εικόνα υποταγής

Δεν σκεφτόμουν πλέον θα την συναντούσα για έναν καφέ, στο μαγαζί που είχε διαλέξει στο κέντρο. Πήρα ένα ταξί για να πάω, πάντοτε το κέντρο με δυσκόλευε στο παρκάρισμα, ήταν και πολύ βροχερό αυτό το πρωινό.

-Στις 11 ακριβώς να είσαι εκεί.

Μιλούσαμε για αρκετό καιρό από το φόρουμ, της είχα πεί για μένα, μου είχε πει λίγα για εκείνη, δεν ενέκρινε σχεδόν τίποτα από την ζωή μου, δέχτηκε να με δεί, χωρίς ν' αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον. Η αλήθεια είναι ότι αυτό, όσο με φόβιζε τόσο με γοήτευε. Η παράδοση του ελέγχου, να μην ξέρεις τι θα συμβεί, να δίνεσαι και να ορίζεσαι από την Γυναίκα.

Είχαμε μιλήσει για λίγο στο παρελθόν για τις απόψεις μας περί κυριαρχίας, υποταγής αλλά και συγκεκριμένα προς την γυναικεία κυριαρχία και την ανδρική υποταγή προς την Γυναίκα. Σε σημεία που με διόρθωνε, ακόμα και πριν την συναντήσω, στο ταξί διάβαζα τις απόψεις της, καθαρές, προσεγμένες, αυστηρές.

Την σεβόμουν πολύ, αλλά την φοβόμουν κιόλας. Πολύ αυστηρή, ακόμη και στο γέλιο της, αλλά και πολύ ευγενική με κατανόηση. Όλα αυτά, όλο αυτόν τον καιρό μ' έκαναν να αισθάνομαι τόσο μικρός δίπλα της, σε σημείο που σταμάτησα να της στέλνω και μηνύματα, όχι τόσο συχνά όσο στο παρελθόν, όχι γιατί δεν ήθελα κάθε άλλο, αλλά καταλάβαινα ότι ίσως την ενοχλώ, ή ότι της γίνομαι δυσάρεστος, εκείνη αποφασίζει πότε θα στείλει και τώρα μετά από μερικές μέρες σιγής μου έστειλε μήνυμα με τις οδηγίες της.

Κατέβηκα από το ταξί, σταμάτησα στο ανθοπωλείο, πήρα αζαλέες, δεν ξέρω τι της αρέσουν, σκέφτηκα αυτό γιατί είναι το πιο ουδέτερο, αν και άλλο είναι το αγαπημένο μου, όπως ήμουν όμως εγώ εκείνη την ώρα μάλλον ένα ταπεινό χαμομηλάκι θα με αντικατόπτριζε εξ ολοκλήρου.

Μπήκα στο καφέ, κάθονταν ακριβώς εκεί που μου είπε, φορούσε μαύρα γάντια ήταν αυτό που θα μ' έκανε να την καταλάβω, άρχισα να την πλησιάζω.

Σάστισα..

-Καλή μέρα Σας Κυρία Χ.

-Κάθισε..

Μου είπε με ένα τεράστιο, αυστηρό χαμόγελο..

 

Δεν μ αρεσει αυτη η Κυρια Χ.
Καπως βανιλλα μου φαινεται.
Να της ζητησεισ ριλιζ αμεσως σε παρακαλω.