Dungeon..Airbnb..!!

Ένα στενό δρομάκι, αδιέξοδο, μεταξύ δύο παραλλήλων οδών, στο κέντρο της πόλης της Καρδίτσας ήταν το σημείο του ενδιαφέροντος μου εκείνο το πρωί.. Ξεκινησα νωρίς νωρίς από την δική μου πόλη και τώρα, να 'μαι.. Το GPS απόλυτος βοηθός μου.. Έστριψα αριστερά όπως μου υπαγόρευσε, δύο ντουβάρια και ένα τίποτα.. Βγήκα πάλι στην αρχή της οδού, ξαναμπήκα, επίσης τίποτα.. Η φωνή της "δεσποινίδος" στο τηλέφωνο μου "κόλλησε" στο "επανυπολογίζει" και δώς του, γύρω γύρω... ξανά, ξανά... "επανυπολογίζει".. Που στο καλό βρίσκεται.. Ο νοικοκύρης με διαβεβαίωνε ότι είναι "πανεύκολον".. Ευτυχώς κυκλοφορώ με την μηχανή και τουλάχιστον έχω την δυνατότητα, να παραβιάζω τον Κ.Ο.Κ., κάπως ανώδυνα.. Τελικά σε μια απέλπιδα προσπάθεια, κάποιος 'Αγιος έβαλε το χέρι του και είδα "φως".. Αυτό πρέπει να είναι.. Ένα οίκημα ισόγειο, μέσα σε μια μικρή αυλή, με δύο τρία δεντράκια και λίγα λουλούδια.. Μια "βαρειά" σκοροφαγωμένη πράσινη πόρτα και ένα σιδερένιο τραπεζάκι, που πάνω του είχε μια γλάστρα βασιλικό.. Πάνω στην ταράτσα, μια κληματαριά σχεδόν ξεραμένη, εν τούτοις είχε μια ικανοποιητικη σκιά...
- Το κλειδί θα βρίσκεται στην γλάστρα και εκεί να το αφήσεις φεύγοντας...
Πράγματι, το κλειδί ήταν εκεί.. Πήγα να ανοίξω με ένα αίσθημα έκπληξης, περιέργειας και μάλλον απογοήτευσης.. Γέλασα απο μέσα μου.. Βρε τι μπουντρούμι είναι ετούτο... Μ' άρεσε που μου το παίνευε κιόλας.. Airbnb lux... Έχει όλα τα κομφόρ, είπε.. Ας είναι..
Άνοιξα την πόρτα.. Είχε ένα στενό διάδρομο 3-4 μέτρα μακρύ, με μωσαϊκό κάτω.. Στο τέλος του διαδρόμου ήταν μια άσπρη πόρτα, αριστερά και δεξιά δύο γαλάζιες.. Ανοιγω την αριστερή... μμμμ.. Κρεβατοκάμαρα.. Διπλό μεταλλικό μπρονζέ κρεβάτι, ασορτι κομοδίνα, ένα τραπεζάκι με δύο πούφ, μια βιβλιοθήκη με αμέτρητα μπιμπλό, και βιβλία με αθλητικο περιεχόμενο (γυμναστής , αθλητής..? Ποιος ξέρει...). Στον απέναντι τοίχο ένας κρίκος βιδωμενος και άλλος ένας στο ταβάνι.. Σε μια γωνία ένας σάκκος του μποξ.. Μμμ.. Σίγουρα αθλητης είναι ο τύπος .. μια κουρτίνα, αρκετά καλόγουστη, κάλυπτε ένα μεγάλο παράθυρο.. Το πάτωμα, πλακάκια μπέζ, καθαρά... Ένα κάδρο με κεντημένο θέμα, ένα δέντρο.. Ένας πίνακας, αφηρημένη τέχνη.. Γουστόζικα είναι.... Μ' αρέσει.. Η άλλη γαλάζια πόρτα.. Κουζίνα .. Μικρή. Ψυγείο (μπουκαλάκια νερό, δύο κρουασάν, παγάκια.), ποτήρια, ένα φουρνάκι (άχρηστο, για την περίσταση)..
Η άσπρη πόρτα ήταν το μπάνιο.. Ντουζιέρα, νιπτήρας, λεκάνη, πετσέτες μπάνιου κοκκινες (γαύρος?? μάλλον..), Πανάθα εγω.. Αλλα μια χαρά είναι.. Καμμία σχέση το έξω με το μέσα... Απ' έξω ένα μπουντρούμι Τουρκιστί.. Dungeon Αγγλιστί.. Από μέσα όμως οκ.. Όμορφο και καθαρό..Μ αρέσει... Ανοίγω ένα μπουκαλάκι νερό και κάθομαι στο κρεβάτι.. Μαλακό είναι.. Κοιτάζω το ρολόι μου 10:20.. Το ραντεβού πλησιάζει... Πληκτρολογώ ενα μήνυμα ...
- Έφτασα...το σπίτι είναι εκεί, εκεί, εκεί
- Το ξέρω Κύριε Μου... Σε 10 λεπτά θα είμαι εκεί...

 

Το ραντεβού μας κανονίστηκε επιτέλους, μετά από αρκετές συζητήσεις και αναβολές. Ευτυχώς, Εκείνος μπορούσε να έρθει στην πόλη μου, την Καρδίτσα, μιας και εγώ δεν εχω την δυνατότητα να παω στην πολη του. Η πρώτη μας συνάντηση! Ανυπομονούσα να Τον δω. Ήδη τις τελευταίες μέρες, αυτή η επικείμενη συνάντηση μονοπωλούσε τις σκέψεις μου. Επιτέλους, θα Τον έβλεπα από κοντά, θα ένιωθα την αγκαλιά Του, το φιλί Του, το άγγιγμα Του... Μιλούσαμε ήδη τόσο καιρό, είχαμε πει τόσα πολλά! Ένιωθα τόσο όμορφα για αυτόν! Όσο οι μέρες περνούσαν, τόσο η προσμονή και η αγωνία μου αυξάνονταν... Σήμερα είχε φτάσει στο μέγιστο... Αγωνία και ανυπομονησία...

 

Πήγα στην μηχανή, πήρα το κράνος και την τσάντα μου και άρχισα να τακτοποιώ τα πράγματα που έφερα μαζί μου.. Τα απολύτως απαραίτητα και αναγκαία.. Είχα κάνει μια σχετική προετοιμασία από πριν για να μην σπαταλήσω χρόνο..
Είχα μέρες που προετοίμαζα , αυτήν την συνάντηση... Αλλά ο χρόνος μου όπως πάντα περιορισμένος, έτσι όλο με πήγαινε προς τα πίσω..
Την γνώρισα,που αλλού?? Στο φόρουμ.. Η πρώτη συνομιλία από την αρχή ήταν αρκετά όμορφη και ο πάγος δεν άργησε να σπάσει.. Την έχω αυτή την φιλική προσέγγιση... Καταλάβα μια ώριμη σκέψη, ένα δυνατό συναίσθημα, ένα περίεργο παιχνίδι μυαλού, μαζί με ένα λεπτό χιούμορ.. Και όλα αυτά σε ένα κορίτσι, 32 χρόνων..(που πάω ο μεσήλιξ..!!)..
Έτσι, τα υπόλοιπα ήρθαν σύντομα.. Με τηλεφωνήματα τώρα πια, καθημερινά, πρωινά , μεσημεριανά, μεταμεσονύκτια... Και να 'μαι σήμερα να την περιμένω στο airbnb Dungeon μου...
Άκουσα τα βήματα της, ήρθε.. Κάθησα στο ένα πούφ, και περίμενα... (έφερε τον καφέ που της είπα?).

 

- Θα είμαι εκεί στις 10:30.. Θα σου στείλω οδηγίες, που βρίσκεται το σπίτι... Μην ξεχάσεις να μου φέρεις έναν καφέ...
Το μήνυμα Του ήρθε πρωί πρωί. Έπρεπε να σηκωθώ, να αρχίσω να ετοιμάζομαι. Μέρες τώρα περιμένω την συνάντηση αυτή...
Ετοιμάζομαι, σχετικά γρήγορα... Μου είχε πει οτι δεν ήθελε κατι ιδιαίτερο... Το αγαπημενο μου τζιν, πουκαμισακι και τα μαλλιά αλογοουρά...
Η ώρα είναι ακόμη 9:30. Έχει κολλήσει, δεν περνάει με τίποτα... Βγαίνω να κάνω μια βόλτα στην πόλη. Πιο γρήγορα θα περάσει η ώρα έτσι...
10:20 επιτελους μήνυμα Του!
- Έφτασα...το σπίτι είναι εκεί, εκεί, εκεί..
- Το ξέρω Κύριε μου... Σε 10 λεπτά θα είμαι εκεί...
Παίρνω καφέ και παω προς το Airbnb...
10:30 ακριβώς φτάνω. Η πόρτα είναι ελαφρά ανοιχτή. Ένα χαρτάκι πάνω "Μπες.. Βγάλε τα παπούτσια σου.. Άσε την τσάντα και τον καφέ στην καρέκλα που είναι μπροστά σου και πάρε το φουλαρι.." Ωχ, η καρδιά μου θα σπάσει...
Μαζί με το φουλαρι είναι δεύτερο χαρτακι. "Προχωρά μέχρι την πορτα της κρεβατοκάμαρας"
Τρίτο χαρτάκι στην πορτα..."Κλείσε τα μάτια σου με το φουλαρι, σπρώξε την πόρτα και μπες.."
Δυο βαθιές ανάσες. Νιώθω την παρουσια Του τόσο εντονα... Κλείνω τα μάτια μου, σπρώχνω την πορτα, μια ακόμη ανάσα και μπαίνω...

 

Ένα ελαφρύ σπρώξιμο, ένα τρίξιμο και η πόρτα άνοιξε.. Στέκονταν εκεί, με τα χέρια πίσω, μην ξέροντας που να πάει.. Το μπλε μοβ φουλάρι, με αρκετά σφιχτό δέσιμο, δεν της παρείχε αυτήν την δυνατότητα... Την ένοιωθα να "παλεύει" να μαντέψει το σημείο της παρουσίας μου..
- Προχώρησε δύο βήματα...
- Μάλιστα.. (ψέλλισε..)
-Αλλο ένα, μην φοβάσαι...
-Δεν φοβάμαι Κύριε..
Την έπιασα από το χέρι, έτρεμε λίγο .. Την τράβηξα προς το μέρος μου...
- Γονάτισε..
Με την βοήθεια μου και κάπως αδέξια, γονάτισε δίπλα μου.. Το κεφάλι της ακούμπησε στα γόνατα μμο.. Χάιδεψα τα μαλλιά της, τα έχει δεμένα μ' ένα καφέ λαστιχάκι, αλογοουρά.. Φοράει τζιν παντελόνι και τζιν πουκάμισο, αμάνικο.. Έχει όμορφο κορμί, οι φωτογραφίες που μου είχε στείλει, την "αδικούν".. Μένουμε έτσι, αμίλητοι, το κεφάλι και τα χέρια της στα πόδια μου και το μόνο που ακούγεται είναι ο ανεπαίσθητος ήχος από το χάδι μου και ο δυνατός χτύπος της καρδιάς της...
Βγάζω το φουλάρι.. Μμμ.. Όμορφο, δροσερό, καθαρό, κοριτσίστικο πρόσωπο.. Της χαμογελάω.. Μου χαμογελάει.. Όμορφα μάτια.. Ποθητά χείλη.. Όλα μια ζωγραφιά..
-Σήκω πάνω να σε αγκαλιάσω..
-Καλώς ανταμωθήκαμε μικρό μου..
-Χαλάρωσε..
-Πήγαινε φέρε τα πράγματα σου και τον καφέ μου..
-Μάλιστα Κύριε Μου..

 

Σπρώχνω την πόρτα δειλά και κανω ένα βήμα μπροστά. Στεκόμουν χαμένη στις σκέψεις μου, μην ξέροντας προς τα που να παω.. Ίσως αν είχα δέσει πιο ελαφρά το φουλάρι να μπορούσα να Τον δω, αλλά θα ήταν "κλεψιά". Μου αρέσει αυτό το παιχνίδι, αν και η αγωνία και η ανυπομονησία μου πρέπει να φαίνεται στο πρόσωπο μου. Που να είναι άραγε? Τι να σκέφτεται? Πως να είναι? Τι να φοράει? Η φωνή Του με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Απαλή, σταθερή και ήρεμη.
-Προχώρησε δύο βήματα...
-Μάλιστα...
Μάλλον τα βήματα μου ήταν πολύ μικρά και δειλά.
-Αλλο ένα, μην φοβάσαι...
-Δεν φοβάμαι Κύριε...
Μήπως φοβάμαι? Νιώθω να τρέμω. Οχι, δεν φοβάμαι, μόνο ανυπομονησία νιώθω... Θέλω τόσο να νιώσω το άγγιγμα Του και θέλω τόσο πολύ να Τον δω.
Νιώθω το χέρι Του να πιάνει το δικό μου.. Ειναι τοσό ζεστό και τρυφερό το άγγιγμα Του.
-Γονάτισε..
Νιώθω το χέρι Του, να με κρατάει, να με στηρίζει. Το κεφάλι μου ακουμπάει στα γόνατα του. Νιώθω το χάδι Του στα μαλλιά μου...Τοσό απαλό... Νιώθω τόσο ζεστά και οικεία εδώ... Μένουμε έτσι, χωρίς να μιλάμε.. Τόσο έντονη και μοναδική αίσθηση.. Δεν Τον έχω δει ακόμη, αλλά νιώθω τόσο δική Του.. Άραγε τι να σκέφτεται, τι να έχει στο μυαλό Του?
Μου βγάζει το φουλάρι και Τον βλέπω να μου χαμογελάει... Έχει πολύ όμορφα μάτια, τόσο ζεστό βλέμμα... Με κοιτάζει να Του χαμογελάω...
-Σήκω πάνω να σε αγκαλιάσω.
Μμμμ... Ζεστή αγκαλιά...
-Καλώς ανταμωθήκαμε μικρό μου.
-Χαλάρωσε.
Μια κουβέντα είναι αυτό... Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά, αλλά μέσα στην αγκαλιά Του, σιγά σιγά ηρεμώ..
-Πήγαινε φέρε τα πράγματα σου και τον καφέ μου.
-Μάλιστα Κύριε Μου...

 

Η επόμενη μια ώρα, πέρασε πολύ ευχάριστα..πινοντας τον καφέ μου ..υπήρχαν ποικίλα θέματα που είχαμε συζητήσει από τηλεφώνου ..ας τα "εξαντλήσουμε" και δια ζώσης..εξ άλλου η πρώτη επαφή , είναι τόσο , μα τόσο σημαντική..
Το κοριτσάκι, καθισμένο στα γόνατα και το κεφάλι του στα πόδια μου , "τιτίβιζε" ακατάπαυστα , για το ένα, για το άλλο, το δείνα και το τάδε..πολυλογία ..εγώ στωικός ως Βούδας, την άκουγα και από μέσα μου γελούσα και χαιρόμουν ..μου άρεσε αυτό..τόσο ως Κυριαρχικός , όσο και ως άντρας..ως Κύριος, χαιρόμουν που είχα βρει μια υποτακτική για να εξευρευνήσω μαζί της τον έρωτα και την ηδονή σε κάθε δυνατή μορφή του , και ως άντρας , είχα κολακευτεί από την σχέση μου με αυτό το μικρό κορίτσι ..'Εβλεπα την φλόγα στα μάτια της , την σύνεση στην συμπεριφορά της , οπως και έναν αδιόρατο φόβο στο πρόσωπο της..την άφησα εκει να μιλάει , να φλυαρεί ...
Σηκώθηκα , άναψα δύο ποτηράκια με κερί , άρωμα κανέλλας..το αγαπημένο μου...την βοήθησα να γδυθεί..της έδεσα ξανά τα μάτια με το φουλάρι, την φίλησα κ τώρα νάτη μπροστά μου , γυμνή , έτοιμη..
Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, προφανώς ήταν ο "ευεργέτης" μου, με το πάθος του για τον αθλητισμό και περισσότερο με την προπόνηση του στον σάκο του μπόξ..το μάτι μου "έπιασε" τους γάντζους.. γεροί φαίνονται , ο σάκος βαρύς ..οπότε αντέχουν...νομιζω ότι στάθηκα τυχερός και έλυσα ενα θέμα , πραγματικά δυσκολεπίλυτο.....βαρέθηκα να "καταστρέφω" κουρτινόξυλα, και διάφορα άλλα στηρίγματα και μάλιστα χωρίς τελικά να γίνεται η "δουλειά" μου..δύο σχοινιά , περασμένα και από τους δύο γάντζους και έλυσα το εύκολα το ζήτημα..τα υπόλοιπα ήταν εύκολα..όχι ότι είχα ιδιαίτερη ειδίκευση στο shibari , αλλά την γνώση για ένα αξιοπρεπές δέσιμο την κατείχα..
Σε λίγα λεπτα , σχεδόν αιωρούμενη , η μικρή δέχτηκε αδιαμαρτύρητα και αγόγγυστα τα 20 πρώτα χτυπήματα με την ζώνη..της τα χρωστούσα , από μερικές στιγμές αυθάδειας της , τις προηγούμενες ημέρες...κάποιοι μορφασμοί και λίγα δάκρυα συνέθεταν όλη την εικόνα..ο πόνος μαλακός στην αρχή , οξύς και έντονος στην συνέχεια ...το κορμί της άρχισε να αντιδρά στα αλεπαλληλα , συντονισμένα χτυπήματα..η πλάτη , το στήθος, ο κώλος , τα μπούτια της άλλαξαν χρώματα ..από ροζ , κόκκινο και από κόκκινο , μπλάβο....marks τουχιστον 10 ημερών..
Την έλυσα ... τα ήδη πονεμενα βυζιά της , δέχτηκαν το καυτό κερί...ένα απίστευτο σχέδιο , σωστό έργο τέχνης , ήταν το αποτέλεσμα...
Τα υπόλοιπα , γνωστά τοις πασι , έκλεισαν την συνεύρεση μας , μέχρι σχεδόν το απόγευμα...
Ένα ντους , με ζεστό νερό , ήταν αυτό που επέβαλλε η κατάσταση...την έπλυνα , επέμενα αρκετά να φύγουν τα κολλημένα κεριά , να ανακουφιστούν τα πονεμένα μέλη...μάλλον το δεύτερο δεν ήταν δυνατόν να συμβεί...ο χρόνος , θα έκανε την δουλειά του...
Δύο σουβλάκια κοτόπουλο και δύο μπύρες , μας έδωσαν "δύναμη" καθώς και αντοχή σε εμένα να επιστρέψω στην πόλη μου...
Ι❤️ Karditsa..!!
I 'll be back...