By any means necessary

Είχα γράψει σε παλιότερο τόπικ ότι στα δικά μου μάτια το BDSM δεν είναι παρά ένας συμβιβασμός.

Μη μείνετε σε αυτό, αποδέχομαι ως πραγματικότητα ότι υπάρχουν χίλιες διαφορετικές οπτικές και δεν διακηρύττω ότι έχω δει το φως το αληθινό, η προηγούμενη δήλωση είναι απλά πως το βλέπω εγώ.

Μπορεί το D/s να μην είναι my cup of tea αλλά η επιβολή της κυριαρχίας είναι και με αυτό εννοώ ότι με εξιτάρει η διαδικασία της επιβολής αλλά όχι η διακυβέρνηση μετά την εγκαθίδρυση.

Γιατί το κάνω; Γιατί θέλω και μπορώ. Δεν ξέρω αν είναι ο σαδισμός μου ή η εν γένει αδιαφορία μου για τα συναισθήματα των άλλων ωστόσο το "by any means necessary" είναι το modus operandi μου στο σχετίζεσθαι. Για να είμαι ακριβής "almost by any means" καθώς το θεωρώ κατώτερό μου και κλέψιμο το να πω ψέμματα ή να κρύψω την αλήθεια. Με λίγα λόγια εξ αρχής κάνω ξεκάθαρο ότι D έχει αλλά D/s δεν θα έχει.

Μια χαρά είναι και το T/b  

Ο Κυρίαρχος κυριαρχεί και ο υποτασσόμενος υποτάσσεται και η σχέση εγκαθιδρύεται. Στα δικά μου μάτια οι μόνες επιλογές του υ είναι αν θα μπει στη σχέση και αν θα παραμείνει μέσα σε αυτή, όλα τα άλλα τα έχει παραδώσει.

Αγιάζει ο σκοπός τα μέσα αν το ζητούμενο είναι το D/s ?

(αν και είμαι σίγουρος ότι θα γίνει του μανιφέστου το κάγκελο ήταν μια ερώτηση που ήθελα να κάνω πολύ καιρό. Κατανοώ ότι ελλοχεύει κίνδυνος να φάμε μεγάλη παπάτζα στη μάπα but I had to try.)

 

ποιός είναι ο σκοπός και ποιά τα μέσα;

 

(EDIT)

Απάντησα γρήγορα τι εννοούσα αλλά το μετάνιωσα. Δεν θέλω να δώσω περισσότερες διευκρινίσεις, ό,τι καταλαβαίνει ο καθένας από αυτά που γράφω.

Στα μάτια μου η κάθε απάντηση έχει το ίδιο βάρος με την ερμηνεία που δόθηκε στην ερώτηση.

 

καύλα η νικόλ... σόρρυ για το offtopic.

 

@Arioch

Δεν ξέρω κοινωνικές εκδηλώσεις/εκφράσεις/αποτυπώματα/λειτουργίες/πρακτικές/διαδικασίες σε οποιοδήποτε πεδίο που να μην αποκρυσταλλώνουν έναν συμβιβασμό (by all means, που σ' αρέσει και ως έκφραση)...
Το βδσμ ή χουατέβα, δεν μπορεί να εξαιρείται, εξ αντικειμένου δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρχει εξαίρεση...
Οπότε η δήλωση/προσέγγισή σου (περί συμβιβασμού) είναι κάτι ανάλογο του "η θάλασσα έχει νερό"...

Η διαφορά στις όποιες εκδηλώσεις κλπ έγκειται στο εύρος της αντίληψης και κατανόησης του κοινωνικού γίγνεσθαι από τους όποιους κατά καιρούς προτείνουν/ενεργοποιούν μια νέα οπτική/προσέγγιση/θεωρία/πρακτική κλπ, με οποιαδήποτε αφορμή από οποιοδήποτε ερέθισμα σε οποιοδήποτε βάθος σε οποιαδήποτε κοινωνική συνιστώσα. Στη βάση αυτή κρίνεται και το οποιοδήποτε οποκρυσταλλωμένο έκδοχο. Η βάση αυτή αποτελεί την πεμπτουσία της επιβίωσής του ως ενσωματωμένη κοινωνική παράμετρος, ανεξαρτήτως από την ποσοτική ή ποιοτική διείσδυση/αποδοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Ο άνθρωπας είναι φυσιολογικότατο να έρχεται αντιμέτωπος με τα πάσης φύσεως δημιουργήματά του, κάποιοι θα το χαρακτήριζαν τουλάχιστον νομοτελειακό...
Ζόρικο πράμα αυτό, ενοχή λέγεται, αναλόγως λοιπόν το πως το βλέπει και πώς το διαχειρίζεται ο καθένας, για άλλους είναι φάρμακο και γι' άλλους φαρμάκι...

____
Προσωπικά, οτιδήποτε παραμένει επιδερμική -άντε και ολίγον υποδόρεια- περιγραφή κάποιου κάτι τις, απομονωμένη από τα γύρω, δεν μού λέει και κάτι, οριακά χάριν ευκολίας και οικονομίας γίνεται αποδεκτό ως τέτοιο εργαλειακά τύπου "ομπρελίτσα" (για το βδσμ λέω)...

@lizard_ : Καλή η Νικόλ, όλα κι όλα, εμένα μ' άρεζε όμως που ο Κιούμπρικ έβαλε δυο ίδιους να αντιπαρατίθενται άνευ λόγου, για τις ίδιες ενοχές με διαφορετικό οναματεπώνυμο, γι' αυτό κι έβαλε μια κανονική ηθοποιό να αρπάζεται με έναν περίπου ηθοποιό, γα να βγαίνει το πράμα πιο ξεκάθαρα...

 

η καθυπόταξη της σούμπας γίνεται για να χρησιμοποιηθεί και να με υπηρετήσει. καίτοι δύναμαι, δεν συμπεριλαμβάνεται στους σκοπούς μου να κατασπαράσσω σούμπες ή να τις αχρηστεύω. εκ τούτου δεν προκύπτει συμβιβασμός. τυχούσα δυσφορική σούμπα θα την βαριόμουν, εξ εμπειρίας.

υγ: υφίσταται το ενδεχόμενο να εξακολουθώ να μην έχω καταλάβει το ερώτημα, αφου δεν δόθηκε διευκρίνιση.

 

Baby did a bad bad thing.

 

Και μετά την εγκαθίδρυση χρειάζεται επαγρύπνηση.
Ο άνθρωπος ομοιάζει με τη θάλασσα που κινείται πάντα, όχι με στάσιμη λίμνη.
Ο μεν λειτουργεί καλύτερα όταν είναι υπό έλεγχο και ο δε όταν έχει αυτόν έλεγχο .
Ανταλλαγή δυνάμεων, δεν σταματάει η αλληλεπίδραση.

 

Αυτή η ερώτηση χωρίς το ξεκαθάρισμα του ποιος είναι ο σκοπός και ποια τα μέσα, έχει μόνο μια σαφέστατη απάντηση.
"Ζαβαρακατρανέμια"

Ερμηνεύοντας το "τι θέλει να πει ο ποιητής":
Όχι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.
Ο σαδιστής είναι αλγολάγνος και απολαμβάνει τον πόνο που προκαλεί.
Είναι απάτη να παριστάνεις τον Κυρίαρχο, ενώ μοναδικός σκοπός σου είναι να βρεις θύμα για να ικανοποιήσεις την αλγολαγνεία σου.
Αν αναζητάς αλογολάγνο μαζοχιστή είσαι ειλικρινής, αλλά αν παριστάνεις τον Κυριαρχικό για να βρείς υποτακτική και να την σαπακιάζεις στο ξύλο είσαι ένα γουρούνι και μισό.

 

Η αλλιως... Μαθανε πως τρωγομαστε πλακωσανε κι οι ψειρες, που λεει ο λογος...