Το φετίχ ιστορικά

1. Πρωτόγονες κοινωνίες και μαγικός φετιχισμός (Πριν από την έννοια της σεξουαλικότητας)

Ο όρος "φετίχ" (fetiche στα πορτογαλικά) προέρχεται από τον 16ο αιώνα, όταν Πορτογάλοι εξερευνητές παρατήρησαν ότι οι αφρικανικές φυλές λάτρευαν αντικείμενα που θεωρούσαν ιερά ή εμψυχωμένα.
Αυτά τα fetiches ήταν αντικείμενα με πνευματική ή μαγική δύναμη, όχι σεξουαλικά με τη σύγχρονη έννοια.

⮞ Δηλαδή, το φετίχ στην αρχή δεν είχε καμία σχέση με το σεξ — ήταν θρησκευτική ή μαγική πρακτική.


---

2. Το πέρασμα στον σεξουαλικό φετιχισμό – 19ος αιώνας (Ευρώπη)

Η έννοια του σεξουαλικού φετίχ ξεκίνησε να αναγνωρίζεται ως ψυχολογικό φαινόμενο κυρίως τον 19ο αιώνα, όταν η επιστήμη άρχισε να εξετάζει την ανθρώπινη σεξουαλικότητα πιο αναλυτικά.

Ο Alfred Binet (γνωστός και από το τεστ IQ) χρησιμοποίησε πρώτος τον όρο "fetichism" το 1887 με σεξουαλική έννοια.

Ο Krafft-Ebing, στο βιβλίο του "Psychopathia Sexualis", περιέγραψε πολλές μορφές φετιχισμού: από παπούτσια, γούνες, εσώρουχα μέχρι μέρη του σώματος.

Ο Freud έβλεπε το φετίχ ως "υποκατάστατο του χαμένου φαλλού", συχνά συνδεδεμένο με την ψυχική άμυνα απέναντι στον ευνουχισμό (κατά τη φροϋδική θεωρία).


Δηλαδή από τότε ο φετιχισμός έγινε κομμάτι της επιστημονικής συζήτησης γύρω από την ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη.


---

3. 20ός αιώνας: Από το ταμπού στην underground κουλτούρα

Καθώς προχωράμε στον 20ό αιώνα:

Στα '40s και '50s, περιοδικά όπως το Bizarre ή το Exotique (στις ΗΠΑ) άρχισαν να δημοσιεύουν φετιχιστικό περιεχόμενο: κορσέδες, μπότες, bondage, latex.

Εμφανίζονται τα πρώτα fetish clubs και φωτογραφίες με dommes, dominatrixes, υποτακτικούς, bondage κ.λπ.

Ο BDSM κόσμος αρχίζει να παίρνει μορφή ως υποκουλτούρα, με σαφή διαχωρισμό από την παθολογία: το φετίχ παύει να είναι "αρρώστια" και γίνεται έκφραση επιθυμίας.



---

4. 21ος αιώνας – Ίντερνετ

Το φετίχ σήμερα είναι:

Ορατό και mainstream: Παρουσιάζεται σε ταινίες, μόδα (fetish fashion), τραγούδια,

Η έννοια έχει διευρυνθεί: δεν αφορά μόνο υλικά (όπως εσώρουχα ή πόδια), αλλά και σενάρια, ρόλους, φωνές, στυλ λόγου, ακόμα και μυρωδιές ή εικονικές συμπεριφορές.


Σήμερα, μιλάμε για φετιχισμό χωρίς ντροπή, συχνά σαν στοιχείο της σεξουαλικής ταυτότητας και όχι απαραίτητα κάτι που χρειάζεται «θεραπεία».