φιλοσοφικό... αδιέξοδο?

BDSMers καλησπέρα! Είμαι φοιτητής 20 χρόνων και λάτρης του bdsm, όμως πρόσφατα άρχισα να σκέφτομαι το εξής:
Μήπως το Bdsm και τα φετίχ "γκρεμίζουν" τον έρωτα με το πρόσωπο που έχεις απέναντί σου και τη βρίσκεις περισσότερο με αυτές τις συνθήκες;
Ποια είναι η γνώμη σας;  

 

<disclaimer>
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Άλλο πράγμα το BDSM, άλλο πράγμα τα φετίχ και άλλο πράγμα τα βίτσια.
</disclaimer>

Επί του θέματος: Αν το BDSM είναι ανάγκη τότε η ζωή χωρίς αυτό είναι συμβιβασμός με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

 

Σίγουρα, εννοείται! Αλλά και τα παιχνίδια κυριαρχίας για παράδειγμα, δεν προκαλούν διέγερση με τον/την κυρίαρχο (τον ρόλο του δηλαδή) πάρα με το πρόσωπό του/της;

 

Τα παιχνίδια κυριαρχίας είναι T/b role play, η κυριαρχία στο BDSM είναι άλλης φύσης.

 

Θεωρω οτι αν υπαρχει κατανοηση κ απο τις δυο μεριες τα φετιχ μπορουν να υπαρχουν σε μια σχεση

 

Εμένα πάλι, αυτή η κατανόηση μου μυρίζει συμβιβασμό και μετριότητα…
Μπορώ να κατανοήσω πολλά, αλλά στην ερωτική έκφραση θαρρώ δεν είναι δόκιμη η κατανόηση.

 

Όχι απαραίτητα συμβιβασμό κ μετριότητα με την έννοια, του να κάνω αναγκαστικά αυτό που αρέσει στον άλλον.
Θέλοντας και μη, αν ένα ζευγάρι δεν συμφωνεί σεξουαλικά, με την προυπόθεση ότι τα συζητάνε ανοιχτά, μπορεί ο ένας να μάθει από τον άλλον.
Και εν τέλει να του αρέσει κ του μη εξοικειωμένου ατόμου. Προφανώς πάντα με συναίνεση. Αλλιώς μία τέτοια σχέση δεν θα κρατήσει και πολύ.
Γιατί δεν θα υπάρχει αυτή η κατανόηση για τις σεξουαλικές ανάγκες του άλλου ατόμου.

Μπορεί να ακούγεται πολύ ρομαντική  
αλλά αυτή είναι η άποψη μου

 

Συναίνεση είναι απαραίτητο να υπάρχει.

 

Ο προβληματισμός σου, αγαπητέ μου φίλε, είναι πως προχωρώντας στον κόσμο του bdsm ή των role play θα χαθεί ο συνεκτικός δεσμός με τη σύντροφό σου, αν εκείνη δεν είναι στην ίδια φάση;

 

Στα νιάτα μου είχα παρόμοιες ρομαντικές θεάσεις..
Μετά από χρόνια, πολλά χαστούκια και ακόμα πιο πολλούς συμβιβασμούς, έκανα την επανάσταση μου και κοίταξα τον εαυτό μου κατάματα.

Στη ζωή μου δεν χωράνε πλέον τα «θέλοντας και μη», η κατανόηση σε ανθρώπους και πράγματα που δεν είμαι συμβατή, οι ευσεβείς πόθοι.

Κάποια πράγματα ή είναι συμβατά ή δεν είναι, and there’s nothing wrong with this.
Μεγάλωσα αρκετά για να μην είμαι τίμια τόσο με τους άλλους, όσο και με τον εαυτό μου..
But that’s just me..

(Disclaimer περί προσωπικών θεάσεων το θεωρώ περιττό εξίσου.)

 

δεν ξέρω, ούτε μπορώ να υποθέσω, τι εννοείτε μ αυτήν την φράση

το βδσμ δεν είναι εννιαίο πράγμα, ούτε ο έρωτας. τα φετιχ είναι, εξ ορισμού, αποσπάσεις.

ο ρομαντισμός είναι μάλλον μεγαλύτερη στρέβλωση απ αυτήν που φοβάστε

τα φετιχ είναι, εξ ορισμού, αποσπάσεις. όπως η κολακεία κι η αυτοκολακεία, γιά παράδειγμα.

 

Το bdsm ή τα κινκυ, δεν μπορούν να "γκρεμίσουν" τον έρωτα επειδή, δεν μπορείς να ερωτευτείς κάποιον/α αν δεν λειτουργείς μαζί του ερωτικοσεξουαλικά. Στην περίπτωση που είσαι σε φάση μόνο με φαντασιώσεις, χωρίς εμπειρίες, δεν μπορείς να ξέρεις αν σ αρέσει πραγματικά αυτό που φαντασιώνεσαι, αν σ ενδιαφέρουν τα φετιχ, οι κινκιες ή οι σχέσεις κυριαρχίας και υποταγής που εκτείνονται και εξωσεξουαλικά.

Οπότε αρχικά πειραματίζεσαι, βλέπεις αν σ ενδιαφέρει πρακτικά ή σαν φαντασίωση μόνο και αν βρεις παρτενερ, το ζεις και ερωτεύεσαι παράλληλα. Υπάρχουν βέβαια και άτομα που βρίσκουν τις ισορροπίες κρατώντας μια βανίλα σχέση σα βιτρίνα και πηγαίνοντας περιστασιακά για "τα άλλα", που λαϊκιστί μερικοί βανίλα τα (κακο)χαρακτηρίζουν και ως βίτσια, στηλιτεύοντας την σεξουαλική προτίμηση ως ανωμαλία.

Ενιγουέι, είναι περίεργο να "γκρεμίζουν" τον έρωτα οι προτιμήσεις κάποιου στον τρόπο ερωτικού σχετίζεσθαι. Όταν ερωτεύεσαι κάποιον/α, αλληλεπιδράς μαζί του σε όλους τους τομείς, και ένας απ τους βασικούς είναι το σεξουαλικό.