Τα γενέθλια της Σ

Η ώρα 6.00 το πρωί και το δωμάτιο σκοτεινό.
Η σ ξύπνησε από το σύντομο και διακεκομμένο ύπνο της, πολύ δύσκολο να κοιμηθεί
στο πάτωμα γυμνή, χωρίς σκέπασμα. Πάει καιρός που της είχε επιτρέψει να ξαπλώσει
στο κρεββάτι δίπλα Του.

Στις 8.00 πρέπει να Τον ξυπνήσει λατρεύοντας τα πόδια Του, αφού φυσικά έχει
ετοιμάσει προηγουμένως το πρωινό Του. 2 ώρες όμως είναι πολλές και τα λεπτά
κυλούν αργά. Σήμερα κοιμήθηκε χωρίς να είναι περιορισμένη αλλά τα λουκέτα και οι
κρίκοι στα δερμάτινα δεσμά σε καρπούς, αστραγάλους καθώς και στο κολάρο της
μπορούν με το παραμικρό να προκαλέσουν ενοχλητικούς θορύβους που θα Τον
ξυπνήσουν και τότε…

Η τιμωρία που μπορεί να ακολουθήσει δεν τη φοβίζει τόσο, όσο ότι σήμερα είναι τα
γενέθλιά της και προσμένει τόσο καιρό να κοιμηθεί δίπλα Του, δε θα ήθελε να
χαθεί αυτή η ευκαιρία.

1 ώρα περνάει βασανιστικά αργά, οι αναπνοές Του που κάποιες φορές φτάνουν στ’
αυτιά της ηχούν σαν την πιο γλυκιά μελωδία. Προσπαθεί να τις μετρήσει νιώθοντας
ότι έτσι μπορεί να επιταχύνει το χρόνο.

Ήρθε η ώρα να σηκωθεί και να πάει στην κουζίνα όσο πιο αθόρυβα γίνεται. 8 λεπτά
μετά με κίνησεις τόσο αργές και προσεκτικές που κάνουν το ήδη πιασμένο σώμα της
να διαμαρτύρεται φθάνει στην κουζίνα.

Αρχίζει τις ετοιμασίες για το πρωινό Του με όσο μεγαλύτερη προσοχή γίνεται ώστε
να αποφθεχθεί κάποιος θόρυβος. Ίσως σήμερα της επιτρέψει να φάει μαζί Του στο
πάτωμα πλάι στα πόδια Του κι όχι αφού φύγει για τη δουλειά.

Στις 7.45 όλα είναι έτοιμα και ξεκινά για το δωμάτιο. Μία αδέξια κίνηση, χάνει
προς στιγμή την ισορροπία και το λουκέτο στο αριστερό πόδι χτυπά στο σκαμπό.
Παγώνει. Είναι 7.52, μόλις 8 λεπτά απομένουν. Τον βλέπει να γυρνάει στο κρεββάτι
και να ανοίγει τα μάτια Του. (ΓΙΑΤΙ? ΓΙΑΤΙ? ΓΙΑΤΙ?).

- Τι ώρα είναι?
- 7.52 Κύριε.
- Και γιατί είμαι ξύπνιος?
- ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κύριε!!!! ΣΥΓΓΝΩΜΗ!!! Έιμαι τόσο απρόσεκτη! ΣΥΓΓΝΩΜΗ!
- Και γιατί είσαι όρθια και όχι στα τέσσερα?
- Προσπάθησα να κινηθώ όσο πιο αθόρυβα Κύριε.
- Κι από τι βλέπω βοήθησε αρκετά!
- ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κύριε! ΣΥΓΓΝΩΜΗ!!

Γονατίζει και γρήγορα πλησιάζει στα πόδια του κρεββατιού κι αρχίζει να Του
φιλάει τα πόδια. Εκείνος νιώθει και κάποια υγρασία που δεν προέρχεται από το
στόμα της αφού ακόμα δεν έχει χρησιμοποιήσει ακόμα τη γλώσσα, είναι τα βουβά της
δάκρυα. Συνεχίζει γλείφοντας εξονυχιστικά τα πόδια Του με σύντομα διαλείμματα
που ζητά απεγνωσμένα για συγχώρεση. Δεν της έχει ξαναμιλήσει, πιθανόν να έχει
πάρει το κινητό στα χέρια Του, χαζεύοντας τις ιστοσελίδες με τα νέα όπως
συνηθίζει αδιαφορώντας πλήρως προς τις ικεσίες της. Η σιωπή αυτή την κάνει
σχεδόν να να τρέμει, περιέργως όχι από φόβο αλλά από νεύρα που ήταν τόσο
απρόσεκτη, κι ενώ μέρος του μυαλού της την ωθεί να ξεκλέψει μια ματιά προς
εκείνον δε τολμά για να μη χειροτερέψει τη θέση της.

Μετά από κάποια λεπτά, σηκώνεται από το κρεββάτι και σ πετάγεται σαν ελατήριο να
προλάβει να τοποθετήσει τις παντόφλες πριν τα πόδια Του αγγίξουν το πάτωμα.

Σηκώνεται και αρχίζει να περπατά προς την κουζίνα ενώ η σ Τον ακολουθεί στα 4
πίσω από το δεξί Του πόδι. Όσο και να προσπαθεί δεν τον φτάνει καθώς το βήμα Του
είναι εμφανώς γρήγορο υποδηλώνοντας τον εκνευρισμό Του. Μπαίνει μέσα και
κάθεται στο τραπέζι ενώ η σ ακολουθεί με καθυστέρηση και αγωνιώδη ρυθμό.

Προς στιγμή σκέφτηκε να Του ζητήσει την άδεια να σηκωθεί ώστε να σερβίρει το
πρωινό πιο εύκολα, αλλά γρήγορα έπνιξε έναν ανεπαίσθητο ήχο που πήγε να ξεφύγει
από το στόμα της ξεκινώντας την ερώτηση. Μετέφερε ευλαβικά το δίσκο μπροστά Του
ενώ έμεινε στα γόνατα με το σώμα μόνο όρθιο. Αμέσως μετά γονάτισε σε στάση
προσκυνήματος με το μέτωπο στο πάτωμα και τα χέρια πίσω από την πλάτη.

Αγωνιώδη αμέτρητα λεπτά πέρασαν χωρίς την παραμικρή σημασία από τον Κύριο της,
ο Οποίος τελειώνοντας το πρωινό σηκώθηκε σιωπηλά και από τα βήματά Του κατάλαβε
ότι επέστρεψε στο δωμάτιο. Θόρυβοι από τα έπιπλα έσκιζαν την ψυχή της και καυτά
δάκρυα άρχισαν να κυλούν. Το λάθος της δε θα της επέτρεπε σήμερα να Τον βοηθήσει
να ντυθεί.

Τα βήματά Του πρόδιδαν ότι πλησίαζε προς την εξώπορτα ενώ ο ήχος από τα κλειδιά
του αυτοκινήτου που πήρε στα χέρια Του της τρύπησε το μυαλό καθώς κάθε ελπίδα
για να λάβει λίγη σημασία εξανεμίζονταν. Η πόρτα ανοίγει και η φωνή Του λέει
βαριεστημένα: "Να είσαι έτοιμη γύρω στις 6 που θα επιστρέψω." ενώ ο ήχος της
πόρτας που κλείνει ακολούθησε σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

Έμεινε στην ίδια στάση για ακόμα 10 λεπτά παρότι δεν είχε τέτοια εντολή από τον
Κύριο. Σκεφτόταν ότι πήρε άδεια από τη δουλειά για την ημέρα των γενεθλιών της
χωρίς να του Το πει, με τον κρυφό πόθο ότι θα έπαιρνε κι Εκείνος για να μείνει
μαζί της σπίτι, χωρίς όμως να εκλάβει ότι Του άσκησε κάποια πίεση. Σηκώθηκε και
μάταια σκούπιζε τα δάκρυά της που συνεχώς λέρωναν τα εκφραστικά της μάτια και
αυλάκωναν το αλαβάστρινο πρόσωπό της. Η σκέψη ότι ίσως δεν έφταιγε το λάθος της
αλλά πιθανά είχε ξεχάσει τα γενέθλιά της προσπαθούσε να την παρηγορήσει. Το να
την είχε ξεχάσει φάνταζε τόσο καλύτερη εκδοχή στο μυαλό της από το να το θυμόταν
και να το αγνοούσε.

Η μέρα δεν περνούσε με τίποτα, έκανε καθαριότητα στο σπίτι, και τακτοποίησε
κάποια cd και περιοδικά που Εκείνος είχε χρησιμοποιήσει χθες. Ήταν πολύ αυστηρός
με την τάξη, ακόμα ένιωθε τις αυλακιές στην πλάτη και στον πισινό της από το
μαστίγωμα-τιμωρία όταν 3 μέρες πριν Είχε ανοίξει τη θήκη ενός cd και διαπίστωσε
ότι το δισκάκι μέσα ήταν άλλο. Μετά την τιμωρία έλεγξε όλα τα cd (πάνω από 500)
ένα προς ένα για να βεβαιώσει ότι όλα ήταν σωστά.

Στη συνέχεια ξεκίνησε σιγά σιγά το μαγείρεμα. Ήθελε να Του ετοιμάσει ένα δείπνο
με θαλασσινά που ήξερε πόσο πολύ Του άρεσαν. Ετοίμασε ένα ζωμό με τα κελύφη από
τις καραβίδες και τις γαρίδες και θα συνέχιζε αργότερα το απόγευμα κάποια ώρα
πριν επιστρέψει ο Κύριος. H ώρα ήταν ακόμα 12... Πόσο θα ήθελε να πάει στο καλό
ζαχαροπλαστείο και να αγοράσει μία υπέροχη τούρτα, αλλά αυτό δε θα ήταν μια
παράλογη κίνηση? Θα Τον υποχρέωνε αυτή να θυμηθεί τα γενέθλιά της?

Η διαδικασία του μπάνιου ήταν αρκετά δύσκολη και χρονοβόρα αφού έπρεπε να είναι
προσεκτική να μη βρέξει τα δερμάτινα δεσμά και το κολάρο που ακόμα φορούσε αφού
δεν της τα αφαίρεσε πριν φύγει το πρωί. Κάθε κίνηση που έκανε σκουπίζοντας το
σώμα της και τα μαλλιά της έκανε τα λουκέτα να κουδουνίζουν έντονα και γρήγορα
άρχισε να ερεθίζεται. Συνέχισε όσο γίνεται πιο γρήγορα ώστε να πάει στην κουζίνα
και να συνεχίσει με το μαγείρεμα και να αποσπάσει το μυαλό της. Μέσα στους
κανόνες Του ήταν να Του αναφέρει πάντα όταν ερεθίζονταν κι Αυτός ήταν απών.
Δίστασε στιγμιαία αλλά βγαίνοντας από το μπάνιο και στο δρόμο για την κουζίνα
του έστειλε ένα μήνυμα:
"ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κύριε που Σας ξύπνησα το πρωί. Χίλια ΣΥΓΓΝΩΜΗ!
Ήταν μια ηλίθια απροσεξία της στιγμής.
ΣΥΓΓΝΩΜΗ που Σας ενοχλώ, δε θα το έκανα ποτέ για απλά για να ζητήσω τη
συγχώρεση για τα λάθη μου. Ήθελα να Σας αναφέρω ότι ερεθίστηκα καθώς
σκουπιζόμουν μπροστά στον καθρέπτη κι έβλεπα τα δεσμά μου και τα άκουγα να
κουδουνίζουν."

Ξεκίνησε να ετοιμάσει τη σάλτσα για τα ζυμαρικά και κάθε τόσο έριχνε κλεφτές
ματιές στο κινητό αναζητώντας την απάντησή Του. Πόσο παράλογη ήταν? Το κινητό
ήταν δίπλα της και με την ένταση στο τέρμα, θα το άκουγε σίγουρα, γιατί να
κοιτάει κάθε λίγα δευτερόλεπτα?

Η σάλτσα ετοιμάστηκε και η ώρα ήταν 5.40. Τα ζυμαρικά και τα θαλασσινά θα τα
έφτιαχνε μόλις ο Κύριος ζητούσε το δείπνο, για να είναι όσο πιο γευστικά
γίνεται. Η κουζίνα ήταν πεντακάθαρη και το τραπέζι στρωμένο μόνο για εκείνον.
Δεν τόλμησε καν να τοποθετήσει το πιατάκι για κατοικίδιο κάτω από το γυάλινο
τραπέζι όπου συνήθως την άφηνε να τρώει δίπλα στα πόδια Του. Πήγε πίσω από την
πόρτα και γονάτισε στη θέση προσκυνήματος περιμένοντάς Τον. Ίσως να ερχόταν
νωρίτερα από τις 6.

 

Πόνοι τυραννούσαν διάφορα σημεία του σώματος της, ένιωθε ότι θα πάθει κράμπες.
Τα γόνατα έκαιγαν κι έτσουζαν ανελέητα. Πόση ώρα να είχε περάσει? Σίγουρα είναι
μετά τις 6. Γιατί αργεί? Ετοιμαζόταν να κουνηθεί γιατί δεν άντεχε άλλο και
άκουσε και πάλι το ασανσέρ να λειτουργεί. Ίσως αυτή τη φορά να είναι Αυτός.
Σύντομα ακούστηκαν τα κλειδιά και η πόρτα άνοιξε. Σήκωσε ελαφρά το κεφάλι με
σκοπό να τον καλωσορίσει φιλώντας του τα πόδια, 3 φορές το καθένα όπως του
άρεσε. Αυτός την προσπέρασε βιαστικά και κατευθύνθηκε προς το σαλόνι. Στο
πέρασμά του ένιωσε ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα από το πόδι Του στον μηρό της,
ήταν εσκεμμένο? Έσπευσε να τον ακολουθήσει στα 4 αλλά Τον άκουσε να λέει:
"Κατέβα στο ισόγειο κι ανέβασε αυτό που έχω αφήσει κάτω".

Θα κατέβαινε έτσι γυμνή κάτω? Με το κολάρο? με τις δερμάτινες χειροπέδες?
Τι ντροπή! Ευτυχώς το φως στο κλιμακοστάσιο έσβησε γρήγορα και κατέβηκε
προσεκτικά τις σκάλες, όσο πιο αθόρυβα μπορούσε και ελέγχοντας πριν κατέβει
σε κάθε όροφο μην τυχόν κι ακούσει φωνές, βήματα, κάποιον που θα έβγαινε έξω
από το διαμέρισμα. Το ίδιο έκανε και λίγο πριν φτάσει στο ισόγειο. Εκεί είδε
ένα παραλληλόγραμμο κουτί που έμοιαζε σαν λυμένο έπιπλο του ΙΚΕΑ. Ήταν πολύ
βαρύ δε θα μπορούσε να το ανεβάσει με τις σκάλες. Με υπερπροσπάθεια το έβαλε
στο ασανσέρ κι ανέβηκε στον τέταρτο. Βγαίνοντας άκουσε θόρυβο από τον 5ο και
με αγωνία σήκωσε το κουτί και μπήκε στο σπίτι όσο πιο γρήγορα μπορούσε
κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

Μπήκε στο σαλόνι κι άφησε το κουτί στο πάτωμα με προσοχή και στη συνέχεια
γονάτισε στη γνωστή στάση. Ο Κύριος είχε ανοίξει την τηλεόραση και χάζευε
κάνοντας ζάπινγκ.
- Κύριε, θα θέλατε να Σας βγάλω τα παπούτσια και να ξεκουράσω τα πόδια Σας?
- Να μου ετοιμάσεις αμέσως το φαγητό.
Ο θυμός του ήταν ακόμα έκδηλος, να μην την αφήσει να τον περιποιηθεί ήταν ήδη
τιμωρία. Η σ μπουσούλησε γρήγορα μέχρι την κουζίνα έβαλε τη σάλτσα να ζεστάνει
και ετοίμασε το νερό για τα ζυμαρικά και το τηγάνι για τα θαλασσινά. Σε 20
λεπτά ήταν όλα έτοιμα και σερβιρισμένα. Μπήκε πάλι στο σαλόνι στα 4 και με το
κεφάλι να κοιτάζει το πάτωμα ψέλλισε:
- Κύριε, το δείπνο Σας είναι έτοιμο και σερβιρισμένο.
- Τι είπες? δε σε άκουσα! Πιο δυνατά, δεν έχω βιονική ακοή!
- ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κύριε, το δείπνο Σας είναι έτοιμο και σερβιρισμένο.
Ελπίζω να Σας αρέσει. Καλή Σας όρεξη!
- Να εύχεσαι να μου αρέσει! Εσύ θα κάτσεις εδώ, θα ξεπακετάρεις το κλουβί και
να είναι στημένο μέχρι να τελειώσω το φαγητό μου.

Σηκώθηκε από τον καναπέ πήρε στα χέρια του το μαστίγιο ιππασίας και την χτύπησε
δυνατά για 10 φορές στα οπίσθια.
- Σας ευχαριστώ Κύριε.
- Γρήγορα! Ξεκίνα!

Κατευθύνθηκε προς την κουζίνα και η σ άρχισε γρήγορα να ξεπακετάρει.
Είχε 6 κομμάτια όσες και οι πλευρές. Οι δύο από αυτές η πάνω και η μία μικρή
πλαϊνή είχαν στρόγγυλα ανοίγματα με έναν μηχανισμό που άνοιγαν ώστε να περνάει
το κεφάλι της και μετά να ξανακλείνουν γύρω από το λαιμό της. Επίσης διέκρινε
αρκετούς κρίκους σε διάφορα σημεία προφανώς για διευκόλυνση δεσίματος σε αυτά
με λουκέτα ή ορειβατικούς κρίκους. Επίσης η βάση είχε ροδάκια για εύκολη
μεταφορά της κατασκευής. Είχε τελειώσει με το κλουβί και βίδωνε τα ροδάκια όταν
άκουσε τον Κύριο να σηκώνεται και να έρχεται προς το σαλόνι. Δεν είχε προλάβει!
- Ακόμα να το φτιάξεις? Τόσο άχρηστη είσαι?
Της σήκωσε το κεφάλι τραβώντας την από τα μαλλιά κι ένα χαστούκι έπεσε με δύναμη
στο αριστερό της μάγουλο.
- Ευχαριστώ Κύριε, ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κύριε, έβαλα τα δυνατά μου, τα κομμάτια είναι πολύ
βαριά.
- Σε ρώτησα γιατί δεν πρόλαβες?
- Όχι Κύριε, ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κύριε!
- Όλο δικαιολογίες... ΤΕΛΕΙΩΝΕ!
- Μάλιστα Κύριε, τελειώνω πολύ σύντομα, ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κύριε!

Σε λίγα λεπτά ακόμα το κλουβί ήταν έτοιμο και το αναποδογύρισε ώστε να κάτσει
με τις ρόδες κάτω.
- Είναι έτοιμο Κύριε.
- Και τα σκουπίδια από το κουτί τι θέλουν εδώ ακόμα?
- Αμέσως Κύριε!
Αφού τα έβγαλε στο μπαλκόνι σε μια γωνία μπήκε πάλι μέσα, έβαλε το λουρί στον
κρίκο του κολάρου της, πήγε και γονάτισε δίπλα του και του πρόσφερε την άκρη
του λουριού με τα χέρια απλωμένα και το κεφάλι σκυμμένο. Εκείνος σηκώθηκε κι
έβαλε Miles Davis στο στερεοφωνικό κι επιστρέφοντας πήρε το λουρί στα χέρια του
και με δύναμη την τράβηξε να τον ακολουθήσει. Την πήγε στην πόρτα του σαλονιού
την έκλεισε, σήκωσε τη σ με ένα τράβηγμα του λουριού και στερέωσε τα χέρια της
ψηλά στα μεταλλικά στηρίγματα που είχε η πόρτα. Στη συνέχεια πήγε στο δωματιάκι
αποθήκη και επέστρεψε με το σετ σφιγκτήρων για τις θηλές πού όμως στη μέση της
αλυσίδας που τα ενώνει είχε κάτι άλλο. Πλησίασε τη σ στο αυτί και με την ήρεμη
φωνή που η σ λάτρευε της ψυθίρισε:
- Ξέρεις ότι πρέπει να τιμωρηθείς...
- Μάλιστα Κύριε, το γνωρίζω.

Σταγονίτσες ιδρώτα είχαν ήδη αρχίσει να σχηματίζονται στο μέτωπό της και γύρω
από το λαιμό Μόλις ο σφιγκτήρας τοποθετήθηκε στο αριστερό της στήθος ένας
πνιγμένος αναστεναγμός ξέφυγε από το στόμα της. Ο 2ος σφιγκτήρας τοποθετήθηκε
στη δεξιά θηλή και ο αναστεναγμός ήταν λίγο πιο δυνατός. Η σ που κοιτούσε προς
τα κάτω είδε μια μικρότερη αλυσιδίτσα να είναι στερεωμένη στο μέσο της αλυσίδας
των σφιγκτήρων και η άλλη άκρη της κατέληγε σε μία μεγαλούτσικη μπάλα.
- Άνοιξε!
Η σ άνοιξε το στόμα διάπλατο χωρίς δισταγμό και Εκείνος έσπρωξε βίαια τη μπάλα
στο στόμα της. Ήταν μεγάλη για εκείνη ίσα που χώραγε και κράταγε το στόμα της
σχεδόν στην πιο ανοικτό του σημείο.
- Η μπάλα αυτή είναι αρκετά βαριά, αν αφήσεις και σου πέσει θα παρασύρει με
ορμή τους σφιγκτήρες και... Οπότε βάλε τα δυνατά σου να την κρατάς σφιχτά.
- Μμμμμμ
- Τέλεια, θα κάτσω να ακούσω λίγο μουσική και να διαβάσω το βιβλίο μου, χωρίς
να μ' ενοχλείς.

Η ώρα περνούσε και ο πόνος στο στήθος της γινόταν αφόρητος. Τα σαγόνια της
είχαν μουδιάσει, ενώ το σάλιο κρεμόταν από το στόμα και έσταζε στο πάτωμα
ανάμεσα στα πόδια της σχηματίζοντας μια μικρή λιμνούλα. Κατά διαστήματα
προσπαθούσε με το γόνατο και σκύβοντας να πιέσει την μπάλα μέσα στο στόμα κάθε
φορά που την ένιωθε να γλιστρά προς τα έξω. Αν την άφηνε να πέσει, ήξερε καλά
πώς θα το μετάνιωνε.

Πρέπει να είχε περάσει σχεδόν μία ώρα ένιωθε η σ, το σώμα της ήταν ιδρωμένο,
τα χέρια της πονούσαν, σουβλιές διαπερνούσαν το στήθος της. Ο Κύριος σηκώνεται
και την πλησιάζει. Αρχίζει να της αγγίζει απαλά τα πλευρά και την κοιλιά με τα
ακροδάκτυλά Του. Ρίγος διαπερνά το σώμα της και ο πόνος άμεσα εξελίσσεται σε
ηδονή. Τα χάδια συνεχίζονται όταν ξαφνικά παίρνει τη μπάλα από το στόμα της και
την κρατά στα χέρια Του στο ύψος του στήθους. Με το άλλο χέρι Του της πιάνει το
πηγούνι και σηκώνει το σκυμμένο κεφάλι. Την κοιτά στα μάτια και αφήνει την μπάλα
από το χέρι Του. Ο πόνος πρέπει να ήταν ανατριχιαστικός. Η σ έβγαλε μια δυνατή
κραυγή και αμέσως δάκρυα άρχισαν να κυλούν.
- Ουπς, Μου γλίστρησε...
Με λυγμούς η σ:
- ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κύριε! Καταλαβαίνω τι επίπτωση είχε η απροσεξία μου το πρωί!
ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κύριε!! Θα είμαι 100 φορές πιο προσεκτική την επόμενη φορά.
- Το ξέρω ότι θα είσαι μικρή μου. Δε μου αρέσει να σε τιμωρώ αλλά πρέπει να
διορθώνεις τα λάθη σου.

Τελειώνοντας τη φράση διέτρεξε τα μαλλιά της με την παλάμη του δεξιού του χεριού
ανοικτή μέχρι την άκρη τους και την χάιδεψε απαλά στη κορυφή του κεφαλιού.
- Το κλουβί αυτό είναι δώρο για τα γενέθλιά σου. Θυμάμαι από τις πρώτες
συζητήσεις μας που εξέφρασες ότι σου άρεσε από φωτογραφίες που έβλεπες με
υποτακτικές και σκλάβες μέσα σε αυτό.
- Σας ευχαριστώ πολύ Κύριε! Σας ευχαριστώ πολύ που θυμηθήκατε τα γενέθλιά μου
και μου φέρατε και δώρο Κύριε! Δεν το αξίζω μετά από αυτό που έκανα το πρωί.

Της έλυσε τα χέρια, κι εκείνη αμέσως γονάτισε και του φίλησε τα πόδια.
- Σας ευχαριστώ για την τιμωρία Κύριε!
- Θέλεις να πας τουαλέτα μήπως?
- Μάλιστα Κύριε, έχω την άδειά Σας?
- Πήγαινε, θα το χρειαστείς...
- Ευχαριστώ Κύριε!

Μόλις η σ επέστρεψε από την τουαλέτα στα 4, είδε την πόρτα του κλουβιού ανοικτή.
Έμεινε ακίνητη στιγμιαία, αλλά ήταν αρκετό για να Τον εκνευρίσει:
- Τι περιμένεις λοιπόν?
Βουβά προχώρησε, μπήκε μέσα και γύρισε το σώμα της να βλέπει προς την πόρτα.
Ο ήχος και η εικόνα από την πόρτα του κλουβιού που έκλεινε την διαπέρασε σαν
ηλεκτρικό ρεύμα! Όταν ο Κύριος έκλεισε το λουκέτο ένιωσε έναν φόβο, μέσα από
τα κάγκελα το κλουβί έμοιαζε διαφορετικό...

- Σήμερα δε θα σε περιορίσω πιο πολύ για να εξοικιωθείς με το νέο σου σπίτι.
Άρχισε να σπρώχνει το κλουβί που με τα ροδάκια κινούταν σχετικά εύκολα, παρά το
συνολικό βάρος με την σ μέσα σε αυτό, και το οδήγησε μέσα στην αποθήκη. Έκλεισε
το φως και καθώς το κλείσιμο της πόρτας βύθιζε το δωμάτιο στο απολυτο σκοτάδι:
- Χρόνια πολλά σ, να σε Χαίρομαι!
και η πόρτα έπνιξε απότομα το επιτειδευμένο γέλιο Του.

H σ γρήγορα έχασε την αίσθηση του χρόνου ενώ δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Άλλαζε
συνεχώς θέσεις αλλά όλες ήταν άβολες. Ακόμα και σε εμβρυακή στάση αν άφηνε τους
μυες να χαλαρώσουν ακουμπούσε τα μεταλλικά μέρη του κλουβιού που ήταν κρύα και
την έκαναν να ανατριχιάζει. Η εξικοίωση των ματιών της με το σκοτάδι της
επέτρεπε να βλέπει αμυδρά τα κάγκελα του νέου της χώρου. Οι σκέψεις τις
στροβιλίζονταν μεταξύ των:
- Έπεσε για ύπνο?
- Ακούει μουσική?
- Διαβάζει κάποιο βιβλίο?
- Μήπως βγήκε για ποτό με τους φίλους Του?
Όσο μάταια πάλευε να καταλήξει σε μια μαντεψιά τόσο άρχισε να ερεθίζεται. Έπιανε
κατά διαστήματα τα κάγκελα και ένιωθε τόσο ταπεινωμένη που Εκείνος περνούσε
όμορφα την ώρα Του ενώ εκείνη ήταν μακρυά Tου, περιορισμένη στην άβολη αυτή
φυλακή. Ακόμα κι αν Εκείνος κοιμόταν ενώ αυτή πάλευε να βρει μια βολική στάση
έστω και για 5 λεπτά της φούντωνε την ερωτική επιθυμία που με τη σειρά της δεν
άφηνε το μυαλό και κορμί της να ηρεμήσουν ούτε στιγμιαία.

Η πόρτα άνοιξε ξαφνικά (το δωμάτιο ήταν ηχομονωμένο) και στιγμιαία πρόλαβε να
δει τη σκιά Του να διαγράφεται στην πόρτα. Ακολούθως το δυνατό φως που άνοιξε
στο δωμάτιο την τύφλωσε. Αμέσως έσκυψε το κεφάλι ενώ κατέβαλε προσπάθεια να
ανοίξει τα μάτια της. Άρχισε να σπρώχνει το κλουβί και να το οδηγεί στο σαλόνι.
Άκουσε το κλειδί να ανοίγει το λουκέτο και είδε την πόρτα να ανοίγει μπροστά της.
- Βγες έξω μικρή Μου.
Αυτό το Μου πόσο μιλούσε στην ψυχή της...

Βγήκε έξω και χαμήλωσε το κεφάλι στο πάτωμα.Το χέρι Του άρχισε να της χαιδεύει
απαλά από τη μέση χαμηλά κι έφθασε στο λαιμό της. Της έβαλε τους αδύναμους
σφικτήρες στις ρώγες τις, αυτούς που πλέον δεν της προκαλούσαν κάτι που θα
χαρακτηρίζονταν σαν πόνος αλλά έφερναν υγρασία στο αιδοίο της στη στιγμή. Έπιασε
τον κρίκο από το κολάρο και την σήκωσε στα γόνατα. Με το κεφάλι συνεχώς σκυμμένο
έβλεπε μόνο τα πόδια του. Τον είδε να κατεβάζει το παντελόνι και το εσώρουχό του
και μυρωδιές από τη στύση Του πλημμύρισαν τα ρουθούνια της. Το χέρι Του έπιασε
και πάλι το κολάρο της και τη σήκωσε όρθια. Με μία αστραπιαία κίνηση την σήκωσε
στα χέρια Του και την έβαλε πάνω στον καναπέ στα 4. Ακολούθησαν μέτριας δύναμης
χτυπήματα από τις παλάμες Του στα καλοσχηματισμένα της οπίσθια, και άρχισε να
τρέμει από ηδονή. Το δεξί Του χέρι άρπαξε τα μαλλιά Της και Τον ένιωσε μέσα της.

Η συνέχεια τη βρήκε στον καναπέ χωμένη μέσα στην αγκαλιά Του. Πόσο της άρεσε
να ακουμπάει στο στήθος Του και να τον μυρίζει. Το ένα Του χέρι χάιδευε νωχελικά
τους μηρούς της και η σ δακρύσε.
- Τι έχεις μικρό Μου?
- Σκέφτομαι το λάθος που έκανα το πρωί και νιώθω ότι δεν αξίζω την αγκαλιά σας.
- Τιμωρηθηκες για το λάθος σου και ξέρω πως θα βάλεις τα δυνατά σου να μην το
επαναλάβεις.
- Σας ευχαριστώ Κύριε!
- Δε σε ρώτησα, σου αρέσει το κλουβί σου?
- Μάλιστα Κύριε!!! Πάρα πολύ! Λίγη ώρα μέσα σε αυτό και άρχισα να ερεθίζομαι.
Με μια βίαιη κίνηση την έριξε στο πάτωμα.
- Γιατί μου το λες τώρα αυτό? Δεν έχεις εντολή να μου αναφέρεις όταν ερεθιζεσαι
χωρίς την παρουσία μου?
Η σ είχε παγώσει.
- Γιατί δε το ανέφερες όταν σε έβγαλα εξω?
Με λυγμούς η σ:
- ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κύριε! Το ξέχασα Κυριε! ΣΥΓΓΝΩΜΗ Κυριε!
Την έπιασε από τα μαλλιά και την έσυρε μέχρι το κλουβί. Κλείδωσε τα χέρια της
πίσω από την πλατη με λουκέτο και πέρασε το κεφάλι της στο άνοιγμα του πανω
μέρους του κλουβιού.
- Μην τολμήσεις να με ξυπνήσεις!!