Balada triste de trompeta

Είχε σχεδόν σκοτεινιάσει και αυτό έκανε την γειτονιά να μοιάζει ακόμα πιο καταθλιπτική. Τα πόδια μου έτρεμαν από το κρύο και το άγχος, αλλά έπρεπε να ανέβω πάλι εκείνη την ανηφόρα που γλιστρούσε διαολεμένα. Έπαιζα το διάλογο στο μυαλό μου.

-Με τις γόβες, puppy
-Άει στο καλό πια! Κι εσυ και οι γόβες σου και τα φετίχ σου και το puppy σου και το βλέμμα σου και τα πόδια μου που τρέμουν! Όλα γι’ αυτή τη γαμημένη, εθιστική αίσθηση του τίποτα, που κάνει το μυαλό μου να αδειάζει και να μη σκέφτομαι.

Ίσως και για τους οργασμούς βέβαια... Αν οφείλω κάτι στον εαυτό μου, αυτό είναι να παραδέχομαι τις ταπεινές του αλήθειες. Για τους οργασμούς λοιπόν και για τον πόνο, που με κάνει να δραπετεύω από την πραγματικότητα και να αιωρούμαι στο κενό ανάλαφρη, σαν να μην έζησα ποτέ.

Χτύπησα το κουδούνι δύο φορές και ανέβηκα στον 4ο με τα πόδια, όπως ήθελε, για να είμαι λαχανιασμένη όταν φτάσω και να γελάει μαζί μου που πάλι δεν πήγα γυμναστήριο, ενώ το λέω κάθε Δευτέρα. Είδα τα κλειδιά στην πόρτα και αυτό πάντα σήμαινε ότι είχε όρεξη για συζήτηση. Άφησα τα πράγματά μου και πήγα στα τέσσερα μέχρι το σαλόνι. Έφτασα μπροστά του και έβαλε τα πόδια του πάνω στην πλάτη μου.

-Λοιπόν, puppy; Πώς ήταν η εβδομάδα σου;
-Συμπαθητική, αν και...
-Αν και...τι;
-Αν και μου έλειψες
-Puppy, δε σου έλειψα εγώ. Εμένα δε με ξέρεις. Με βλέπεις μία φορά την εβδομάδα, χρησιμοποιούμε ο ένας τον άλλον για να ξεκαυλώσουμε και συνεχίζουμε τις ζωές μας.
-Μάλιστα
-Τι «μάλιστα»; Αν θέλεις κάτι άλλο, εγώ δεν μπορώ να σου το δώσω. Δεν έχω καμία όρεξη να σου λέω κάθε μέρα τι να βάλεις και αν θα βγεις να πας στο περίπτερο
-Ναι, το ξέρω.
-Άρα τι σου έλειψε;
-Τίποτα. Τίποτα δε μου έλειψε...
-Θα δούμε ταινία σήμερα. Τι ξέρεις για τον ισπανικό εμφύλιο;
-Εεε... Ότι έγινε στην Ισπανία;
-Κατάλαβα. Γδύσου και πήγαινε βάλε το plug σου
-Μάλιστα

Πριν τον γνωρίσω, είχα περάσει ένα χρόνο σε μια polyamorous D/s σχέση με μία γυναίκα και έναν άντρα, με πολύ mindfuck και σχεδόν καθόλου σεξ. Οπότε όταν μιλήσαμε πρώτη φορά και μου εξήγησε τι ακριβώς θέλει, μου φάνηκε καλή ιδέα. Σκεφτόμουν ότι θα ισοφάριζα, ότι θα έκανα επιτέλους πολύ σεξ, χωρίς κανένα συναίσθημα να μπλέκεται στη μέση, θα φορούσα ό,τι ήθελα και θα πήγαινα στο περίπτερο 10 φορές την ημέρα. Έτσι, για να χαρώ την ελευθερία μου.

Αυτό το plug ήταν ακόμη πολύ μεγάλο για μένα και κάθε φορά με ζόριζε. Το έβαλα όμως και γύρισα στο σαλόνι πάλι στα τέσσερα. Αυτή τη φορά όταν έφτασα τον κοίταξα.

-Σου έβαλα φαγητό στο μπολ σου. Φάε, αλλά αθόρυβα.
-Ευχαριστώ, αλλά δε θέλω να φάω
-Αφού δε θέλεις να φας και δεν έχεις να πεις τίποτα για τον ισπανικό εμφύλιο, πήγαινε φέρε το gag, το λουρί σου και το κολλάρο σου.
-Μάλιστα

Έκατσα δεμένη στο πατάκι μου μέχρι που τελείωσε η ταινία και μου έβγαλε το gag. Είχα νυσταξει αρκετά και λίγο βαριόμουν, αλλά η ταινία μου είχε φανεί τόσο περίεργη που έπρεπε να ρωτήσω.

-Πώς τη λένε την ταινία που είδαμε;
-«Η τελευταία ακροβάτις της Μαδρίτης»
-Και τι σχέση είχε με τον ισπανικό εμφύλιο;
-Δεν πρόσεχες, puppy!
-Μα τι να προσέξω; Ήταν ένας κλόουν και η γυναίκα του άλλου κλόουν και...
-Δεν έχω όρεξη σήμερα, puppy. Έλα και παρ´τον στο στόμα σου
-Μα...είχες τα κλειδιά στην πόρτα
-Περιμένουμε παρέα, γι’ αυτό. Τι σου είπα να κανεις;

Το χέρι του προσγειώθηκε με δύναμη στο πρόσωπό μου και η επόμενη αίσθηση που θυμάμαι είναι να μην μπορώ να πάρω ανάσα.

-Τι έγινε, puppy; Έχασες τη φόρμα σου; Θα αναπνέεις όταν θέλω εγώ. Κατάλαβες;

Έγνεψα καταφατικά ενώ τον ένιωθα να με πνίγει τραβώντας με απ’ τα μαλλιά.

Είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου όταν ξαφνικά με σήκωσε όρθια και με έδεσε από τον κρίκο στο ταβάνι.

-Πιες λίγο νερό
-Δε θέλω
Ξανά χαστούκι
-Μάλιστα, συγγνώμη
-Όπως σου είπα, περιμένουμε παρέα
-Τι παρέα; Έχει πάει 12 και νυστάζω
-Οκ, αν δεν θες, μπορείς να φύγεις ή να πας μέσα να κοιμηθείς. Αν αποφασίσεις να μείνεις όμως, θα περάσεις υπέροχα. Έχεις 10’ να το σκεφτείς και να αποφασίσεις.

Τότε, στη δεκαετία των 20, τα μεσάνυχτα ήταν μεσημέρι για μένα. Ξενυχτούσα κάθε βράδυ και το πρωί πήγαινα στη δουλειά χωρίς κανένα πρόβλημα. Οπότε δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ και απάντησα καταφατικά.

Πέρασε μισή ώρα και είχαν αρχίσει να μουδιάζουν τα χέρια μου, όταν τον άκουσα να χαιρετάει στον Σταύρο στην πόρτα. Ο Σταύρος ήταν ο μόνος φίλος του που είχε τύχει να γνωρίσω, όταν τους πέτυχα μία μέρα τυχαία έξω και καθίσαμε όλοι μαζί για καφέ. Περίμενα να έρθει κάποιος, ναι, αλλά όχι ο Σταύρος! Με τον Σταύρο είχαμε πιει καφέ και είχα γνωρίσει τη γυναίκα του. Είχα πάει στο κατάστημά τους και είχα αγοράσει παπούτσια.
Ξαφνικά άρχισα να ντρέπομαι και να καυλώνω ταυτόχρονα.

-Πώς τη λες ρε φίλε; «Puppy»;
-Ναι, «puppy»
-Δε νομίζω ότι μου κάνει εμένα αυτό. Εγώ θα σε λέω «πουτάνα», γιατί μόνο οι πουτάνες στέκονται γυμνές μπροστά σε 2 άντρες χωρίς ντροπή. Λοιπόν, πουτάνα, ο φίλος μου εδώ λέει ότι τον απολαμβάνεις τον πόνο. Σωστά;
-Μάλιστα
-Άρα αν τον θες, πρέπει να τον κερδίσεις

Με έλυσε και με έστησε στα τέσσερα. Οι κινήσεις του ήταν πολύ πιο βίαιες και σπασμωδικές από του φίλου του και αυτό με έκανε να αισθάνομαι λίγο άβολα και κάπως ανασφαλής.

-Θα πονέσεις, άμα με κάνεις να χύσω, πουτάνα. Κατάλαβες;
-Μάλιστα
-Ανέβα πάνω μου και βαλ’τον στον κωλο σου
-Μάλιστα

Μάλιστα, μόνο που όποτε είχα τον παραμικρό έλεγχο στο σεξ ήμουν πάρα πολύ αμήχανη και δεν ήξερα τι να κάνω. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτή την ελευθερία και πολύ σύντομα ο Σταύρος το κατάλαβε.

-Δε μου λες... Πουτάνα που να μην ξέρει να ξεκωλιάζεται, έχεις ξαναδεί;
-Όχι
-Άρα είσαι μια άχρηστη πουτάνα;
-Μάλιστα
-Τι είσαι λοιπόν;
-Μία άχρηστη πουτάνα
-Κάνε τον εαυτό σου χρήσιμο, ξεκωλιάσου πάνω στον πούτσο μου και κάνε με να χύσω

Δεν ξέρω αν ήταν η απότομη αλλαγή από την αστική ευγένεια του φίλου στην vulgarité του Σταύρου που με σόκαρε, ή η καύλα της στιγμής, πάντως κάπως τα κατάφερα και ο Σταύρος έχυσε μέσα μου.
Ήθελα κι εγώ να χύσω κολασμένα, αλλά καθόμουν ήρεμη στο πατάκι μου όσο οι δυο τους συζητούσαν για την ταινία.

-Το puppy...
-Η πουτάνα εννοείς
-Αυτή, τέλος πάντων, δεν ήξερε τίποτα για τον ισπανικό εμφύλιο
-Ναι, αλλά έμαθε σήμερα τουλάχιστον να ξεκωλιάζεται...

Ο Σταύρος γέλασε και έπιασε ένα flogger, ενώ ο φίλος με έδεσε πάλι στο ταβάνι.
Πρέπει να είχα φάει αρκετές όταν άρχισε να έρχεται εκείνο το υπέροχο μούδιασμα, όταν άρχιζα να πλησιάζω στο τίποτα και όλα εξαφανίζονταν.

-Puppy, εδώ! Σήμερα θα μείνεις εδώ, θα νιώσεις κάθε χτύπημα και κάθε πόνο!
Μου έριξε παγωμένο νερό στο πρόσωπο και επανήλθα
-Μα γιατί; Μα εγώ...
-Κοίτα με, και μέτρα

Έδωσε ένα cane στον Σταύρο και γύρισε μπροστά μου. Έβαλε τα δυο του χέρια στο πρόσωπό μου και με κρατούσε.

-Εδώ
-Μία
-Κοίτα με
-Δύο
...

Εγώ δεν είχα μάθει έτσι. «Έφευγα» όταν ήθελα και περνούσα υπέροχα «επιπλέοντας» στον κόσμο μου. Έβαλα τα κλάμματα.

-Πέντε
-Μπορείς, puppy

Στις 40 δεν με άντεχαν πλέον τα πόδια μου και ο Σταύρος σταμάτησε.

Ο φίλος με έβαλε στην μπανιέρα και μετά για ύπνο. Θυμάμαι μόνο ότι έπαιζε ένα λυπητερό τραγούδι με τρομπέτα.
Την επόμενη μέρα ξυπνήσαμε μαζί και μου έφτιαξε καφέ.

-Πώς πέρασες, puppy;
-Υπέροχα!
-Γιατί πέρασες υπέροχα, puppy; Έχυσες; Δραπέτευσες από την πραγματικότητά σου; Αυτά δε λες ότι θες;
-Ναι...
-Τότε;
-Κατάλαβα...
-Τι κατάλαβες;
-Ότι δε θέλω αυτά
-Δε θες μόνο αυτά
-Ναι
-Λέω να το λήξουμε εδώ, puppy. Ούτως ή άλλως είχαμε πει ότι θα βρεθούμε κάποιες φορές και όλο αυτό θα είχε ημερομηνία λήξης.

Κατέβηκα με τις γόβες την κατηφόρα.

Τον είδα ξανά μετά από αρκετά χρόνια, έξω από το ωδείο. Μου είπε μόνο ότι μαθαίνει τρομπέτα και πήρε ο καθένας το δρόμο του.


Υ.Γ Η ιστορία είναι προϊόν μυθοπλασίας, αλλά οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή/και καταστάσεις μπορεί και να μην είναι συμπτωματική.