Tpe

Είχα τελειώσει το στρατιωτικό μου έναν χρόνο πριν, ολοκληρωμένες σπουδές. Πλέον τριάντα ετών. Έχω νοικιάσει ένα σπιτάκι στο Παγκράτι, ανάμεσα στο Χίλτον και στην Εθνική Πινακοθήκη. Το ήθελα πάντα να ζήσω σε αυτή την περιοχή. Εργαζόμουν ως αναλυτής δεδομένων σε μία πολυεθνική. Παρέες, φίλοι καινούρια μηχανή. Η ζωή μου είχε μπει σε μια σειρά. Αλλά μου έλειπε κάτι και αυτό ήταν βαθύ το κενό. Μου έλειπε η υποταγή, να είμαι με έναν άνθρωπο, έναν Αφέντη με όλη την έννοια της λέξης. Δεν ήθελα ημίμετρα και απλές σχέσεις. Ήθελα κάτι πολύ παραπάνω και το πρόβλημα ήταν ότι το μυαλό μου τριγυρνούσε μόνο εκεί.

Μπήκα σε μια ομάδα σχετική και είπαν ότι πρόκειται να γίνει μια συνάντηση, λίγο διαφορετική από τις άλλες. Τα υποτακτικά μέλη, ανεξαρτήτως φύλου και προτιμήσεων θα εμφανίζονταν γυμνά πίσω από ένα τζάμι, δεν θα φορούσαν απολύτως τίποτα και φυσικά θα φαίνονταν και τα πρόσωπά τους. Από την άλλη τα κυρίαρχα μέλη θα φορούσαν μάσκα και διαφορετικά ρούχα από αυτά της συνάντησης. Μετά την μία ώρα έκθεσης των υποτακτικών μελών θα ντύνονταν, τα κυριαρχικά μέλη θα άλλαζαν και θα γίνονταν η συνάντηση. Οι κανόνες ήταν αυτοί και μόνο αυτοί και όσο και αν φοβόμουν να εκτεθώ δεν μπορούσα να το απορρίψω. Πήγα σε ένα στούντιο περιποίησης, έκανα ολική αποτρίχωση, μάσκες ομορφιάς τα πάντα, ήθελα να ήμουν τουλάχιστον αρεστός σε όποια μάτια έπεφταν πάνω μου.

Βρέθηκα σε αυτό το μαγαζί. Ένας άνδρας με καραφλίτσα γεροδεμένος και μια γυναίκα περίπου στα πενήντα μας υποδέχθηκαν. Ήταν οι διοργανωτές, ζευγάρι. Ο άνδρας ήταν υποτακτικός της αν και ήταν κάπως αυστηρός, δεν ξέρω. Μας έβαλαν να γδυθούμε μπροστά τους. 5 άνδρες και 4 γυναίκες. Μας πήγαν στην αίθουσα, ήταν ένα γυάλινο δωμάτιο στη μέση σαν κλουβί, μας έδεσαν τα χέρια πίσω από την πλάτη και μας έβαλαν να γονατίσουμε μέχρι να έρθουν οι επισκέπτες. Ήταν περίεργο. Οι υπόλοιποι υποτακτικοί άνδρες ήταν μέτριοι, πιο μεγάλοι ηλικιακά από μένα. Οι υποτακτικές ήταν περίπου στα εικοσιπέντε όλες, καλλίγραμμες.

Τα μάτια των κυρίαρχων έπεσαν πάνω μας. Όταν μπήκαν μας έδωσαν προσταγή να σηκωθούμε. Οι Κυρίαρχοι ζητούσαν διάφορες θέσεις και στάσεις στο σώμα μας, Έβλεπαν τα πάντα χωρίς να αγγίζουν. Αυτό κράτησε περίπου μια ώρα, όταν τελείωσε. Μας επέστρεψαν τα ρούχα μας και μας πήγαν στο κεντρικό χώρο του μαγαζιού που ήταν ένα καφέ.

Αισθάνθηκα ωραία να πω την αλήθεια. Τουλάχιστον οι Αφέντες και οι Αφέντρες γνώριζαν πως είμαστε εμφανισιακά. Με πλησίασαν πολλές γυναίκες, ειδικά μία από αυτές ήταν πανέμορφη και αυστηρή.

«Έλα να μιλήσουμε» μου είπε, την ακολούθησα στο τραπέζι της. Κάθισε και μετά κι εγώ. Δεν μπορούσα να τη κοιτάζω στα μάτια. Το απέφευγα. Κοιτούσα από δω και από εκεί.

«Με λένε Δέσποινα, Μάριε» μου είπε, κούνησε το καρτελάκι με το όνομά μου. Οι υπό φορούσαμε καρτελάκι με το όνομά μας. Δεν μίλησα. Δεν είχα τέτοια άνεση μαζί της.

«Είμαι εδώ ως απεσταλμένη του Κυρίου Κωνσταντίνου. Είναι ένας άνθρωπος που ψάχνει να βρει ένα αγόρι με τα δικά σου εξωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά θέλει περισσότερα εσωτερικά» δεν έβγαζα νόημα σε ότι έλεγε, μόνο άκουγα.

«Ο Κωνσταντίνος είναι ένας Κύριος. Αριστοκρατικός κι εκλεπτυσμένος. Θέλει όμως σκλάβο, τα ημίμετρα δεν τον ενδιαφέρουν» δεν με είχε ρωτήσει καν αν έχω ομοφυλοφιλικές προτιμήσεις, δεν φαίνονταν να ενδιαφέρεται γι αυτά.

«Σκλαβιά σημαίνει πλήρης άνευ όρων παράδοση.» Και σχεδόν ήμουν έτοιμος να γονατίσω.

«Μάλιστα Κυρία» είπα χωρίς να μου το έχει ζητήσει. Χαμογέλασε. Άρχισε να με ρωτάει για εμένα. Της είπα για την οικογένεια μου που ζει σε άλλη χώρα. Για την εργασία μου. Για το σπίτι που μένω.

«Ο σκλάβος του Κυρίου Κωνσταντίνου μένει μαζί του, στην οικεία του. Τα υπάρχοντα σου θα κλειδωθούν σε αποθήκη. Όλα, ακόμη και τα εσώρουχα σου. Αν περάσεις την οικεία του, θα είσαι γυμνός και δεν θα έχεις προσωπικά πράγματα παρά μόνο όσα σου δίνει Εκείνος»

Έκανα μια παύση. Καταλάβαινα ότι όποιος και αν είναι αυτός ο Κύριος Κωνσταντίνος θέλει απόλυτη υποταγή. Της είπα για τα όρια μου.

«Δεν κάνω ναρκωτικά και παράνομα πράγματα» χαμογέλασε.

«Είναι σεβαστά αυτά, δεν έχεις άλλα όρια όμως;»

Την κοίταξα χωρίς να μπορώ να σκεφτώ κάτι εκείνη την ώρα.

«Άλλοι λένε για τα κόπρανα, άλλοι για τατουάζ, αλλαγές στο σώμα. Σεξουαλικές χρήσεις, εσύ δεν έχεις τέτοια θέματα.»

«Έχω την άδεια Σας να μιλήσω Κυρία Δέσποινα;» κοίταζα χαμηλά.

«Ναι την έχεις. Είναι πολύ ευγενικό από μέρους σου που γνωρίζεις ήδη τη θέση σου»

«Σας ευχαριστώ. Αν γίνω σκλάβος, αυτά δεν θα έχουν σημασία. Μιλάτε για άνευ όρων παράδοση. Αν γίνω σκλάβος του, τότε Εκείνος θα αποφασίζει για τη χρήση μου χωρίς να έχω εγώ δικαιώματα άρνησης. Πολλά από αυτά που είπατε δεν τα έχω κάνει, δεν θα ήθελα να τα κάνω, αλλά πώς θα γίνω σκλάβος αν αρνούμαι;» ήταν ρητορική η ερώτηση μου και χωρίς να το ζητήσει γονάτισα κι έσκυψα το κεφάλι μου.

«Γέμισε μου το ποτήρι» έπινε φυσικό χυμό πορτοκάλι. Πήρα το ποτήρι της και πήγα μέχρι το μπαρ. Γύρισα, την σέρβιρα και γονάτισα πάλι. Μου έδωσε τα πραγματικά στοιχεία του Κυρίου Κωνσταντίνου. Συνεχίσαμε να μιλάμε μέχρι να τελειώσει τον χυμό της. Μια κοπέλα πλησίασε. Πολύ όμορφη, φορούσε κολάρο. Η σκλάβα της. Μου έδωσε ένα φάκελο με οδηγίες, συμπλήρωσα τα στοιχεία επικοινωνίας μαζί μου στο κινητό της. Έφυγαν.



Δεν κάθισα άλλο στη συνάντηση. Γύρισα σπίτι. Άνοιξα τον φάκελο. Γεμάτος με τα στοιχεία του Κυρίου Κωνσταντίνου. Είναι δικηγόρος, έχει ένα από τα πιο γνωστά δικηγορικά γραφεία. Τον έψαξα στο διαδίκτυο. Έναν άνδρας περίπου πενήντα ετών. Γκριζομάλλης, μελαχρινός, λεπτός. Είδα φωτογραφίες του από την παραλία, γραμμωμένος. Πανέμορφος. Εργένης. Χωρίς γάμους. Μόνος περιγράφονταν σαν Ζεν Πρεμιέ, κελεπούρι. Δεν είχε όμως πολλά στοιχεία για τη προσωπική του ζωή, αλλά για την εργασία του. Είδα το γραφείο του, χλιδάτο. Σοβαρό. Έχει πολύ προσωπικό. Συνεργάτες, άνδρες και γυναίκες. Στην ιστοσελίδα τους είχε έναν κι έναν. Όμορφοι άνθρωποι, δυναμικοί. Αισθανόμουν, μικρός, λίγος. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.



Πέρασαν δυο μέρες. Πήγαινα στη δουλειά, κολυμβητήριο, σπίτι. Περίμενα. Δεν ήξερα τι περίμενα. Δηλαδή ήξερα, επαφή, επικοινωνία. Απόγευμα Παρασκευής. Χτύπησε το τηλέφωνο μου. Άγνωστος αριθμός, σταθερό τηλέφωνο. Το σήκωσα. Στο βάθος μια αντρική φωνή, νεανική.

«Είμαι από το δικηγορικό γραφείο του Κυρίου Κωνσταντίνου…» μόλις κατάλαβα ότι ήταν η κλήση που περίμενα, τα έχασα, άρχισα να τρέμω.

«Να σας υπενθυμίσω το ραντεβού σας για απόψε στις 9 στην Θυσία» Γούαου είπα από μέσα μου, σε ένα από τα πιο ακριβά εστιατόρια της Αθήνας. Έκλεισε το τηλέφωνο. Έβγαλα τα ρούχα μου κι έτρεξα κατευθείαν για μπάνιο έχω λιγότερες από δύο ώρες μπροστά μου. Πλύθηκα, ξυρίστηκα, χτενίστηκα, στάθηκα μπροστά στη ντουλάπα μου. Τι βάζω τώρα;

Θυσία

Πήγα στο μαγαζί ακριβώς εννιά. Έδωσα το όνομά του Κυρίου Κωνσταντίνου στην μετρ που μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Το τραπέζι ήταν στο μπαλκόνι, απομονωμένο με θέα την Ακρόπολη. Είδα την πλάτη του Κυρίου Κωνσταντίνου και σχεδόν έτρεμα όσο περπατούσα. Άρχισα να αγχώνομαι. Τα λευκά λινά ρούχα που φορούσα φοβόμουν μην τα ιδρώσω από το άγχος μου. Το αεράκι της καλοκαιρινής βραδιάς βοηθούσε. Ο μετρ με ανακοίνωσε. Ο Κύριος Κωνσταντίνος σηκώθηκε, προς έκπληξη μου ήταν πιο ψηλός από τις φωτογραφίες κι από μένα. Με προσκάλεσε στο τραπέζι του. Τον κοίταξα ελάχιστα στα μάτια, τα δικά μου στράφηκαν αμέσως στο πάτωμα. Ο μετρ έφυγε.

«Κάθισε, Μάριε. Είσαι πολύ αγχωμένος» κάθισα και πως να μην ήμουν αγχωμένος.

«Η καρδία μου θα σπάσει, Κύριε» του είπα κι αμέσως ζήτησα συγγνώμη.

«Ηρέμησε. Δεν μου αρέσει να μιλάνε χωρίς άδεια, αλλά δεν είσαι ακόμη σκλάβος μου» το είπε αρκετά δυνατά χωρίς να τον ένοιαζε το παραμικρό αν θ’ ακουστεί. Μου έφεραν ένα ποτήρι λευκό κρασί. Ήπια με την άδεια του.

«Εμπιστεύομαι την Δέσποινα. Είναι η Διευθύντρια του γραφείου μου. Για να σε προτείνει μετά από τόσα χρόνια ψάξιμο έχει δει αυτό που θέλει σε εσένα» ήμουν χαμένος. Βυθισμένος σε ότι συμβαίνει, μαγεμένος.

«Σίγουρα θα έχεις πολλές απορίες. Για αυτό σε κάλεσα απόψε εδώ. Θα φάμε, θα μιλήσουμε και στο τέλος της βραδιάς ίσως πάρεις την τελευταία απόφαση της ζωής σου». Τσούγκρισε το ποτήρι μου.

«Πιες» διέταξε.

Ο σερβιτόρος ξεκίνησε να φέρνει τα πιάτα από το μενού.

«Τα δικά σου είναι χωρίς μαλάκια, γνωρίζω για τις αλλεργίες σου»

Έμεινα με το στόμα ανοικτό. Πώς το ήξερε.

«Φυσικά κι έκανα πλήρη έρευνα για εσένα Μάριε. Ελπίζω να μη σε πειράζει. Εσύ έκανες για εμένα;»

«Έκανα, ότι μπορούσα να βρω στο διαδίκτυο»

«Σίγουρα θα έχεις πολλά να ρωτήσεις»

«Μάλιστα Κύριε» απάντησα χωρίς να το ζητήσει. Χαμογέλασε.

«Κέρδισες το δικαίωμα της πρώτης ερώτησης σου» ενώ ήθελα πολλά να τον ρωτήσω, όλη μου η σκέψη στρέφονταν γύρω του.

«Είδα στο διαδίκτυο ότι Σας αρέσει ο καφές, πώς σας αρέσει, το είδος του, η δοσολογία του;»

Έλαμψαν τα μάτια του από χαρά.

«Νεαρέ δεν περίμενα ότι θα κατάφερνες να με κάνεις να νιώσω τόσο όμορφα, τόσο γρήγορα. Τον καφέ μου μου αρέσει να τον πίνω σκέτο, διπλή δόση εσπρέσο.»

Δεν μίλησα άλλο. Συνεχίσαμε το δείπνο μας. Μου εξήγησε πως θέλει να ζω μαζί του, να τον υπηρετώ πλήρως. Θα πρέπει να ξεχάσω τη ζωή που έχω, θα παραιτηθώ από την εργασία μου. Αν καταφέρω να γίνω σκλάβος του, θα με παρουσιάζει σε κόσμο σαν σκλάβο του. Η οικογένεια του και οι φίλου του θα είναι πλήρως ενημερωμένοι και το ίδιο θα είναι και οι δικοί μου.

«Έχεις πρόβλημα με αυτό;» άλλαξε ο τόνος της φωνής του. Αυστηρός. Ψυχρός.

«Κανένα πρόβλημα Κύριε, δεν κρύβω ότι με φοβίζει αυτό»

«Φυσιολογικό. Επίσης είμαι υπέρμαχος του σωματικού πόνου και των τιμωριών γενικότερα»

Δεν περίμενα κάτι λιγότερο να πω την αλήθεια. Δεν αντέδρασα. Το εκτίμησε αυτό.

«Μπορείς να κάνεις την δεύτερη ερώτηση σου, αυτή τη φορά να έχει σεξουαλικό περιεχόμενο»

«Μάλιστα Κύριε» του απάντησα και χωρίς να το σκεφτώ περισσότερο.

«Πώς μπορώ να Σας ικανοποιήσω σεξουαλικά Κύριε;»

Γέλασε. Γέλασε με την καρδιά του.

«Μόνο που τρέμεις και κοκκινίζουν τα μάγουλά σου από ντροπή μικρέ, με ικανοποιείς»



Συνεχίσαμε να μιλάμε. Μου είπε κάποιες λεπτομέρειες όπως για τη ζώνη αγνότητας και πως προτιμά να μην έχω οργασμούς για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αλλά ήταν ήρεμος. Το φεγγάρι είχε πέσει πάνω στην Ακρόπολη.



«Μάριε αν με ακολουθήσεις απόψε σπίτι μου, θα πρέπει να ξέρεις ότι δεν θα υπάρξει επιστροφή. Θα εκπαιδευτείς και θα γίνεις σκλάβος μου. Θα οριστείς πληρεξούσιος δικηγόρος η Κυρία Δέσποινα και θα δηλώσει την παραίτηση σου, θα κλείσει το σπίτι του και όλα. Οι δόσεις ενοικίου και της μηχανής σου θα πληρωθούν από εμένα. Επίσης θα υπάρχει ένας λογαριασμός που κάθε μέρα θα σου καταθέτω μισθό. Θα σε έχω δηλωμένο στο σπίτι μου ως οικιακό βοηθό αποκλειστικό. Αν έρθεις απόψε σπίτι μου να ξέρεις και θα σε μαστιγώσω και θα σε σοδομίσω σκληρά και χωρίς κανένα έλεος»

«Θέλω να γίνω σκλάβος Σας, Κύριε» απάντησα χωρίς κανέναν δισταγμό.

Χαμογέλασε. Σηκώθηκε.

«Ακολούθησε με»…