Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Dear Diary - S02E04: Μπαλκόνια, Έρωτας και Στέβια

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος Audiosexual, στις 15 Μαρτίου 2019.

  1. Audiosexual

    Audiosexual Ωχ...

    Μπαλκόνια, Έρωτας και Στέβια

    Πέμπτη, 21 Σεπτεμβρίου 2017

    Αγαπημένο ημερολόγιο,

    θα ήθελα να πω ότι σήμερα ήταν μία ισορροπημένη ημέρα, μιας και από αύριο θα αρχίσει να μικραίνει η μέρα και να μεγαλώνει η νύχτα, και ουφ δεν μου αρέσει που θα σκοτεινιάζει νωρίτερα, αλλά από τότε που έχω ξανααρχίσει να σου γράφω, δεν νομίζω ότι υπάρχει και τίποτα σε ισορροπία. Το πρωί στο γραφείο επικρατούσε νεκρική σιγή παρότι δεν έλειπε κανένας. Δεν είχαν φαίνεται συνέλθει ακόμα από τα προχθεσινά ποτά. Νομίζω καλά τους έκατσε γιατί είναι σήμερα λέει και η Ευρωπαϊκή μέρα χωρίς αυτοκίνητο, οπότε θέλοντας και μη το συνδύασαν. Πολύ το χάρηκα βέβαια, γιατί για μένα κάθε μέρα είναι Ευρωπαϊκή μέρα χωρίς αυτοκίνητο. Έχω μεν δίπλωμα αλλά φοβάμαι να οδηγήσω. Βέβαια δεν έχω και αμάξι, αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια.

    Μόνο ο Μανωλάκης ήταν σχετικά πιο ζωντανός σαν σφήγκα, γιατί ζουζούνιζε πέρα δώθε και όλο πέρναγε από το γραφείο μου και με κοίταγε και μου χαμογελούσε, και που και που ερχόταν πίσω μου και μου έκανε μασάζ στους ώμους για λίγο. Αααααα, δεν θα τα πάμε καλά. Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ'ανέβει στο κρεβάτι. Στο τσιγάρο τον έπιασα και του είπα ότι εκτός του ότι δεν μου αρέσει το μασάζ (ψέματα βέβαια), δεν είναι και πρέπον οι φίλοι να αγγίζονται με τέτοιο τρόπο. Μου λέει ότι αν αυτό δεν είναι πρέπον, τότε το να κοιμηθούν μαζί γυμνοί τι είναι; Του λέω ότι αυτό δεν μετράει γιατί ήμασταν μεθυσμένοι και δεν το θυμόμαστε. Τον είδα που ξίνισε τη μούρη του, είπε ένα ξερό καλά και ανέβηκε πάλι πάνω στο γραφείο.

    Έχω την εντύπωση ότι πρέπει να με γουστάρει ο Μανωλάκης. Δεν λέω, είναι κολακευτικό που σαράντα χρονών γαϊδούρα έχω γοητεύσει το πιπίνι.. αλλά είναι πιπίνι! Άσε που είναι και συνάδελφος και εμένα η μαμά μου μου έχει μάθει ότι εργασιακά και ερωτικά δεν ταιριάζουν. Και είναι και που είναι και φίλος και καλός φίλος και δεν θέλω να γίνει καμία μαλακία και να χαλάσει η φιλία μας. Όπως ξέρεις αυτές τις μέρες οι φίλοι μου είναι σαν τα τσιγάρα στο τέλος του μήνα. Τους ψάχνω ανάμεσα από τα μαξιλάρια του καναπέ.

    Αρκετά όμως με τη δουλειά και το Μανωλάκη. Έχω πιο σημαντικά πράγματα να σου πω. Το απόγευμα που πήγα σπίτι, άραξα στο μπαλκόνι με το λάπτοπ. Κοντεύει να τελειώσει ο Σεπτέμβρης, μπήκε επίσημα και το φθινόπωρο σύμφωνα με τον Αρνιακό, αλλά η ζέστη ζέστη. Φύσαγε όμως λίγο σήμερα και ήταν καλύτερα έξω στο μπαλκόνι από ότι μέσα με τον ανεμιστήρα. Δεν είχα και κουράγιο να μαγειρέψω οπότε παρήγγειλα σουβλάκια κοτομπέικον από το Μαγκάλι που είναι νόστιμα, αλλά γαμώτο την έχει δει ότι υποστηρίζει ελληνικά προϊόντα, και δεν λέω, καλό είναι αλλά δεν έχει κόκα κόλα. Έχει μόνο γκρην κόλα που είναι με στέβια και είναι απαίσια. Αλλά τι να κάνω, σκέτο σουβλάκι δεν πάει οπότε πήρα και γκρην κόλα. Τουλάχιστον κάνει καλές ρεψούρες. Χαχα. Θυμήθηκα το καλοκαίρι ένα βράδυ που είχε έρθει από εδώ ο Μανωλάκης και του ξέφυγε ένα μικρό ρέψιμο και μετά είχε κατακοκκινίσει και μου ζήταγε συγγνώμη. Α μωρέ το κακομοιράκι, που να 'ξερε.

    Αλλά φτου, πάλι για το Μανωλάκη σου λέω ενώ θέλω να σου πω για τον Κάρολο. Ναι, ξέρω, με όλα τα σκηνικά μέσα στην εβδομάδα δεν είχαμε καθόλου Κάρολο στο προσκήνιο, αλλά αυτό άλλαξε σήμερα. Μπήκα λοιπόν στο φέτλαϊφ, και μου είχε στείλει μήνυμα. Έλεγε ότι γύρισε Αθήνα αλλά είχε τρεξίματα με δουλειές και δεν είχε προλάβει να μπει καθόλου. Με ρώτησε τι κάνω και πως περνάω και μου ευχήθηκε χρόνια πολλά για τα γενέθλιά μου. Τι διάολο; όλοι ξέρουν πότε έχω γενέθλια; Είδα ότι το μήνυμα το είχε στείλει 10 λεπτά πριν το διαβάσω, και του απάντησα ότι είμαι καλά, και τον ρώτησα που ξέρει ότι είχα γενέθλια; Μου απάντησε αμέσως ότι όταν μου είχε στείλει μήνυμα το Σαββατοκύριακο η ηλικία που έγραφε το φέτλαϊφ στο προφίλ μου ήταν 35 ενώ σήμερα που μου έστειλε έλεγε 36. Εντάξει, έπρεπε να το φανταστώ και εγώ ότι είναι έξυπνος. Δικηγόρος και χαζός δεν γίνεται. Γίνεται;

    Και μετά συνεχίσαμε να μιλάμε με μηνύματα στο φέτλαϊφ μέχρι αργά το βράδυ. Με ρώταγε διάφορα πράγματα για το τι μου αρέσει να κάνω, τι μουσική ακούω, που βγαίνω, που μένω, τι δουλειά κάνω, αν βλέπω σειρές και τι σειρές βλέπω, και γενικότερα ήταν κύριος. Δεν μου έκανε κανένα σεξουαλικό ή ερωτικό σχόλιο, παρότι ανυπομονούσα να μου κάνει. Τον ρώτησα και εγώ τι δουλειά κάνει, προσποιούμενη τη χαζή, και όταν μου είπε όπως περίμενα ότι είναι δικηγόρος, του είπα ότι το ξέρω. Με ρώτησε που το ξέρω και χάρηκα που θα του έκανα και εγώ ότι μου έκανε και αυτός με τα γενέθλια. Του λέω ότι το γράφει στο προφίλ του. Μου απαντάει ότι δεν καταλαβαίνει, και ότι είναι σίγουρος ότι δεν έχει γράψει κάτι τέτοιο στο προφίλ του. Ε και του λέω τότε, πως.. αφού το λέει στην κορυφή το σουιτς, σαν τη σειρά με τους δικηγόρους. Και στο επόμενό του μήνυμα με ρώτησε αν ασχολούμαι καιρό με το μπιντεσέμ. Δεν κατάλαβα γιατί άλλαξε την κουβέντα εκείνη την ώρα, αλλά τέλος πάντων του είπα ότι η πρώτη μου επαφή ήταν το καλοκαίρι. Μου απάντησε ότι είναι λογικό που το έχω μπερδέψει μιας και είμαι καινούρια στο χώρο, και ότι το σουίτς όπως το γράφει στο προφίλ του σημαίνει διακόπτης στα ελληνικά, ενώ το σούιτς της σειράς σημαίνει κοστούμια, και ότι το δικό του σουίτς έχει να κάνει με την προτίμησή του στο μπιντεσέμ, και ότι αν θέλω και δεν αισθάνομαι άβολα, μπορεί να μου εξηγήσει τι ακριβώς είναι.

    Ένιωσα πολύ άσχημα που έκανα πάλι γκάφα, αλλά το εκτίμησα που με ρώτησε αν θέλω να μου εξηγήσει, αντί να το παίξει ξερόλας, οπότε του είπα ότι δεν τα ξέρω καλά και ότι αν κάνω λάθος να με διορθώνει γιατί θέλω να μάθω. Έτσι μου είπε ότι το σουιτς είναι όταν σου αρέσει να είσαι και κυρίαρχος αλλά και υποτακτικός. Εκεί ήταν που μπερδεύτηκα περισσότερο, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορείς να είσαι και κυρίαρχος και υποτακτικός και δεν ντράπηκα να τον ρωτήσω. Μου απάντησε ότι δεν είναι όλοι οι σουιτς ίδιοι, αλλά ότι κατά κύριο λόγο για εκείνον εξαρτάται από την παρτενέρ του. Με άλλες του βγαίνει να είναι κυρίαρχος, με άλλες υποτακτικός, και με κάποιες άλλες του βγαίνουν και τα δύο ανάλογα τη φάση.

    Δεν ξέρω, δεν μπορώ να το χωνέψω πώς γίνεται αυτό, αλλά φαντάζομαι ότι έχω πολλά πράγματα ακόμα να μάθω οπότε δεν το αμφισβητώ. Του είπα ότι εμένα μου αρέσει να παίρνει ο άντρας το πάνω χέρι, και να το κατεβάζει που και που με δύναμη, χαχα. Μου απάντησε ότι κάτι έχει καταλάβει, μιας και είμαι κουνέλι. Αμάν πάλι με τα κουνέλια, πρέπει να το σβήσω αυτό το τεστ από το προφίλ μου. Του είπα ότι δεν είμαι κουνέλι, αλλά γυναικάρα με τα όλα της, και μου απάντησε ότι από τη στιγμή που μόλις έχω βρέξει το δαχτυλάκι του ποδιού μου στο μπιντεσέμ, είναι δύσκολο να μπορώ να ξέρω ακόμα τι είμαι και τι ακριβώς θέλω αν δεν το εξερευνήσω και αν δεν μάθω περισσότερα για αυτό. Από τη μία με έπιασε ο εγωισμός μου που θα μου πει ότι δεν ξέρω τι είμαι και τι θέλω, αλλά από την άλλη είχε δίκιο. Έτσι πήγα να αλλάξω λίγο την κουβέντα και τον ρώτησα πόσο καιρό ασχολείται εκείνος με το μπιντεσέμ. Είπε ότι ασχολείται από πολύ μικρός, όταν πήγαινε ακόμα σχολείο. Σοκαρίστηκα λίγο να σου πω το κρίμα μου, αλλά μετά σκέφτηκα ότι είναι καλύτερα που ασχολείται καιρό, γιατί δεν θέλω να ξαναπέσω πάλι σε άσχετο και ατσούμπαλο σαν τον Αργύρη.

    Η κουβέντα συνεχίστηκε για αρκετή ώρα. Είπαμε και για ρούχα, και για παπούτσια, και για μπότες, και για παιχνίδια. Με ρώτησε μάλιστα αν έχω παιχνίδια, και όχι αγαπημένο μου ημερολόγιο, μη φανταστείς ότι εννοούσε γκρινιάρη και φιδάκι. Εννοούσε σαν και αυτά που έχω στο σάκο του Αργ.. εννοώ στο σάκο μου. Του είπα ότι έχω, αλλά δεν ξέρω ακριβώς πως λέγονται, και μου είπε ότι αν του τα περιγράψω μπορεί να μου πει πως λέγονται. Έτσι κάτσαμε και τα πιάσαμε ένα ένα, και εγώ του έλεγα πως είναι και πως μοιάζουν, και εκείνος μου τα έλεγε και στα αγγλικά, και στα ελληνικά, αλλά και πως προφέρονται στα αγγλικά αλλά με ελληνικά. Πρέπει κάποια στιγμή να ξαναδιαβάσω αυτό το κομμάτι της συνομιλίας μας και μετά να κάτσω να τα γράψω σε χαρτάκια πόστιτ, και να τα κολλήσω στα παιχνίδια μέχρι να τα μάθω. Πάντως του έκανε φοβερή εντύπωση που για τόσο λίγο χρόνο στο μπιντεσέμ, έχω τόσα πολλά και εξεζητημένα παιχνίδια. Του είπα ότι με βοήθησε μία φίλη στο τι να πάρω. Αισθάνομαι άσχημα βέβαια που του είπα ψέμματα, αλλά δεν θέλω να του πω για τον Αργύρη. Τουλάχιστον όχι ακόμα.

    Στην κουβέντα για τα παιχνίδια, καύλωσα λίγο, αλλά κρατήθηκα και δεν έκανα κάτι γιατί ήμουν σίγουρη ότι ο γείτονας από το απέναντι μπαλκόνι θα την είχε πάλι στημένη. Μία φορά ρεντίκολο το μήνα νομίζω είναι υπεραρκετή. Και κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι ευχαριστιόμουν πάρα πολύ την κουβέντα μας και περίμενα πως και πως να μου ζητήσει να βρεθούμε, αλλά δεν το έκανε. Σκέφτηκα ότι αφού είναι σουίτς μπορεί να θέλει να πάρω εγώ την πρωτοβουλία, και έτσι του είπα εγώ να βρεθούμε. Απογοητεύτηκα λίγο γιατί μου έκοψε τη φόρα. Είπε ότι του αρέσει πολύ η κουβέντα μας, και ότι το πιθανότερο είναι να οδηγήσει σε μία γνωριμία από κοντά, αλλά πρώτα θέλει να μιλήσουμε περισσότερο και να μάθει πιο πολλά για μένα, και ότι δεν του αρέσει να κάνει επιπόλαια πράγματα. Γαμώτο, έφαγα πόρτα. Αλλά δεν ξέρω, ίσως να είναι καλύτερα έτσι, γιατί αν αναλογιστώ πόσο γρήγορα πήγαν τα πράγματα με τον Αργύρη.. άσε.. δεν έχω λεφτά για άλλους ηλεκτρολόγους πλέον. Ναι, καλύτερα σιγά σιγά, μην την ξαναπατήσω.

    Η ώρα είχε πάει 11 και με καληνύχτισε γιατί είχε δίκη το πρωί και έπρεπε να πέσει για ύπνο. Πάλι καλά να σου πω, γιατί ήμουν ικανή να συνεχίσω να του μιλάω μέχρι να ξημερώσει και να πάω δουλειά κατευθείαν και πάλι, και μετά να έχουμε επανάληψη τα της Δευτέρας, άσε που 6 ώρες που μιλάγαμε ήπια ενάμισι λίτρο γκρην κόλα και κατουριόμουν τρελά. Όταν έκλεισα όμως το λάπτοπ, διαπίστωσα ότι ήμουν μούσκεμα και ας μην ήταν η κουβέντα σεξουλιάρικη, και έτσι όπως με πίεζε και η κύστη μου είπα να το εκμεταλλευτώ. Σηκώθηκα γρήγορα να πάω τουαλέτα και καπάκι στο κρεβάτι και να κάνω μία επανάληψη στο πως λέγονται τα παιχνίδια (ελπίζω να το πιάνεις το υπονοούμενό μου ε , αλλά με το που έκανα να σηκωθώ και να μπω μέσα, γκρεμοτσακίστηκα στα πλακάκια με τα μούτρα, γιατί είχαν μουδιάσει τα πόδια μου από τις 6 ώρες που καθόμουν στην πλαστική καρέκλα και δεν τα ένιωθα. Και το χειρότερο είναι ότι με την πτώση μου έφυγε και το τσίσο και κατουρήθηκα πάνω μου. Κοίτα να δεις ρε.. 40 χρονών μουλάρα και τα έκανα πάνω μου σαν μωρό παιδί. Θέλω να βάλω τα κλάματα.

    Όπως κατάλαβες, μου πέρασε η διάθεση για την επανάληψη, και τώρα σου γράφω και έχω έναν επίδεσμο με παγάκια στο κούτελο, και ένα πλυντήριο που σε λίγο τελειώνει και πρέπει οπωσδήποτε να απλωθεί σήμερα. Θα σε αφήσω λοιπόν κάπου εδώ για να απλώσω και να βάλω και καινούρια παγάκια στο καρούμπαλο. Εν αναμονή λοιπόν για την Καρολοσυνέχεια, καθώς δώσαμε ραντεβού να τα πούμε πάλι αύριο.

    ΧΟΧΟΧΟ

    ΥΓ: Τελικά όντως μπήκε το φθινόπωρο. Τουλάχιστον στο σπίτι μου έβρεξε σήμερα. Μπλιαξ.. μπουχου.
    .

    < Προηγούμενο | Πρώτο