Σκλαβοκεντρίκο σκλαβί

Αυτό μόνον από πρόσωπο σκλαβοκεντρικό θα το ακούγατε  

Δεν θεωρώ ότι έχει την ευθύνη ο Αφέντης διότι γενικά η αντίληψή μου δεν είναι ότι τα πάντα στο M/s είναι ευθύνη του Αφέντη. Η επικυριαρχημένη σκλάβα έχει την ευθύνη να διαχειρίζεται σωστά την υποταγή της και να γνωρίζει τι θα επικοινωνήσει και τι είναι περιττό, γιατί υπάρχουν και περιττά. Δεν θεωρώ κομψό για σκλάβα να εισάγει θορύβους στην επικοινωνία με τον Αφέντη. Επιπλέον πέρα από την εκπαίδευση ή την "ρύθμιση" (fine tuning) είναι θέμα επίγνωσης της σκλάβας, που έρχεται σταδιακά. Εκτός από αυτό μπορεί να μην έχει ευαισθητοποιηθεί σε αυτόν τον τομέα, να μην θεωρεί ο Κ πρόβλημα για την περίπτωσή της το να είναι σκλαβοκεντρική ή να το θεωρεί το μικρότερο πρόβλημα σε σχέση με άλλα ή να έχει άλλες προτεραιότητες, η καλή δουλειά αργεί άλλωστε  

Στην καλύτερη περίπτωση στον εαυτό της, στην χειρότερη θα εκτίθεται πανταχόθεν προσπαθώντας να βρει απάντηση στα ερωτήματά της και να βάλει σε μια σειρά τα συναισθήματά της. Αν είναι συνετή θα έχει μπορέσει να βρει κάτι να ασχολείται ώστε η προσοχή της λίγο να αποσπάται από το "φλέγον" ζήτημα της υποταγής της όσο αναμένει το feedback και την καθοδήγηση από τον Αφέντη. Εγώ, στον καιρό μου, δεν ήμουν  

Αλλά και ο Αφέντης άνθρωπος είναι, έχει τα δικά του θέματα, ενδιαφέροντα, προτεραιότητες, μπορεί να θέλει να το σκεφτεί, μπορεί χίλια πράγματα. Επειδή, όσο μπορώ να γνωρίζω, δεν είμαι σκλαβοκεντρική και άλλωστε είναι οι ανάγκες μου καλυμμένες και με το παραπάνω, είμαι η τελευταία που θα πει ότι η σκλάβα πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα του Αφέντη.

 

Θα διαφωνήσω διότι θεωρώ πως τα πάντα είναι ευθύνη του/της Αφέντη/ρα.
Ο ιδιοκτήτης αναλαμβάνει την ευθύνη της διαχείρισης της ζωής της ιδιοκτησίας του με ότι αυτό συνεπάγεται.
Αλλιώς για μένα δεν τίθεται θέμα ιδιοκτησίας αλλά κάτι άλλο διαφορετικό.

 

@blonde mermaid διευκρίνισα αμέσως μετά ότι η σκλάβα έχει την ευθύνη της διαχείρισης της υποταγής της.

Για τους σκοπούς της συζήτησης μπορώ να δεχτώ την θέση σας ότι τα πάντα είναι θέμα του Αφέντη.

Γράφετε

Η γνώμη μου είναι ότι ένα από αυτά που συνεπάγεται η πλήρης ευθύνη της διαχείρισης της ζωής της ιδιοκτησίας του είναι η σκλαβοκεντρική προσέγγιση. Τι ωθεί τον Ιδιοκτήτη να αναλάβει την ευθύνη της διαχείρισης της ζωής της σκλάβας; Και τι φαίνεται να αποκτά τελικά;

 

Σαφώς! Μετά από την καθοδήγηση/εκπαίδευση του Αφέντη.

Θα ήταν πολύ βοηθητικό στον διάλογο να διευκρινιστεί τι εννοείτε σκλαβοκεντρική προσέγγιση.

Αυτές είναι υποκειμενικές απαντήσεις που ο καθένας έχει διαφορετική οπτική οπότε δεν μπορούν να απαντηθούν σαν σύνολο.

 

Για ποιο λόγο μετά και όχι πριν; Τι έχει αλλάξει;

Ευχαρίστως με ένα παράδειγμα, από ποστ που είχα ανεβάζει σε παλιότερο νήμα  

"Μια υποτακτική μπαίνει σε ένα μπαρ και ζητά ένα ποτήρι νερό. Ο δρόμος ήταν μακρύς, έχει φτάσει κουρασμένη, δεν υπήρχε κάτι άλλο στην περιοχή, μόνο στο μπαρ αυτό θα έβρισκε νερό.

Πλησιάζει κάποιον και του ζητά ένα ποτήρι νερό. Αυτός της λέει: "Θα σου δώσω το ποτήρι το νερό που ζητάς. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τεντώσεις προς τα πίσω το κεφάλι, όσο πάει, να ανοίξεις το στόμα και να χαλαρώσεις τελείως την είσοδο του λάρυγγα. Εγώ θα σου στάζω ένα ποτήρι νερό σε ροή κλωστής και κάθε τόσο θα σταματώ και τότε θα μου γράφεις ημερολόγιο, πώς ήταν και πώς ένιωσες, τα πάντα." Η υποτακτική το κάνει αυτό, το απολαμβάνει, προς το τέλος έχει εκνευριστεί με την ροή κλωστής, δεν μπορεί πια να κρατά τον λάρυγγα χαλαρό, η στραβή γίνεται και φταίει αυτή, αποδέσμευση.

Πλησιάζει κάποιον άλλο αμέσως γιατί διψά και τώρα ζητά νερό, η εμπειρία της ροής κλωστής την έχει κάνει να το σκέπτεται αν θα ζητήσει ένα ποτήρι ή πόσο, άλλωστε αυτή θέλει πια πολύ, πάρα πολύ νερό, το αφήνει νερό. Αυτός ο άλλος φέρνει μπροστά της έναν πελώριο κουβά νερό, την αρπάζει απ τα μαλλιά και της βουτάει το κεφάλι με φόρα στον κουβά. "Πίνε για να ζήσεις, αλλιώς πέθανες!" της φωνάζει. Η υποτακτική πίνει, το νερό είναι το πιο όμορφο στον κόσμο αλλά πόσο να πιει πια; Φεύγει τρέχοντας για να σώσει τη ζωή της, σωριάζεται λίγο πιο πέρα ημιλιπόθυμη.

Η υποτακτική είναι τώρα θυμωμένη. Γυρνάει γύρω γύρω στο μπαρ και λέει σε όποιον έχει τη διάθεση να την ακούσει "ένα ποτήρι νερό ήθελα ο μαλάκας, ένα όλο κι όλο, λίγο νερό, τόσο δύσκολο ήταν πια;". Τα παρατάει.

Περνάει ο χρόνος, η υποτακτική ξαναδιψά, θυμάται πως κάποτε ήθελε ένα ποτήρι νερό, ξανά στο μπαρ, βρίσκεται κάποιος καλός τύπος "νεράκι όσο θέλεις και μαζί θα παίζουμε" της λέει. Επιτέλους η υποτακτική πίνει νερό με την ψυχή της. Το νερό είναι νερό, έχει την ιδιότητα πως όσο πιο πολύ πίνει κάποιος τόσο λιγότερο το θέλει. Προς το τέλος η υποτακτική αναρωτιέται αν πραγματικά ήθελε νερό και τί στην ευχή κάνει εκεί πέρα. Τα παρατάει και φεύγει από το μπαρ.

Μετά από καιρό η υποτακτική επιστρέφει στο μπαρ, ίσα ίσα για να δει τι κάνουν οι παλιοί γνώριμοι και αν έχει μπει κανένας καινούργιος. Δεν θέλει τίποτα, πια. Δεν περιμένει τίποτα, δεν γνωρίζει τίποτα, δεν την νοιάζει τίποτα."

Είναι λογικές ερωτήσεις που θέλουν λογικές απαντήσεις. Γιατί η αφήγηση χωρίς την απάντηση τι ωθεί τον Κ να έχει ρόλο, γιατί επέλεξε να βρίσκεται εκεί, είναι μισή και ακόμα λιγότερη. Και είναι, χωρίς να το επιδιώκει, η πλήρης περιγραφή της σκλαβοκεντρικής προσέγγισης.

 

@blonde mermaid
ένα ενδεικτικό παράδειγμα της σκλαβοκεντρικής θεώρησης, που δεν καλύπτει υποχρεωτικά κάθε έκφανση του σκλαβοκεντρισμού, είναι ο ιπποτισμός, η συσχέτιση δηλαδή της διαμαντομούνας με τον μουνόδουλο.

 

Δεν καταλαβαίνω τι με ρωτάτε εδώ πραγματικά.Τι έχει αλλάξει σε σχέση με τι;
Ποτέ πριν και ποτέ μετά;

Σε ολόκληρη την περιγραφή σας,δεν βλέπω πουθενά μια εν δυνάμει σκλάβα.
Βλέπω μια υποτακτική όπου το μόνο μέλημα της είναι να ολοκληρώσει το θέλημα της να πιεί νερό,να ξεδιψάσει.
Δεν βλέπω πουθενά την ανάγκη της να βρει κάποιον Αφέντηνα παραδώσει την ζωή της τα θελω ώστε να της πει.
Εγώ θα σου ορίσω ποτέ και πως και αν θα πιείς το νερό που αποζητάς.

Δηλαδή αυτό που λέω είναι το εξής,πως η υποτακτική αυτή που περιγράφετε ποτέ δεν θέλησε,κάτι παραπάνω από το να πιεί νερό σωστά;
Αν ήθελε πραγματικά παραπάνω θα είχε βρει τον Κατάλληλο να της τα προσφέρει.

Έτσι όπως το βλέπω εγώ αναφορικά με το παράδειγμα σας δεν έχει σχέση με "σκλαβοκεντρική προσέγγιση" διότι δεν μιλάμε για μια εν δυνάμει σκλάβα αλλά με μια υποτακτική που είχε θέσει τα όρια της.

Για μένα είναι ξεκάθαρο η διαφορά μεταξύ D/s και Μ/s.
Δεν είναι όλα τα υποτακτικά άτομα εν δυνάμει σκλαβιά,εξού και η επιλογή ανάμεσα στις ανάλογος σχέσεις.

Οπότε όπως το βλέπω εγώ η αναφορά "σκλαβοκεντρική προσέγγιση" η "σκλαβοκεντρίσμος" η "σκλαβοκεντρική θεωρεία" αναφέρεται αποκλειστικά σε σκλαβιά όχι σε υποτακτικά άτομα.

Και πάλι δεν αντιλαμβάνομαι τι θέλετε να πείτε.
Θα προσπαθήσω να απαντήσω με τα δικά μου δεδομένα.
Ο Κ δεν έχει ρόλο...έχει θέση.
Δεν ξυπνάει κάθε μέρα διαφορετικά και αναλόγως την διάθεση άλλαζει και το ρόλο.
Γιατί επέλεξε να είναι εκεί;
Είναι ζωτικής σημασίας να αποδέχεσαι τόν εαυτός σου, χωρίς να επιδιώκεις να τον αλλάξεις.
Είναι σαν να σας ρωτήσω εγώ εσάς γιατί επιλέξατε να είστε αυτή που είστε;
Τι όφελος έχετε από αυτό που είστε;

 

Ακριβώς αυτό...

 

Και αυτό....

 

Ο φετιχιστής της υποταγής θέτει όρια. Ο υποτακτικός όχι. Υποταγή με όρια παύει να είναι υποταγή.

 

Δεν ήθελα να πλατειάζω, ήδη έχω κουράσει με τα σεντόνια μου! 

 

Εξαρτάται τα όρια... Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα