To Biβλίο του Προσκυνήματος

Κάπως έτσι είναι όσα γράφτηκαν στο Βιβλίο του Προσκυνήματος. Και περιμένεις την πόρτα να ανοίξει, και περιμένεις ένα τηλέφωνο να χτυπήσει και πάντα ελπίζεις να έρθει στον ύπνο της ένας άγγελος να τη μεταμορφώσει. Και αναρωτιέσαι που πήγε όλη η γλυκύτητα και θυμάσαι τα μεγάλα λόγια, τις υποσχέσεις αιωνιότητας, τα γέλια ένα βροχερό βράδυ, αγκαλιές, φιλιά, χορούς, τραγούδια, τον πόνο, τη χαρά, ξανά τον πόνο. "Μια μέρα θα με αφήσεις κι εσύ" - Ὁχι ποτέ δεν θα σε αφήσω". Και πώς μια μέρα σε αυτή τη ρώσικη ρουλέτα σε πέτυχε η σφαίρα, και γίνεται τόσο κρύο ξαφνικά και τόσο μακρυνό. Για κείνη. Ποτέ για σένα. Και κάθε φορά γυρίζεις πίσω σαν το σκυλί, ώσπου μια μέρα σου'χει κόψει και τα πόδια και δεν μπορείς να πας άλλο πίσω και απλά την περιμένεις...και όλο περιμένεις...και μαθαίνεις να αγαπάς τον δήμιό σου από μακρυά, ώσπου χάνεται...όλο και περισσότερο στο βάθος του ορίζοντα κι εσύ μεγαλώνεις κι όλο μεγαλώνεις...κι όλο γίνεσαι και πιο πολύ παιδί...


κι ας μην είναι BDSM Literature