Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Πάνω στο σεντόνι των φλεβών σου
γεννιέμαι και ξεριζώνω τους μύθους μου.
Δεν θέλω να σε φτάνω με το ποίημα.
Την φωνή σου παραμονεύω
και το σώμα σου να δικαιολογεί
την ζωή.

Αρχίζει να καίγεται ο ύπνος μου
στην αναμονή.
Τα χέρια μου σε διψούν σαν το ποτάμι
το στερεμένο.

Μεγάλη η νύχτα
κι ο έρωτας πανέμορφος στην έπαρσή του
με δυσκολεύει
με χτυπά εκεί στην ασώπαστη επιθυμία μου
να σε κρατήσω για πάντα
να μεταδώσω τον πυρετό μου στο κορμί σου
όπως θα γέρνεις στην καρδιά μου.

Αγέρωχος ο έρωτας στην ταπείνωσή του.

~στέλλα βρακά~
21-05-2017

 

Έρωτας τάχα να ‘ν’ αυτό
που έτσι με κάνει να ποθώ
τη συντροφιά σου,
που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ
τα φωτισμένα για να δω
παράθυρά σου;
Έρωτας να ‘ναι η σιωπή
που όταν σε βλέπω, μου το κλείνεις
σφιχτά το στόμα,
που κι όταν μείνω μοναχή,
στέκω βουβή κι εκστατική
ώρες ακόμα;
Έρωτας να ‘ναι ή συμφορά,
με κάποιου αγγέλου τα φτερά
που έχει φορέσει,
κι έρχετ’ ακόμη μια φορά
με τέτοια δώρα τρυφερά
να με πλανέσει;
Μα ό,τι και να ‘ναι, το ποθώ,
και καλώς να ‘ρθει το κακό
που είν’ από σένα·
θα γίνει υπέρτατο αγαθό,
στα πόδια σου αν θα σωριαστώ
τ’ αγαπημένα.
Μυρτιώτισσα

 

Λατρεύω την αγάπη
γιατί με κάνει να σκέφτομαι.
Λατρεύω τη σκέψη
γιατί με οδηγεί στην πράξη.
Λατρεύω την πράξη
γιατί με κάνει ελεύθερο
να σκέφτομαι και ν’ αγαπώ.

Μάνος Χατζιδάκις

 

 

ΘΑ

θα 'ρθεις;
θα έρθω
θα 'χεις;
θα έχω
θα 'θες;
θα θέλω
θα μου 'πεις;
θα σου πω
πως μ' αγαπάς τρελά;
πως αγαπώ την τρέλα σου
κι' ύστερα;
και ύστερα θα φύγουν
οι άνω κάτω τελείες
οι τοίχοι
τα πλακάκια
τα έπιπλα
τα σεμεδάκια
της μαμάς σου
της μαμάς μου
οι συγγενείς
τα σου ξου μου ξου
τα μανταλάκια
τα ρούχα που μας σκεπάζουν
θα μείνουμε γυμνοί.

Κι 'ύστερα;
Ύστερα θα σε βρω
έξω από την πόλη.

Πολύ

Ελένη Νανοπούλου

 

Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών
που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.
Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα
την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας.


Κ.Π. Καβάφης, Ηδονή

 

Θέλω τον έρωτά σου
στο χρόνο του τον ενεστώτα,
οριστικό και αμετάκλητο,

δίχως υποτακτικές υπεκφυγές,
αμφίβολους αορίστους
και μέλλοντος κατ’ εξακολούθηση.

Θέλω τον έρωτά σου
μικρή παθητική
μετοχή,

παραδομένο
εξαρτημένο
θυμωμένο,

να μεταγγίζεσαι ολάκερη
ως τον τελευταίο σπασμό
και να σου γνέφω
κι άλλο.

Θέλω τον έρωτά σου
εξουσία κι επανάσταση.

| Ελένη Μαυρογονάτου |  

 

Χτες βραδυ επεφταν αμετρητα αστερια,,,,δεν εκανα αμετρητες ευχες,,,,,εκανα μια αμετρητες φορες,,,,,νασουν εδω!  

 

Μιλώ για σένα
Στίχοι, μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Μιλώ με τα ψηλά, τ’ απάτητα βουνά
και τους μιλώ για σένα.
Πως έχεις ομορφιά και φρύδια τοξωτά,
σαν πέτρινα γεφύρια.

Και μ’ απάντησαν:
"Τα γεφύρια χορταριάζουν.
Άμοιρη ψυχή μην ξεγελαστείς".

Μιλώ με τ’ ουρανού τα μαύρα σύννεφα
και τους μιλώ για σένα.
Πως όταν περπατάς, γλυκά όπου πατάς
η στέρφα γη ανθίζει.

Και μ’ απάντησαν:
"Η γη ανθίζει εκεί που θέλει.
Άμοιρη ψυχή μην ξεγελαστείς".

Μιλώ με τις πηγές που ζούνε μοναχές
και τους μιλώ για σένα.
Πως όταν με κοιτάς, σαν λες πως μ’ αγαπάς αγγέλοι φτερουγίζουν.

Και μ’ απάντησαν:
"Είναι χάρτινοι οι αγγέλοι.
Άμοιρη ψυχή μην ξεγελαστείς".

 

Αληθινά να μ΄αγαπάς.
Το πολύ με τρομάζει,
Το λίγο δεν μου αρκεί

 

Το λίκνον ο λύχνος
Νίκος Εγγονόπουλος

Πάντοτε αγαπούσα
-με πάθος-
κάθε εκδήλωση της ζωής
όμως δεν μ’ ένοιαζε
ο θάνατος

Τώρα που μ’ άφησες να ξαποσταίνω
πλάι στο λαμπρό φως
των ωραίων ματιών σου
τώρα αγαπώ ακόμη περισσότερο τη ζωή
και δε θα `θελα
να πεθάνω πια
ποτέ