Της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και ζηλεύει

Ιουλία

Η Ιουλία κοίταξε την αντανάκλαση της στο καθρέπτη. Ένα χαλαρό κόκκινο φουστάνι τόνιζε διακριτικά τις καμπύλες της. Ελαφρώς ανοιχτά χρώματα στο βάψιμο της, έδεναν όμορφα με τα καστανόξανθα μαλλιά της. Ένα σκούρο ροζ γέμιζε τα χείλια της. Τα σανδάλια που έδεναν γύρω από την γάμπα της, τ’ αγαπημένα της, με μακρύ κορδόνι και ήταν έτοιμη.
Ένιωθε αγχωμένη και οδηγούσε αφηρημένα και αργά. Τους είχε γνωρίσει σ’ ένα μπαράκι πριν μία εβδομάδα. Ήταν ένα όμορφο ζευγάρι. Ο Νίκος και η Ιωάννα, της έστειλαν ένα ποτό με το σερβιτόρο και την κάλεσαν στο τραπέζι τους.
Είχε βγει μόνη. Δεν είχε βρει κανέναν από τους φίλους της, αλλά δεν μπορούσε να κάτσει μέσα. Ήθελε να δραπετεύσει. Στο μπαρ ένιωσε ακόμη πιο μόνη. Οπότε η πρόταση όσο και αν την ξάφνιασε την ευχαρίστησε. Έκατσε στο τραπέζι τους. Ζεστοί, φιλικοί, πρόσχαροι, λίγα ποτά αργότερα και ήταν λες και τους γνώριζε χρόνια.
Η κόρνα την επανέφερε. Το φανάρι ήταν πράσινο και το αυτοκίνητο από πίσω της γαύγισε εκνευρισμένο. Έβαλε ταχύτητα και πάτησε γκάζι. Φευγαλέα είδε το φουστάνι να ανασηκώνεται καθώς άλλαζε πεντάλ. Θυμήθηκε το χέρι της Ιωάννας πάνω στο μηρό της κάτω από το τραπέζι. Στην αρχή είχε τιναχθεί απότομα. Μετά είχε κοκκινίσει. Μετά και οι δύο τους είχαν χαμογελάσει και αφέθηκε. Συνέχισε να μιλάει ο Νίκος, όσο η Ιωάννα την θώπευε κάτω από το τραπέζι. Ήρεμος, σίγουρος, ταξιδιάρης σαν βάρκα σε ήρεμη λίμνη. Η τέλεια κάλυψη για την φωτιά που έκαιγε πάνω στα πόδια της. Που γινόταν πιο τολμηρή και κατέληγε ανάμεσα τους. Ακόμα πιο τολμηρή και εισχωρούσε στο εσώρουχο της. Φωτιά που σταμάτησε απότομα, θυμίζοντας την να ανασάνει.
-Ακολούθησε με στο μπάνιο. Η Ιωάννα με φωνή γλυκιά που δεν σήκωνε όμως αντιρρήσεις την κράτησε από το χέρι και την τράβηξε μαζί της. Την έβαλε πρώτη μέσα. Την έβαλε με πρόσωπο προς τον καθρέπτη του μπάνιου. Να στηρίζεται με τα χέρια στο νιπτήρα. Τα χέρια της ταξίδεψαν στο στήθος της, χόρεψαν γύρω από το αφαλό της, κατέβηκαν πιο χαμηλά, κατέβασαν το κιλοτάκι της στους αστράγαλους της. Το κατάλευκο χέρι της Ιωάννας βυθίστηκε στο στόμα της. Έπαιξε με την γλώσσα της, μούσκεψε στα υγρά της. Έφυγε και κατέληξε μέσα της. Βίαια, δυνατά, όπως ένας άντρας και όχι ένα θηλυκό θα συνήθιζε. Η Ιουλία βόγκηξε, άνοιξε τα πόδια της, παρασύρθηκε στα κύματα. Το χέρι της γυναίκας από πίσω της την γαμούσε βαθιά, γεννώντας ήχους υγρούς που έδεναν αρμονικά με τις φωνούλες που άφηνε η Ιουλία.
-Περνάτε καλά βλέπω κορίτσια. Ο Νίκος ! Η Ιουλία τινάχτηκε ντροπιασμένη αλλά η Ιωάννα την τράβηξε από τα μαλλιά και την ανάγκασε να καθίσει στις φτέρνες της. Την γύρισε προς το μέρος τους. Με τα πόδια της διπλωμένα να αναγκάζουν την πύλη που έσταζε να ανοίξει περισσότερο.
Η Ιωάννα έστριψε δεξιά, βρήκε έναν κενό χώρο και πάρκαρε. Έσβησε τη μηχανή, έκλεισε τα μάτια και συνέχισε να θυμάται…
Φιλήθηκαν με πάθος. Μετά την γύρισε όρθια προς τον καθρέπτη και την πήρε με μία απότομη κίνηση. Το γόνατο της Ιωάννας στο πρόσωπο της. Το τακούνι από την γόβα της έψαξε το άνοιγμα που έσταζε και μπήκε εύκολα μέσα στην Ιουλία. Τα σώματα τους χόρευαν συγχρονισμένα. Από εκεί χαμηλά που βρίσκονταν έβλεπε την διείσδυση, ενώ η Ιωάννα με το παπούτσι της γαμούσε την ορθάνοιχτη τρύπα της Ιουλίας. Αυτή έφτασε πρώτη. Τινάχθηκε, έπιασε το πόδι της Ιωάννας και το έσπρωξε βαθιά μέσα της. Αμέσως μετά η Ιωάννα. Τράβηξε απότομα το πόδι από μέσα της, της έπιασε το κεφάλι, το πίεσε πάνω στο μουνί της που έτρεμε και βόγκηξε δυνατά. Ο Νίκος βγήκε από μέσα της, την έκανε στην άκρη και μπήκε μέσα στο στόμα της Ιουλίας. Τα υγρά της Ιουλίας νότιζαν την σκληρότητα του, σαν υγρός μανδύας. Τελείωσε και γέμισε με σπέρμα το στόμα της. Κατάπιε διψασμένη.
Η Ιουλία άνοιξε τα μάτια και βγήκε από το αυτοκίνητο. Είχαν ανταλλάξει τηλέφωνα και είχαν κανονίσει μερικές μέρες μετά να πάει στο σπίτι τους. Το βρήκε εύκολα, χτύπησε το κουδούνι και άκουσε την καρδιά της να τρέχει να κρυφτεί…

 

Απάντηση: Της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και ζηλεύει

Πάρε ανάσα.
Κράτα την.
Κράτα την.
Κράτα την !!!!    

 

Απάντηση: Της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και ζηλεύει

Οταν γράφουν αυτοί που αυτά που γράφουν τα έχουν ζήσει στην πράξη, οι θεωριτικοί... πρέπει να σιωπούν... 

Ηλία έγραψες πάλι, συνέχισε από πιο υγρά... μονοπάτια..., ξέρεις εσυ...

 

Απάντηση: Της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και ζηλεύει

Η πόρτα άργησε να ανοιξει.
Η Ιουλία ακούμπησε λιγάκι επάνω, έκλεισε τα μάτια και το χέρι της έκανε βόλτες επάνω στο κορμί της.
Πιάνει τις ρόγες της, σκληρές.. το χέρι κατεεβαίνει και φτάνει στο υγρό μουνί της..
Χαιδεύει τις τρύπες της, ανάσα και συνεχίζει..
Ταξιδεύει νοητά,υγρή και καυλωμένη, ώσπου αισθάνεται την ισορροπία της να χάνεται και την πόρτα πίσω της να ανοίγει...

 

Απάντηση: Της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και ζηλεύει

Ιουλία
-Καλώς την, ο Νίκος. Πέφτει σχεδόν πάνω του με την πλάτη της. Γυρνάει αδέξια και βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο.
-Γεια σου. Νιώθει την ανάσα του να την παγιδεύει. Κρατάει την δική της από αμηχανία. Την πιάνει από το φόρεμα και την παίρνει μέσα. Κλείνει την πόρτα και την σπρώχνει προς τον τοίχο.
-Γεια σου και εσένα υγρό μου. Δεν την αγγίζει. Την πλησιάζει περισσότερο και την φυσάει απαλά στα χείλια. Η Ιουλία ανοίγει το στόμα ασυναίσθητα. Το σώμα της είναι παγιδευμένο. Αν γείρει προς τα μπρος θα τον αγγίξει, πίσω δεν έχει.
-Υπάρχει μία θεωρία που λέει ότι όταν φτύσεις μέσα στο στόμα σε ένα κουταβάκι, θα σε θυμάται για πάντα ως το αφεντικό του. Δεν παίρνει βαθιές ανάσες, γιατί θα τον αγγίξει με το στήθος της.
-Κράτα το στόμα σου ανοιχτό σκυλίτσα. Θα δοκιμάσουμε στην πράξη τη θεωρία. Τον κοιτάει στα μάτια. Έντονος, τρομακτικός, πηγάδι που αν πέσεις μέσα ίσως δεν βγεις ποτέ. Την φτύνει απότομα. Σταγόνες με την ουσία του, εισβάλλουν μέσα στο στόμα της. Σταγόνες που δεν βρήκαν την είσοδο και στέκονται στα χείλη της. Με το χέρι του τις μαζεύει και τις σπρώχνει μέσα. Συναντά τη γλώσσα της που του δίνεται δίχως αντίσταση. Το χέρι του σηκώνει το φουστάνι και παραμερίζει το εσώρουχο της. Ανοίγει τα πόδια της στο χάδι του. Το χέρι στο στόμα γλιστρά βαθύτερα. Κενά που θέλουν να γεμίσουν. Τα δάχτυλα του χορεύουν αργά στην είσοδο του κόλπου της σα να μετρούν το θύμα τους. Στο στόμα της το χέρι του προχωρά βαθύτερα, νιώθει τους σιαγόνες της να φτάνουν στα όρια τους. Το αποσύρει αργά, αφήνοντας ένα μονοπάτι. Δρόμος δικός του για να μπαίνει όποτε αυτός θελήσει.
Κινήσεις κυκλικές στα πρόθυρα της πύλης, δεν χάνουν την σταθερότητα τους ακόμα και όταν η υγρασία της σπεύδει να τον συναντήσει. Γύρω, γύρω,γύρω. Ανοίγει πιότερο τα πόδια της και την πύλη της μαζί. Τον θέλει μέσα της. Δεν τον παρασύρει. Την κοιτά και της χαμογελά.
-Σκυλίτσα… Την πιάνει απότομα από το ώμο και την γυρνά με κατεύθυνση τον τοίχο. Η ανάσα της δεν προλαβαίνει να ξεφύγει και την γδύνει από πάνω. Το σουτιέν της χάνεται στο μαγικό καπέλο και η ρώγες της συναντούν τα δάχτυλα του. Αυθάδικα του δηλώνουν σκληρές την παρουσία τους και κλειδώνονται στο τσίμπημα του. Πονάει. Πόνος δεν την συνεφέρει. Διεφθαρμένος γελωτοποιός που παίζει μαζί της. Την πιάνει από τα μαλλιά και την σέρνει στην πόρτα του δωματίου που βρίσκεται δίπλα τους.
Το δωμάτιο αποκαλύπτεται. Το ίδιο και η Ιωάννα. Ο Νίκος την αναγκάζει να βάλει τα χέρια στην κάσα της πόρτας.
Νυχτικό διάφανο, μαύρο τούλι που αποκαλύπτει την γύμνια της.
Την αναγκάζει να ανοίξει τα πόδια της όσο το άνοιγμα της πόρτας της επιτρέπει.
Καθισμένη με τα πόδια ανοιχτά, εσώρουχο από το ίδιο ύφασμα, ροζ κλειτορίδα που στέκεται στο μέσο της σκηνής.
Φεύγει και επιστρέφει κρατώντας ένα μαχαίρι στα χέρια του. Η Ιουλία κοιτάει την Ιωάννα υπνωτισμένη. Νιώθει την λάμα πάνω της.
-Αυτό δε νομίζω πως το χρειάζεσαι. Το εσώρουχο της καταλήγει στα πόδια της κομμένο. Την πιάνει από το μαλλιά και την τραβάει στο δωμάτιο προς την Ιωάννα.
-Γονάτισε σκυλίτσα. Την γλώσσα έξω και μην τολμήσεις να την τραβήξεις πίσω, αν δε σου το επιτρέψουμε…

 

Απάντηση: Της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και ζηλεύει

Φοβάται, γονατίζει και τρέμει. Δεν ξέρει τι θα της συμβεί. Ο φόβος της νικάει την υγρασία της, είναι πιο δυνατός.
Κλείνει τα μάτια. Ταξιδεύει..δεν πιάνει, τα ανοίγει πάλι.
Τους κοιτάζει και τους δυο καλά, προσπαθεί να μπει μέσα τους, να τους ψυχολογήσει, να εντρυφήσει στο μυαλό τους.
Διψάει για λίγη σιγουριά. Ξανακλείνει τα μάτια. Νοιώθει το μαχαίρι επάνω της να τη χαιδεύει απαλά. Τα μάτια της βουρκώνουν, η ανάσα της πότε γρήγορη και ακανόνιστη, πότε χάνεται τελείως.
Νοιώθει ένα ρίγος στο κορμί της. Το μαχαίρι εναλάσσεται με χάδι..
Μπερδεύεται περισσότερο. Δεν ξέρει αν προτιμάει αυτή την εκδοχή. Δεν αντιστέκεται, δεν ορμάει, δεν κουνιέται καν..
Στέκει εκεί, συντροφια με όλες τις αισθήσεις και τους φόβους της...

 

Ιουλία
Στα γόνατα…
Ο Νίκος κάθεται δίπλα από την Ιουλία. Σκύβει και την φιλάει.
…με την πύλη της μισάνοιχτη και πεινασμένη…
Βαθύ φιλί, δύο άτομα, δύο εραστές, στόμα ένα. Το φιλί τελειώνει και ο Νίκος γυρνάει προς το μέρος της.
…τα χέρια της πίσω στους γλουτούς. Το στήθος της ανεβοκατεβαίνει κυνηγώντας την ανάσα της…
Γλιστράει την λάμα του μαχαιριού στην γλώσσα που στάζει ασταμάτητα. Τα σάλια της στέκονται στο μέταλλο. Σταγόνες δραπέτες, απ’ τα σωθικά της κλέφτες.
…τα χείλια της τρέμουν. Κρατάει το στόμα ανοιχτό…
…φοβισμένη…
…καυλωμένη…
Το μαχαίρι με τη ράχη μουσκεμένη, αγγίζει το λευκό δέρμα της Ιωάννας, λίγο πιο κάτω από την βάση του λαιμού της. Πιέζει απαλά με την ράχη που δεν κόβει και κυλάει προς τα κάτω. Στρίβει και ανεβαίνει στην καμπύλη από το στήθος της. Στριφογυριστό μονοπάτι με κέντρο κόσμημα από σάρκα ροζ. Φτάνει και στέκεται με την κόψη να στηρίζει την ρώγα της. Το χέρι του Νίκου κάνει νόημα στην Ιουλία να σκύψει. Να έρθει πιο κοντά. Πιάνει το κεφάλι της και την φέρνει με το στόμα ανοιχτό προς την παγιδευμένη ρώγα.
-Βάλε τη στο στόμα σου, σκυλίτσα.
Πρώτα με τη γλώσσα, μετά με τα χείλη. Το κάτω χείλος ανάμεσα στη λάμα και στη σάρκα. Το μαχαίρι γλιστράει απομακρύνεται και αυτή πιπιλάει, γεύεται, ονειρεύεται. Με την άκρη του ματιού της βλέπει την ράχη του μαχαιριού να προσπερνά το λακκάκι του αφαλού, να ακολουθεί δρόμο δικό του και στην κλειτορίδα της Ιωάννας να καταλήγει. Η Ιουλία στήθος αλλάζει και ρώγα στεγνή, στο δρόμο του νερού με λαχτάρα βάζει. Στο χέρι του Νίκου το μαχαίρι, παρτενέρ με το ροζ μίσχο της Ιωάννας , σ’ ένα χορό αποπλάνησης. Η γυναίκα βογκάει, πιάνει την Ιουλία από τα μαλλιά και την πιέζει πάνω στο στήθος της. Η απαλή σάρκα γεμίζει το στόμα της Ιουλίας αλλά αυτή δεν σταματάει να την πιέζει. Την μπουκώνει, το στόμα της γαμάει, με την ρώγα στη θέση του βαλάνου. Ο Νίκος σηκώνεται, περνάει το πόδι του πάνω από λυγισμένο κορμό της Ιουλίας, κάθεται σαν την ιππεύει μην αφήνοντας το βάρος του να την σπάσει. Μόνο την καμπύλη να τεντώσει ελαφρά, με τα οπίσθια και το λαιμό της να ανασηκώνονται παραδομένα. Η Ιουλία τον νιώθει ερεθισμένο να τρίβεται στην ράχη της. Από τους ώμους της έως τα μαλακά καπούλια της. Κίνηση βίαιη και το στήθος απομακρύνεται. Η Ιωάννα την κοιτάει και φτύνει στο ανοιχτό της στόμα.
-Θέλεις σάλιο σκύλα. Γρήγορα στερεύεις.
Πιάνει πάλι το κεφάλι της και της γεμίζει ξανά το στόμα με το άλλο στήθος. Ο Νίκος ακουμπά το μαχαίρι στην ράχη της. Με την κόψη. Πιέζει και η Ιουλία νιώθει το μέταλλο να ψάχνει γι’ άνοιγμα στο δέρμα της. Γραμμές λεπτές, κόκκινες, παράλληλες, στα μάγουλα που κάθεται να καταλήγουν και μετά πάλι από την αρχή. Νιώθει την πνοή της να παγώνει και μετά με δύναμη να προσπαθεί από το στήθος που το στόμα της γαμάει, να εισβάλλει στα πνευμόνια της. Στέκεται στα γόνατα από πίσω της. Η λάμα βαδίζει προσεκτικά μέσα στην σκοτεινή χαράδρα της. Η μύτη συναντά την σουφρωμένη πύλη της. Στο σώμα της τρέμουλο ο νέος επισκέπτης, η Ιωάννα τραβάει το κεφάλι της και την αναγκάζει να κατέβει πιο χαμηλά. Ο Νίκος φτύνει, υγρά κυλάνε και στη δύστροπη την πύλη της μαζεύονται. Πιάνει το μαχαίρι από την λάμα και πιέζει με την λαβή του. Το πρόσωπο της ανάμεσα στα πόδια της Ιωάννας, γλύφουν δοκιμάζουν και στο ορθάνοιχτο κόλπο της κολλάνε. Η λαβή με τρόπο αργό που πίσω δεν κάνει, την ανοίγει. Βογκάει, αλλά ο αντίλαλος σβήνει σε υγρή σάρκινη σπηλιά. Εκατοστό με εκατοστό, η λαβή εξαφανίζεται, ο σφιγκτήρας χαλαρώνει την αντίσταση και αγκαλιάζει τον σκληρό διακορευτή.
Η Ιωάννα τρίβει την κλειτορίδα της με μανία. Η Ιουλία με την γλώσσα μέσα να ρουφάει τους χυμούς που την ποτίζουν. Ο Νίκος κρατώντας το μαχαίρι από την λάμα, την ανοίγει και την κλείνει, την ανοίγει και την κλείνει, την ανοίγει και την κλείνει…