belting

«Γιατί με φέρνεις σε τόσο δύσκολη θέση;»
«Δεν θα το ξανακάνω, σου υπόσχομαι δεν θα το ξανακάνω»
«βαρέθηκα ρε Μάριε, κάθε φορά το ίδιο λες»
«Το ξέρω Μιχάλη, συγγνώμη»

Είχα κάνει τεράστιο λάθος. Μου το είχε ζητήσει εξ αρχής να μην καπνίζω και ειδικά μέσα στο σπίτι. Τώρα έτυχε και μας επισκέφτηκε η μητέρα του κι έγινε μεγάλη φασαρία

«Δεν μπορούμε να είμαστε άλλο συγκάτοικοι Μάριε, να φύγεις μέχρι τέλος του μήνα» μου είπε κι ένιωσα τον κόσμο μου να χάνεται. Θέλουμε δυο χρόνια για να τελειώσουμε τη σχολή και σίγουρα δεν μπορώ να αντέξω ολόκληρο ενοίκιο.

«Σε παρακαλώ, δώσε μου μια τελευταία ευκαιρία.»
«Όχι» ήταν πολύ σοβαρός.
«Θα κάνω ότι θες σε ικετεύω»

Τον είδα να περπατάει πάνω κάτω στο σαλόνι. Φαίνονταν ανήσυχος, σκέπτονταν.

«Ίσως υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει» μου είπε κι εγώ θα έκανα ότι ζητούσε.
«Ναι ότι θες»
«Περίμενε να το ακούσεις πρώτα» μου είπε κι εγώ απλά τον κοίταζα που έβγαζε τη ζώνη από το παντελόνι του.
«Θέλω να σου τις βρέξω με την ζώνη μου για τιμωρία» έμεινα με το στόμα ανοιχτό.
«Όχι απλά να σου τις βρέξω, θέλω να σε δείρω με τη ζώνη μου σε όλο το γυμνό σου κορμί και όταν τελειώσω θα μου πάρεις πίπα μέχρι να χύσω στο στόμα σου»

Δεν πίστευα τι έλεγε, αλλά τα έλεγε τόσο πολύ σοβαρά και δεδομένης της κατάστασης καταλάβαινα ότι το εννοούσε απόλυτα.

«Καταλαβαίνω το ξύλο, αλλά τη πίπα;» του είπα. Γέλασε. Δυνατά.

«Αυτός είναι ο όρος μου, αν θέλεις να μείνεις μια φορά την εβδομάδα θα σε δέρνω και θα μου κάνεις πίπα»
έμεινα με το στόμα ανοχτό.

«Μπορώ να το σκεφτώ;» του είπα.
«Όχι. Ή θα γδυθείς και θα πας στο κρεβάτι μπρούμυτα ή από αύριο το πρωί πακετάρεις» τον κοίταζα. Έβαλα τα κλάματα από ντροπή, ενώ έβγαζα τα ρούχα μου. Μπορούσα εύκολα να διακρίνω πόσο πολύ εκείνος είχε καυλώσει. Πήγα στο δωμάτιο μου, ξάπλωσα και περίμενα. Δεν άργησε να έρθει. Έφερε χειροπέδες κι έδεσε τα χέρια μου στα κάγκελα του κρεβατιού, εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι ήταν αληθινό.

Ένιωσα τη ζώνη του να προσγειώνεται με δύναμη στη πλάτη μου, μετά στο κώλο μου, στα μπούτια μου. Πονούσε πολύ, πάρα πολύ. Σε λίγη ώρα είχε καταφέρει να με κάνει να κλαίω και να τον παρακαλάω για έλεος. Ένα έλεος που δεν έδειξε ποτέ. Σταμάτησε μόνο όταν μου είχε ρίξει αρκετό ξύλο. Έκαιγε το σώμα μου. Περίμενα να με λύσει, ήξερα ότι τώρα είχε σειρά το στόμα μου.

«Να αρχίσω με το στόμα σου ή με τον κώλο σου πρώτα;» με ρώτησε.
«Αλήθεια θα με γαμήσεις;» τον ρώτησα.
«Ναι, δεν θες;»
«Πολύ» του είπα μην αναγνωρίζοντας τον εαυτό μου. .. Γέλασε πάλι...