Σκλάβος της σκλάβας μου

Αρχισα να τη γλύφω υπάκουα, λαίμαργα σχεδόν. Η γλώσσα μου ταξίδεψε σε όλη την επιφάνεια της γόβας. Κι άξαφνα Εκείνη, σήκωσε το άλλο της πόδι και το ακούμπησε πάνω στο πρόσωπο μου, και εχωσε το τακούνι της στο στόμα μου. Άρχιζα να το τσιμπουκώνω. Δεν είχα ξαναλατρέψει παπούτσι ως τότε, αλλά εκείνη τη στιγμή, ήταν λες και το έκανα όλη μου τη ζωή.

--------------------------------------------------------------------------------
Νωρίτερα..

Διάβαζα ένα βιβλίο για τον Riemann, και η Δήμητρα καθόταν στο laptop. (Η Δήμητρα είναι, τρόπον τινά, η "σκλάβα¨μου. Την ερεθίζει η υποταγή και κυρίως, ο πόνος, τον οποίο εγώ με ευχαρίστηση της σερβίρω. Ωστόσο, για μένα ο πόνος δεν είναι από μόνος του σημαντικός΄- για μένα μετράει περισσότερο η υποταγή και ο εξαναγκασμός)
Ήταν αργά το απόγευμα, και σήμερα δεν είχαμε κάνει σχεδόν τίποτα ερωτικό όλη μέρα. Γνωρίζαμε και οι δύο ότι κάποιος από τους δυο μας θα ξεκίναγε το παιχνίδι. Δεν ήθελα να το δείξω, άλλα ανυπομονούσα. Μέχρι που κάτι έγινε.

Ήρθε η Δήμητρα κοντά μου, ήξερα τι ηθέλε. "Τι διαβάζεις;". "Μαθηματικά", της απάντησα, και επέστρεψα στο βιβλίο μου."Είναι καλό;" ρώτησε. "Ναι". Ήταν φανερό ότι ήθελε να με ενοχλήσει. Λίγο αργότερα με ξαναδιέκοψε. "Δεν θες να κάνουμε τίποτα μαζί; Βαρέθηκα!" Της είπα να περιμένει πέντε λεπτά, ότι τελείωνα το κεφάλαιο. Πήγε να διαμαρτυρηθεί, άλλα τη διέκοψα. "Σκασμός, θα σε φιμώσω." Της έδειξα την ταινία στο τραπέζι. Ήταν προειδοποίηση. Της άρεσε πολύ η αυστηρότητα μου. Με κοίταξε υπάκουα, και την είδα να παίρνει στα χέρια της την φαρδιά ταινία. Όταν άκουσα να ξετυλίγεται ένα κομμάτι, χαμογέλασα.

Μου άρεσε πολύ όταν φίμωνε τον εαυτό της. Με πολλά κομμάτια ταινία σε διάφορα μοτίβα πάνω στο στο πρόσωπο της: με πλάγιες λουρίδες, οριζόντιες ή χιαστί. Με ταινία στο πηγούνι και από κάτω, ή και πάνω από τη μύτη της ακόμα. Μετα το φίμωτρο φυσικά, ερχόταν το υπόλοιπο δέσιμο. Το δέσιμο των ματιών, των χεριών και των ποδιών, όχι απαραίτητα με τον συνηθισμένο τρόπο. Καρποί, αστράγαλοι, μπράτσα, μηροί, μέση, όλα πρόσφορα για δέσιμο. Δεκάδες συνδυασμοί και στάσεις. Και φυσικά, πέρα από την ανελέητη κολλητική ταινία, χρησιμοποιούσα σχοινιά, λουρία και μαντήλια.

Ανακάλυψα όμως πολύ απότομα ότι η ταινία δεν προοριζόταν για το στόμα της. Με μια αστραπιαία κίνησε την κόλλησε πάνω από τα μάτια μου, και εγώ αιφνιδιάστηκα."Δεν μπορείς να διαβάσεις τώρα", με κορόιδεψε. Μάλλον ήθελε να την τιμωρήσω πολύ σκληρά. Τράβηξα την ταινία απ'τα μάτια μου, και της είπα ότι θα την ξέσκιζα την καριόλα, μα είχε ήδη ανεβεί πάνω μου και παλεύαμε πάνω στον καναπέ, σαν μικρά παιδιά. Αποφάσισα να χαλαρώσω λιγάκι, να την αφήσω να ανέβει πάνω μου για να νομίσει ότι κρατάει τα λουριά. Της προετοίμαζα την ανατροπή. Η ταινία ήταν λιγάκι μακριά από τον καναπέ. Θα τραβούσα τα χέρια μου από την χαλαρή λαβή της, θα της κάθιζα μερικά δυνατά χαστούκια και μέχρι να συνέλθει θα της είχα δέσει τα χέρια και θα την είχα πετάξει στο πάτωμα σαν τσουβάλι με πατάτες, να περιμένει φοβισμένη τα επακόλουθα των πράξεών της.

Έκπληξη! Με σβελτάδα που δεν ήξερα ποτέ ότι είχε, η Δήμητρα ξεκίνησε να μου δένει τα χέρια πίσω από την πλάτη με κάτι που κολλούσε πολύ. "Μα πώς; Αφού η ταινία είναι εκεί!", σκέφτηκα. Αμέσως τράβηξα τα χέρια, άλλα τα δεσμά με κράτησαν, και ένα δευτερόλεπτο αργότερα, ήξερα ότι είχα χάσει το παιχνίδι. Σύντομα οι καρποί μου ήταν σφιχτά δεμένοι, αλλά η σκλάβα μου συνέχισε να τυλίγει, μέχρι που εξαφάνισε τελείως τα χέρια μου και τα δάχτυλα κάτω από στρώσεις επί στρώσεων της ταινίας. "Έχω και γω ταινία, μαλακισμένο. Δεν το περίμενες, ε;". Το ύφος της ήταν παιχνιδιάρικο. "Λύσε με, και μπορεί να σε αφήσω να φμμφφ..", έπνιξε την απειλή μου στο μαξιλάρι του καναπέ. Έκατσε πάνω στο κεφάλι μου, και το πρόσωπό μου πιεζόταν πάνω στον καναπέ. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. "Βούλωσ'το". Εκεί που νόμιζα ότι δεν μπορούσα άλλο, με άφησε. Με γύρισε ανάσκελα, και μου έκλεισε τα μάτια με την ταινία της. Το τελευταίο πράγμα που είδα ήταν τα μάτια της να πετάνε σπίθες. Τα ίδια μάτια που άλλοτε κοίταζαν ικετευτικά και με λατρεία.

Χαστούκι. '
Κι άλλο χαστούκι.
"Ξέχνα αυτά που ήξερες. Είμαι η Κυρία σου τώρα, και συ είσαι το παιχνιδάκι μου". Ο προστακτικός τόνος ήταν ολοφάνερος. Δεν αστειευόταν. Δεν πίστευα στ'αυτιά μου.
Κι άλλο χαστούκι. Έτσουξε πολύ.
"Κατάλαβες;"
"Μάλιστα Κυρίφμμχμ".
Δεν πρόλαβα να τελειώσω, γιατί χώθηκε στο στόμα μου μέσα βαθιά μια μπάλα, μάλλον από δέρμα. Ένιωσα λουριά να σφίγγουν πίσω από το κεφάλι μου. Προσπάθησα να μιλήσω μέσα από το φίμωτρο, άλλα το μόνο που έβγαινε ήταν ένα αξιολύπητο μουρμουρητό. "Καλύτερα τώρα", έκανε χαριτωμένα. Στη συνέχεια μου έδεσε τα πόδια με την ταινία της, στους αστραγάλους, πάνω και κάτω από τα γόνατα. Τελικά με πέταξε κάτω, μπροστά στον καναπέ. Ύστερα ησυχία, μάλλον έφυγε. Σπαρτάρησα λιγάκι διαμαρτυρόμενος, άλλα μάταια.

Ένιωθα ταπεινωμένος και εξοργισμένος. Όλο αυτό ήταν λάθος. Η γυναίκα είναι πάντα αυτή που το βουλώνει, αυτή που βασανίζεται. Προσπάθησα να λυθώ, να τραβήξω το ένα μου χέρι από αυτό το σφιχτό, κολλώδες γάντι, άλλα του κάκου. Αυτή η ταινία, γιατί ήταν τόσο ισχυρή; Και το φίμωτρο; Δεν είχαμε τέτοιο φίμωτρο, πρώτη φορά το "έβλεπα". Όλα ήταν καινούρια, όλα ήταν μια έκπληξη.

Τα τακούνια της από το μέσα δωμάτιο διέκοψαν το συλλογισμό μου.

Συνεχίζεται

 

Απάντηση: Σκλάβος της σκλάβας μου

οχι ρε φιλε.....

well done...

 

Απάντηση: Σκλάβος της σκλάβας μου

Βρηκα την ιστορια που εγραψες πολυ ενδιαφερον παροτι ειμαι dom και δεν θα ηθελα να εχει καποια γυναικα ελενχο. Ο τροπος με τον οποιο το περιεγραψες του εδωσε μια ιδιαιτερη ομορφια θα ηθελα να διαβασω και αλλες ιστοριες σου αν σκοπευεις να ξαναγραψεις.

 

Απάντηση: Σκλάβος της σκλάβας μου

Μέρος 2ο

Την άκουσα να πλησιάζει. Τι παπούτσια να φορούσε άραγε; Ήταν με πολύ ψηλά τακούνια το δίχως άλλο. Να ήταν άραγε οι μαύρες γόβες οι λούστρινες; Τα κομψά καφε μποτίνια με τα κορδόνια; Ή μήπως ήταν οι δερμάτινες μπότες;

"Λοιπόν, ποιος κάνει κουμάντο τώρα πουτανάκι;", μου είπε και μου χαλάρωσε τα λουριά από το φίμωτρο.

"Σκάσε και λύσε με ΤΩΡΑ!", της φώναξα.

Έχωσε στο βαθιά στόμα μου τη μύτη του παπουτσιού της. Αμέσως γεύτηκα τη σόλα της, και ό,τι είχε πατήσει. "Λάθος απάντηση!", έκανε κοροιδευτικά.

Με το άλλο τακούνι άρχισε να με πιέζει σε διάφορα σημεία στη πλάτη. Πονούσα από τις επαναλαμβανόμενες τακουνιές. Πονούσα γαμώτο! Προσπάθησα σαν τρελός να λυθώ, αλλα μάταια. Οι ταινία έκανε φοβερή δουλειά. Ήμουν ένα ανήμπορο σκουλήκι. Ένιωθα απίστευτη ντροπή. Δεν μπορούσα άλλο. Άρχιζα να φωνάζω το safeword, αλλά το παπούτσι της ήταν μέσα στο στόμα μου και μου έπνιγε τις φωνές.

Κάποτε είχαμε συμφωνήσει σε μια λέξη που θα έλεγε εκείνη αν ποτε την ζόριζα παραπάνω απο αυτό που άντεχε. Ποτε δεν χρειάστηκε να το πει, πάντα άντεχε τα πάντα, με πείραζε μάλιστα καμιά φορά που δεν είχα καταφέρει να την αναγκάσω να το ξεστομίσει. Τι ειρωνεία που τελικά εκείνη ανάγκασε εμένα να το πω!

Όταν άρχισα να ζορίζομαι πραγματικά, σταμάτησε, έβγαλε το πόδι της από το στόμα μου. Λαχανιάζοντας, της είπα το safeword.

Με το που το άκουσε, ξάπλωσε δίπλα μου στο πάτωμα. Με είπε μωρό της, με φίλησε στοργικά, μου είπε ότι μάλλον με είχε κουράσει, μου ζήτησε συγγνώμη. Με χάιδεψε τρυφερά στο μάγουλο. Φορουσε δερμάτινα γάντια. Η αίσθηση τους ήταν υπέροχη. Της ζήτησα να με λύσει. "Εντάξει μωρό μου, σε ζόρισα πολύ.", μου απάντησε, και συνέχισε να με χαιδεύει. Άρχισα να νιώθω πολύ ωραία, μέχρι που σταμάτησε απότομα.

"Τι;"

Την ένιωσα να σηκώνεται.
"Τώρα θα μου φιλήσεις τις μπότες", είπε ενώ μου χάιδευε τα χείλη με το πόδι της.

Άνοιξα το στόμα μου να διαμαρτυρηθώ, αλλά η φράση μου δεν ολοκληρώθηκε, γιατί το παπούτσι της ξαναγέμισε το στόμα μου. Μούγκρισα θυμωμένος. Πώς τολμούσε η πουτάνα να παραβιάσει τους κανόνες μας; Είχα πει τη λέξη ασφαλείας!

"Δεν καταλαβαίνεις μου φαίνεται. Νόμιζες ότι σκόπευα να σε λύσω;
Σε γελάσανε καλό μου. Μόλις ξεκίνησα να παίζω, δεν σκοπεύω να τελειώσω τόσο σύντομα μαζί σου."

Σύνεχισα να μουγκρίζω.

"Ήσυχα ζωάκι μου." Έσπρωξε τη μπότα της πιο βαθιά, ένιωσα ότι τα χείλη μου θα σκίζονταν. Ασυναίσθητα φώναξα ακόμα πιο δυνατά.

"μμμμφφφφφ"
"Σκασμός είπα." Με πάτησε ξανα με το τακούνι της στην πλάτη, αλλά πάρα πολύ δυνατά αυτή τη φορά. Το κορμί μου συσπάστηκε από τον πόνο, σαν να με διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα.

"Άλλωστε, δεν σε έχω ξαναδεί τόσο καυλωμένο. Αφου σ'αρέσει να είσαι το παιχνίδι μου, τι παραπονιέσαι;"

!!!

Ήταν δυνατόν;

Κι όμως, είχα καυλώσει απίστευτα.

Μόλις το συνειδητοποίησα με γέμισε ταραχή. Όλος μου ο κόσμος γκρεμιζόταν, όλη μου η ζωή μου μου φάνηκε ένα ψέμα. Εγω, να ευχαριστιέμαι τέτοια ταπείνωση, τέτοιον εξευτελισμό, να γίνομαι πουτανάκι, υποχείριο, να χάνω τον ανδρισμό μου;

Ξαφνικά η μπότα βγήκε από το στόμα μου και το φίμωτρο μπήκε πάλι ανάμεσα στα δόντια μου.

"Είσαι πολύ ανυπάκουος, και φοβάμαι ότι πρέπει να σε τιμωρήσω πιο σκληρά απ'όσο σκόπευα."

Μου τσίμπησε το μάγουλο παιχνιδιάρικα.
Ένιωσα το παντελόνι μου να κατεβαίνει, και τον πισινό μου να αποκαλύπτεται.

"Μμμ, μου φαίνεται ότι θα το ευχαριστηθώ πολύ αυτό το κωλαράκι.."


Συνεχίζεται..

(παρακαλώ συγχωρήστε τα όποια λάθη μου, έγραφα λίγο βιαστικά. Σας παρακαλώ ποστάρετε απόψεις, εντυπώσεις και κυρίως κριτική, μήπως και γίνω και γω λιγάκι καλύτερος συγγραφέας   )