Υποτακτικοί κύριοι vs Κυριαρχικές κυρίες

Ενώ αναφέρεις ότι οι υποτακτικοί είναι σε σημαντικό ποσοστό άνθρωποι αυξημένων προσόντων αναρωτιέσαι αν θα μπορούσαν να δώσουν «χώρο» και ευκαιρίες, και μέσω ποιων τακτικών, για να αναδειχθεί η κυριαρχική προσωπικότητα κάποιας λιγότερων προσόντων.
(Η δική σου περίπτωση νομίζω δεν σχετίζεται γιατί παραπέμπει πιο πολύ σε διαφορές χρονικής ωρίμασης, όπως την περιγράφεις, ενώ το ζητούμενο του νήματος φαντάζει διαφορετικό.)
Δεν αναφέρεις κανέναν λόγο για τον οποίο αρχικά ένα ζευγάρι τόσο ανόμοιο αλληλοπροσεγγίστηκε παρόλο τις διαφορές του. Στην σημερινή εποχή που ο διαχωρισμός σε εργασιακούς χώρους, διασκέδασης, κοινωνικής επαφής αυξάνεται και αυτοί κατηγοριοποιούνται συνεχώς δεν μπορούν να αναφερθούν εύκολα λόγοι και ευκαιρίες προσέγγισης δύο ανόμοιων ανθρώπων. Οπότε δυστυχώς καταλήγουμε σε έναν ίσως προφανή. Ότι ο υποτακτικός ανώτερος κύριος ως πιο ελκυστικό στοιχείο βρήκε τον υπό εκκόλαψη κυριαρχικό εαυτό της κυρίας. Αυτό νομίζω από μόνο του είναι προβληματικό για τους μεν υποτακτικους γιατί αφήνει να υπονοηθεί ότι βασικό τους κριτήριο είναι η κάλυψη των σεξουλικών ιδιαιτεροτητών τους και για τις δε κυρίαρχες αυτής της κατηγοριάς ότι επωφελούνται από τις αντίστοιχες δικές τους.

 

Απάντηση: Re: Υποτακτικοί κύριοι vs Κυριαρχικές κυρίες

Αυτο γενικα που εννοουσα λεγοντας οτι θα πρεπει να "κερδισει" ειναι οτι θα πρεπει να με γοητευσει, πριν της προσφερω την υποταγη μου. Κι αυτο δεν ειναι ευκολο. Δε γοητευομαι πια τοσο ευκολα απο μια γυναικα, οπως στο παρελθον. Και ειδικοτερα το θεμα της υποταγης το βλεπω πολυ πιο αυστηρα απ' οτι στο παρελθον. Δεν το βλεπω πια σαν ενα παιχνιδι, αλλα σαν μια συνειδητοποιημενη σταση ζωης.

Αυτο δε θα το χαρακτηριζα ποτε "παλη" με την αυστηρη εννοια του ορου. Δε μου εχει συμβει ποτε και ουτε ευχομαι να μου συμβει. Θα το χαρακτηριζα απλα "παιχνιδι", ενα παιχνιδι που αφορα τα προκαταρκτικα μονο σταδια μιας σχεσης. Ουτε βεβαια και περιπτωση εκβιασμου μου εχει τυχει. Να σημειωσω βεβαια οτι η εμπειρια μου στο χωρο ειναι πολυ μικρη.

Ποτε δεν εχω γινει εχθρικος και δεν καταλαβαινω το λογο ή τους λογους για τους οποιους καποιοι υποτακτικοι θα μπορουσαν να γινουν εχθρικοι. Το να γινω εχθρικος δε μου εχει συμβει ουτε σε vanilla σχεσεις μου.

Δεν εννοιωσα ποτε ανταγωνιστικα προς μια γυναικα την οποια θα εβλεπα και με μια ερωτικη ματια. Πολλοι βεβαια μπορει να εισαγουν τον ανταγωνισμο ως μια μορφη παλης ή παιχνιδιου, οπως ειναι συνηθισμενοι απο τη ζωη που κανουν, αλλα κατι τετοιο εμενα προσωπικα δε με εκφραζει καθολου. Ενας ευθραυστος χαρακτηρας, και δη μια γυναικα, δεν ειναι στοχος που θα επελεγα να ανταγωνιστω ουτε για αστειο.

Για να ξεκινισω το παιχνιδι του ανταγωνισμου (το οποιο το ονομαζω "πολεμο") θα πρεπει πρωτα να δεχτω καποια ισχυρη επιθεση, κατι που δε μου εχει συμβει μεχρι τωρα.

Εξαρταται απο την περιπτωση... Μια πρωτη αντιδραση θα ηταν να τη βοηθησω οσο μπορω. Βεβαια εαν δω οτι τα προβληματα κουλτουρας ειναι αξεπεραστα, ε, τοτε δεν εχω και πολλα περιθωρια αντιδρασης, παρα να σταματησω το παιχνιδι και να παραμεινουμε φιλοι.

Χμμμμ.... δυσκολη ερωτηση... και εξαρταται καθε φορα απο την περιπτωση που εχω να αντιμετωπισω. Το πρωτο πραγμα που θα εκανα θα ηταν να παω με τα νερα της. Να μην της χαλασω χατιρι και να αφησω την κυριαρχικότητά της να ξεδιπλωθει απο μονη της. Στη συνεχεια, μεσα απο συζητηση θα προσπαθουσα να διευρυνω τα όριά της, και θα εβλεπα τα αποτελεσματα στη συνεχεια. Νομιζω οτι η συζητηση και η επικοινωνια ειναι το κλειδι σε καθε δυσκολη υποθεση. Καμια φορα οι ανθρωποι δε βγαζουν αυτο που θα ηθελαν να βγαλουν μονο και μονο γιατι δε βρισκουν με το σύντροφό τους τον απαραιτητο διαυλο επικοινωνιας.

 

Αν πραγματικά δεν καταλαβαίνεις .
Μάλλον δεν υπάρχει λόγος να το εξηγήσω.
 

 

Δεν "πρέπει". Θα ήταν όμως καλό, κατά την άποψή μου, διότι είναι πιο εποικοδομητικό και μακροπρόθεσμα πιο αποτελεσματικό από το να μεμψιμοιρούν συνεχώς οι υποτακτικοί αναφορικά με την ανυπαρξία κυριαρχικών γυναικών, την ανικανότητα των εκκολαπτόμενων Mistresses και τη μοναξιά τους, ενώ υπάρχουν κάποιες αξιόλογες γυναίκες που θα ήθελαν να δημιουργήσουν μία D/s σχέση.

Αναφορικά με τις άλλες ερωτήσεις σου, η προσωπική μου γνώμη, είναι πως τόσο σε μία D/s, όσο και σε οποιαδήποτε άλλη σχέση, άνθρωποι που δεν υπερτερούν σε όλους τους επιμέρους τομείς έναντι ημών, μπορούν να μας προσφέρουν δυνατές συγκινήσεις, και να μας κάνουν ευτυχισμένους. Και αυτά είναι μερικά από τα (δικά μου τουλάχιστον) ζητούμενα σε μία D/s σχέση.

Υποθέτω πως το μοναδικό κίνητρο για την ένωση δύο εντελώς ασύμβατων ανθρώπων είναι η απελπισία τους για ένα session. Σε αυτή την περίπτωση, επίσης υποθέτω, ότι θα γίνουν αντανακλαστικά οι απαραίτητες υποχωρήσεις προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός.

Εγώ όμως δεν μιλώ για συνύπαρξη ετερόκλητων ανθρώπων, αλλά για περιπτώσεις όπου μία κυριαρχική γυναίκα και ένας υποτακτικός άνδρας εντοπίζουν στην ιδιοσυγκρασία του έτερου στοιχεία που τους γοητεύουν, έχουν διάθεση να δημιουργήσουν μία D/s σχέση, αλλά χωλαίνουν στις διαπραγματεύσεις. Αν ο υποτακτικός άνδρας μπει σε αυτή τη σχέση με την σκέψη πως για να υποταχθεί θα πρέπει εκείνη να του αποδείξει την (σε ποιο τομέα άραγε) υπεροχή της, εκείνη σίγουρα δεν θα το επιτύχει γιατί είναι βέβαιο πως σε κάποιο τομέα θα υστερεί. Αν δεν είναι αρκετά έμπειρη, ή αν είναι πολύ ερωτευμένη, ή αν δεν είναι απολύτως ξεκάθαρη μέσα της η επιτακτική ανάγκη να κυριαρχήσει (αν δηλαδή, πειραματίζεται), πιθανώς θα επιδείξει μία υποχωρητική στάση. Εκείνος αντανακλαστικά θα θελήσει να κερδίσει έδαφος, και σιγά σιγά οι ισορροπίες της σχέσης θα ανατραπούν...

 

Τα σέβη μου.

 

Αυτό το μονοπάτι βρίθει αγριόχορτων και γκρεμών ειδικά μετά την συνεδρία και δεν μπορώ να ακολουθήσω την λογική του.

Σε αυτή την περίπτωση που οι διαφορές δεν είναι χαώδεις και αποκρουστικές τότε η υποχώρηση του υποτακτικού (αποκλείοντας κατηγορηματικά την αντανακλαστική αντεπίθεση) είναι, εκτός από υποθέτω αποτελεσματική, αλλά και φοβερά ερωτική συμπεριφορά. Αν το εικονογραφούσαμε θα φαινόταν να γονατίζει ο υποτακτικός για να αποτελέσει σιγά-σιγά ένα βάθρο στο οποίο θα ανυψωθεί η κυρίαρχη...

 

Προσπάθησα αρκετές φορές στην απελπισία μου να αναδείξω κυριαρχική συμπεριφορά σε γυναίκες που έδειχναν ψήγματα τέτοιας.
Με "ζωντανές" περιγραφές σεναρίων , καταστάσεων ,αντιδράσεων και ιδεών. Άλλες είχαν θετική αντίδραση, άλλες με κυτούσαν έκπληκτες ,άλλες ακόμα τρέχουν.
Έμεινα με την απελπισία μου και μια επιπλεόν κούραση.
Κακά τα ψέμματα.
Δεν περίμενα καμμία απόδειξη ,ούτε ήθελα να τη χρησιμοποιήσω να με χρησιμοποιήσει.
Ίσως ήμουν άτυχος. Η Κυρία SYRAH γνωρίζει καλύτερα.
Διαβάζω τα λόγια Της με πολύ προσοχή .
Ενίοτε (και να με συγχωρεί για το θράσος μου) στα γόνατα.

 

Ένα παρα πολύ ωραίο μήνυμα απο μια πραγματικά υποτακτική ψυχή...

 

Η υπογράμμιση είναι δική μου. Θα ήθελα να συνδέσω αυτή τη φράση με το Post Νο 45 του νήματος: Όταν οι Πουτάνες πιάσανε μαστίγιο...
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showthread.php?t=9169&page=4

Πιστεύω ότι η φράση αυτή εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο, αυτό που σκεπτόμουν όταν έγραφα το εξής:
"Εξάλλου ακριβώς αυτή η "εθελούσια (επί σκοπού) προσφορά των εαυτών τους υπό την οικονομική εκμετάλλευσή της" που ανέφερα νωρίτερα, ωθεί ως ένα σημαντικό βαθμό μία αγαθή (ή κουτοπόνηρη αν θέλεις) γυναίκα στην πορνεία."

Πολύ καλή παρατήρηση fractal. Όμως η παραχώρηση ψυχικού χώρου σε μία γυναίκα, ώστε να αναπτύξει την κυριαρχικότητά της, ταυτίζεται με τη βεβιασμένη, ενίοτε και μέσω χρημάτων, φαινομενική μετάλλαξη μίας Vanilla σε Αφέντρα;

 

Ομολογώ ότι μετά από πολύ καιρό, ένα thread μου κινεί το ενδιαφέρον τόσο ώστε να συμμετέχω στη συζήτηση. Είναι παράξενο που μιά Mistress ξεκινά ένα τέτοιο thread και δείχνει ότι όντως υπάρχουν Κυρίες που αναζητούν την αιτία σε κάποια φαινόμενα, αντί να αρκούνται στην υπερ-διαθεσιμότητα subs που σίγουρα υπάρχει.
Σε έναν ιδεατό κόσμο, θα μπορούσαμε ίσως να "φλερτάρουμε" ελεύθερα, εκδηλώνοντας την ροπή μας προς το BDSM ελεύθερα...; Όμως αυτό δεν συμβαίνει και οφείλουμε να το αποδεχθούμε... Κατά συνέπεια, δεν είναι απολύτως ξεκάθαρα τα όρια που κάποιος μπορεί να θέσει στο τί είναι απλά "kinky" και το τί είναι BDSM session...
Προσωπικά πιστεύω ότι όντως, όλοι σχεδόν οι subs είναι άτομα που, αν μη τί άλλο, έχουν μία τάση αναζήτησης του διαφορετικού και αυτό από μόνο του προσδίδει μία χροιά ιδιαίτερης διανοητικής δραστηριότητας στους ανθρώπους αυτούς. Με απλά λόγια, το να μην αρκείσαι σε στερεότυπα, είναι από μόνο του απόδειξη μιάς ιδιάζουσας προσωπικότητας.
Όσο αφορά το χώρο που παρέχουμε στις Δυναμικές Κυρίες, η άποψή μου είναι ότι τελικά παρέχουμε όσο χώρο και Αυτές οι Ίδιες είναι διατεθειμένες να πάρουν...Εννοώ ότι δεν είναι τυχαίο ότι πολλές γυναίκες θα απολάμβαναν το ρόλο της Mistress, αλλά όσο έντονα και να το επιθυμούν, αρνούνται να το κάνουν εμφανές. Αντίστοιχα, στο μυαλό ανδρών και γυναικών, ο άνδρας sub είναι πολλές φορές ένα άτομο που στερείται προσωπικότητας, γοητείας ή αυτοπεποίθησης. Και αυτό είναι μοιραίο λάθος.
Στη μικρή εμπειρία μου, γνώρισα πολλές γυναίκες, αλλά ελάχιστες Αφέντρες...Κάποιες εξ' αυτών απλά δεν διανοούνταν ότι ένας άνδρας που τις έλκυε είχε sub τάσεις...Άλλες θεωρούσαν ότι δεν μπορούν να με υποτάξουν...Στην πραγματικότητα το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να το ζητήσουν...
Έχω εδώ και αρκετό καιρό εγκαταλείψει την αναζήτηση της Κυρίας που θα ήθελα να υπηρετήσω...Χαμογελώ απλώς όταν σκέφτομαι τί θα περνούσε απ' το μυαλό κάθε γυναίκας που με φλερτάρει αν ήξερε τί πραγματικά θα ήθελα να κάνουμε στις προσωπικές μας στιγμές...

 

Σε μία χρονική κλίμακα πώς τοποθετείς την παραχώρηση χώρου (από εσένα) σε σχέση με τη διεκδίκηση χώρου (από εκείνη);

 

Δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα χρονικής κλίμακας... Η παραχώρηση χώρου και η αντίστοιχη προσπάθεια για την "κατάληψη" του χώρου αυτού είναι ταυτόχρονες, εφόσον η συμπεριφορά της Κυρίας καταδεικνύει τη διάθεσή της να αναλάβει τα ηνία μιάς κατάστασης... Αν δεν συμβεί αυτό, τότε έχουμε μιά κατάσταση ελέγχου της όλης διαδικασίας από "κάτω προς τα πάνω", που δεν έχει τίποτε να κάνει με αυτό που εγώ. τουλάχιστον επιθυμώ...Είναι το "παιχνίδι του μυαλού" που με εξιτάρει, η αίσθηση της αναμονής για κάποια επιθυμία της Κυρίας που θα με οδηγήσει πιό κοντά στην ταπείνωση...Αν Εκείνη απλώς αναμένει τον κατάλληλο χρόνο για μένα ή απαιτεί μόνο μετά από δική μου παραίνεση, τότε η "μαγεία" χάνεται...