Στον αστερισμό του Καρκίνου

Γύρισε το κλειδί μηχανικά στην μίζα το
μυαλό της δεν είχε ακολουθήσει το πρωινό ξύπνημα " Μα τι ήπια τόσο πολύ, δουλεύω γαμωτο!" αυτόματα ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της, είχε περάσει σχεδόν άψογα εχθές το βράδυ.
Ανάβει τσιγάρο, μια γουλιά καφέ και στο ράδιο έπαιζε το Ταξιδιάρα Ψυχή από Τρύπες.

Γνωριζόντουσαν μια ντουζίνα χρόνια με τον Τοξότη, λίγο μεγαλύτερος της είχαν περάσει από όλες τις φάσεις που μπορούν να διανύσουν οι ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις.
Από συμμαθητές σε διπλανά σχολεία, εκείνος από το ΤΕΕ το κλασσικό κακό παιδί με την καλή καρδιά.
Την καταλάβαινε σαν φίλος, την πηδούσε σαν εραστής και ήτανε ξεκάθαρη η μεταξύ τους σχέση.
Περνάμε καλά και περνούσανε.

Τις σκέψεις της τις διέκοψαν το χτύπημα του τηλεφώνου, συνομίλησε για λίγο είχε ξεχάσει παντελώς ότι το βράδυ ήτανε καλεσμένη σε ένα μπαράκι στο κέντρο.
Μία φίλη της είχε πάρει το μεταπτυχιακό της και θα το γιορτάζανε.

Οι ώρες στη δουλειά κύλησαν γρήγορα, στο δρόμο για το σπίτι σκεφτόταν ότι ευτυχώς που είχε κάνει τα ψώνια της εβδομάδας από το super market κ έπρεπε μόνο να σταματήσει να πάρει δώρο για την φιλενάδα.
Επέλεξε έναν κομψό χαρτοφύλακα
" Νομίζω θα την εξυπηρετεί για τη δουλειά της" ζήτησε και κάρτα αλλαγής καλού κακού.

Μαγείρεψε κάτι στα γρήγορα, έκανε κ ένα ντουζ κ ώρα για ύπνο.
Κατά τις 19:00 είχε πιεί και τον καφέ της κ ήτανε έτοιμη για μπάνιο.
Με την πετσέτα στο κεφάλι κοιτούσε το είδωλο της στον ολόσωμο καθρέφτη.
Ήτανε ψηλή γύρω στο 1,75 με σγουρά ξανθά μαλλιά που έφταναν στο ύψος των ώμων, καστανά μάτια και λευκή επιδερμίδα.
Μεσαίο μέγεθος στήθους με μεγάλες ρώγες, λίγο κοιλίτσα, γυμνασμένα γεμάτα πόδια και με στητό κώλο.

Άρχισαν να τις έρχονται εικόνες από τα χθεσινοβραδινά και το μουνί της υγράνθηκε κ άρχισε να πάλλεται.
Πέταξε την πετσέτα στο πάτωμα, τα μαλλιά της έπεσαν στους ώμους και γυμνή ξάπλωσε στο κρεββάτι.
Τσιμπούσε και τραβούσε τις ρώγες της μέχρι που άρχισαν να τρέχουν υγρά στα μπούτια της, τότε έβαλε 2 δάχτυλα μέσα έξω και ξανά και ξανά..
Η ανάσα της είχε γίνει βαριά και γρήγορη, τα τράβηξε κ έτσι όπως ήτανε υγρά έτριβε δυνατά την κλειτορίδα της που είχε πεταχτεί κ ήταν εκεί έτοιμη να της προσφέρει έναν εκτονωτικό οργασμό που δεν άργησε να έρθει.
Κατακόκκινη, ιδρωμένη και χυμένη και λίγο χαμένη πέφτει το βλέμμα της στο ρολόι 20:20 " Φτου γαμώτο! Θα αργήσω!"

Φόρεσε ένα μαύρο παντελόνι, μια μπλε μπλούζα και τις μαύρες δερμάτινες γόβες της. Λίγο μάσκαρα, κόκκινο κραγιόν και τα μαλλιά κλασσικά φουντωτά με δαχτυλίδια να πλαισιώνουν το πρόσωπό της.

Η βραδιά κυλούσε μέσα σε ένα εορταστικό χαρούμενο κλίμα με αστεία, πειράγματα και ενδιαφέρουσες συζητήσεις.
Το κρασί που έπινε Mount Ara sauvignon '17 δεν του φαινόταν ότι θα της έκανε τέτοιο κεφάλι, ευτυχώς το σπίτι της ήτανε κοντά και μπορούσε να πάει και με τα πόδια.

Μήνυμα στο κινητό από τον Τοξότη
<< Τι κάνεις καυλιάρα μου; Να περάσω απόψε από το σπίτι σου; >>

Σηκώνει το κεφάλι, χαμογελάει κ εκείνη τη στιγμή Τον βλέπει, την έχει καρφώσει με το βλέμμα Του, πίνει από το ποτό Του ενώ εξακολουθεί να την κοιτάει και φέρνει το τσιγάρο στα χείλη Του.
Ο χρόνος έπαψε να υπάρχει σαν να πάγωσε, δεν άκουγε τίποτα ούτε μουσική ούτε τις συζητήσεις γύρω της.
Ξέχασε και το μήνυμα που είχε λάβει.
Ένα ζευγάρι μαύρα μάτια την καθήλωσαν, το βλέμμα Του ήτανε σαν να την τρυπούσε κ έβλεπε όλο της το είναι.
Όλα κινούνταν πιο αργά και στον χώρο βρισκόντουσαν μόνο Εκείνος κ αυτή..

--Συνεχίζεται--

 

Η καρδιά της χτυπούσε ακανόνιστα, αμηχανία την κυρίευσε και χαμήλωσε μεμιάς το βλέμμα "Τώρα τι ήτανε αυτό; Γιατί κομπλάρεις έτσι;"
Τον ξανά κοιτάζει και εντελώς ξεδιάντροπα της κάνει νεύμα με το ένα δάχτυλο έλα εδώ, σαν υπνωτισμένη υπάκουσε και πηγαίνει προς το μέρος Του "Τι κάνεις;! Γύρνα στο τραπέζι σου!!" παρ'όλες τις σκέψεις της συνεχίζει να Τον πλησιάζει.
- Καλησπέρα
- ....
- Καλησπέρα, σου έφαγε η γάτα τη γλώσσα;
- Εε... Ναι.. Δηλαδή όχι!.... Καλησπέρα δηλαδή! Δεν.. Δεν ήμουν σίγουρη ότι έκανες νόημα σε μένα και...
- Σε εσένα το έκανα
- Μάλιστα... Έτσι κάνεις εσύ στον κόσμο νοήματα;
- Εσύ έτσι αντιδράς όταν σου κάνουν νοήματα;
- Πώς δηλαδή;
- Σαν σκυλάκι που το καλούνε;
- Ορίστε;!
- Καλό είναι αυτό βέβαια!

Πρίν προλάβει να απαντήσει ήρθε η φίλη της που είχε διοργανώσει την σημερινή βραδιά.
- Βλέπω γνωριστήκατε, με τον Κυριάκο ήμασταν συμμαθητές στο σχολείο.
-...
- Κατερίνα άκουσες τι σου είπα;

Όχι βέβαια δεν άκουσε πρίν λίγες στιγμές είχε κολακευτει τρομερά που ένας τόσο γοητευτικός άντρας την κοιτούσε και την αμέσως επόμενη στιγμή την προσέβαλε και δεν έφτανε αυτό της άρεσε κ από πάνω που της το έκανε.
- Ε ναι βέβαια, πώς τα περνάς φιλενάδα;
- Μία χαρά εσείς πώς τα περνάτε;

Το επόμενο μισάωρο κύλησε ανταλλάσοντας κουβέντες για το μεταπτυχιακό της φίλης τους και για τα μελλοντικά της σχέδια.
Τον παρατηρούσε όλο αυτό το διάστημα, πώς μιλούσε, τη στάση του σώματος Του, πώς έπινε το ποτό Του και της άρεσε ολοένα και περισσότερο.

- Σας αφήνω να τα πείτε και ξανά έρχομαι.

Φεύγοντας της έκλεισε το μάτι η φίλη της.

- Λοιπόν σου αρέσει αυτό που βλέπεις Κατερίνα;
- Τι εννοείς;
- Έλα τώρα σε είδα πώς με παρατηρούσες από πάνω μέχρι κάτω όσο συζητούσαμε μόνο ακτίνες Χ δεν με πέρασες.

Διστάζει και για λίγο το σκέφτεται να το αρνηθεί αλλά αναρωτιέται " Και γιατί όχι; Τι έγινε;"

- Είσαι ωραίος άντρας αν και λίγο αγενής, μου αρέσεις.
- Γιατί αγενής;
- Ε να αυτό που είπες προηγουμένως ότι αντέδρασα σαν σκυλάκι...
- Εκτός από παρατηρητική είσαι κ εύθικτη...

"Έχει θράσος, σήκω και φύγε!"

- Σε νευριάζω Κατερίνα;
- Οχι ιδιαίτερα..
- Επειδή πρέπει να φύγω..
- Από τώρα;
- Μην με διακόπτεις σε παρακαλώ όταν μιλάω, ναι από τώρα έχω επαγγελματικό ταξίδι αύριο. Θα ήθελες να μου δώσεις το κινητό σου;

" Συγγνώμη τι σου είπε;! Μην με διακόπτεις;! Ααα δεν είμαστε καλά, μη δώσεις τίποτα!!!"

Όχι μόνο το έδωσε αλλά και ξενέρωσε που δεν πέρασε περισσότερο χρόνο μαζί Του.

Η βραδιά κύλησε ευχάριστα μεν αλλά έχασε την λάμψη της όταν έφυγε Εκείνος.
Τελικά επέστρεψε με τα πόδια σπίτι της κ έκανε και μια στάση για καυτό κουλούρι που το μοιράστηκε με τα περιστέρια στην πλατεία.
Είχε ξημερώσει από ώρα και η σκέψη της παρέμενε σε Εκείνον, δεν την είχαν ξανά προσεγγίσει με τέτοιο τρόπο και αυτό την ιντρίγκαρε πολύ.

Οι μέρες κυλούσαν στη γνωστή ρουτίνα που άλλοτε ήτανε αγαπημένη, τώρα όμως περίμενε μήνυμα Του.
Δουλειά, βόλτες με φίλους και όμορφες στιγμές με το Τοξότη. Απογοητευμένη κοιτούσε το κινητό χωρίς όμως να λαμβάνει το ποθητό μήνυμα κ εκεί που πλέον είχε απογοητευτεί, το έλαβε!

" Καλησπέρα δεσποινίς, θα πίναμε καφέ το Σάββατο το απόγευμα;"

Αναλογιστηκε
" Straight to the point, Του το αναγνωρίζω"

" Γειά σου Κυριάκο! Ναι να πίναμε έναν καφέ, γιατί όχι;"

" Ωραία λοιπόν, στις 18:00 να είσαι στην τάδε καφετέρια στο Μοναστηράκι να φοράς φόρεμα και ψηλοτάκουνα παπούτσια.
Καλό βράδυ να έχεις."

" Αν δεν φοράω φόρεμα να μην έρθω; "

Πέρασαν μία, δύο ώρες έφτασε το Σάββατο κ απάντηση δεν είχε λάβει.
Ήθελε πολύ να Τον δει κ ο εγωισμός έμπαινε μπροστά στο να φορέσει ένα φόρεμα κατά παραγγελία.
Επίσης δεν τις άρεσαν τα έβρισκε μη πρακτικά κ ένιωθε άβολα μέσα σε αυτά.
Τελικά επέλεξε ένα μαύρο σχετικά κοντό φόρεμα και ένα ζευγάρι μπότες με λίγο τακούνι.
Στις 18:00 ακριβώς ήτανε έξω από την καφετέρια που της είχε υποδείξει.

--Συνεχίζεται--

 

πολυ όμορφη αφήγηση....
απλά... ανπομονώ για την συνέχεια....

 

Γράφεις πολύ όμορφα, θέλουμε συνέχεια   

 

Προχωράει μέσα στην καφετέρια και Τον αναζητάει με το βλέμμα της, είναι γεμάτη κόσμο και δεν Τον βλέπει πουθενά.
'' Έχε γούστο να με στήσει.''
Πηγαίνει δεξιά προχωράει προς το βάθος, Τον έψαξε σε όλο το μαγαζί δύο φορές και βγήκε έξω ανήσυχη.
'' Όχι δεν θα στείλω μήνυμα θα περιμένω και αν είναι θα φύγω.''
Μετά από 10' ξανά μπήκε μέσα έριξε μια ματιά ακόμα και αφού ήταν τρομερά εκνευρισμένη Τον ακούει από πίσω της.

- Μάλλον σου χρειάζονται γυαλιά δεσποινίς.

Τα συναισθήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο σχεδόν αστραπιαία ξάφνιασμα, θυμός, χαρά, αμηχανία, θυμός, ντροπή, έξαψη. Έχει κοκκινίσει και είναι και ιδρωμένη με όλα αυτά τα πάνω κάτω κ αυτό το φόρεμα δεν λέει να παραμείνει στη θέση του όλο ανεβαίνει, το τραβάει με το χέρι της προς τα κάτω σκέτη ταλαιπωρία. Τον κοιτάζει και Του χαμογελάει πλατιά.

- Γειά σου κ εσένα.
- Πέρασες από μπροστά μου 4 φορές.
- Και γιατί δεν μου μίλησες παρακαλώ;
- Είχε πλάκα να σε βλέπω να πηγαίνεις πέρα δώθε και με αυτό το ύφος στο πρόσωπό σου μπορώ να πω πως με διασκέδασες.

Έμεινε άναυδη. Δεν πίστευε τι άκουγαν τα αυτιά της κ αυτό το ύφος Του την είχε θυμώσει όχι όχι την είχε πικάρει πάρα πολύ.

- Έλα να καθίσουμε αρκετή ώρα με έστησες.

Τον ακολούθησε και επεξεργαζόταν τι της έλεγε.
'' Μα τι λέει στην ώρα μου ήρθα! Γιατί δεν μου μίλησε αφού πέρασα από μπροστά Του.''
Κάθεται σε μία πολυθρόνα απέναντι από εκεί που είχε τοποθετήσει τα πράγματά Του.

- Σήκω εκεί κάθομαι εγώ.
- Μα..Εεε..

Ταυτόχρονα έχει σηκωθεί και έχει ξανά καθίσει, δεν ξέρει πως να συμπεριφερθεί.

- Σήκω και κάθισε στην αριστερή μεριά του καναπέ.

Τον κοιτάζει απορημένη και ο εκνευρισμός της στις σκιές θέριευε. Στέκεται μπροστά στον καναπέ.

- Από την αριστερή μεριά όπως βλέπω τον καναπέ εγώ ή όπως βλέπεις τον καναπέ εσύ;

Γελάει με ένα ύφος λες και την κοροϊδεύει αλλά το βλέπει στα μάτια Του, Του αρέσει.

'' Μα τι Του αρέσει πια; Δεν έχω ιδέα!!''

- Πάντα όπως βλέπω εγώ δεσποινίς, κάθισε. Τώρα!

Κάθεται και ξεχνάει να βγάλει την καπαρντίνα της και κρατάει από νευρικότητα τη τσάντα της. Τον κοιτάζει ενώ στρίβει το τσιγάρο Του έρχεται η σερβιτόρα Τον σερβίρει και την κοιτάζει. Παραγγέλνει καφέ και συνεχίζει να Τον παρατηρεί. Της αρέσει αυτό που βλέπει, προσεγμένο ντύσιμο, περιποιημένο μούσι και ναι είναι φρεσκοκουρεμένος. Δεν μιλάει κανένας τους, η σερβιτόρα έρχεται ξανά με τον καφέ της και στρίβει κ εκείνη τσιγάρο. Δεν την έχει κοιτάξει ούτε μια φορά. Ξεροβήχει Τον κοιτάει επίμονα. Ανάβει το τσιγάρο της. Αρχίζει και ιδρώνει, έχει ζέστη εδώ μέσα και κάνει πως πάει να σηκωθεί.

- Φεύγεις;

Σταματάει την κίνηση της.

- Ε όχι.
- Τότε γιατί σηκώθηκες;

Έγινε μία μίνι έκρηξη μέσα της.

- Μπορείς να μου πεις τι συμπεριφορά είναι αυτή; Σε έψαχνα τόση ώρα με είδες και δεν μου μίλησες, με προσβάλλεις και δεν μου μιλάς και καθόλου και μην ξεχάσω το σήκω εκεί κάθομαι εγώ. Μα τα πράγματα σου τα έχεις απλωμένα εδώ που μου είπες να κάτσω και δεν τα έχεις μαζέψει και τι να πω!! Τι συμπεριφορά είναι αυτή μου λες;

Την κοιτάζει ατάραχος, τραβάει άλλη μια τζούρα και της χαμογελάει.

- Θέλεις να φύγεις;
- Δεν είπα αυτό.
- Απάντησε μου, θέλεις να φύγεις;
- Όχι, απάντησε μου κ εσύ.
- Γιατί σηκώθηκες;
- Θέλω να βγάλω την καπαρντίνα μου ζεστάθηκα.

Την κοιτάζει και δεν μιλάει περνάνε 2,3,5,6 λεπτά.

- Δεν ξέρω τι γίνεται και γιατί συμπεριφέρεσαι έτσι, μήπως θέλεις να φύγω; Γιατί το κάνεις αυτό;
- Μείνε εκεί που είσαι, βγάλε τα μανίκια από το πανωφόρι σου και ρίξε το πίσω από την πλάτη σου.

Τον κοιτούσε σαν χάνος για λίγες στιγμές.

- Είσαι κουφή ή θέλεις να με κάνεις να πιστέψω πως είσαι; Κάντο!

Και το έκανε. Σταύρωσε τα πόδια της, Τον είδε να τα κοιτάζει σχεδόν αδιάφορα.

- Έμαθα πως είσαι ελεύθερη κ εγώ ελεύθερος είμαι. Αναρωτιέσαι αν μου αρέσεις ενώ δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η απορία μέσα στο κούφιο κεφάλι σου. Μην με διακόψεις. Αυτό που πρέπει να αναρωτηθείς είναι αν αξίζεις να ασχοληθώ με σένα και αν έχεις την ικανότητα να με ικανοποιείς. Θέλεις να είσαι τυφλή. Δεν βλέπεις μπροστά σου γιατί δεν έχεις μάθεις να κοιτάς. Θέλεις να είσαι κουφή επειδή έχεις μάθει να ακούς μόνο αυτό που θέλεις να ακούσεις. Θέλεις να κάνεις του κεφαλιού σου επειδή είσαι εγωίστρια.

Βγάζει χρήματα τα αφήνει με μαλακό τρόπο πάνω στο τραπέζι σηκώνεται και φεύγοντας στέκεται από πάνω της.

- Μέχρι την άλλη Παρασκευή θα είμαι Αθήνα, στείλε μου μήνυμα την ημέρα που μπορείς.

Κ έφυγε.

--Συνεχίζεται--

 

Κυριακή πρωί είναι στη δουλειά εμφανέστατα απογοητευμένη και ελαφρώς στεναχωρημένη από την εξέλιξη του ραντεβού της μαζί Του
'' Ήταν συμπεριφορά τώρα αυτή; Γιατί να μου μιλήσει έτσι; Κάποιες φορές ναι θέλω να ακούω αυτά που θέλω μόνο. Μα πώς το κατάλαβε; Δεν θα έπρεπε να με ενδιαφέρει αυτό αλλά το γεγονός πως ήταν τόσο αγενής. Μα να σηκωθεί και να φύγει; Τι είναι αυτά; Γιατί Τον σκέφτομαι ακόμα; Άστο πίσω σου και ξέχνα Τον. Αυτό ο τόνος στη φωνή Του κ αυτό το βλέμμα με αναστατώνει. Η φίλη μου, μου είπε πως είναι πολύ καλό παιδί και πως της είπε πως ενδιαφέρεται για μένα. Τι σήμαινε αυτό το αν αξίζεις να ασχοληθώ μαζί σου και αν μπορείς πραγματικά να με ικανοποιήσεις. Εννοείται πως γνωρίζω πως να Τον ικανοποιήσω. Δεν μπορεί να ξέρει πως μπορείς. Με ιντριγκάρει. Θα στείλω. Μπα όχι. Θα στείλω. Όχι. Ναι.''

Δευτέρα απόγευμα έγραφε και έσβηνε το μήνυμα για αρκετή ώρα.
'' Όχι δεν είναι σωστά γραμμένο. Τι σημαίνει σωστά ή λάθος ένα μήνυμα είναι. Να γράψω γειά τι κάνεις και θα μπορούσα τη Τετάρτη το απόγευμα ή αύριο που έχω ρεπό; Είπε να του στείλω την μέρα δεν είπε κάτι άλλο. Αχ με πιάνει πονοκέφαλος. Μεγάλο ζήτημα το κάνεις ενώ δεν είναι.''
Τελικά του έστειλε μόνο την λέξη Τρίτη δεν πρόλαβε να αφήσει το κινητό από τα χέρια της και χτύπησε μήνυμα στο κινητό.
''Πολύ καλά στις 6 να είσαι στο Θησείο έξω από το σταθμό. Θα φοράς ψηλά τακούνια, μαύρο ψιλό διχτυωτό καλσόν, μαύρο φουστάνι πάνω από τα μισά των μηρών σου και την καπαρντίνα σου. Έντονο βάψιμο κόκκινα χείλη, μαύρη-γκρι σκιά, μολύβι και eyeliner και κόκκινα νύχια χέρια πόδια.''
Το διάβασε 2 φορές την πρώτη νευρίασε τη δεύτερη της άρεσε παραπάνω από όσο θα έπρεπε...

Τρίτη πρωί
Έκανε δουλειές και το μυαλό της έτρεχε στο μήνυμά Του.
'' Κ αν δεν βάλω ψηλοτάκουνα και τι έγινε; Απόγευμα θα είναι και θα ντυθώ λες και θα πάω στα μπουζούκια;''

Στις 6 η ώρα ήταν έξω από το σταθμό του Θησείου την περίμενε εκεί.
-Καλησπέρα δεσποινίς.
- Καλησπέρα, τι κάνεις;
- Τι κάνεις;
- Καλά είμαι εσύ;
- Πάμε προς τα εδώ.

Έφτασαν στο Κολωνάκι με τα πόδια και κάθισαν σε ένα πολύ ωραίο μαγαζί, σε όλη τη διαδρομή της μιλούσε της συστηνόταν της παρουσίαζε τον εαυτό Του και τη ζωή Του. Αν τους έβλεπε κανείς θα έλεγε πως ήταν ένας μονόλογος που δεν ενδιαφερόταν ο αφηγητής του αν τον άκουγε ή τον παρακολουθούσε το κοινό του. Κάθε φορά που προσπάθησε να Τον ρωτήσει κάτι ή να πει τη γνώμη της για κάτι άλλο ήταν λες και δεν την άκουγε παρά συνέχιζε να μιλάει και να προχωράει. Παρήγγειλαν τα ποτά τους και την παρατηρούσε από πάνω μέχρι κάτω.

- Σου πάνε τα φουστάνια και το βαρύ βάψιμο.
- Σε ευχαριστώ.

Συνομίλησαν για πολλές ώρες δεν έκανε καμία κίνηση να την αγγίξει ούτε καν τυχαία. Όσο προχωρούσε η κουβέντα είπε εκείνη.

- Θα έλεγα πως είμαι ανοιχτόμυαλος άνθρωπος και μου αρέσει να δοκιμάζω αλλά και να πειραματίζομαι.
- Πόσο ανοιχτόμυαλη θα έλεγες πως είσαι;
- Πολύ θα έλεγα και αρκετά συζητήσιμη.
- Ενδιαφέρον ακούγεται μα είναι και αληθινό ή μια καλή προβολή της βιτρίνας σου;

Έφυγαν από το μαγαζί και της λέει.

- Κάπου εδώ θα σε αφήσω να έχεις μία όμορφη βραδιά.
- Έτσι απότομα; Έκανα κάτι;
- Είχα σκοπό να συνεχίσουμε πηγαίνοντας στον Λυκαβηττό να δούμε τη θέα και μετά να σε επιστρέψω στο σπίτι σου αλλά δεν έβαλες τα τακούνια σου.
- Περπατήσαμε τόσο πολύ αν φορούσα τακούνια δεν θα μπορούσα να κάνω όλη αυτή τη διαδρομή.
- Αν τα είχες φορέσει δεν ξέρεις τι θα ακολουθούσε μετά.
- Αυτό τώρα τι σημαίνει μου λες;
- Καλό βράδυ.
Της γυρίζει την πλάτη και απομακρύνεται, Τον πλησιάζει Τον πιάνει από το μπράτσο. Την κοιτάζει και μετά κοιτάζει το χέρι της. Το τραβάει ένιωσε πως την έκαψε η ματιά Του και Του λέει.
- Συγγνώμη,
- Για ποιό από όλα;
- ..εε..για..
- Σκέψου πριν μου απαντήσεις.
- Συγγνώμη που δεν έβαλα τακούνια και
- Αυτό μου φτάνει. Καληνύχτα.
- Σε παρακαλώ μην λήξουμε έτσι αυτή τη βραδιά πέρασα τόσο όμορφα μαζί σου.
-...
- Έλα να συνεχίσουμε να πιούμε ένα ποτό ακόμα.
- Ζήτα μου συγγνώμη ξανά.
- Συγγνώμη.
- Θέλεις να σε συγχωρήσω πραγματικά;
- Εεε ναι.
- Ακολούθησέ με.

Το αμάξι κινήθηκε προς τον περιφερειακό του Λυκαβηττού έκαναν μία στάση και της είπε να πάρει 2 μπίρες από το περίπτερο.
Έφτασαν. Έσβησε την μίζα.

- Δώσε μου την μπύρα μου. Σου είπα να πάρεις τη δική σου; Βγάλε το καλσόν σου και πήγαινε στο πίσω κάθισμα. Μην ανησυχείς δεν θα σε πηδήξω.

Κατακοκκίνισε και την έπιασε έξαψη. Τον περίμενε. Κάπνισε ήπιε λίγο ακόμα και πήγε κ αυτός στο πίσω κάθισμα.

- Ξάπλωσε πάνω στα πόδια μου, τούρλωσε τον κώλο σου. Μην με κοιτάς και κάντο ή απλά πες θέλω να είμαι μία τυφλή, κουφή και ξεροκέφαλη εγωίστρια.

Το έκανε ξάπλωσε πάνω Του. Της ανασήκωσε το φουστάνι μέχρι την μέση και για λίγα δευτερόλεπτα χάζεψε τον κώλο της και το μαύρο στρινγκ που φορούσε.

- Σε κάθε σφαλιάρα θα λες δυνατά συγγνώμη.

--Συνεχίζεται--

 

Μπήκε σπίτι της μουδιασμένη. Τι εξέλιξη ήταν κ αυτή; Έκαιγαν τα κωλομέρια της. Είχαν γίνει ανάγλυφα και αυτά και κάποια σημεία στο πίσω μέρος από τα μπούτια της. Και ήταν υγρή τόσο πολύ υγρή, ξάπλωσε, χαϊδεύτηκε και τελείωσε πολύ δυνατά.

Την επόμενη μέρα της έστειλε ξανά μήνυμα.
'' Στις 9 να είσαι έξω από το σταθμό του Θησείου με 12ποντα τακούνια με τζιν, μπλούζα με βαθύ ντεκολτέ και έντονα βαμμένη τα μαλλιά πιασμένα πάνω.''

Στις 9 ήταν έξω από το σταθμό.
- Καλώς την.
- Καλησπέρα.
- Παρακαλώ.

Και της έτεινε το μπράτσο Του. Κατευθύνθηκαν προς την πιάτσα των ταξί και πήγαν στην Πειραϊκή για μπύρα.

Συζήτησαν πολύ ήταν πιο διαχυτικός στον λόγο μαζί της και την φλέρταρε με έναν τρόπο που την γοήτευε. Της μίλησε για τη σκοπιά Του γύρω από τον ερωτισμό και πως θα ήθελε μαζί της να μοιραστεί τέτοιες συγκινήσεις. Την ενθουσίασε. Μέσα στα λόγια Του έβρισκε πολλά κοινά σημεία από δικές της κρυφές φαντασιώσεις, σχεδόν κρεμόταν από τα χείλια Του και ήταν τόσο υγρή και Εκείνος τόσο γοητευτικός και σέξι.

- Θα ήθελα να τα σκεφτείς όλα αυτά και να μου στείλεις τι δεν θέλεις να κάνεις και να σου κάνουν.
- Μπορώ να σου τα πω τώρα.

Την αγριοκοίταξε και ξεροκατάπιε.

- Θα τα σκεφτώ και θα σου στείλω.
- Όμορφα.

Την άφησε σπίτι της και την φίλησε στο στόμα μόνο λίγο πριν κατέβει από το αμάξι.
'' Έχει το τρόπο Του. Μα συζητούσαμε τόσες ώρες για όλα αυτά και τίποτα καμία κίνηση. Δεν βιάζεται. Καλό σημάδι είναι αυτό.''

Πέμπτη πρωί
Κάθισε να γράψει αυτό που της ζήτησε δεν το έστειλε δεν ήταν σίγουρη αν το είχε σκεφτεί καλά. Ήταν απογευματινή σήμερα και όταν σχόλασε πια το ολοκλήρωσε και το έστειλε.
Η απάντηση που έλαβε δεν ήξερε αν την έκανε περισσότερο να ντραπεί, να προβληματιστεί, να φοβηθεί ίσως ή να κολαστεί όσο δεν πάει. Το μήνυμα τελείωνε με τη φράση '' Δέχεσαι;'' Θα ήταν ξανά στην Αθήνα σε λίγες μέρες και είχε όλο το χρόνο μπροστά της να επεξεργαστεί το μήνυμά Του και αναλόγως να πράξει.

2 εβδομάδες μετά

Στέκεται γυμνή μπροστά στον ολόσωμο καθρέφτη του δωματίου της. Κοιτάζει τα μονοπάτια που δημιούργησε πάνω στο κορμί της κατά τόπους είναι μαύρα αλλού είναι μωβ. Η πλάτη της έγινε καμβάς στα χέρια του, ζωγράφισε πάνω της. Κάτι αναδύεται. Κάτι χορεύει μέσα της.Κάτι που υπήρχε πριν υπάρξει κάτι γεννήθηκε ή ίσως κάτι να πέθανε. Κάτι έδωσε τη θέση του σε κάτι άλλο. Από το δαιδαλώδες βύθισμα των σκέψεών της την έβγαλε ο ήχος από το μήνυμα στο κινητό της.

'' Μωρό μου πού χάθηκες; Είσαι καλά;" Ο Τοξότης της την έψαχνε τις τελευταίες μέρες.
'' Όλα καλά θα επικοινωνήσω εγώ μαζί σου.''

Φοράει μία φόρμα και βγαίνει για περπάτημα, τα βήματά της την οδήγησαν στην αγαπημένη πεζογέφυρα. Κάθεται και ατενίζει και χορεύουν μπροστά στα μάτια της οι αναμνήσεις.


Ακινητοποίηση
Το κεφάλι ακουμπάει στο σεντόνι, κολάρο είναι περασμένο στον λαιμό της και μία αλυσίδα διατρέχει το στέρνο της, την κοιλιά της και καταλήγει στους αστραγάλους της όπου συναντά δύο δέστρες. Τα χέρια της είναι δεμένα πίσω από την πλάτη με δερμάτινες χειροπέδες. Δεν τη σφίγγουν ούτε στον λαιμό ούτε στους αστραγάλους ούτε στα χέρια μα δεν είναι και χαλαρά δεμένη.

Πόνος
Το πρώτο άγγιγμα ήταν από το χέρι Του το τρίτο ήταν από τη ζώνη. Το πέμπτο ήταν από το χέρι του το όγδοο από τη ζώνη. Το δωδέκατο ήταν από το χέρι Του, το δέκατο έβδομο από τη ζώνη. Το εικοστό τρίτο ήταν από το χέρι Του, το εικοστό τέταρτο από τη ζώνη. Το τριακοστό πρώτο ήταν από το crop το τεσσαρακοστό πρώτο ήταν από την ζώνη. Στο πεντηκοστό ξέσπασε σε κλάματα και άρχισαν να μπερδεύονται οι αριθμοί. Έσπασε σε μικρά μικρά κομμάτια. Στο εξηκοστό σταμάτησαν όλα.

Γαλήνη-Ένταση, Ρευστός χρόνος-Συμπαγής στιγμή, Βάσανο-Ικανοποίηση

Του έδωσα το χέρι μου.
Το έπιασε και με περπάτησε.
Το κράτησα δυνατά και έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου.

--Συνεχίζεται--

 

Οι επόμενοι 8 μήνες που ακολούθησαν ήταν ένα συνονθύλευμα εκπλήρωσης φαντασιώσεων και εξερεύνηση νέου ερωτικού ορίζοντα για εκείνη και μοίρασμα εμπειρίας για Εκείνον. Συζητήσεις επί συζητήσεων, βόλτες, είχαν οργώσει την μισή Αθήνα.
Υπήρχε όμως ένα μεγάλο αλλά, ο Καρκίνος της ήταν πολυγαμικός. Δεν είχε συζητηθεί πότε ανοιχτά στο μεταξύ τους αν είχαν ή όχι σχέση. Όσο ήταν μαζί συμπεριφερόντουσαν ως ζευγάρι, η επικοινωνία από μηνύματα ή ακόμα και η τηλεφωνική κινούνταν μεταξύ φιλικού και κάποιες φορές της θύμιζε επαγγελματική επικοινωνία. Είχε βολευτεί και εκείνη, όταν δεν μπορούσε Εκείνος βρισκόταν με τον Τοξότη.

Ένα απόγευμα τρωγόταν με τα ρούχα της.
'' Έχω να Τον δω κοντά ένα μήνα. Στέλνει όμως μηνύματα. Ναι όμως έχουμε να βρεθούμε τόσο καιρό. Στείλε μήνυμα μήπως επέστρεψε. Όχι πάλι δεν θα στείλω. Τελικά το βράδυ θα βγεις με τον Τοξότη; Δεν έχω όρεξη αλλά δεν θέλω να μείνω σπίτι. Πφφ πάλι με τα ίδια άτομα θα έχει κανονίσει. Δεν θέλω όμως να μείνω σπίτι.''

Φόρεσε ένα καινούριο μαύρο φόρεμα εξώπλατο, μπεζ καλσόν και ψηλά μποτάκια. Βάφτηκε έντονα, μάζεψε τα μαλλιά της πάνω διακόσμησε τα αυτιά της με δύο μεγάλους ασημένιους κρίκους.

- Χαίρομαι πολύ που ήρθες.
Απλά του χαμογέλασε, του χάιδεψε το μάγουλο και τον φίλησε απαλά στα χείλη. Χόρεψαν, ήπιαν και γέλασαν.

- Πάντα περνάω όμορφα μαζί σου όταν βγαίνουμε έξω.
- Είμαστε δυνατό δίδυμο.
- Χαχαχα μου άρεσε αυτό!
Την έπιασε από την μέση την κόλλησε πάνω του και της έδωσε ένα φιλί βαθύ, αργό και υγρό.
Όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή λένε...
Την ώρα που τον αγκάλιασε, Τον είδε. Πάγωσε. Στέγνωσε το στόμα της. Τα μάτια της γούρλωσαν. Αποτραβήχτηκε από τη σφιχτή αγκαλιά και ήπιε από το ποτό της. Σήκωσε το βλέμμα. Ακόμα την κοιτούσε. Φίδια την έζωναν. Τον κοιτάζει λίγο καλύτερα και της χαμογελούσε. Ήταν ήρεμος. Την έτρωγε με τα μάτια Του. Είχε καιρό να την κοιτάξει με αυτό το βλέμμα.
Της έκανε νόημα χαμογελαστός να κοιτάξει το κινητό της. Της είχε στείλει μήνυμα 40 λεπτά πριν!!!!!! Τόσο ώρα την έβλεπε να κουνιέται, να φλερτάρει και να παίζει με κάποιον άλλον.
'' Καύλα είσαι. Με έχεις τρελάνει.''
Τρέμουν τα χέρια της και δεν καταλαβαίνει τι διαβάζει. Χτυπάει δεύτερο μήνυμα.
'' Σε 10 λεπτά να είσαι έξω. Περίμενέ με.''
Δεν τολμάει να Τον κοιτάξει. Πανικός. Ναι πανικός την κατέβαλλε.
- Μωρό όλα καλά;
- Ναι ναι μια χαρά.
- Σίγουρα;
- Ναι με πείραξε το αλκοόλ.
- Θέλεις να φύγουμε;
- Μπορεί να φύγω εγώ δεν ξέρω.
- Θα σε πάω σπίτι σου.
- Δεν χρειάζεται μείνε με τα παιδιά.
- Είσαι σίγουρη;
- Ναι όμορφε μου μην ανησυχείς.

Μάζεψα τα πράγματα της, καλά καλά δεν έβαλε το παλτό της και πέρασε από δίπλα Του δεν τόλμησε να Τον κοιτάξει. Βγήκε έξω. Δεν ήθελε να μείνει. Δεν ήθελε ούτε να φύγει. Δεν ήθελε να βγει έξω Εκείνος. Ήθελε σαν τρελή να βγει. Είχε να Τον δει τόσο καιρό. Μα τι της έστειλε πω είναι καύλα; Μήπως δεν διάβασε καλά;
''Και τώρα τι κάνω;''
Τον περίμενε 20' μέσα στο κρύο.

--Συνεχίζεται--

 

Η Ιστορία Πίσω Από Την Ιστορία

Στο μπαρ
''Τώρα δηλαδή αισθάνεσαι καλά που τον παίζεις έτσι;''
''Πάψε εσύ.''
''Δεν είναι σωστό.''
''Φύγε!''
''Αισθάνεσαι καλά μωρό μου;''
''Ναι με ανεβάζει που τον τρελαίνω.''
''Δες πόσο σκληρός και όρθιος είναι.''
''Αχααα  ''
''Το έχεις πάει σε άλλο επίπεδο.''
''Από τότε που έμπλεξα με τον Καρκίνο αισθάνομαι πιο σεξουαλική.''
''Πάντα ήσουν και καυλιάρα και αισθησιακή.''
''Λες ε;''
''Ναι απλά είχες χάσει τον εαυτό σου με τον..''
''Κόφτο!''
''Αλήθεια λέω.''
''Πωωω ευχαριστώ πολύ για το ξενέρωμα.''
''Πιες από το ποτό σου και κοίτα τον!''

- Τι σκέφτεται το καυλάκι μου;
- Τίποτα.
- Κάποια λέει ψε-μα-τα
- Μμμ μπορεί και να λέω!
- Έλα πες μου.
- Σκύψε να σου πω στο αυτί...
- Γουστάρεις παιχνιδάκια ε;
- Αμέεεε!

Λίγες ώρες αργότερα έχουν πιει πολύ το κέφι έχει ανάψει και έχει τάξει με το τρόπο της λαγούς με πετραχήλια για τη συνέχεια της βραδιάς.
Βλέποντάς Τον.
Πάγωσε το αίμα της.

''Τι κάνει αυτός εδώ;!!''
''ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΑΙΧΤΗΚΕ!''
''Θα γίνει κάνα σκηνικό τώρα κ ο Τοξότης είναι θερμοκέφαλος.''
''Αποκλείεται να κάνει μανούρα ο Καρκίνος δεν είναι το στυλ του.''
'''Τη γάμησες κοριτσάκι.''
''Κ εγώ αυτό πιστεύω.''
''Καραπουταναριο το λιγότερο!''
''Δεν κατάλαβα γιατί;!''
''Είσαι σοβαρή;!''
''Έχετε κάτι; Όταν φεύγει ξέρεις τι κάνει εκεί που πάει;''
''Δεν είναι το θέμα μας αυτό τώρα!''
''Όχι αυτό είναι, ακριβώς αυτό είναι! Κοίτα με και μην πανικοβάλλεσαι!''
''Ναι ναι ναι πες μου.''
'' Μην την ακούς.''

Με ένα στόμα μια φωνή

''ΕΣΥ ΣΚΑΣΕ!''
''Πες μου σε παρακαλώ πες μου.''
''Του έχεις υποσχεθεί τίποτα;''
''Όχι''
''Σε έχει ρωτήσει ποτέ αν υπάρχει άλλος;''
'' Όχι''
'' Εσύ μήπως;''
''Όχι ούτε καν.''
''Τότε;''
''Σωστά, αλλά και πάλι..''

''Ψυχραιμία κάτι σε ρωτάει ο Τοξότης.''

- Τι έπαθες γιατί με έσπρωξες;

Κάνει να γυρίσει προς τα εκεί που κοιτάζω.

- Όχι όχι όχι σε παρακαλώ μην γυρίσεις!

'' Πες του την αλήθεια!''
'' Μην την ακούς!''

- Να ρε συ είναι εδώ ένας που βγαίνω μαζί του.

'' Τι ηλίθια είσαι!!!!! Τι ηλίθια!!!! Θα την μετανιώσεις αυτή την κρίση ειλικρίνειας!!!''

- Γι'αυτό εξαφανιζόσουν ε;!
- Σε εξορκίζω μην κάνεις τίποτα!
- Σαν τι να κάνω δηλαδή;
- Εεεε...Δεν ξέρω...
- Δεν πας καλά μου φαίνεται!
- Συγγνώμη.
- Δεν χρειάζεται.
- ....
- Τα έχετε;
- Όχι.
- Τότε γιατί κάνεις έτσι;
- Αισθάνομαι άβολα.
- Τον γουστάρεις γι'αυτό κάνεις έτσι ενώ αυτός σε έχει για τον πούτσο, απλά πράγματα

Έτσουξε αυτό, κοιτάζει το κινητό της και παθαίνει τρίτο εγκεφαλικό στη σειρά.
'' Δεν βλέπω καλά μου φαίνεται''
Χορεύανε τα γράμματα. Της έχει φύγει και το μεθύσι η προσγείωση ήταν όχι απλά ανώμαλη αλλά και άγαρμπη και χωρίς καμία προειδοποίηση.

- Θα φύγω.
- Δεν χρειάζεται πραγματικά μείνε εαν το θέλεις.
- Όχι όχι δεν θέλω, συγγνώμη.
- Με πείραξε αλλά οκ όλα καλά.
- Συγγνώμη.
- Θέλεις να σε επιστρέψω σπίτι σου;
- Όχι πραγματικά δεν το θέλω καθόλου, σε ευχαριστώ.

''Είσαι μεγάλη πουτάνα!
''Ναι είμαι ποιό το πρόβλημα σου;''
''Αισχρή, ξευτιλισμένη, ρηχή, πουτσόδουλη.''
''Τι θες μου λες????!!!!!''
''Δεν κατάλαβα πού είναι το κακό;''
''Αχ αχ αχ δεν μπορώ αλήθεια τρελαίνομαι τώρα.''
'' Θέλω να μου πεις πού είναι το κακό;;''
''Δεν βλέπω ουσιαστικά κάτι κακό, ούτε κοροϊδία ούτε τίποτα.''
''Περνάς καλά;''
''Ναι.''
''Περνάνε καλά;''
''Έτσι πιστεύω.''
''Ε όχι έτσι πιστεύεις
''Αλλά;''
''Έτσι είναι. Αλλιώς ούτε ο ένας ούτε ο άλλος δεν θα σε γυρεύαν.''
''Ρε συ αισθάνομαι άσχημα.''
''Μα γιατί;''
''Γιατί είσαι μαλακισμένη κ όποιος πατάει σε δύο βάρκες στο τέλος πέφτει μέσα και πνίγεται!''
''Είναι άδικο, γίνεσαι άδικη τώρα!''
''Αν σου ζητήσει κανένας τα ρέστα έτοιμες τις έχεις απαντήσεις, ξεκόλλα τον εγκέφαλο σου!''
''Κότααα! Παραδέξου το λάθος σου και σταμάτα να προσπαθείς να βγεις από πάνω.''
''Μα είμαι από πάνω!!!''
''Ε δεν σε πιστεύω!!!''
''Να με πιστέψεις! Έχεις δώσει το πράσινο φως πολλάκις στον Καρκίνο και κάνει πως δεν βλέπει!''
'''Γιατί το αντιλαμβάνεσαι αυτό που κάνει που μου το τονίζεις κ όλας!!!!????''
''Γιατί έχω οξυδέρκεια!!!''
''Παρτα μην στα χρωστάω!! Το αντιλαμβάνεσαι διότι τον ίδιον μαλακισμένο χαρακτήρα έχετε!''
''Παραδέξου πως τα έχεις βρει σκούρα μαζί του!!''
'' Ούτε καν! Μπορεί σε κάποια σκηνικά...''
''Δεν εννοώ σε αυτά που σου ζητάει! Και ΜΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΘΕΜΑ! FACE THE TRUTH!''
''Δεν καταλαβαίνω...''
''Έχεις απέναντί σου έναν καθρέφτη! Βλέπεις τον εαυτό σου και καταλαβαίνεις πως περνάτε καλά χωρίς να αναιρεί το γεγονός πως ναι σε νοιάζεται, τον ενδιαφέρεις αλλά πάνω από όλα είναι η καύλα και τίποτα άλλο!''
''Δεν είμαι έτσι εγώ!''
''Αααα ναι;''
''ΝΑΙ!''
''Μάζεψε τα κομμάτια σου πρώτα, θρήνησε τον χωρισμό σου και μετά έλα να τα πούμε ξανά!''
''ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ ΤΩΡΑ ΑΥΤΟ?????????!!!!!!!!!!!!!!''
''Έτσι θα καταλήξεις αν δεν δεχτείς να γλείψεις τις πληγές σου, έτσι θα καταλήξεις κ εσύ. Εσύ γιατί μου λες; Και μέχρι πότε θα είσαι δεξιά αριστερά;Ε; Ε; Ε; Δεν μιλάς! Δεν μιλάς γιατί γνωρίζεις πως έχω δίκιο!''
''Δεν είναι ώρα για τέτοιες συζητήσεις! Τι κάνω τώρα μου λες; Να σηκωθώ να φύγω ή να περιμένω να βγει κ αν βγει κ απλά δεν μου κάνει καψόνια.''
''Θα βγει.''
''Έχω ξεπαγιάσει.''
''Λίγο υπομονή ακόμα.''
''Έλα μίλα πες αυτό που σκέφτεσαι.''
''Γιατί για να με μαστιγώσεις πάλι;''
''Ή μίλα ή σκέψου τι θα του πεις.''
''Καλύτερα να μιλήσω. Με πείραξε που δεν τον πείραξε που με είδε με άλλον.''
''Εμένα δεν με πείραξε καθόλου!''
''Α οκ πάμε για δεύτερο γύρο παράνοιας.''
''Τι σου είχε πει στις αρχές; Γιατί έχεις επιλεκτική μνήμη;''
''Ναι θυμάμαι τι μου είχε πει.''
''Άρα; Οτιδήποτε σου έχει πει έως τώρα έτσι ακριβώς είναι τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο. Άρα;''
''Δεν τον έχει πειράξει στα σίγουρα.''
''Αισθάνεσαι ακόμα πιο φθηνή τώρα ε;''
''Αυτό είναι το λιγότερο, συνειδητοποιώ πως ποτέ δεν θα είμαστε μαζί.''
''Θα άντεχες αυτή την κατάσταση μέσα σε μία σχέση;''
''Δεν ξέρω.''
''Δεν θα την άντεχες, ούτε αυτόν θα τον άντεχες.''
''Εσύ σε αντέχεις;''
''Ναι.''
'' Όχι.''
''Κάποιες φορές.''
''Με άντεχε κανείς άραγε;''
''Ναι.''
''Όχι.''
''Δεν άντεχες αυτόν που σε άντεχε.''
''Δεν άντεχε αυτόν που την άντεχε όσο την χειραγωγούσε να τα λέμε ως έχουν.''
''Άαααασχεταααααααα τελείως.''
''Έτσι είναι.''
''Το έχουμε συζητήσει αγαπητές μου πολλάκις! Αν παρέμενα κάποια στιγμή θα τον κεράτωνα κ αυτή η στιγμή θα ερχόταν από τον Καρκίνο standar!''
''Κ αν δεν ήταν αυτός θα ήταν κάποιος άλλος.''
''Μήπως τελικά ψάχνεις κάποιον να σε βάλει από κάτω;''
''Κάποιον που να μπορεί να με κρατάει κάτω.''
''Κ αυτός είναι ο Καρκίνος.''
''Προς το παρόν.''
''Ναι είναι.''
''Προς το παρόν...''

--Συνεχίζεται--

 

" Έρχεται!! Ωχ ωχ ωχ! Και τώρα;!Ψυχραιμία! Ηρέμησε τώρα έγινε!"

Τον παρατηρεί όπως την πλησιάζει, κομψός και γοητευτικός όπως πάντα. Φοράει ένα στενό τζιν, μαύρο πουκάμισο, μποτάκια και το γκρι παλτό που τόσο του πάει.
Αν υπάρχει μία λέξη που μπορεί να περιγράψει ακριβώς πώς ένιωθε, αυτή είναι: τρομοκρατημένη
Την κοιτάζει σοβαρός σοβαρός εκείνη χαμογέλασε, τουλάχιστον έτσι νόμιζε. Περισσότερο με γκριμάτσα έμοιαζε παρά με χαμόγελο. Έβαλε τα χέρια Του πάνω στα μπράτσα της και της τα έτριψε.

- Πρέπει να έχεις ξεπαγιασει! Έχει παγωνιά απόψε.
-...

Της έπιασε το μπράτσο και ξεκίνησαν να προχωράνε. Εκείνη περπατούσε μηχανικά, ούτε το κρύο ένιωθε ούτε έβλεπε τριγύρω της. Είχε ιδρώσει, το στομάχι της είχε δεθεί κόμπος και η καρδιά της χτυπούσε πάρα πολύ γρήγορα.

- Από εδώ έχω παρκάρει, ξέρεις πόση ώρα έψαχνα για να παρκάρω;
-...

Κοντοστέκεται, την κοιτάζει και τη σπρώχνει χωρίς να αφήσει την λαβή γύρω από το μπράτσο της.

- Εεε σου μιλάω, με παρακολουθείς;
- Ναι Κυριάκο μου σε ακούω.
- Ξέρω ξέρω ήθελες να μείνεις με την παρέα σου αλλά έχω να σε δω τόσο καιρό και λειτούργησα εντελώς παρορμητικά.

Το βλέμμα της ήταν βουτηγμένο μέσα στη φρίκη.

- Καλά μην κάνεις έτσι, θέλεις να γυρίσουμε στο μαγαζί; Περίμενε να ξεπαρκαρω για να μπορέσεις να μπεις έχει κολονάκι στο πεζοδρόμιο δεν ανοίγει η πόρτα.
Μπήκε μέσα στο αμάξι.

"" Τώρα είναι η ευκαιρία βάλτο στα πόδια! Τρέξε γρήγορα και εξαφανίσου.""
Για μια στιγμή ήταν έτοιμη αλλά όχι πήρε μία βαθιά ανάσα και σκέφτηκε
"" Ο,τι ήταν να γίνει θα γίνει, θα υποστώ τις συνέπειες ""
Μπαίνει κ εκείνη στο αμάξι.

- Πού θέλεις να πάμε;

Κεφάτος και χαμογελαστός.
Τον κοιτάζει.

- Όπου θέλεις.
- Μήπως νυστάζεις;

Έχει σταυρώσει τα χέρια της σε θέση άμυνας.

- Οχι.
- Πάμε σε ένα μπαράκι κοντά στο σπίτι μου, θα σου αρέσει.

Όσο ήταν καθοδον

- Στρίψε μου ένα τσιγάρο.

Του το έστριψε.

- Δεν θα μου το ανάψεις;

Έτρεμε το χέρι της.

- Κάνε λίγο υπομονή να το καπνίσω και θα ανοίξω το καλοριφέρ.

Αισθάνεται πως απειλείται και μέσα στον μικρό χώρο του αμαξιού μεγεθύνεται αυτή η αίσθηση.
Δυνάμωσε την μουσική και της τραγουδούσε.

- Wild thing
You make my heart sing
You make everything groovy
Wild thing

Ενώ της χάιδευε το αριστερό μπούτι από την μέσα πλευρά και πότε πότε της το εσφιγγε. Τους έπιασε το φανάρι και την άγγιξε στο πηγούνι με τα δύο Του δάχτυλα γύρισε το πρόσωπο προς την μεριά Του. Την κοίταξε βαθιά στα μάτια και συνέχισε δυναμώνοντας την ένταση της μουσικής.

- Wild thing, I think you move me
But I wanna know for sure
So c'mon and hold me tight
You move me

Χαμήλωσε το βλέμμα της.

- Κοίτα με..

Τον κοίταξε. Δεν μπορούσε να διαβάσει αυτό που έβλεπε στο βλέμμα Του.
Της έσφιξε ακόμα πιο δυνατά το μπούτι, την πόνεσε αλλά δεν αντέδρασε. Τον κοιτούσε ψάχνοντας να βρει ένα σημάδι, κάτι στο βλέμμα Του. Άρχισε να ασφυκτιά. Εκείνος συνέχισε.

- Wild thing
C'mon, c'mon, wild thing
Shake it, shake it, wild thing

Χαμήλωσε το βλέμμα της. Αυτή τη φορά της έστριψε δυνατά το μπούτι.

- Ααα με πονάς!
- Και πού είναι το κακό;
-...
- Κοίτα με!

Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της. Δεν ήταν από τον πόνο, τα μέσα της κουνιόντουσαν, ανακατευόντουσαν και γίνονταν κουβάρι.
Κάποιο αμάξι πέρασε από δίπλα τους κορνάροντας. Ήταν σταματημένοι στο φανάρι που ήταν κόκκινο ξανά.
Έβγαλε τον καπνό της να στρίψει ένα τσιγάρο.

- Βάλτο μέσα.
- Τον άκουσε.
- Όταν σου μιλάω θα με κοιτάς.
- Μάλιστα..

Έφτασαν, πάρκαραν και την έπιασε από την μέση και πήγαν στο μαγαζί που της είχε αναφέρει. Ήταν γεμάτο αλλά υπήρχαν δύο τραπέζια ένα κοντά στο bar κ ένα γωνιακό. Επέλεξε Εκείνος το γωνιακό. Της είπε να καθίσει από την μέσα πλευρά, από τα δεξιά της ήταν ο τοίχος και κάθισε δίπλα της.

- Παρήγγειλε τα γνωστά και έρχομαι.

Την ενοχλούσαν όλα ο καπνός, ο κόσμος, η μουσική όλα ήταν πολύ δυνατά και θορυβώδες. Επέστρεψε και την κοιτούσε ερευνητικά κάτι διέκρινε στην ματιά του αλλά δεν καταλάβαινε, της χαμογέλασε.

- Πόσο καιρό βγαίνετε;
- Δεν.. Δεν βγαίνουμε ακριβώς..
- Έλα κάθισε πιο κοντά μου.
- Δεν θέλω.
- Δεν θα το πω δεύτερη φορά.

Δυσανασχετώντας και με φόβο πλησίασε.

- Απάντησε μου.
- Τι..

Την τσίμπησε δυνατά στο αριστερό μπούτι.

- Αααα!

Κοίταξε δεξιά αριστερά αν τους κοιτούσε κανείς. Την ξανά τσίμπησε κ ενστικτωδώς έσπρωξε το χέρι Του. Το χαστούκι που προσγειώθηκε με δύναμη πάνω στο δεξί της μάγουλο την ξάφνιασε. Χαμήλωσε το κεφάλι της. Αυτό δεν της το είχε ξανά κάνει μέσα σε μαγαζί. Μαζεύτηκε λες και συρρικνώθηκε ένιωσε.

- Με εκνευρίζεις και δεν το θες αυτό.

Ήρθαν τα ποτά τους. Δεν έκανε καμία κίνηση να πιει από το δικό της. Το ήξερε πως έπρεπε ή να μπει σε αυτή την άβολη συζήτηση ή να σηκωθεί και να φύγει. Πήρε βαθιά ανάσα, ανασυγκρότησε το θάρρος της και Τον κοίταξε.

- Ένα χρόνο περίπου βρισκόμαστε. Γνωριζόμαστε πάνω από τα 10 χρόνια.
- Μάλιστα δικό μας παιδί δηλαδή. Σε πηδάει καλά;

Οι λέξεις την πυροβόλησαν.

- Περνάω καλά, όχι όπως μαζί σου.

Κ άλλη τσιμπιά.

- Ααα! Μα γιατί;
- Θα απαντάς σε αυτό που σε ρωτάω και μόνο.
- Συ.. Συγγνώμη.
- Φοράει καπότα;

Κατακοκκινίζει..

- Ναι πάντα.
- Του παίρνεις τσιμπούκι όπως σου έμαθα;

Του χαμογέλασε αυθόρμητα και προσπάθησε να το κρύψει, μάταια όμως.
Της χαϊδεύει το κεφάλι.

- Μπράβο, καλό πουτανάκι σε έχω κάνει.
- Του έχεις δώσει και κώλο;
- Όχι! Όχι Κυριάκο μου αλήθεια σου λέω!!!

Τα χέρια της τον άγγιξαν με αγωνία. Την κοιτάζει ερευνητικά..

- Σε πιστεύω. Σοφά έπραξες.

Περνάει το χέρι του μέσα από το άνοιγμα του εξωπλατου και της χουφτώνει δυνατά τον κώλο.

- Ο κώλος σου μου ανήκει. Να το θυμάσαι αυτό.

Την κάρφωσε με το βλέμμα Του.

- Κάπνισε και πιες από το ποτό σου, χαλάρωσε.

Κάπνισαν χωρίς να μιλάνε, δεν σταμάτησε να την κοιτάζει. Τελειώνει το τσιγάρο της.

- Συγγνώμη σου ζητώ συγγνώμη.
- Για ποιόν λόγο;
- Για αυτό που συνέβη σήμερα βέβαια!
- Δεν χρειάζεται, μπορείς να κάνεις οτιδήποτε θέλεις.
- Μα..
- Σταμάτα! Με καύλωσες πολύ σήμερα μην με ξενερώνεις τώρα. Σου αρέσει να πηδιέσαι το έχω καταλάβει αυτό. Το σκεφτόμουν το τελευταίο διάστημα πως θέλω να σε δω με άλλον άντρα. Μην με κοιτάς σαν παρθένα. Σου έχω μιλήσει εξαρχής για τα γούστα μου.
- Αυτό τι σημαίνει πως θα με κάνεις πάσα στους φίλους σου;

Ο θυμός στη φωνή της ήταν εμφανής.

- Σε χαλάει;
- Ναι με χαλάει! Εγώ εσένα γουστάρω!

Την κοιτάζει για λίγα λεπτά. Του ανταποδίδει το βλέμμα της. Για κάποιες στιγμές κονταροχτυπιούνται με τα βλέμματα τους.

- Το ξέρεις πως είσαι ελεύθερη να κάνεις οτιδήποτε θέλεις αρκεί να προσέχεις.
- Και να μην δώσω πουθενά αλλού τον κώλο μου.
- Πολύ σωστά.

Της χαμογελάει πλατιά.

- Μόνο αυτό σε νοιάζει τίποτα άλλο;
- Ακριβώς.

Ένα κενό μόλις δημιουργήθηκε μέσα της, ένα κενό που εμφανίστηκε και στην ματιά της.

- Περίμενες κάτι άλλο μήπως Κατερίνα;
- Δεν ξέρω.

Δυνατή στριφτή τσιμπιά.

- Αααα! Τώρα γιατί;
- Γιατί λες ψέμματα.
- Ναι λοιπόν λέω!
- Θα ήθελες να σου λέω πως σε θέλω μόνο δική μου. Γουστάρεις παραμύθι και δεν στο δίνω κ αυτό σε πληγώνει. Θέλεις να είσαι κουφή αυτό δεν το ξεπέρασες, τι κρίμα!

Τραβάει το χέρι Του και κάθεται πιο άνετα ακουμπώντας την πλάτη Του προς τα πίσω. Τον κοιτούσε για το επόμενο μισάωρο. Δεν ήξερε ούτε πώς να αντιδράσει ούτε και τι να πει. Τελικά..

- Θα ήθελα να φύγουμε.
- Ναι πάμε.

Πλήρωσαν κ έφυγαν.

Μπήκαν στο αμάξι και πήρε το δρόμο για το σπίτι του. Σταμάτησε το αμάξι και της είπε .
- Βγάλε τα παπούτσια και το παλτό σου και κατέβα. Μπες από την πλαϊνή είσοδο στο κηπάκι, βγάλε το καλσόν, το βρακί σου και τους κρίκους σου. Γύρνα πλάτη στην μπαλκονόπορτα και περίμενε.

Περπατούσε γρήγορα γρήγορα, έφτασε έκανε ότι της είχε υποδείξει και περίμενε. Το κρύο ήταν τσουχτερό. Άκουσε την μπαλκονόπορτα να ανοίγει. Της έγδαρε αργά αργά την πλάτη. Έπιασε τις δύο άκρες από το άνοιγμα της πλάτης του φορέματος και έσκισε. Την έσπρωξε μαλακά μπροστά και μπήκε από πίσω μέσα της. Την έτσουζε και την πονούσε. Την ξέσκιζε κ ήταν καθηλωτικός ο πόνος.
Δάγκωνε τα χέρια της μην φωνάξει κ ακουστεί, τριγύρω υπήρχαν πολυκατοικίες. Έτρεμε ανεξέλεγκτα τα πόδια της δεν την βαστούσαν και ένα βουβό κλάμα συνόδευε τον ρυθμό που της έδινε καθώς έμπαινε και έβγαινε μέσα της ορμητικά μέχρι που επιτέλους τελείωσε.

- Μπορείς να παίξεις το μουνί σου και αφού τελειώσεις να σε πάω σπίτι σου.

Της γύρισε την πλάτη και μπήκε μέσα στο σπίτι. Κάθισε πάνω στα πόδια της και άρχισε να τρίβεται στην αρχή η υγρασία της πάγωνε τα πόδια και ήταν σφιγμένη σιγά σιγά άρχιζε να μπαίνει μέσα στον ονειρικό της κόσμο. Βαθμιαία μεγάλωναν οι δονήσεις και ο οργασμός ήταν λυτρωτικά δυνατός.

--Συνεχίζεται--

 

ΕΚΒΑΣΗ
Διαίσθηση. Εξαρχής ήξερε πως δεν ταιριάζουν. Όσο ανέλυαν τα ''ασήμαντα'' δεν γινόταν καμία μα καμία κουβέντα για τα ''σημαντικά''. Ψέματα έλεγε πως του έδινε σήματα για κάτι παραπέρα, ποτέ μα ποτέ δεν έκανε κάτι τέτοιο τη βόλευε αφάνταστα να σκέφτεται πως είναι προσιτή κ ας ήταν ειδικά εκείνη την περίοδο ένα συναισθηματικό στρείδι. Μπερδεμένα μπορεί να φαίνονται κ όμως δεν είναι. Η συνειδητοποίηση πάντα έρχεται. Αν ανοίξει ή όχι την πόρτα είναι άλλο θέμα. Είναι όμως από αυτές τις καταστάσεις που της αρέσουν να τυραννιέται ένα αλλά όμως υπάρχει δεν πρέπει να ξενερώσει γιατί εκεί πεθαίνει αυτόματα ο πόθος, η καύλα, η έξαψη, η τρέλα, η απελευθέρωση. Πάντα την ανοίγει την πόρτα, πάντα μα πάντα. Είναι πιστή σε αυτά τα απροειδοποίητα ραντεβού-επισκέψεις της συνειδητοποίησης. Όταν δεν υπάρχει έρωτας. Όταν δεν υπάρχουν συναισθήματα. Όταν δεν υπάρχει εγωισμός. Όταν δεν υπάρχει κτητικότητα κ η όποια κτητικότητα υπήρχε έχει ποδοπατηθεί.
''- Τότε τι υπάρχει;''
''- Πρέπει πάντα να υπάρχει κάτι;''
''- Υπάρχει κενότητα. Υπάρχει παροδικότητα. Υπάρχει ρηχότητα. Υπάρχει διαμελισμός. Υπάρχει εξευτελισμός.''
''- Εξευτελισμός;''
''- Του είναι, του είμαι, του εγώ μου. Του τόσο καλά στολισμένου, προσεγμένου, μην στάξει και μην βρέξει. Του βιτριναρισμένου.''
''- Αναφέρεσαι στον πάτο.''
''- Ακριβώς.''
''- Κάποιες φορές στη ζωή χρειάζεται να πιάνεις πάτο.''
''- Ο δικός μου μπορεί να είναι βούτυρο στο ψωμί κάποιου άλλου και το ανάποδο.''
''- Δεν υπάρχει ένα μόνο είδος της φράσης έπιασα πάτο.''
''- Πάτο έχει πιάσει και ο ναρκομανής και ο ερωτευμένος που δεν βρίσκει ανταπόκριση στον έρωτα του.''
''- Συμφωνώ.''
''- Ο δικός σου σε ποιά κατηγορία θα τον έβαζες;''
''- Είχε πάρει τα ηνία ο άλλος μου εαυτός. Ο καταπεσμένος άλλος μου εαυτός. Είχε φορέσει πανοπλία και όποτε δεν κατάφερναν να τον λαβώσουν γυρνούσε μόνος του ένα τόσο δα μικρό μαχαιράκι και χάραζε ξανά και ξανά στο ίδιο σημείο.''
''- Τι είναι πιο σκληρό να επιτρέπω να μου κάνεις ή να θέλω να μου κάνεις; Να επιτρέπω να μου κάνω ή να θέλω να μου κάνω; ''
''- Πιο σκληρός από όλους είναι ο εαυτός. Με ξέσκισα, με διαμέλισα, με έκοψα σε κομματάκια, με έφτυσα κατάμουτρα, με βίασα με κάθε μα με κάθε τρόπο.''
''- Είναι τόσο γλυκύτατα βολικό να λες εσύ φταις από το να λες εγώ φταίω.''
''- Και τελικά; Μου άρεσε.''
''- Πώς γίνεται αυτό;''
''- Με γνώρισα καλύτερα.''
''- Εσένα;''
''- Όχι εσένα.''
''- Όλα αυτά για μένα;''
''- Προέκυψε.''
''- Λες αλήθεια;''
''- Ναι.''
''- Πότε με κατάλαβες;''
''- Συνειδητά;''
''- Ναι.''
''- Όταν πνιγόμουν, όταν δεν μπορούσα να πάρω ανάσα και με χάιδεψες στο μάγουλο. Ντρεπόμουν, φοβόμουν. Με ντρεπόμουν και με φοβόμουν.''
''- Δεν υπήρχε λόγος.''
''- Τώρα το καταλαβαίνω αυτό, όχι τότε.''
''- Άρα;''
''- Ήταν μία σχέση αμφίδρομης εκμετάλλευσης.''
''- Νιώθεις καλά με αυτό;''
''- Μέχρι αυτό το σημείο της ιστορίας ναι.''
''- Μετά όχι;''
''- Είναι άσχημο να καταλαβαίνω πως μπορώ να συμπεριφέρομαι με τόση ψύχρα και να μην υπολογίζω τα συναισθήματα των άλλων.''
''- Αυτό δεν είναι δικό σου πρόβλημα εφόσον υπάρχει συναίνεση.''
''- Διατηρείς κάτι όταν καταλαβαίνεις πως διατηρείται επειδή οι παράγοντες του αδυνατούν να πουν όχι και τέλος;''
''- Περνούσες καλά;''
''- Ναι.''
''- Αυτό σε έτρωγε.''
''- ...''
''- Αυτό σε έτρωγε.''
''- Ήθελες να με τρώει για να νιώθεις εσύ καλά.''

--Συνεχίζεται--

 

Λίγο καιρό αργότερα

- Δηλαδή αποκλείεις το γεγονός να κάνεις κάτι μαζί με μένα και με έναν ακόμα.
- Δεν το θέλω.
- Βρήκαμε κ ένα όριο που είναι πραγματικό.
- Μπορείς να με ειρωνευτείς όσο σου αρέσει αλλά όχι δεν το κάνω αυτό.
- Θα με καύλωνε πάρα πολύ να σε δω μαζί με μία γυναίκα τότε.

Το χαμόγελο στα χείλη της ήταν καθαρά αυθόρμητο.

- Ρε χαζό γιατί δεν μου λες τι σου αρέσει;
- Σου έχω πει πως με καυλώνει να σε καυλώνω.
- Λοιπόν θα το ήθελες;
- Ναιαι...Αμέεε..Γιατί όχι;

Μερικές μέρες αργότερα.

- Στις 11μι θα περάσω να σε πάρω.
- Πού θα πάμε;
- Θέλω να σου γνωρίσω κάποια.

'' Λες να είναι αυτό που σκέφτομαι;;;;;!''
'' Είναι πολύ πιθανό...''

--Συνεχίζεται--