Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Dear Diary - S02E06: Κάνε-Lonely Τασκ Κεμπάμπ

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Art and Literature' που ξεκίνησε από το μέλος Audiosexual, στις 9 Μαϊου 2019.

  1. Audiosexual

    Audiosexual Ωχ...

    Κάνε-Lonely Τασκ Κεμπάμπ

    Τετάρτη, 27 Σεπτεμβρίου 2017

    Αγαπημένο ημερολόγιο,

    μου πήρε τελικά όλη τη Δευτέρα, και λίγο από την Τρίτη για να συνέλθω από τα γατοξενύχτια του Σαββατοκύριακου, αλλά τελικά κατάφερα και ξαναέβαλα το πρόγραμμα του ύπνου μου σε μία τάξη. Ή τέλος πάντων, σε σχετική τάξη καθώς και εχθές το βράδυ πάλι σχετικά αργά κοιμήθηκα, αλλά όχι τραγικά πράγματα. Άξιζε τον κόπο όμως, γιατί επιτέλους βρήκαμε χρόνο να μιλήσουμε λίγο παραπάνω με τον Κάρολο. Αλλά με τη σειρά, γύρισα από το γραφείο, έκανα ένα ντουζάκι να χαλαρώσω και να ξεϊδρώσω γιατί νισάφι πια, 57 Αυγούστου πλέον, και μετά η προσοχή μου στράφηκε στην κουζίνα, και το πόσο εξαιρετικά καθαρή ήταν. Και κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι είναι καθαρή γιατί με κείνα και με τα άλλα έχω να μαγειρέψω από τις διακοπές στην Κατερίνη. Είτε τρώω έξω, είτε παραγγέλνω (Μανωλάκη με κατέστρεψες), είτε απλά καταλήγω να πίνω και ξεχνάω να φάω. Δεν πήγαινε αυτό άλλο όμως, οπότε είπα ότι θα μαγειρέψω. Άνοιξα την κατάψυξη και έβγαλα μπουτάκια κοτόπουλο, αλλά πώς μου έκοψε και κοίταξα την ημερομηνία λήξης και είχε λήξει από τον Ιούλιο. Εντάξει, στην κατάψυξη ήταν, αλλά κοτόπουλο είναι, δεν ήθελα να το διακινδυνέψω και το πέταξα.

    Μου έκανε εντύπωση όμως που παραλίγο να μην πάρω χαμπάρι ότι είχε λήξει το κοτόπουλο, και με έπιασε μανία και άρχισα να ψάχνω τα ταμπελάκια από ότι είχα στην κουζίνα, και μέσα και έξω από το ψυγείο. Για να μην τα πιάσω ένα ένα ημερολογιάκι μου, θα σου πω μόνο ότι πέταξα μία σκουπιδοσακούλα ληγμένα. Κρέατα, τυριά, αλλαντικά, αυγά, μπαχαρικά, κύβους, ζωμούς, μουστάρδες, μαγιονέζες, τοματοπολτούς, ρύζια, ρεβίθια.. άστα.. καταστροφή. Τα μόνα που δεν είχαν λήξει, αν και αν τα άφηνα λίγο ακόμα θα τα πέταγα και αυτά, ήταν ένα πακέτο με κανελόνια και μία έτοιμη σάλτσα πεκορίνο. Οπότε έβρασα νερό, πέταξα μέσα τα κανελόνια, και ναι ξέρω κρίμα είναι να τα κάνω σαν σπαγγέτι αλλά δεν είχα κάτι άλλο, άνοιξα και τη σάλτσα πεκορίνο για να την ζεστάνω στο μικροκυμάτων. Άσε.. μάστερ σεφ σου λέω. Μέχρι να βράσουν τα κανελόνια, έκατσα με το λάπτοπ στο μπαλκόνι της κρεβατοκάμαρας μιας και ο ήλιος δεν το πιάνει και δεν είχε σουρουπώσει ακόμα, και μπήκα να χαζέψω λίγο στο φέτλαϊφ.

    Πλέον τα μηνύματα που μου στέλνουν είναι ελάχιστα, άντε ένα δύο την ημέρα. Από τη μία στεναχωριέμαι γιατί μάλλον δεν προκαλώ το ενδιαφέρον του κόσμου όπως όταν πρωτομπήκα, αλλά από την άλλη ίσως είναι καλύτερα. Και γιατί τα περισσότερα πράγματα που μου έστελναν ήταν μπούρδες και γιατί είναι πιο εύκολο να δω αν έχω μήνυμα από τον Κάρολο. Και όντως είχα! Με ρώταγε πως είμαι και αν όλα είναι καλά με το γάτο μου. Τι γλυκός. Του απάντησα αμέσως ότι τον ευχαριστώ που ενδιαφέρεται και ότι είναι πολύ καλύτερα. Α ναι, το ξέχασα να στο πω στην αρχή. Μόνο και μόνο για να με τρομάξει ήταν όλη αυτή η ιστορία. Από εχθές είναι πάλι μέσα στην καλή χαρά ο μαλάκας ο Σιλβέρστρος, σαν να μην συνέβη τίποτα. Λίγα λεπτά αργότερα ξανααπάντησε και ο Κάρολος, και το χάρηκα που ήταν και αυτός μέσα γιατί είχαμε πολύ καιρό να καταφέρουμε να κάνουμε κουβέντα ταυτόχρονα, αντί να περιμένει ο ένας τον άλλο ώρες ή μέρες για απάντηση.

    Στην αρχή λέγαμε περί ανέμων και υδάτων, για σπουδές, για διακοπές, για μουσική, για τα παιδικά χρόνια, για γονείς, για προηγούμενες σχέσεις κλπ. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση πάντως που δεν ξεκίνησε την κουβέντα κατευθείαν στα σεξουαλικά και στο μπιντεσέμ και ενδιαφέρθηκε να μάθει πιο πολλά πράγματα για μένα και να μου πει και αυτός για εκείνον. Ξανά δηλαδή, γιατί και την προηγούμενη φορά που μιλήσαμε, ήταν κύριος. Σκέφτηκα ότι ο Αργύρης δεν είχε κάνει ποτέ κάτι τέτοιο πριν γνωριστούμε από κοντά. Το χάρηκα πολύ μεν, αλλά να σου πω το κρίμα μου.. περίμενα πως και πως να το γυρίσει στα σεξομπιντεσεμικά και όσο εκείνος δεν το έκανε εγώ ανησυχούσα, οπότε το γύρισα εγώ με τρόπο. Του είπα ότι θέλω να τον ρωτήσω κάτι άσχετο με την κουβέντα, πως λένε αυτό το παιχνίδι που είναι σαν μακρόστενη πιπίλα και έχει στρογγυλή βάση γιατί ναι μεν μου το είχε πει αλλά το ξέχασα.

    Περίμενα να μου απαντήσει αμέσως όπως έκανε με όλα τα άλλα μηνύματα, αλλά έβλεπα ότι καθυστερούσε. Και εγώ πάταγα συνέχεια ανανέωση στη σελίδα μπας και είχε χαλάσει κάτι στο φέτλαϊφ, αλλά δεν έβλεπα καινούριο φακελάκι και ανησυχούσα. Μέχρι που κάποια στιγμή εμφανίστηκε το πολυπόθητο φακελάκι και ξεφύσηξα, αλλά πάνω που πήγα να το πατήσω μου ήρθε μία πολύ άσχημη μυρωδιά στη μύτη και μου θύμισε το βουλκανιζατέρ του κυρ Νίκου στην Κατερίνη, όταν ήταν στα μαχαίρια με τον κυρ Μένιο που είχε το καφενείο απέναντι, και ο κυρ Μένιος το βράδυ πήγαινε και του έβαζε φωτιά στα λάστιχα. Και κάπου εκεί θυμήθηκα ότι είχα ξεχάσει τα κανελόνια να βράζουν δεν ξέρω και εγώ πόση ώρα. Έτρεξα μέσα στο σπίτι πανικόβλητη όπου ήταν πνιγμένο στην κάπνα και δεν έβλεπα Χριστό. Χτύπησα και το δαχτυλάκι το μικρό του ποδιού στο πόδι του κρεβατιού, και πήγα κουτσαίνοντας, σχεδόν κλαίγοντας από τον πόνο μέχρι την κουζίνα όπου ανάμεσα στους πυκνούς καπνούς φαινόταν σαν να βγαίνει φωτιά από την κατσαρόλα. Έκλεισα το μάτι, πήρα όπως όπως την κατσαρόλα και την έβαλα κάτω από τη βρύση του νεροχύτη. Οι καπνοί έγιναν ακόμα περισσότεροι, αλλά τουλάχιστον έσβησε η φωτιά. Άνοιξα όλα τα παράθυρα, και παρόλα αυτά έκανε πολύ ώρα να φύγει η κάπνα. Για τη μυρωδιά από τα καμμένα κανελόνια δεν μπορώ να σου πω αν έχει φύγει, γιατί αισθάνομαι ότι μου έχει μείνει μόνιμα στη μύτη και τη μυρίζω ακόμα και τώρα. Και στο γραφείο, καμμένα κανελόνια μου μύριζαν σήμερα.

    Όπως καταλαβαίνεις, πάλι απ'έξω παρήγγειλα. Κάτι μάλλον ξέρει η μοίρα και δεν με αφήνει να μαγειρέψω τόσο καιρό. Πήρα κεμπάμπ κασερλί με πίτα από το Αλεξανδρινό, αλλά χωρίς ντομάτα. Έβαλα την σάλτσα πεκορίνο για να μην πάει χαμένη. Τουλάχιστον κάπως συμμετείχα και εγώ στη δημιουργία του φαγητού μου. Κάτι ήταν και αυτό. Τέλος πάντων, ξαναγύρισα στο λαπτοπ, εξακολουθώντας να κουτσαίνω, γιατί μπορεί να έγινε ο κακός χαμός στο σπίτι, αλλά τον Κάρολο δεν τον ξέχασα. Διάβασα το μήνυμά του και μου έλεγε ότι το παιχνίδι που του περιέγραψα λέγεται μπάκπλακ, ή στα ελληνικά σφήνα, και ότι το φοράς από πίσω.. στον κώλο ντε.. και σφηνώνει και δεν μπορείς να το πιέσεις να βγει, παρά μόνο με το χέρι σου. Δεν μπορούσα να φανταστώ γιατί κάποιος να ήθελε να σφηνώσει τον κώλο του, και τον ρώτησα ακριβώς αυτό. Δεν του είπα για τα κανελόνια φυσικά, και γιατί δεν ήθελα να με περάσει για καμιά ακαμάτισσα, αλλά και για να μην χαλάσω την σεξοδιάθεση που φαινόταν να ανάβει. Δεν μου απάντησε όμως αμέσως στην ερώτησή μου. Αντίθετα με ρώτησε αν θα ήθελα να γίνω λίγο πιο τολμηρή, και όταν τον ρώτησα τι ακριβώς εννοεί με το πιο τολμηρή, μου είπε ότι ήθελε να μου ζητήσει να κάνω κάτι τολμηρό και συγκεκριμένο, και αν θα ήθελα να το κάνω για εκείνον.

    Αρχικά δεν ήθελα να συμφωνήσω σε κάτι τέτοιο χωρίς να ξέρω τι είναι, αλλά η ιδέα του να μου ζητήσει κάτι εκείνος και εγώ να το κάνω με εξίταρε, οπότε του απάντησα θετικά. Μου είπε λοιπόν ότι θα μου βάλει ένα τασκ, δηλαδή, όπως μου εξήγησε μετά, κάτι σαν τη δουλειά που σου βάζει το αφεντικό και εσύ πρέπει να την κάνεις. Είπε λοιπόν, αύριο το πρωί που θα ξυπνήσω (σήμερα δηλαδή), πριν πάω στη δουλειά να φορέσω το μπακπλακ και να πάω με αυτό στο γραφείο και να μην το βγάλω μέχρι να σχολάσω και να γυρίσω σπίτι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ήθελε και όσο είμαι στο γραφείο, να πάω στην τουαλέτα και να βγάλω φωτογραφία με το κινητό μου τον πισινό μου που να φαίνεται ότι το φοράω και να του τη στείλω. Σοκαρίστηκα πολύ εκείνη την ώρα. Δεν υπήρχε περίπτωση να έκανα κάτι τέτοιο, αλλά πρώτον είχα ήδη συμφωνήσει ότι θα κάνω αυτό που θα μου ζητήσει και δεν ήθελα να φανώ είπας ξείπας, και δεύτερον δεν ήθελα να τον ξενερώσω ή να φανώ ότι κοτεύω. Του είπα λοιπόν ότι θα το κάνω. Δεν θα το έκανα βέβαια, αλλά εκείνος που θα μπορούσε να το ξέρει; Οπότε μετά θα του έλεγα ότι το έκανα. Του είπα όμως ότι δεν μπορώ να του στείλω φωτογραφία γιατί το κινητό μου είναι ένα παλιό μπακατέλ και δεν έχει ούτε ιντερνέτ, ούτε βγάζει φωτογραφίες. Αυτό τουλάχιστον δεν ήταν ψέμματα. Μου απάντησε ότι πολύ χαίρεται και ότι δεν θα μιλούσαμε άλλο μέχρι να ολοκληρώσω το τασκ, και μου έδωσε φετλαϊφικό ραντεβού σήμερα το βράδυ με υστερόγραφο να μην ξεχάσω να βάλω λιπαντικό.

    Στεναχωρήθηκα που έκοψε την κουβέντα μας απότομα, αλλά με έβαλε σε αναμμένα κάρβουνα, τα οποία προσπάθησα να αγνοήσω πηγαίνοντας να καθαρίσω τα άλλα κάρβουνα που είχα στο νεροχύτη. Στον πάτο της κατσαρόλας τα κανελόνια είχαν γίνει μία μαύρη άμορφη μάζα. Προσπάθησα να τα καθαρίσω, αλλά δεν ξεκόλλαγαν με τίποτα, οπότε πέταξα και την κατσαρόλα. Σνιφ.

    Σήμερα το πρωί σηκώθηκα από μόνη μου μία ώρα πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Δεν μου κόλλαγε άλλο ύπνος, οπότε αποφάσισα να κάνω ένα ντουζάκι, ακόμα ένα δηλαδή γιατί έκανα και το βράδυ πριν κοιμηθώ, περισσότερο γιατί ήμουν σίγουρη ότι βρώμαγα καμένο κανελόνι. Όταν όμως πήγα να ντυθώ για να πάω γραφείο, το μάτι μου έπεσε στο σάκο με τα παιχνίδια. Στο μυαλό μου ήρθε αυτό που μου ζήτησε ο Κάρολος και για κάποιο λόγο σκεπτόμενη ότι το κάνω ένιωσα μούσκεμα.. και δεν ήταν από το ντουζάκι. Άνοιξα λοιπόν το σάκο και ψαχούλεψα. Δεν μπορώ να πω, πολλά μπορώ να πω για τον Αργύρη, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι μερακλής. Πρέπει να βρήκα μέσα καμιά δεκαριά μπάκπλακ, σε διάφορα σχήματα, μεγέθη και χρώματα. Βρήκα ένα μικρούλι μεταλλικό, που στην άκρη είχε ένα ροζ διαμαντάκι και ήταν πολύ χαριτωμένο. Το κοίταξα από εδώ.. το κοίταξα από εκεί.. το ξανασκέφτηκα και είπα γιατί όχι. Βρήκα και ένα μαύρο μπουκάλι που έλεγε λούμπε, και φαντάστηκα ότι θα ήταν βαζελίνη. Έβαλα από αυτό πάνω στο μπάκπλακ, και ήταν ένα γλιτσερό πράγμα που έμοιαζε σαν χύσια, αλλά ευτυχώς δεν μύριζε σαν χύσια. Τη δουλειά του πάντως την έκανε. Το φόρεσα, ντύθηκα και ξεκίνησα για τη δουλειά. Ή τέλος πάντων, προσπάθησα να ξεκινήσω για τη δουλειά.

    Τα πρώτα βήματα ήταν αρκετά περίεργα, έχοντας αυτό το πράγμα στον κώλο μου. Ήταν πολύ περίεργη η αίσθηση, και με αποσυντόνιζε. Έκανα ένα ένα τα βήματα λες και είχα χεστεί επάνω μου, ή σαν να πρωτομάθαινα να περπατάω. Δεν βοήθαγε βέβαια και ο πόνος στο μικρό δαχτυλάκι του ποδιού, το οποίο ήταν καταμελανιασμένο σήμερα. Βήμα το βήμα όμως το πήρα το κολάι και άρχισα να περπατάω κανονικά, τουλάχιστον μέχρι να φτάσω στο ασανσέρ, το οποίο όμως είχε χαλάσει. Αφού καταράστηκα την τύχη μου που θα έπρεπε να κατέβω τις σκάλες με το πονεμένο δάχτυλο ξεκίνησα την κάθοδο. Και όπως μπορείς να φανταστείς ημερολογιάκι μου, έπρεπε να μάθω να κατεβαίνω και σκάλες. Σε κάθε σκαλί, το μπακπλακ κουνιόταν και ψιλομπαινόβγαινε μέσα μου. Μου πήρε 5 ολόκληρα λεπτά για να καταφέρω να κατέβω 2 ορόφους. Δεν είμαι σίγουρη αν για αυτό έφταιγε το μπάκπλακ ή το δαχτυλάκι.

    Το επόμενο σοκ μου ήρθε όταν μπήκα στο μετρό. Ευτυχώς είχε θέση να κάτσω, αλλά σχεδόν το μετάνιωσα καθώς με το που ακούμπησα τον πισινό μου στο κάθισμα, αυτό το διαβολεμένο κατασκεύασμα άρχισε να πιέζει να μπει πιο μέσα και από τη μία ταράχτηκα, από την άλλη άρχισα να φοβάμαι μην μπει όλο μέσα και το χάσω και μετά τρέχω σαν τη Βίσση στα νοσοκομεία να το βγάλω. Αν είναι κάθε φορά που κάνω μπιντεσέμ να πρέπει να πηγαίνω νοσοκομείο, άστο καλύτερα. Οπότε έδωσα τη θέση μου στην πρώτη κοπέλα που είδα. Είχε δεν είχε τα μισά μου χρόνια. Θα πρέπει να με πέρασε για τρελή. Μέχρι να φτάσω στο σταθμό μου, ένιωθα ότι όλοι με κοίταγαν σαν να ήξεραν ακριβώς τι κάνω και νομίζω ότι είχα κατακοκκινήσει. Ένιωθα τέτοια ντροπή, αλλά ταυτόχρονα ήμουν ακόμα μούσκεμα. Δεν πάω καλά.

    Στο γραφείο, μου πήρε λίγη ώρα να μπορέσω να συνηθίσω να κάθομαι με αυτό το πράγμα μέσα μου αλλά τα κατάφερα. Αυτό που δεν μπόρεσα να συνηθίσω είναι την αποδιοργάνωση που μου προκαλούσε. Δυσκολευόμουν ιδιαίτερα να μιλήσω σε άλλους ανθρώπους, τόσο γιατί ένιωθα κάτι ξένο μέσα μου, όσο και γιατί και μόνο η σκέψη του τι ακριβώς κάνω με αναστάτωνε. Οπότε είπα στα κορίτσια ότι ήπια πολύ εχθές και με πονάει το κεφάλι μου σήμερα και ότι δεν έχω διάθεση να μιλήσω. Ο Μανωλάκης από την άλλη ήταν μέσα στην τρελή χαρά σήμερα, και όλο ερχόταν και μου μίλαγε και ζουζούνιζε δίπλα μου και δεν με άφηνε σε ησυχία. Χρυσό τον έκανα να με παρατήσει ήσυχη, αλλά αυτός το βρήκε παιχνίδι και με τσίγκλαγε για τα κρασάκια που δήθεν ήπια εχθές. Χαρμάνιασα κιόλας, γιατί έπρεπε να κατέβω με τις σκάλες για να βγω έξω να καπνίσω, και δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω αυτό. Μόνο μέχρι την τουαλέτα πήγα, αρκετές φορές κιόλας για να τσεκάρω ότι το μπάκπλακ είναι ακόμα εκεί και δεν το έχω κάνει υπόθετο. Ευτυχώς, αυτός που το έφτιαξε κάτι θα ξέρει γιατί ήταν εκεί στη θέση του, και μετά την 8η φορά που το τσέκαρα μου έφυγε το άγχος.

    Μέχρι που κάποια στιγμή, σε όλες τις σκέψεις και τις αισθήσεις και τα συναισθήματα που είχα, προστέθηκε και η σκέψη ότι το κάνω αυτό για τον Κάρολο, επειδή μου το ζήτησε, παρόλο που μόλις εχθές το βράδυ ήμουν σίγουρη ότι δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω, και αμέσως με πήραν τα ζουμιά. Τα κάτω ζουμιά ε; μην παρεξηγηθώ. Αυτό ήταν. Δεν μπόρεσα με τίποτα να συγκεντρωθώ στη δουλειά. Το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν η φαντασίωση ότι είναι ο Κάρολος πίσω μου, ότι του λέω περήφανα πως έκανα αυτό που μου ζήτησε, ότι μου βγάζει το μπακπλακ και σαν επιβράβευση με παίρνει από πίσω. Μόνο! Είχα καυλώσει τόσο πολύ που ήθελα να πάω στην τουαλέτα και να μαλακιστώ, αλλά ο Κάρολος δεν μου είπε ότι μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο, οπότε δεν το έκανα. Δεν ξέρω πως με αυτό το τόσο δα διαβολικό κατασκεύασμα είχε καταφέρει να με κάνει να νιώθω έτσι, και σκέψου ότι δεν τον έχω δει κιόλας. Τόσο πολύ, που αν το κινητό μου έβγαζε φωτογραφίες, θα έβγαζα να του στείλω αυτή που ζήτησε.

    Η επιστροφή στο σπίτι ήταν διαφορετική. Δεν με ένοιαξαν ούτε το μετρό, ούτε οι σκάλες, ούτε καν το πονεμένο δαχτυλάκι. Μου πήρε κάμποση ώρα για να ηρεμήσω από όλο αυτό για να κάτσω να σου γράψω, και να κάνω 10 τσιγάρα απανωτά από τη χαρμάνα. Με έχει φάει και η προσμονή να έρθει η ώρα για το ραντεβού με τον Κάρολο στο φέτλαϊφ και να συζητήσουμε για αυτό, η οποία είναι σε 10 λεπτά περίπου, οπότε θα σε αφήσω κάπου εδώ αγαπημένο μου ημερολογιάκι, γιατί έχω αρχίσει και ενθουσιάζομαι πάλι, και θα τα πούμε αύριο. Οκ;

    ΧΟΧΟΧΟ

    ΥΓ: Δεν θέλω να το βγάλωωωωωω
     
  2. Invisible Ypsilon

    Invisible Ypsilon Regular Member

    Ό,τι καλύτερο για να συνοδέψει τον πρωινό καφέ! Ευχαριστούμε @Audiosexual!  
     
  3. Passion

    Passion Rigger


    Υπέροχα ! Τι να σχολιάσω άλλο? Μπράβο σου!!
     
    Last edited: 9 Μαϊου 2019
  4. lexy

    lexy .ti.va.

    Κλάρα, σ' αγαπώ!
    Κι εγώ το ροζ διαμαντάκι θα διάλεγα!
     
  5. Brt

    Brt #ολαπολυ Premium Member

    Αχ καλε μου, αυτό το μπακπλακ με έκανε να δακρύζω στο γραφείο από τα γέλια. Να είσαι καλά!  

    Τι είναι το μπακπλακ; Πλάκα για την πλάτη; Την κολλάμε και περπατάμε; Σαν τον κηδεμόνα παλιά; Μην δίνεις ιδέες να χαρείς!  

    Αχ να είσαι καλά!

    buttplug μάτια μου, μπατπλαγκ χαχαχα. Να είσαι καλά πραγματικά     
     
  6. pel_a

    pel_a New Member

    ''Έβαλα από αυτό πάνω στο μπάκπλακ, και ήταν ένα γλιτσερό πράγμα που έμοιαζε σαν χύσια, αλλά ευτυχώς δεν μύριζε σαν χύσια.''

    Πολυ καλο   
     
  7. blonde mermaid

    blonde mermaid Contributor

    Θα μπορούσε σε ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά....το εμπλαστρο. 
     
  8. Brt

    Brt #ολαπολυ Premium Member

    Χαχαχα μερακλής ο Κάρολος...φαντάσου να της έβαλε το έμπλαστρο...ω ρε φωτιές   δεν θέλει και να το βγαλει...κλαίω
     
  9. tithon

    tithon Contributor

    μην πάει ο νους σας οτι είναι παρεξήγηση του συγγραφέα. είναι ακόμη απολαυστικότερο απ όσο διαπιστώσατε το κείμενο  
     
  10. pel_a

    pel_a New Member

    απο τα καλυτερα, παραδέχομαι
     
  11. Brt

    Brt #ολαπολυ Premium Member

    Ναι ναι τώρα διάβασα και τα υπόλοιπα κείμενα του. Εχει χιούμορ.
     
    Last edited: 15 Ιουνίου 2020
  12. Salamander

    Salamander Dance into the fire

    Τυχερές εσείς στα γραφεία ... Αλίμονο σε μας που κουβαλάμε τσιμέντα στην πλάτη στο γιαπί... Αλλά και σύ βρε πουλάκι μου...για ένα γράμμα κάνεις έτσι??? Τι μπατ..τι μπακ... Όλα πίσω μας πάνε....