Το παιχνίδι με τα αόρατα σκοινιά..

Πάντα είχα μεγάλο ταλέντο να αργώ.. αλλά και σήμερα; Δεν πειράζει! Έτσι κι αλλιώς όλες οι εκδηλώσεις αργούν μέχρι να μαζευτεί ο κόσμος..

Κοίταξα τους άξονες τις τοποθέτησης μου, πρόβαρα όσα ήθελα να πω. Πρώτη φορά θα μίλαγα σε τόσο μεγάλο ακροατήριο.. καμία σχέση με τα αμφιθέατρα των πανεπιστήμιων. Έπρεπε να κάνω ξεκάθαρα και να πείσω για τόσο σημαντικά θέματα. “Ήρθε η ώρα να πάω”. Κάθε φορά λίγα λεπτά πριν την μάχη νοιώθω γεμάτη σιγουριά. Ένα πράγμα είχε μείνει.. πλησίασα το κομοδίνο.. εκεί μου είχε αφήσει ο Κύριος μου ένα μικρό δονητή, ήξερα οτι εκείνος είχε το τηλεχειριστήριο.. ακόμα δεν ξέρω πως τον λένε.. τώρα τα μαθαίνω όλα. Απο την μια οι σκέψεις για όσα μπορούνε να πάνε στραβά απο την άλλη μια εντολή δυνατότερη απο κάθε λογική! Τη βαρέθηκα τη λογική και τα λογικα επιχειρήματα και τη λογική των οικονομικών και τους λογικούς βαρετούς ανθρώπους!! Το έβαλα μέσα μου βίαια, σχεδόν αντιδραστικά. Ο πόνος έμεινε σε όλο τον δρόμο.

Δεν τους άφησα να μου πουν τίποτα που άργησα! Δεν φτάνει που σήκωσα όλο το βάρος τελευταία στιγμή! Κάθισα αμέσως στο πάνελ να ξεκινήσουμε.. πρόλαβα μόνο να ανταλλάξω δύο κουβέντες με τον έτερο εισηγητή να δούμε ποιος θα κάνεις το κλείσιμο. Τώρα πέφτει το μάτι μου πρώτη φορά στον κόσμο.. είχε τόσο κόσμο.. Ο Γ. Άρχισε να μιλάει. Δεν άκουγα λέξη απ όσα έλεγε! Το μυαλό μου ήταν μόνο στον δονητή! Άρχισα να νοιώθω πιο έντονα το σχήμα του.. έψαχνα μέσα στο πλήθος το πρόσωπο του Κυρίου μου.. κάπου εκέι έπρεπε να ήταν.. δεν θα είχε νόημα αλλιώς! “Σίγουρα θα πατήσει το κουμπί όταν θα μιλάω”! Δεν πρόλαβα να τελειώσω αυτήν την σκέψη και ο δονητής ξεκίνησε να λειτουργεί!

Τα υγρά μου άρχιζαν να στάζουν.. “πως θα σηκωθώ λερωμένη να χαιρετήσω τόσο κόσμο.. Θεε μου τη ντροπή!” Η ένταση ανέβαινε και ελάττωνε και εγώ έψαχνα το πρόσωπο του.. νόμιζα οτι τον έβλεπα παντού αλλά δεν ήταν ποτέ αυτός.. και όσο τον έψαχνα τόσο πιο υγρή γινόμουν.. τώρα τα υγρά μου είχαν φτάσει στην καρέκλα..! σκεφτόμουν οτι θα έρθει να με αρπάξει, να με βάλει να σκύψω πάνω στο τραπέζι και να μπαίνει με όλη του την ορμή μέσα στον κώλο μου μπροστά σε όλον αυτόν τον κόσμο! Χειροκροτήματα.. ήρθε η σειρά μου. Κάθε φορά με την πρώτη μου λέξη σπάει όλο μου το άγχος.. μόλις άρχισα να μιλάω σταμάτησαν οι δονήσεις. Η στιγμή με είχε συνεπάρει. Σηκώθηκα όρθια και συνέχισα με στόμφο , ξέφυγα απο τους άξονες αλλά έβλεπα στις αντιδράσεις του κόσμου οτι χρειαζόταν αυτό...

Τότε τον βλέπω στη μέση όρθιο με τα χέρια σταυρωμένα να με κοιτάει με υποψία. Μόλις μπλέχτηκαν τα βλέμματα μας έσπασε ένα πρόστυχο χαμόγελο. Ο δονητής άρχισε να λειτουργεί πιο δυνατά απο όσο τον είχα νοιώσει! Έπεσα απότομα στην καρέκλα και σταμάτησα να μιλάω! Φάνηκε σε όλους παράξενο. Έβλεπα πως με κοιτούσαν. Έπρεπε να συνεχίσω να μιλάω.. Κοιτούσα τους άξονες μου.. η ανάσα μου ήταν βαριά και την άκουσα να χτυπάει στα ηχεία προσπαθούσα να κοντρολάρω την φωνή μου και τις ανάσες μου.. κάθε φορά που τον κοίταζα η ένταση ανέβαινε όλο και περισσότερο και έκανε το μουνί μου να στάζει και να σφίγγεται.. και αυτός να με κοιτάει και να διασκεδάζει.. μερικές φορές γελούσε κιόλας και άλλαζε αμέσως την ένταση.. Δεν έπρεπε να τελειώσω. Θα γινόμουν μούσκεμα..!!!όχι δεν είναι αυτό.. δεν είχα την άδεια του!

Έφτασε το κλείσιμο.. Έκανα μεγάλη προσπάθεια να μείνω ήρεμη αλλά δεν με άφηνε.. Άρχισα να τρέμω.. δεν άντεχα την ένταση που είχε τώρα ο δονητής.. έβλεπα όσους με ήξεραν να απορρούν και εκείνον να με κοιτάζει. μέσα απο αυτά τα γυαλιά που τόσο λατρεύω, τη μία με το πιο έκφυλο βλέμμα που με έχει κοιτάζει ποτέ και την επόμενη στιγμή αυστηρά και περιπαικτικά ! Τελευταίες λέξεις..Τώρα ο δονητής είναι στο τέρμα.. χάνω τα λόγια μου και τα μάτια μου αρχίζουν να δακρύζουν! “ σήκω όρθια και πες ένα τσιτάτο συγκινητικό να το καλύψεις”.. Τα δάκρυα και οι ωραίοι ιδεαλισμοί κέρδισαν ένα δυνατό χειροκρότημα.. τελικά ίσως να μη φαινόταν τόσο η ταραχή μου.

Ήρθε πρώτος κοντά μου και έπεσα στην αγκαλιά του να με ηρεμήσει!

-Όταν ανέβασες την ένταση δεν άντεξα άλλο.. Δες! Ακόμα δε μπορώ να σταματήσω να κλαίω.. ήταν υπέροχο... ευχαριστώ Κύριε!!

-Χαχαχαχααα! Δεν έπαιξα ποτέ με το τηλεχειριστήριο.. μόνο με το μυαλό σου.. Όλα τα έκανες μόνη σου..!

Εκείνο το βράδυ δε χρησιμοποίησε τίποτα για να με δέσει..

 

Επειδή ένα λάικ δεν αρκεί, υπέροχο!
Διαφορετικό και καλογραμμένο!
Μπράβο.