One hit wonder (μια φανταστική ιστορία)

One hit wonder

Ιστορία 1: Εκείνος


Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα πάει ποτέ σε τηλεπαιχνίδι και μάλιστα τύπου "Ραντεβού στα τυφλά". Ποτέ δεν έβλεπα τέτοιου τύπου εκπομπές κι αν ποτέ τύχαινε να πάρει το μάτι μου καμία κλεφτή σκηνή στην τηλεόραση έπεφτε απίστευτο κράξιμο. Χρωστούσα όμως μία χάρη στον σκηνοθέτη του παιχνιδιού κι έτσι αναγκάστηκα μετά από πολλά παρακάλια να πάω.

Οι όροι του παιχνιδιού ήταν κάπως περίεργοι, έπρεπε να διαλέξω κοπέλα για ραντεβού μόνο με βάση τα αγαπημένα της τραγούδια τα οποία και θα επέλεγε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Η ιδιαιτερότητα όμως ήταν ότι εάν κατάφερνα να την πείσω να κάνουμε σεξ στο πρώτο ραντεβού θα κέρδιζα 1.000 ευρώ κι αν τελικά δεν κατάφερνα να την πείσω θα κέρδιζε εκείνη τα χρήματα. Με είχαν πληροφορήσει ότι το επίκεντρο της εκπομπής θα είμαι εγώ κι ότι η κοπέλα δεν θα γνώριζε για το χρηματικό έπαθλο με σκοπό να είναι “πιο ρεαλιστικές οι αντιδράσεις”.

Βρήκα το όλο concept εντελώς σεξιστικό αλλά θα ξεπλήρωνα χάρη και θα κέρδιζα και 1.000 ευρώ οπότε είπα... δεν γαμιέται. Θα το κάνω. Εξάλου δεν πρόκειται να πίεζα πράγματα και καταστάσεις, εάν έλεγε όχι θα καληνύχτιζα και θα την έκανα... Κύριος.

Δεν είχα ποτέ πρόβλημα στο να ρίξω γκόμενα, εμφανισιακά στέκομαι παραπάνω από καλά, ξέρω να πω δύο κουβέντες χωρίς να φανώ σα Νεάτερνταλ, τη δουλίτσα μου την έχω και γενικά φαίνεται να τραβάω το αντίθετο φύλο χωρίς τρελή προσπάθεια. Το μόνο “κόλληματάκι” μου είναι ότι θέλω να είμαι Κυριαρχικός πάνω στο σεξ αλλά και στη ζωή.

Κατάλαβα αυτές που τις τάσεις από τότε που άρχισα να παρατηρώ τα κοριτσάκια γύρω μου. Μία φορά στην τρίτη δημοτικού η δασκάλα αναγκάστηκε να φωνάξει τους γονείς μου κι εμένα στο γραφείο της διότι χωρίς να πολυκαταλαβαίνω το γιατί όταν σε ένα διάλλειμα βρήκα κρυμμένο σε ένα θάμνο ένα σκοινί το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα να κάνω ήταν να δέσω τη συμμαθήτριά μου την Όλγα σε ένα δέντρο. Μετά καθόμουν απλώς και την κοιτούσα. Δεν θυμάμαι να διαμαρτυρήθηκε τότε η Όλγα, μάλιστα το είχε πάρει σαν παιχνίδι, εγώ όμως καταλάβαινα ακόμη και τότε ότι δεν ήταν παιχνίδι για εμένα.

Ποτέ δεν έκρυβα αυτές μου τις τάσεις αλλά ούτε και τις διατυμπάνιζα. Ήξερα τι θέλω και πως το θέλω και οι λίγοι κοντινοί μου άνθρωποι ήξεραν για εμένα, συμπεριλαμβάνομένου και του φίλου μου του σκηνοθέτη.

Την πρώτη μέρα που εμφανίστηκα στο πλατώ τον είδα να τσακώνεται με τον σκηνογράφο, όντως το σκηνικό ήταν σαν να ήταν βγαλμένο από 80's disco εφιάλτη. Με είδε με τα πολλά και με πλησίασε:

- Λοιπόν Νίκο, τα πράγματα είναι απλά. Θα σταθείς στην μία πλευρά του τοίχου και οι τρεις υποψήφιες θα βρίσκονται από την άλλη πλευρά.
- Οκ.
- Εκείνες θα μπορούν να σε βλέπουν αλλά εσύ όχι. Ξέρεις για να μπορούμε να κόψουμε αντιδράσεις για να γράφει καλύτερα.
- Ναι αμέ.
- Μόλις ακούσεις τα τραγούδια θα επιλέξεις ποιά θες και τα υπόλοιπα τα ξέρεις. Οκ;
- Οκ.
- Και που ξέρεις μπορεί να γνωρίσεις και τον έρωτα της ζωής σου!

Στο τελευταίο σχόλιο δεν αντέδρασα. Δεν είχα και ποτέ περί πολλού τον έρωτα και το κεραυνοβόλημα γενικότερα. Είχα ερωτευτεί ποτέ; Μάλλον όχι. Ήθελα; Εξαρτάται...

Την δεύτερη ημέρα πήγα πάλι στο στούντιο, αμέσως με άρπαξε από το μπράτσο μία μακιγιέζ και με οδήγησε σε ένα πολύ φωτεινό δωμάτιο με καθρέφτες. Αφού με έβαψε και μου διάλεξε ρούχα, έκατσα στην θέση μου και περίμενα τη συνέχεια....


(Συνεχίζεται...)