Όρια και Κυρίαρχοι/ες

@tithon ίσως δεν το έθεσα με σαφήνεια και δεν έγινε κατανοητό. Δεν μιλάω για σύγκριση μεταξύ των μελών της σχέσης, δεν το πιστεύω άλλωστε, αλλά στη φάση που το ένα μέλος έχει περάσει ένα όριο και το άλλο όχι , άσχετα με το ποιος είναι το ένα μέλος και ποιος είναι το άλλο, υπάρχει μια συγκριτική διαφορά μεταξύ τους όσον αφορά το συγκεκριμένο όριο και μόνο. Και πάνω σε αυτό είπα πως για μένα δεν είναι κακό να βοηθήσει το υ μέλος το Κ, να ξεπεράσει το όριο αν διαθέτει τη κατάλληλη γνώση γι' αυτό.

 

@Vakhos, ευτυχώς είναι αρκετά επεξηγηματικό ως και παραστατικό θα έλεγα το ποστ της νηματοθέτιδος, διαβάστε το σε συνδυασμό με το δικό μου και έχετε την απάντησή σας  

 

Επειδή πάλι δεν καταλαβαίνω κάνε έναν κόπο, αν σου είναι δύσκολο δεν πειράζει.

 

καθόλου δεν κατακρίνω το σουιτσινγκ, ούτε το θεωρώ άχρηστο ή ανόητο. ούτε το θεωρώ υποχώρηση. οδηγεί όποιος μπορεί και θέλει να οδηγήσει. από μισό βήμα μπροστά στην κατεύθυνση. ακολουθεί όποιος μπορεί και θέλει να ακολουθήσει.

ούτε αμφισβητώ, από την άλλη, οτι όποιος οδηγεί μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτόν που ακολουθεί για να οδηγήσει στην κατεύθυνσή του, παραμένοντας μισό βήμα μπροστά, ως προς την κατεύθυνση.

τέλος, δεν αμφισβητώ οτι μπορεί ένα ακόλουθο μέλος να διαπιστώσει έναν περιορισμό του ηγούμενου μέλους, και να προσφέρει την διαπίστωσή του.
ούτε, ακόμη, σε ακραίες συνθήκες, να σουιτσάρει, στην περίσταση που ο διαπιστωμένος περιορισμός δημιουργεί εσωτερικά αδιέξοδα. αλλά κυλάμε, μάλλον, σε περιπτωσιολογία.

 

Είσαι εκτός θέματος , δε μιλάω για switching, το θέμα είναι τα όρια και έχουμε ξεφύγει, κάνουμε κακό στο νήμα.

 

πάντα είμαι εκτός θέματος, αν δυσκολεύει η συζήτηση. και δεν είναι ρόλος μου να εξυπηρετήσω του περιορισμούς κανενός.
 

 

Ευχαρίστως να εξηγήσω την πρότασή μου με τον πιο απλό τρόπο  

Αν το υ θέλει να δένεται και το Κ επίσης θέλει να δένει, μπορούν να τα βρουν στο πόσο σφιχτά, με πόσους κόμπους, για πόση ώρα. Αυτό είναι προσαρμογές Topping bottoming κατ εμέ. Σε αυτό, κατά τη γνώμη μου, χωράνε αλλαγές στην τεχνογνωσία του Κ - εφόσον αυτό θέλει το Κ - ώστε να δένει έτσι που να χαίρονται και οι δύο. Αν το υ θέλει να βλέπει τα δεσμά του ως αγκαλιά και το Κ θέλει να βλέπει τα δεσμά που επιβάλει ως αιχμαλωσία, κάποια στιγμή πιθανόν να έχουν πρόβλημα. Εκεί δεν μπορεί το υ να "μάθει" το Κ πώς να βλέπει το θέμα, δεν λύνεται έτσι το πρόβλημα, απλά αν είναι μικρό πρόβλημα, αν είναι μόνον σε αυτό το θέμα, μπορεί να παραμεριστεί με την αμοιβαία αποδοχή.

Αν η σκλάβα πχ θέλει blood play, ένα βαθύτατα συμβολικό είδος παιχνιδιού κατ'' εμέ, και ο Αφέντης της δεν θέλει blood play, εκεί δεν νομίζω να γίνεται τίποτα γιατί έχει να κάνει με το πώς ο Αφέντης διαχειρίζεται τον σαδισμό του. Σε αυτό το θέμα εγώ δίνω απόλυτη προτεραιότητα στον Αφέντη και σέβομαι. Είναι η βάση του σεβασμού μου προς το Κ. Ούτε παρεμβαίνω, ούτε πιστεύω ότι μπορώ να παρέμβω, ούτε θέλω να παρέμβω, ούτε θα το θεωρούσα φρόνιμο να αποπειραθώ να παρέμβω.

Γίνομαι σαφής τώρα γιατί δεν πιστεύω ότι το μη ταίριασμα μπορεί σε βάθος χρόνου να γίνει ταίριασμα;

 

Ευχαριστώ για τη διευκρίνηση,αν και με μπέρδεψε το επιθυμία - όριο στα παραδείγματα, νομίζω κατάλαβα τον συλλογισμό.

 

Δεν τοποθετήθηκες έντονα αλλά γλυκά για μένα  

Η αλήθεια είναι πως σκέφτηκα ότι ίσως ο όρος «καλύτερος» είναι αμφιλεγόμενος για πολλούς αλλά οκ, είναι μέρος της δικής μου θέασης και γνώμης επί των πραγμάτων, οπότε επέμεινα στη χρήση του.

Ωστόσο έβαλα και αυτό το «κατά τι», που για μένα είναι το κλειδί στην απάντηση  

Έχεις δίκιο όμως για τις «επικίνδυνες διατυπώσεις». Ελπίζω όμως σε καλοπροαίρετες αναγνώσεις  

Και συμφωνώ ότι εξ ορισμού κανείς δεν είναι καλύτερος από κανέναν ως άνθρωπος συνολικά.

 

Χμ… Αν η μουσική ή η ζωγραφική ή η αναρρίχηση είναι πεδία που το υ ορίζει ως πεδία Κυριαρχίας, τότε ναι παύει η διαφορά δυναμικού  

Όπως έγραψα «κατά τι», όχι «κατά τα πάντα».

Δηλαδή, έχει σημασία το τι αντιλαμβάνεται η υ (και βεβαίως ο Κ αλλά εδώ παίζουν κι άλλα πράγματα) ως Κυριαρχία, Ισχύ και πεδίο Κυριαρχίας. Αυτό (το αντίλημμα) μπορεί να μας φαίνεται εμάς περίεργο, ασυνήθιστο έως και γελοίο. Αλλά αν για την υ είναι πεδίο, ένδειξη, μέτρο της Κυριαρχίας, τότε το να είναι πιο σκράπας ο Κ σε αυτό τον τομέα, τότε είναι πρόβλημα. Αυτό που για μένα έχει σημασία είναι σε αυτά που αντιλαμβάνομαι ως σημεία Ισχύος, ο Κ να είναι λίγο καλύτερος, λίγο πιο μπροστά από μένα. Και δεν γίνεται αν δεν είναι.

Ένα παράδειγμα από την προσωπική μου εμπειρία, για να μην πιαστώ από τη λεπτομέρεια αλλά από την ουσία (για μένα πάντα   ) : το Αφεντικό, όταν έχει να ασχοληθεί με κάποια θέματα που περιέχουν μιας μορφής γραφειοκρατία δεν την παλεύει κάστανο   μου δίνει να Του κάνω πχ αιτήσεις για διάφορα θέματα που έχει χρειαστεί κατά καιρούς ή Του κανονίζω ραντεβού για φυσικοθεραπείες. Γιατί με θεωρεί καλύτερη σε αυτά έναντι Του. Αν εγώ θεωρούσα ότι το survival game στη γραφειοκρατία μέτρο Ισχύος κάποιου, τότε η όλη σχέση θα καταλυόταν. Δεν το θεωρώ, οπότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Ελπίζω να έγινα πιο κατανοητή  

 

Το κατά τι προσδιορίζει μόνο ποσότητα γενικά και όχι ποιότητα, γι' αυτό και η ένσταση. Νομίζω πως έτσι όπως το θέτεις είναι πιο ξεκάθαρο. Σ΄ευχαριστώ πολύ.