεύονται τον ψυχικό κόσμο του Σαγκουρτελε και όχι κάποιο αδίκημα. Όταν μαζευτούν αρκετά δεδομένα με αυτό τον τρόπο, συνήθως περνάω στην επόμενη μέθοδο που είναι η μέθοδος RPG, που τις έδωσα το ονομά της από τα ομώνυμα παιχνίδια που κυκλοφορούν. RPG ονομάζονται κανονικά τα Role Playing Games που κυκλοφορούν στην αγορά από την δεκαετία του 70 και στην ελληνική αγορά ονομάζονται παιχνιδια ρόλων, και νομίζω ότι η λέξη χρησιμοποιείτε αρκετά συχνά στον χώρο της BDSM κοινότητας. Οι στοχοι μου πλέον σε αυτή την μέθοδο δεν ειναί απλά να ερευνήσω τον ψυχικό κόσμο του Σαγκουρτελε αλλά να το σκαλίξω προκειμένου να σπάσω το πνέυμα του αρκετά προκειμένου να είναι έτοιμο για το επόμενο στάδιο. Φυσικά σπάζοντας το πνεύμα δεν εννοώ να του αλλάξω την προσωπικότητα, αλλά να μαλακώσω σε επιθυμητό βαθμό την οποιαδήποτε ντροπή, φόβο, επιφύλαξη, ή ακομα και περηφάνια.. Σημαντικό σε αυτή την μέθοδο, είναι ότι εφώσων η φαντασία είναι το μοναδικό όπλο του Μάστερ ενάντια στα αρνητικά στοιχεια του Σαγκουρτελε, θα πρέπει να χρησιμοποιήθει η φαντασία ώστε το Σαγκουρτελε να υπερνικήσει, τα αρνητικά του στοιχεία για χάρη του Μάστερ. Αλλά για να γίνει αυτό, χρειάζονται οσο το δυνατών περισσότερα δεδομένα από την πρώτη μέθοδο αναγνώρισης (Ανάκριση), προκειμένου τα παιχνίδια υποταγής της φαντασίας του Σαγκουρτελε να είναι επιτυχής. Η Τρίτη μέθοδος αναγνώρισης είναι η εξερέυνηση, που είναι κυριολεκτικά η εξερέυνηση του μυαλού και του σώματος του Σαγκουρτελε. Θετικό στοιχείο είναι το Σαγκουρτελε να εξαντληθεί ικανοποιητικά προτου περάσει την διαδικασία ώστε να μαλακώσει και να υποταχθει ποιο εύκολα, και κατά την διάρκεια της εξερεύνησης να είναι ανήμπορο και ντροπιασμένο στα χέρια του Μάστερ. Προτεινόμενη μέθοδος κατά την γνώμη μου είναι ο απόλυτος περιορισμός για 4 ώρες σε περιβάλλον απομόνωσης , και μετά η διαδικασία εξερεύνησης με το Σαγκουρτελε δεμένο (τα χέρια πίσω), γδυμένο, και με οποιοδήποτε τρόπο ταπεινωμένο. Η διαδικασία εξερεύνησης είναι κάτι μεταξύ ανάκρισης που προανέφερα, και σωματικής εξερεύνησης, αρκει η αναλογίες σε αυτά τα δυο να είναι 50-50.
Ελπίζω να μην σας κούρασα με αυτό το μακροσκελές κείμενο, αλλά θεωρούσα καλό να μοιραστώ μαζί σας την μεθοδολογία μου.
Σίγουρα δεν είναι και τέλεια, αλλά με την ανταλλαγή απόψεων, θα μπορούσαμε κάποιο καλύτερο μοντέλο μελέτης του ψυχικού κόσμου των αγαπητών μας Σαγκουρτελε.
Φιλικά όπως πάντα.
Χ.

*3 ορθογραφικά λάθη που εντόπισα διορθώθηκαν... τώρα για τα υπόλοιπα τα αφήνω στον/ην αγαπητό-η Dolmance να ασχοληθεί μαζί τους*

Την λέξη σαγκούρτελέ την έβαλα, γιατί όντως το κείμενο με την λέξη υποκειμένο είχε αποκτήσει μια ρατσιστική νότα που σε καμιά περίπτωση δεν εκφράζει τις απόψεις μου... οτι έγινε, έγινε για να μην καταντήσει το κείμενο κουραστικό στα μάτια του αναγνώστη.

 

Απάντηση: Σκαλίζοντας τον ψυχισμό του υποκειμένου.

Σκέψου κάποιαν άλλη λέξη για τα πρόσωπα που ονομάζεις Υποκείμενα. Σημασιολογικά, ο όρος είναι φορτισμένος, σχεδόν κορεσμένος και θα δημιουργηθεί σύγχυση.
Φιλικά: Αν θέλεις να συζητηθεί σοβαρά η 'μεθοδολογία' σου, επιμελήσου την ορθογραφία σου.

 

Re: Απάντηση: Σκαλίζοντας τον ψυχισμό του υποκειμένου.

Τώρα έαν βραδιάτικα κάνω κάποια ορθογραφικά λάθη λόγω απουσίας του word επειδή ο Υπολογιστής μου κολλάει... δεν νομίζω ότι είμαι υπόλογος σε κάποιον. χωρίς να τα έχω μετρήσει υποθέτω ότι ειναι περίπου στο 10% (και πολύ λεώ...), και προέρχονται από απροσεξία ή από την κούραση της νύχτας, η ακομα και το αλκοόλ που οσό να είναι το βράδυ έχω το συνήθειο να πίνω λίγο, και όσο να είναι επηρεάζει.
Τώρα για την λέξη, για να είμαι ειλικρινής την θεωρώ κατάλληλη και εξηγώ στο κείμενο μου, για ποιό λόγο την χρησιμοποιώ. Εάν για θεωρείς οτι δεν είναι κατάλληλη βρες μου εσύ μια, και την αντικαθιστώ αμέσως... αλλιώς εγώ προσωπικά θα το θεωρήσω άσκοπο αντίλογο για να περνάει η ώρα...
φιλικά.
Χ.

 

Απάντηση: Σκαλίζοντας τον ψυχισμό του υποκειμένου.

Έσπευσα, λοιπόν, να τονίσω με μαύρο τις ανορθογραφίες και τα λάθη τονισμού, στο διορθωμένο κείμενο. Προσοχή, λοιπόν: Το Word είναι τελείως ανορθόγραφο!
Έκανα την παρατήρηση περί 'υποκειμένου', επειδή είναι πολύσημη έννοια, αναλόγως του πλαισίου χρήσης. Μπορεί να υποδηλώνει όποιον υπό-κειται και συνάμα να παραπέμπει στο ελευθέρως βουλόμενο πρόσωπο ή τον φορέα απαράγραπτων και εξωιστορικών φυσικών δικαιωμάτων - και πάει λέγοντας.
Τώρα, αυτό το 'σαγκουρτέλε' δεν μου φαίνεται πολύ ικανοποιητικό.
Μήπως να λέγαμε τους υποτακτικούς 'μπάμπηδες'; Είχα γνωρίσει έναν Μπάμπη, που ήταν εξαιρετικά δουλόφρων.
Στα σοβαρά: Γιατί δεν τους λες 'υποτελείς' ή κάτι παρόμοιο;

 

Εμένα μου άρεσε πολύ το κείμενο αυτό και ακόμη περισσότερο μου άρεσε ο όρος Σαγκουρτέλε, τον οποίο και υιοθετώ πάραυτα.

Τα ορθογραφικά λαθάκια δεν με πείραξαν καθόλου, πέρασα από εκπαίδευση στα χέρια της dominastella και ξεπέρασα τέτοιου είδους κολλήματα.

Όλα καλά, όσα λες. Η μόνη αντίρρηση που έχω αφορά την χρονική διάρκεια του περιορισμού. Με στριφνά Σαγκουρτέλε, τέσσερις ώρες δεν αρκούν.

Δοκίμασε 8 μήνες περιορισμού. Κάνει θαύματα.

Το ανήμπορο και ντροπιασμένο Σαγκουρτέλε Του.

ΥΓ. Μπορεί και Μορταδέλε να γίνει. Είναι και πιο νόστιμο όσο να πεις...

 

Απάντηση: Σκαλίζοντας τον ψυχισμό του υποκειμένου.

Ναι, αλλά πως να απομονώσεις ένα οκτάμηνο το Μορταδέλε; Θέλει ψυγείο για να μη χαλάσει και θα χάσει όλο το χυμό του.

 

Απάντηση: Σκαλίζοντας τον ψυχισμό του υποκειμένου.

εσυ τι αποτελεσματα ειχες με τη μεθοδο σου?

 

Πολύ φοβάμαι πως είστε ανεπίδεκτη μαθήσεως. Ούτε καν τη μεταμοντέρνα γραφή της εν λόγω, εξαφανισμένης πια, κυρίας δε μπορέσατε να αντιγράψετε!  

 

Απάντηση: Σκαλίζοντας τον ψυχισμό του υποκειμένου.

Εξαφανίστηκε η γιουρσενάρ του ημέτερου μπουλουκιού; Δεν είχε υποπέσει στην αντίληψη μου αυτό το ανεπανόρθωτο πλήγμα στη λογοτεχνία του bdsm.
Η dora τί να μιμηθεί; Γράφει ωραιότατα και ομιλεί την ελληνικήν, άρα δεν έχει ελπίδες σταδιοδρομίας ως συγγραφεύς.

 

Δεν το γνωρίζατε; Έφυγε νύχτα, κατά δήλωσή της με το τραίνο, με κατεύθυνση κάποια γαλλική πόλη (Lyon ή Grenoble, δε θυμάμαι καλά). Δήλωσε πως θα εργαστεί ως μοντέλο, αν και είμαι σίγουρος πως θα προτιμήσει να κλειστεί σε κάποια μονοκατοικία της γαλλικής υπαίθρου, για να ασχοληθεί με την ησυχία της με το γλωσσικό ζήτημα και τη μεταμοντέρνα bdsmική λογοτεχνία. Ελπίζω να επανέλθει σύντομα και να μην προτιμήσει να χαρίσει το πνεύμα της στους γάλλους, όπως έκαναν άλλοι μεγάλοι καλλιτέχνες του παρελθόντος.

 

Απάντηση: Σκαλίζοντας τον ψυχισμό του υποκειμένου.

Το πνεύμα της, ας το χαρίσει στους γαλάτες. Στο κορμί της να μην ασελγήσουν οι εγγονοί και οι εγγονές του Βερκιγγετορίξ.
Μοντέλο; Θα μας μείνει νηστική η πανωραία!

 

Re: Απάντηση: Σκαλίζοντας τον ψυχισμό του υποκειμένου.

Πολύ ενδιαφέρον κείμενο Darkreminder.

Αν είναι δυνατό, παρακαλώ διευκρίνισε τί ακριβώς σημαίνει η λέξη "Σαγκουερτελε" έτσι ώστε να γίνει και σε εμάς αντιληπτό το πώς η λέξη είναι ιδανική για την περίσταση. Και γιατί αμιγώς πληροφοριακά θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε.

Προτείνεις εφαρμογή και των τριών μεθόδων με τη χρονική σειρά στην οποία τις αναφέρεις, ή επιλογή μίας εξ αυτών; Αν ισχύει το δεύτερο, ποια θεωρείς προτιμότερη;

Θα ήθελα αν μου επιτρέπεις, να κάνω εδώ μία παρατήρηση. Η απομόνωση, η γύμνια και η έλλειψη δυνατότητας κίνησης, δεν βλέπω πως σχετίζονται με την ταπείνωση.

Η επίθεση στα νεύρα ενός και η ταπείνωση δεν είναι ένα και το αυτό. Η πρώτη, δεν προαπαιτεί βαθιά γνώση του ψυχισμού ενός, παρά μόνο μεθοδευμένες κινήσεις και χρόνο. Και στο σημείο αυτό θα συμφωνήσω με τη D., πως οι τέσσερις ώρες είναι εξαιρετικά μικρό χρονικό διάστημα, δεδομένου του γεγονότος πως όχι όλοι οι άνθρωποι έχουν ευαίσθητα ή ήδη εξαντλημένα νεύρα.

Προκειμένου για την εξάντληση κάποιου, θα ήθελα συμπληρωματικά να προτείνω κάποια επαναλαμβανόμενα ερεθίσματα (π.χ. ήχοι) με σταθερή περίοδο, ασιτία, αϋπνία. Για ό,τι αφορά στην απομόνωση θα ήθελα να υπογραμμίσω πως το περιβάλλον έχει νόημα να είναι απόλυτα ελεγχόμενο, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ότι το υποκείμενο δεν μπορεί να αναπτύξει οποιαδήποτε δραστηριότητα (τέσσερις ώρες μέσα σε μία τουαλέτα λ.χ. για εμένα είναι αρκετές για να κάνω ντους, να ξυρίσω τα πόδια μου, να λουστώ και να ξεμπερδέψω τα μαλλιά μου). Φρονώ πως καθώς ο μέσος άνθρωπος δεν έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει έναν ειδικό χώρο απομόνωσης στο σπίτι του, θα ήταν περισσότερο σοφό η αίσθηση απομόνωσης να δημιουργηθεί με φραγή του input μέσω των αισθήσεων. Αντί για την πρόσβαση σε έναν χώρο απομόνωσης με ισχυρή ηχομόνωση και έλλειψη φωτός, οσμών κλπ, θα μπορούσε κανείς να προχωρήσει σε sensory deprivation, καταλήγωντας στο ίδιο αποτέλεσμα. Όλα τα παραπάνω ασφαλώς δεν μπορούν να θεωρηθούν ως πεπατημένη, παρά μόνο ως μέθοδοι που θα αξιολογηθούν κατά περίσταση, καθώς οι αντιδράσεις διαφορετικών ανθρώπων σε παρόμοιες τεχνικές δύνανται να σημειώσουν δραματικές διαφοροποιήσεις. Ένας κλειστοφοβικός / υπερκινητικός / νευρικός άνθρωπος θα αντιδράσει εντελώς διαφορετικά αν υποχρεωθεί σε περιορισμό εντός ενός μικρού χώρου, σε σύγκριση με κάποιον εκπαιδευμένο σκλάβο που έχει μεγάλη πείρα σε bondage ή με έναν εκ φύσεως νωθρό άνθρωπο. Ομοίως, κάποιοι άνθρωποι όταν πεινούν εκνευρίζονται, άλλοι περνούν σε safe mode, ενώ άλλοι ρέπουν προς το drama queening.

Για ό,τι αφορά δε στην ταπείνωση, αυτή προαπαιτεί γνώση αναφορικά με τον έτερο, γνώση που προφανώς δεν υπάρχει πριν την εφαρμογή των τεχνικών που προτείνεις – γι αυτό και τις προτείνεις αν κατάλαβα σωστά. Η γύμνια λόγου χάρη, που υποψιάζομαι πως αναφέρεται εν είδη παραδείγματος μεθόδου ταπείνωσης, δεν είναι για όλους τους ανθρώπους προσβλητική. Αν κάποιος ντρέπεται για το σώμα του, επειδή (πιστεύει ότι) είναι άσχημο ή επειδή (πιστεύει ότι) έχει μικρό πέος, τότε σαφώς η γύμνια συνιστά στοιχείο ταπείνωσης. Ένας άνθρωπος με υψηλή αυτοεκτίμηση απορρέουσα από το σώμα του, είτε επειδή είναι πολύ όμορφος, είτε επειδή είναι π.χ. αθλητής και ανεξαρτήτως αισθητικού αποτελέσματος έχει μάθει να εκτιμάει τη λειτουργικότητα του σώματός του, ενδεχομένως δεν θα εκλάβει ως ταπείνωση τη γύμνια. Δεν μπορείς να ταπεινώσεις έναν άνθρωπο αν δεν γνωρίζεις τα μειονεκτήματά του ή τα ιδιάζοντα γνωρίσματά του που ο ίδιος αναγνωρίζει ως μειονεκτήματα (κοντολογίς μπορείς να ταπεινώσεις μία γυναίκα με εξαιρετικά όμορφο σώμα αν η ίδια φοβάται ότι είναι παχιά).

ΥΓ. Πρόκεται για τεχνικές που ανάπτυξες ο ίδιος ή τις μετέφερες εδώ από κάποια πηγή; Αν ισχύει το πρώτο, μου επιτρέπεις αργότερα να ζητήσω κάποια παραδείγματα επί των μεθόδων που προτείνεις;