δουλικές τιμωρίες

Είναι μεγάλη ιστορία πως είχα βρεθεί σε αυτή τη θέση. Γυμνός, το σώμα μου δεμένο σε κάτι σαν πάγκο. Οι όρχεις μου δεμένοι στο ξύλινο humbler, πονούσαν σε κάθε μικρή του κίνηση. Είχε φροντίσει να δέσει δυο βαρίδια στις άκρες του. Με πονούσε αυτό ήδη πολύ. Τα χέρια μου δεμένα στο πάγκο εκατέρωθεν με φορά προς τα κάτω. Η στάση ήταν πολύ άβολη για εμένα, αλλά ο κώλος μου ήταν τουρλωμένος μπροστά του και ήξερα πολύ καλά πως θα με έδερνε. Ήμουν δεκαενιά. Ο Γιώργος σχεδόν σαράντα συγκατοικός μου και ο πρώτος άνθρωπος που με έμπασε για τα καλά στο βδσμ αλλά κυρίως σε αυτό που έλεγε ο ίδος ο πόνος του δούλου.

Με έλεγε δούλο και το έκανε εντελώς ταπεινωτικό και ήταν. Με χρησιμοποιούσε στα πάντα. Από το να του πλύνω τα ρούχα και να του φτιάξω φαγητό μέχρι να του σκουπίσω με χαρτί τον κώλο. Η σχέση μας είχε ανοίξει πολύ και είχα πάθει σχεδόν εξάρτηση από αυτόν. Εκείνη τη μέρα όμως είχε αποφασίσει να με δείρει δυνατά κι εγώ τη θυμάμαι έντονα αυτή τη μέρα.

Στο χέρι του είχε μια δερμάτινη λουρίδα. Δεν ήταν ζώνη όμως. Ήταν κάτι από δέρμα, χοντρό, ελαστικό και οδυνηρό. Ο πατέρας του ήταν ταπετσέρης και αυτό το είχε φτιάξει μόνος του πριν δύο εβδομάδες. Μου είπε ότι το έφτιαξε για να με δέρνει με αυτό. Είχα αρχίσει να ιδρώνω από την αγωνία μου. Δεν με είχε χτυπήσει ακόμη. Ήρθε μπροστά μου, ήταν γυμνός και πολύ καυλωμένος. Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Όταν με δέρνει γυμνός σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει έλεος.

Σε αντίθεση με τις άλλες φορές που με δέρνει και μετά με παίρνει τώρα αυνανίστηκε μπροστά μου κι έχυσε στα μούτρα μου. «Ούτε να σε γαμήσω δε θέλω πια» μου είπε κι έβαλα τα κλάματα. Δεν ήξερα τι είχα κάνει τόσο κακό. Αλλά δεν μου είχε ξαναμιλήσει έτσι και δεν ήξερα και τι είχα κάνει λάθος. Πήγε από πίσω μου και άρχισε να με χτυπά στο κώλο. Αυτό το δέρμα που έφερε πόναγε απίστευτα. Κάθε φορά ούρλιαζα κι έκλαιγα. Το έκανε σταθερά αλλά γρήγορα. Μέτρησα και τα 120 χτυπήματα. Ένιωθα πως ο κώλος μου δεν έχει άλλο δέρμα. Τον μάτωσε και τον μαύρισε. Με άφησε για λίγο να ηρεμήσω, ελευθέρωσε τα αρχίδια μου αλλά πρώτα τους έριξε δέκα με τη βίτσα. Τον ικέτευα να μου πει τι έκανα λάθος, να επανορθώσω. Με πλάκωσε στα χαστούκια.

Με έλυσε και με διέταξε να καθαρίσω το σπίτι. Ήταν πεντακάθαρα και τελείωσα γρήγορα. Πήγα στο δωμάτιο του για αναφορά.

«Καθάρισε όλο το σπίτι. Σιδέρωσε τα ρούχα Σας και ζητά άδεια να εκφραστεί, Κύριε»

Ήρθε μπροστά μου, ντυμένος αυτή τη φορά.

«Μίλα»

«Μπορεί να Σας πάρει πίπα Κύριε;» γέλασε, γέλασε με τη καρδιά του